Dagblaðið Vísir - DV - 20.12.1986, Síða 20

76
LAUGARDAGUR 20. DESEMBER 1986.
Það tókst aldrei að finna
Var það geðsjúklingur sem hafði
myrt Connie Whipps, stúlkuna
heimakæni, eða hafði morðinginn
haldið hana vera aðra en þá sem hún
var? Þetta var spuming sem enska
lögreglan leitaði svars við og þar
kom að það fékkst.
Stúlkumar tvær vom svo líkar að
haft var á orði að munurinn á þeim
væri ekki meiri en á tveimur dropum
af vatni. Þær vom jafngamlar, jafn-
háar og gengu eins klæddar. Reyndar
kom það alloft fyrir að fólk hélt að
þær væm tvíburasystur.
Sannleikurinn var þó sá að í fram-
komu og venjum vom stúlkumar
afar ólíkar.
Connie og Janet
Önnur þeirra, Connie Whipps, var
mjög heimakær og var flestum stund-
um utan vinnu við hlið móður sinnar
en Janet Day skemmti sér eins mikið
og hún gat.
Þannig sat Connie venjulega
heima og horfði á sjónvarp þegar
Janet fór á milli bara og dansstaða
með vinum og kunningjum sem hún
þekkti misjafnlega vel.
Stúlkumar tvær, sem voru báðar
tuttugu og þriggja ára, bjuggu í
Brentwood við London og báðar
unnu þær í skrifstofum Fordbíla-
verksmiðjanna risastóm. Þó vissi
hvomg um hina.
Höfðu báðar verið
á fataútsölu
Báðar stúlkumar flýttu sér alltaf
heim síðdegis að lokinni vinnu.
Connie til þess að elda mat handa
móður sinni og bræðrum en Janet
oftast til þess að bregða sér í þrönga
kvöldkjólinn og búa sig undir
skemmtanir kvöldsins.
Fimmtudagskvöld eitt í ágúst vom
þær báðar á leið heim frá vinnu.
Báðar vom nákvæmlega eins klædd-
ar því báðar höfðu verið á sömu
sumarútsölunni. Þær vom í rauðum
blússum og rauðum og hvítum pils-
um. Báðar ætluðu þær með lestinni
til Brentwood. Síðar kom í ljós að
Connie hafði farið með lest sem fór
nokkmm mínútum á undan þeirri
sem Janet fór með en á þessum tíma
dags líða ekki nema fímm mínútur á
milli lestarferða.
Hálfs kílómetra leið
Connie átti fimm hundmð metra
ófama gangandi þegar hún steig út
úr lestinni í Brentwood. Hún gekk
af stað eftir stíg sem liggur frá jám-
brautarstöðinni en á kafla liggur
hann á milli nokkuð þéttra mnna.
Þetta kvöld gengu allmargir aðrir
lestarfarþegar á eftir Connie Whipps.
Að minnsta kosti fjórir þeirra bám
kennsl á hana enda var rauða og
hvíta pilsið áberandi. Þeir sem næst-
ir voru á eftir henni á stígnum tóku
hins vegar eftir því að hún hvarf
þegar hún kom að beygju á honum.
Neyðaróp
Nokkrum sekúndum síðar kváðu
við skerandi neyðaróp. Þeir sem
næstir vom á eftir Connie Whipps
hlupu af stað til þess að sjá hvað um
væri að vera.
Er þeir komu fyrir beygjuna á
stígnum blasti skelfileg sjón við
þeim. Á bekk við hliðina á stígnum
sat Connie. Það blæddi úr fjölmörg-
um sárum um allan líkamann og hún
stundi veikt. Það var augljóst að hún
var að deyja. Hún reyndi að segja
eitthvað við mennina sem gengu til
hennar en það eina sem þeir skildu
vom orðin „Hvers vegna?“
Lögreglan hefur rannsókn
Brátt var lögreglan komin á stað-
inn og ekki leið á löngu þar til hún
fór að spyrja sig þess hvers vegna
Connie Whipps, þessi rólynda og
heimakæra stúlka, hefði verið myrt.
Viðtöl við ættingja og kunningja
gerðu rannsóknarlögreglumönnun-
um ljóst að það ekki margt í fari
látnu stúlkunnar sem benti til þess
að hún hefði átt hættulega óvini.
Hefði hún samt sem áður útt þá væri
annaðhvort um að ræða einhvern
duldan þátt í fari hennar eða um
væri að ræða einhverja aðra og
óþekkta skýringu.
Viðtöl á vinnustað vom svo það
sem fékk rannsóknarlögreglumenn-
ina til þess að trúa því að síðari
tilgátan ætti við rök að styðjast.
Er viðtölum við samstarfsmenn og
aðra i Fordverksmiðjunni var svo
haldið áfram kom í ljós að vemlegar
líkur vom til þess að Connie Whipps
hefði verið myrt af misgáningi eða
réttara sagt í staðinn fyrir aðra
stúlku sem gat ekki verið nein önnur
en Janet Day. Þá var komið fram
hve ótrúlega líkar þær höfðu verið í
útliti og klæðaburði.
Rætt viö Janet
Janet var nú yfirheyrð en hún
kvaðst ekki geta gert sér í hugarlund
hver hefði áhuga á því að ryðja henni
úr vegi. Hún skýrði aftur á móti frá
því að hún væri vön að ganga eftir
stígnum sem Connie hafði verið myrt
við þegar hún kæmi með lestinni til
Brentwood eftir vinnu. Kvöldið sem
Connie var myrt kvaðst hún hins
vegar hafa brugðið út af þeirri venju
því hún hefði gengið fram hjá póst-
húsinu.
Rannsóknarlögreglumönnunum
varð nú ljóst að þarna gat verið feng-
inn hluti skýringarinnar á því sem
gerðist. Morðinginn hafði vafalaust
fylgst með ferðum Janet um hríð og
reiknað með því að hún kæmi eftir
stígnum frá jámbrautarstöðinni.
Á dansstað
Janet skýrði frá því að umrætt
kvöld, er hún hefði komið heim, hefði
hún skipt um föt og síðar farið á
dansstað í London. Hún hefði því
ekkert frétt um morðið fyrr en dag-
inn eftir er hún hefði lesið síðdegis-
blöðin.
Janet Day ítrekaði loks við lög-
regluna að hún hefði enga óvini átt.
Hún viðurkenndi þó að hún ætti sér
marga aðdáendur en yfirleitt væru
þetta ungir menn sem ekki væri
ástæða til þess að gruna um neitt
misjafnt. Aldrei sagðist hún hafa
orðið vör við neina andúð eða hatur
sem gæti hafa leitt til þess sem gerst
hafði.
Margar stungur
Lögreglan var hins vegar ekki viss
um að Janet hefði rétt fyrir sér. Að
Sérstæö sakamál
ALUR VINNINGAR
DREGNIR ÚT
Ótrúlega líkar