Dagblaðið Vísir - DV - 16.02.1987, Blaðsíða 4

26
MÁNUDAGUR 16. FEBRÚAR 1987.
Iþrótrir
Leifur Harðarson er blakmaður með langa
afrekasögu að baki. Hann hefur enda gert garðinn fræg-
an bæði hér heima og erlendis. Hann hefur leikið 42
landsleiki fyrir Islands hönd og orðið oftar landsmeist-
ari í blakíþróttinni en nokkur annar Islendingur, samfellt
átta ár en níu sinnum alls.
„Ég hef verið íslandsmeistari nánast
stöðugt síðan frá árinu 1977,“ sagði
Leifur í viðtali við DV. „Eina rofið í
þessari samfelldu titlahrinu er ár mitt
í Noregi. En þá lék ég með KFUM
Volda. Ég fór til Noregs vegna ákveð-
innar biðstöðu. Ég hafði sótt um vist
á íþróttakennaraskólanum á Laugar-
vatni en mátti bíða i tvö ár eftir vist.
Arið í Noregi var þá bæði ágætt og
lærdómsríkt.“
Á fullu frá morgni fram í myrkur
- Nú komstu heim frá Noregi og
hófst að leika með Laugdælum. Varstu
ekki Islandsmeistari í þeirra herbúð-
um?
..Jú, mikið rétt. Við unnum titilinn
tvívegis, 1979 og 1980. Á þeim tíma
ríkti gullöld blakíþróttarinnar á Laug-
arvatni. Skólamir á svæðinu stóðu
allir að baki blakliðinu og íþróttahús-
ið þar eystra var jafrsan troðfull giyfja.
Áhorfendur voru allir á okkar bandi
og kröfðust því sigurs. Þetta var enda
hörkulið og margir snillingarnir í röð-
um þess. Lárentsínus Ágústsson var
þá eystra og Haraldur Geir Hlöðvers-
son sem var i þann tíð eitur í beinurn
hvers andstæðings. Hann var ótrúlega
sterkur og hávaxinn, einn besti blak-
maður sem hér hefur leikið. Hann
lagði svo mikinn kraft í smössin að
mannlegt auga greindi vart boltann á
niðurleið. Hins vegar urðu allir varir
við smellinn í gólfinu þegar boltinn
mætti fjölunum. Þá má nefna Torfa
Magnússon körfumann og Atla Eð-
valdsson sem nú leikur knattspyrnu
með Bayer Uerdingen í V-Þýskalandi.
Atli var stórgóður og hafði bolta í sér
eins og alþjóð er raunar kunnugt.
Hann var hávaxinn og kunni auk þess
að verjast. Mannskapurinn á Laugar-
vatni var á þessum árum í fautaformi.
ar í knattspymu og síðan í meistara-
flokki. Ég var meðal annars í sigurliði
Þróttar í annarri deild hér um árið.
Ég man að æfingar vom gríðarlega
erfiðar með meistaraflokki enda var
meira lagt upp úr þreki en leikskipu-
lagi. Við hlupum eins og berserkir út
um þúfur og móa og þegar verst lét
bámm vdð hver annan upp Ártúns-
brekkuna - á hlaupum vitanlega. Þá
var sungið við raust: „Bera mann á
baki, verða svaka jaki." Ég er ekki frá
því að ég búi enn að þessari markvissu
þrekþjálfun sem Sölvi Óskarsson
stýrði sem herforingi."
Þjálfaði knattspyrnulið á lands-
byggðinni
Þú hefur fengist við þjálfun sjálfur,
enda menntaður sem íþróttakemiari.
„Ég hef þjálfað nokkur knattspvrnu-
lið úti á landi. Var þjálfari um hríð í
Grindavík, á Sauðárkróki og raunar
einnig í Stvkkishólmi. Ég revndi vit-
anlega að stýra liðum mínum til sigurs
en sú ætlun tókst þó ekki ávallt sem
skvldi. Aðbúnaður er enda annar úti
á landi en hér í Reykjavík. Því gengur
hann kraftaverki næst sá árangur sem
landsbyggðaliðin ná - sérlega með
hliðsjón af þeim mannfjölda sem sam-
an er kominn í borginni."
Kappsmál að leika með lands-
liðinu
Er það draumur þinn að slá lands-
leikjametið í blaki.
„Vitanlega er það metnaður minn
að leika sem oftast fyrir hönd þjóðar-
innar í landskeppnum og á erlendum
vettvangi. Guðmundiu Pálsson hefur
enn sem komið er leikið flesta lands-
leiki, eða 50 af þeim 57 sem liðið hefur
spilað í heild. Sjálfur hef ég spilað 42
landsleiki og því er bilið á milli okkar
• Leifur Harðarson og félagar hans i Þrótti hafa sankað að sér mörgum glæsilegum verðlaunagripnum á íþróttamanns-
ferlinum. DV-mynd Brynjar Gauti
„íslenska liðiðvar á aftökupalli
í „eggjaleiknum“ mikla í Róm“
- Leifur Harðarson, hinn sigursæli Makmaður úr Þrótti í DV-viðtali
Við höfðum því mikið forskpt á and-
stæðinginn. Þetta var nánast sem
atvinnumennska af okkar hálfu. Við
vorum á fullu frá morgni fram á nótt.
Námið einkenndist þá eins og nú af
stöðugri líkamlegri þjálfun."
Lék með Þrótti í knattspyrnu
- Þú hefur einnig leikið í knattspymu
og unnið til verðlauna á þeim vett-
vangi.
„Ég lék í öllum yngri flokkum Þrótt-
Guðmundar bæði skammt og brúan-
legt. Ég hef nú verið valinn í landsliðið
fvrir næstu leikjatöm. Islenska liðið
mun spila á sex þjóða móti í Lúxem-
borg nú á næstunni og skömmu síðar
gegn Færeyingum. Ég slæ ekki metið
í þetta sinn en vonandi i bráð.“
Bretarnir vildu ekki leika vegna
þorskastríðsins
- Nú lékstu þinn fyrsta landsleik á
Italíu 1976 og þar jafhframt einn fræg-
asta leik sem landsliðið hefur spilað.
Kanntu ekki sögur frá þeirri viður-
eign?
„Ég læðist helst með veggjum heyri
ég minnst á þennan leik. Nei, í fyllstu
alvöm var þessi leikur reynsla óreynd-
um mönnum en sem slík var hún þó
fremur dýrkeypt. Við töpuðum í þrem-
ur hrinum og öllum með 15-0. Þetta
var því eins og á aftökupalli. Við lék-
um gegn algerum ofjörlum frammi
fyrir 16 þúsund áhorfendum. Áhorf-
endur þessir vom afar vel með á
nótunum. Þeir létu tryllingslega,
hringdu kúabjöllum og skóku hrossa-
bresti sem mest þeir máttu. Þó hvöttu
þeir okkur undir lokin og þegar við
náðum okkar eina smassi í leiknum
ætlaði húsið að rifha vegna fagnað-
arlátanna sem sigldu í kjölfarið. Við
vorum svona heldur framlágir er við
gengum af velli í lokin. Þessum leik
við ítali var skotið inn í keppnisför
okkar til Englands. Þar áttum við að
leika gegn landsliði heimamanna. Sú
viðureign fór hins vegar fyrir ofan
garð og neðan því Tjallamir sviku
loforð sín og mættu ekki til leiks.
Þetta var í miðju þorskastríði og verð-
ur að segjast sem er að köldu hafi
andað á milli okkar og þeirra. Bretar
gátu enda ekki hugsað sér að tapa á
tveimur vígstöðvum samtímis, á ís-
landsbanka og íþróttavellinum."
„Ekki spila upp á mig“
- Nú hefur íslenska liðið lent í storma-
sömum viðureignum annars staðar en
í Rómaborg. Hvemig hefur liðinu til
að mynda gengið annars staðar á
Norðurlöndum?
„Við höfum jafiian átt sigurinn vísan
gegn Færeyingum en þetta er allt
breytingum háð. Styrkleiki liða breyt-
ist óhjákvæmilega með nýjum kyn-
slóðum. Svíar, sem áður máttu sætta
sig við tap í sérhverri viðureign við
Finna, hafa nú oftar sigur í leikjum
þjóðanna svo að dæmi sé tekið. Þessar
tvær þjóðir em ótrúlega sterkar og
því ávallt erfiðar heim að sækja. Ég
man sérstaklega eftir einum landsleik
við Svía þar sem átti aldeilis að smassa
í gólfið þeirra megin við netið. Við
lékum upp á Friðbert Traustason sem
átti síðan að senda boltann í gólfið
með miklum skelli. En þegar hann
hugðist framkvæma ætlun sína var
sænska hávömin komin hálf yfir netið
með ógurlega hramma sem mynduðu
þak yfir höfði Friðberts. Friðbert varð
svo mikið um að hann skallaði boltann
í gólfið - og því miður okkar megin.
Hann hafði hins vegar skýringu á tak-
teinum. „Ekki spila upp á mig strákar,
við skulum spila öruggt.“
Hálfgert svindl í Belfast
Islendingar hafa þó átt góða daga á
blakvellinum. Var ekki brotið blað á
blakmóti í Belfast á síðasta ári með
frækilegum sigrum?
„Jú, keppnin á Norður-Irlandi var
stórkostleg. Við unnum þar bæði ír-
land og Wales en töpuðum tvívegis
fyrir heimamönnum. I seinna skiptið
hallaði dómarinn á okkar hlut og
færði þannig Imnum sigurinn í viður-
eigninni og á mótinu sjálfu. Þessi
síðari viðureign þjóðanna var hörku-
úrslitaleikur sem því miður hafði
sorglegan endi. Við höfðum unnið
tvær hrinur en tapað einni. Staðan í
þeirri fjórðu var síðan 14-9 okkur í
vil þegar skellur Iranna lenti utan
vallar. Við fögnuðum vitanlega sigri
enda sáu allir boltann úti sem á annað
borð höfðu augun opin í húsinu. En
dómarinn var á öðm máli og við misst-
um flugið í mótlætinu og töpuðum
leiknum. íramir hafa ekki boðið okkur
aftur á þetta mót enda vilja þeir sjálf-
sagt eiga sigurinn vísan.“
Varð strandaglópur í Kaup-
mannahöfn
Nú hefur þú lent í ýmsu í tengslum
við blakið. Áttu ekki spaugsögu í
pokahominu?
„Það er alltaf eitthvað sniðugt að gerast
í blakinu og raunar oft í tengslum við
það. Ég man til dæmis eftir einni keppnis-
for þegar ég villtist í verslunarleiðangri,
ásamt nokkrum félögum mínum, í stór-
borginni Kaupmannahöfh. Ævintýri eru
oftast ágæt en þau geta farið út í öfgar
eins og annað. Það hitnaði heldur betur í
kolunum þegar við stóðum á Kastrup-
flugvelli, sem hverjir aðrir glópar, og
horíðum á stróka þotunnar sem við áttum
að taka og hana sjálfa nálgast hafsaugað.
Það eru þó ekki svona glópasögur sem
gera þetta íþróttabrölt ánægjulegt. Mér
finnst meira koma til þeirrar uppsveiflu
sem blakið hefur verið í á síðustu misser-
um. Það er ánægjulegt að sunnanmenn
standi sig og nái árangri. Vígi blaksins er
þó enn á Norðfirði þótt blakfólk þar nái
ekki toppárangri á landsmælikvarða.
Austfirðingar búa við þann vanda að missa
sífellt úr sínum röðum góða leikmenn.
Þeir flytjast í önnur byggðarlög, meðal
annars til að menntast - og þá jafnan til
Reykjavíkur, þaðan sem sjaldnast er aftur
snúið." -JÖG.
• Leifur Haröarson er ekki siður þekktur fyrir spaugilegar uppákomur en afrek
á iþróttavellinum. Hér bregður hann á leik ásamt félaga sinum, Atla Eðvalds-
syni.