Dagblaðið Vísir - DV - 02.07.1987, Qupperneq 32

32
FIMMTUDAGUR 2. JÚLÍ 1987.
Dægradvöl
Það væri ekki ofsögum sagt að
Vestmannaeyjabær hefði tekið um-
skiptum í síðustu viku þegar hundr-
uð vaskra stráka á aldrinum sjö til
tíu ára frá öllum landshornum voru
flutt með Herjólfi til Eyja til að taka
þátt í hinu árlega Tommamóti í
knattspyrnu.
Tommamótið var nú haldið í fjórða
skipti og fyrir því stóðu eins og áð-
ur, Knattspymufélagið Týr í Vest-
mannaeyjum og Tommahamborgar-
ar. Hins vegar hefur mótið aldrei
verið jafnfjölmennt og nú því kepp-
endur vom alls 650 frá 24 félögum
og var keppt bæði í A- og B-Iiðum.
Það var því spilað sleitulaust allan
mótstímann, frá miðvikudegi til
sunnudags, í 232 leikjum að innan-
hússleikjum meðtöldum. Og spenn-
ingurinn var í Iiámarki þegar
blaðamaður fylgdist með úrslita-
leikjum í A-liðum sem fóru fram á
Hásteinsvelli á sunnudeginum, því
þetta er ekki aðeins stærsti við-
burður ársins í lífi hina ungu
keppenda heldur einnig í augum
margra foreldranna sem fjölmenntu
með þeim til Eyja til að hvetja þá.
Enda var næstum því jafnspennandi
að fylgjast með foreldrunum sem
stóðu þétt í kringum völlinn á meðan
leikirnir stóðu yfir, sveittir af ákaf-
anum og hvatningarhrópunum sem
þeir sendu óspart.
„Hásar af æsingnum“
„Ég hef aldrei nokkurn tíma haft
áhuga á fótbolta nema núna þegar
ég fylgist með stráknum. Þetta er svo
ægilega spennandi að maður gleymir
sér alveg,“ sagði Dóra Jónasdóttir,
Akureyringur sem fylgdist með syni
sínum, Óskari Bragasyni, í A-liði KA
leika í æsispennandi leik við ÍR. 1
sama streng tók Sigurveig Sigurðar-

■ ■ ■
sögðu Breiðablikspeyjar sem snæddu heimabakaðar kökur ásamt mömmum og pöbbum við eitt horn Hásteinsvallar á
jmótinu. „Við fyllumst fótboltaáhuga á meðan þetta stendur yfir,“ sögðu þessar eldhressu mömmur, sumar hásar eftir
i>ar fagna foreldrarnir meira en keppendurnir
- á Tommamóti í Vestmannaeyjum
dóttir sem var að fylgjast með sínum
syni, Halldóri Sigfússyni, í sama liði.
„Þetta er búið að vera áhugamál
númer eitt, tvö og þrjú hjá strákun-
um undanfarin ár, maður getur ekki
annað en hrifist af áhuganum,"
sögðu Dóra og Sigurveig.
Skammt frá voru Breiðabliksmæð-
ur og -feður að útbýta nesti til sinna
stráka. „Við erum hreinlega orðnar
hásar af öllum æsingnum," sögðu
þær Birna Guðmundsdóttir, Unnur
Hjartardóttir, Lára Björnsdóttir og
Guðrún Jónsdóttir, allar dyggir
aðdáendur Breiðabliks. „Þetta er
líka búið að vera óskaplega gaman,
stemmningin er svo mikil og skipu-
lagningin alveg frábær. Okkur hefur
ekki vantað á völlinn einn einasta
dag á meðan þetta hefur staðið yfir
og mikið er maður búinn að hrópa.“
Þær stöllur höfðu bakað og búið
til nestispakka áður en lagt var upp
í ferðina og gæddi hópurinn sér á
nestinu þarna við völlinn. Skipulag-
ið var þannig að með hverju félagi
voru foreldrar fararstjórar og höfðu
umsjón með sínum hópi ásamt þjálf-
urum hvers liðs.
Sumir fara grátandi út af
Ekki má gleyma því að bak við
annað eins mót og Tommamótið þarf
gífurlega skipulagningu og kemur á
hverju ári fjöldi manns þar við sögu.
Potturinn og pannan í því frá upp-
hafi, og raunar sá sem átti hugmynd-
ina að þeim, er Lárus Jakobsson, sem
lengi hefur setið í stjóm knatt-
spyrnufélagsins Týs.
„Ég var búinn gæla við hugmynd
um mót á við þetta í nokkurn tíma
áður en því var hrundið í framkvæmd
en eftir að við vorum búnir að finna
fyrirtæki til að styrkja keppnina þá
varð þetta að veruleika," sagði Lárus
um mótið. „Þetta var nú ekki jafn-
stórt í sniðum til að byrja með, menn
höfðu litla trú á þessu og við þurftum
að smala hingað liðum á fyrsta mót-
ið sumarið ’84. Núna hins vegar
komust færri að en vildu.
Mótið er það eina sinnar tegundar
á landinu, enda eru peyjarnir ótrú-
lega spenntir að nýta þetta stóra
tækifæri og áhuginn er geysimikill.
Það er líka alveg stórskemmtilegt
að fylgjast með hörkunni í þeim,
þetta eru leikir þar sem skoruð eru
allt upp í fimmtán mörk og knatt-
spyman þeirra oft dálítið líflegri en
maður á að venjast hjá eldri leik-
mönnum. Sumir fara grátandi út af
í leikslok, aðrir neita að fara út af
þegar á að skipta inn á. En þeir eru
margir ansi efnilegir strákarnir og
ætla sér að komast langt. Svo má
ekki gleyma svipnum sem foreldrarn-
ir setja á leikina. Þeir gleyma sér oft
í fagnaðarlátunum þegar leikur er
unninn, á meðan pollarnir taka því
með hægðinni."
Láms sagði að mótið hefði aldrei
heppnast jafnvel og í ár, og ættu
þeir sem skipulögðu mótið miklar
þakkir skildar fyrir undirbúninginn
sem mestmegnis hefur verið sjálf-
boðavinna.
„Þeireiga bjarta
framtíð í fótboltanum“
Og það var spilað án afláts allan
sunnudaginn. Hásteinsvelli var skipt
í tvennt, þannig að tvö lið léku í einu
hverju sinni. Loks kom að úrslita-
leiknum í keppni A-liða og stóð hún
á milli KR og ÍR. Það fór ekki fram
hjá neinum hver var maður leiksins.
Það var Andri Sigþórsson, 10 ára, í
KR, sem bókstaflega fór eins og eld-
ing um völlinn og skoraði hvert
markið á fætur öðru án þess að and-
stæðingarnir fengju rönd við reist.
Svo fór að KR-ingar sigruðu, 6-2, og
af þeim skoraði Andri fjögur mörk.
„Þeir eiga bjarta framtíð í knatt-
spyrnunni, þessir peyjar," sagði
Birgir Guðjónsson, formaður Týs,
þar sem hann fylgdist með keppninni
og tilþrifin voru sannarlega mikil af
liðsmönnum ekki hærri í loftinu en
þetta. Fagnaðarlætin á vellinum
voru líka mikil þegar strákarnir
gengu út af og sigurvegurunum var
hampað en innan skamms voru liðin
búin að raða sér upp í fylkingar og
nú skyldi stormað niður í Bama-
skóla áður en verðlaunaafhending
færi fram um kvöldið.
„Tutfugu strákar sofna fyrr
hér heldur en einn heima“
Eins og við var að búast var mikill
gauragangur á stað þar sem yfir sex-
hundruð kraftmiklir strákar á mesta
ólátaaldri höfðu aðsetur. Þannig var
líka að koma inn í Barnaskólann,
strákar voru þjótandi um á öllum
göngum, drekkandi úr gosflöskum
og kallandi hver á eftir öðrum, sum-
ir horfðu rólegir á sjónvarpið á
meðan aðrir tuskuðust á inni í stof-
unum, þar sem búið var að koma
fyrir svefnpokum og dýnum. Mitt í
öllum látunum sátu foreldrar og
þjálfarar hinir rólegustu yfir kaffi-
bolla og spjölluðu saman en svefn-
staður þeirra á meðan mótið stóð var
einnig í Barnaskólanum.
„Þeir eru nú fljótir að lognast út
af á kvöldin," sögðu nokkrir feður
sem blaðamaður rakst á á göngun-
um. „Þeir eru líka orðnir alveg
örmagna þá, það er svo mikið að
gerast á daginn. Við sofum með okk-
ar liðum í kennslustofunum. Eigin-
lega er alveg ágætis svefnfriður. Það
er auðveldara að koma tuttugu
strákum í svefninn hér heldur en ein-
um heima.“
„Verst að þetta er búið“
Að kvöldi sunnudagsins fór verð-
launaafhendingin fram og var
íþróttahúsið í Vestmannaeyjum
beinlínis úttroðið af krökkum, for-
eldrum og þjálfurum sem biðu
spenntir eftir að verðlaun yrðu veitt,
því að þótt úrslit lægju ljós fyrir var
Lárus Jakobsson, í stjórn Týs og sá
sem átti hugmyndina að Tomma-
mótunum: „Það er stórskemmtilegt
að fylgjast með strákunum enda er
knattspyrnan, sem þeir leika, lífleg
og mörkin oft mörg.“
eftir að útnefna bestu leikmenn
mótsins. Eins og við mátti búast var
Andri Sigþórsson, KR-ingur, út-
nefhdur leikmaður mótsins og auk
þess var hann markakóngur með 33
mörk. Svo skemmtilega vildi til að
stelpa var valin varnarmaður móts-
ins, Ingibjörg Harpa Ólafsdóttir í
KA. Markvörður mótsins var valinn
Helgi Áss Grétarsson og prúðustu
liðin Völsungur og Víðir.
Ellert B. Schram, formaður KSÍ,
veitti sigurliðunum verðlaun, KR í
A-liðunum og lA í B-liðunum, svo
og ÍR í A-liðum inni og lA í B-liðum
inni. Loks fengu allir keppendur á
mótinu sérstaka viðurkenningu fyrir
þátttökuna og voru menn heldur en
ekki glaðir að fara heim með slíkan
minjagrip. „Það er bara verst að
þetta er búið, það er búið að vera svo
ofsalega gaman,“ sögðu hinir ungu
knattspymumenn þegar þeir gengu
heim á leið að verðlaunaafhending-
unni lokinni og þeir sem ekki verða
orðnir of gamlir fyrir næsta mót voru
harðákveðnir í að hittast á sama
tíma að ári.
Þeir voru ekki háir í loftinu, kepp-
endurnir á Tommamótinu, en út-
haldið var stundum ótrúlegt. Hér
sjást tveir knáir berjast um knöttinn
i æsispennandi leik KA og Vals.
Vestmannaeyjabær iðaði allur af fjöri á meðan Tommamótið stóð yfir. „Við
erum bestiri" sungu þessir Þróttarar hástöfum á leið sinni í gegnum bæinn.
Texti: Björg Thorarensen
Myndir: Ömar Garðarsson