Dagblaðið Vísir - DV - 16.06.1987, Blaðsíða 32

32
ÞRIÐJUDAGUR 16. JÚNÍ 1987.
Tíðarandi
I blíðu og stríðu
Giftingum fj ölgar og rómantík setur svip sinn á athöfnina
„Að giftast er eitthvað sem maður ætlar bara að gera einu sinni á ævinni og því eins gott að gera það almenni-
lega,“ segja þau Hannes Strange og Bryndis Björnsdóttir sem giftu sig nýlega með viðhöfn í Dómkirkjunni.
DV-mynd BG
Sumarið er sá tími þegar mest er
um brúðkaup. Sólin og góða veðrið
virðist hafa örvandi áhrif á ástina
og í'ómantíkina. Því er einnig oft
haldið fram að hjónabandið eigi
meira upp á pallborðið nú en oft
áður hjá ungu fólki, allavega fer
þeim heldur fjölgandi sem láta pússa
sig formlega saman. Auk þess virðist
æ vinsælla að skella sér í hnappheld-
una með pomp og prakt eins og sagt
er. Það er ekki lengur í tísku að
laumast inn til borgardómara og láta
gifta sig í kyrrþey.
Ungar stúlkur vilja gifta sig í
kirkju, í hvítum rómantískum brúð-
arkjól með brúðarslöri og hafa
brúðarmeyjar og allt tilheyrandi.
Brúðguminn er gjarnan klæddur í
kjól og hvitt og er út á kirkjutröpp-
urnar kemur henda ættingjar og
vinir hrísgrjónum yfir þau nýgiftu.
Síðan er sest inn í stóra límósínu,
sem oftast er svört skreytt hvítum
borðum og öðru skrauti, og ekið sem
leið liggur þangað sem herleg brúð-
kaupsveisla skal haldin.
Við ræddum við nokkra aðila sem
í tengslum við starf sitt koma á ein-
hvern hátt nálægt brúðkaupum og
brúðkaupsveislum. Viðmælendur
okkar voru almennt á því að gifting-
um hefði fjölgað og að rómantík og
íburður setti í vaxandi mæli svip sinn
á þessa athöfn.
Áhriffrá Orator
„Þær tölulegu staðreyndum sem ég
hef sýna að orðið hefur greinileg
aukning í vor miðað við það sem var
í fyrravor, og reyndar miðað við allt
þetta ár,“ sagði séra Jón Dalbú Hró-
bjartsson, sóknarprestur í Laugar-
nesprestakalli, í samtali við DV.
„Mér finnst líka áberandi við þess-
ar giftingar að þetta er allt gert
svöna með pomp og prakt. Það eru
haldnar stórar veislur og fjölda gesta
boðið og svo framvegis. Fólk vill
gjarnan gera úr þessu hátíð. Mér
finnst þetta mjög ánægjulegt og það
er gaman að vinna með brúðhjónum
þegar það er svona mikill hátíðar-
og gleðibragur yfir öllu.“
Aðspurður um hverjar hann teldi
ástæður þess að giftingum færi fjölg-
andi, sagði séra Jón Dalbú að þetta
gengi í bylgjum og sennilega smitaði
það út frá sér, til dæmis á vinnustöð-
um, þegar einhver gengi í hjónaband.
„Eins gæti ég trúað að þættirnir í
sjónvarpinu, sem Orator stóð fyrir
og undirbjó mjög vel, um lagalegar
hliðar hjónabands og sambúðar, hafi
ýtt undir gildi þess að vera í hjóna-
bandi. Mér fannst eins og skriða
kæmi f að panta brúðkaup á eftir
þessum þáttum.
Annað sem mætti nefna er að við
höfum nokkrir prestar staðið fyrir
hjónabandsnámskeiðum og sú um-
fjöllun sem þau hafa fengið í fjölmiðl-
um hefur kannski ýtt undir meiri
umræðu um hjónabandið. Það hefur
átt sér stað mikil umræða um þessi
mál og ég held að fólk sé opnara nú
en áður og vilji gjarnan velta fyrir
sér gildum lífsins fremur en efnisleg-
um hlutum. Spurningum eins og
hvernig getum við látið okkur líða
betur í andanum, í stað þess að hugsa
bara um að byggja stórt hús. Mér
finnst líka fólk gifta sig öllu seinna
en áður var. Það giftir sig eldra og
þroskaðra, er búið að kynnast nokk-
uð vel og jafnvel búa saman.
Auðvitað eru alltaf einhverjir sem
vilja gifta sig í kyrrþey. En ef marka
má hvernig vorið hefur verið þá er
þróunin í þá átt sem ég lýsti áðan
og hátíðin í fyrirrúmi. Eg var ein-
mitt að tala um það við konuna mína
að það væri eftirtektarvert hvað
ungu brúðirnar hafa verið í viðam-
iklum og fallegum kjólum,“ sagði
séra Jón Dalbú Hróbjartsson.
Ógleymanleg
stund
- segj a Hannes Strange og Bryndís
Björnsdóttir sem giftu sig nýlega
Sólbjartan sumardag í byrjun júni
gengu þau Hannes Strange og
Bryndís Björnsdóttir í hjónaband við
hátíðlega athöfn í Dómkirkjunni í
Reykjavík. Hann er tuttugu og
tveggja ára, hún tuttugu og eins og
þau kynntust á Rhodos fyrir tveimur
árum og hafa verið saman síðan.
Þau sögðust bæði hafa verið
ákveðin í að gifta sig, en vildu láta
reyna á sambandið fyrst, því það að
ganga í hjónaband væri alvarlegt
skref. „Þegar þú ferð út í þetta verð-
ur þú að vera alveg ákveðinn.
Hjónaband er annað og meira en
sambúð. Sambúðarformið er ein-
hvern veginn lausara, þó það geti
alveg gengið,“ sagði Hannes. Hann
og Bryndís voru þó alveg sammála
um að ástæðan fyrir því að þau hefðu
ákveðið að gifta sig væri ekki sú að
hjónabandið væri tryggari stofnun
lagalega séð, sögðust lítið hafa hugs-
að um þá hliðina. „Giftingin hefur
.&ÍtZEÚSa1$!&ÍnfÍHfl ÍS1S2 íiflSÍÖVb
fremur táknrænt gildi fyrir mann,“
sagði Bryndís. „Innst inni finnst
manni þetta betra þó maður geti
ekki alveg skýrt af hverju," sagði
Hannes.
Þau giftu sig með viðhöfn, héldu
stóra veislu og buðu fjölda gesta,
hann klæddist svörtum smókingföt-
um og hún gullfallegum, hvítum
brúðarkjól og bifreiðin sem ók þeim
til og frá kirkju var skreytt bleikum
borðum. En hvers vegna allt þetta
tilstand?
„Við vorum strax ákveðin í að hafa
þetta kirkjubrúðkaup með öllu til-
heyrandi. Við vildum leyfa vinum og
vandamönnum að njóta þessarar
gleðistundar með okkur,“ sagði
Hannes. „Þetta er eitthvað sem mað-
ur ætlar bara að gera einu sinni á
ævinni og eins gott að gera þetta
almennilega."
„Þetta er mikilvægur dagur, sann-
s>g» Ó6 inyav go nsve.c\rn i>l go rnö/d 6’
kallaður hátíðisdagur," sagði
Bryndís.
Brúðkaupsnótt í nýrri íbúð
Bryndís fékk brúðarkjólinn leigð-
an, en engu að síður var hann
saumaður á hana. Það vildi nefnilega
svo heppilega til að brúðarkjólaleig-
una vantaði kjól í stærð Bryndísar
og hún fékk því að hafa í hönd í
bagga með gerð kjólsins.
Brúðguminn fékk að sjálfsögðu
ekki að líta herlegheitin augum fyrr
en Bryndís gekk inn kirkjugólfið og
varð að eigin sögn ofsalega hrifinn.
- En skyldu þau ekki hafa verið neitt
taugaóstyrk?
„Eg var ofsalega óstyrk, sérstak-
lega þegar ég gekk inn gólfið," sagði
Bryndís og brosti að minningunni.
„Maður var auðvitað pínulítið
spenntur og hræddur um að klúðra
einhverju. En þetta gekk alveg ein-
staklega vel,“ sagði Hannes.
Að lokinni athöfninni í kirkjunni
orr i'j mócl iJÍKfrruJ;
Bifreiðin sem ók þeim Bryndísi og Hannesi frá kirkju var skreytt bieikum
borðum. DV-mynd BG
tók við velheppnuð áttatíu manna
veisla þar sem vinir og ættingjar
glöddust með ungu brúðhjónunum.
Én allar veislur taka einhvern tíma
enda og okkur lék forvitni á að vita
hvar hjónakornin hefðu eytt sinni
fyrstu nótt í hjónabandi.
„Við keyptum nýja ibúð, tilbúna
undir tréverk, í janúar. Hún var
fullfrágengin þennan dag og við
fluttum inn um kvöldið. Eyddum sem
sagt fyrstu nóttinni í nýrri íbúð,“
sagði Hannes.
- Hélstu á Bryndísi yfir þröskuldinn?
,Já, að sjálfsögðu. Þetta var allt
eftir kúnstarinnar reglum hjá okkur.
Það er um að gera að hafa þetta
nógu „grand“ úr því maður er að
j bislu y i r >i .
þessu á annað borð,“ svaraði Hann-
es.
Einstaklega fallegur dagur
Við spurðum þau nýgiftu að lokum
hvort dagurinn hefði veriö alls þessa
tilstands virði.
Þau litu hvort á annað og brostu.
„Þetta var ógleymanleg stund og svo
sannarlega vel þess virði að standa
í þessu,“ sagði Bryndís.
Og eiginmaðurinn nýbakaði bætti
við; „Þetta er dagur sem maður man
alltaf eftir, þó maður muni kannski
ekki orðrétt allt sem presturinn
sagði. Þetta var líka alveg einstak-
lega fallegur dagur, glampandi sól
og blíða."

1íílífi