Dagblaðið Vísir - DV - 20.11.1987, Blaðsíða 16

16
FÖSTUDAGUR 20. NÓVEMBER 1987.
Spumingin
Er bakað laufabrauð hjá
þérfyrir jólin?
Ingiberg Magnússon: Já. Fjölskyldan
hefur tekið upp þennan sið á síöari
árum.

Lára Ólafsdóttir: Nei, það hefur ekki
verið hefð hjá mér.
Magnús Guttormsson: Nei, það hefur
aldrei verið gert.
Katrín Einarsdóttir: Nei, aldrei hjá
mér.
Elva Sigtryggsdóttir: Nei, ekki hjá
mér. Það var hins vegar gert hjá
mömmu.
Sigríður Jónsdóttir: Já, þetta hefur
verið skemmtilegur siður hjá fjöl-
skyldunni.
Lesendur
útianda:
Glasgow eða galdramenn
Ágúst B. skrifar:
Oft hefur verið ásókn í feröir til
nágrannaborganna erlendu fyrir
jól i þeim tilgangi aö gera hagkvæm
innkaup á gjafa- og nauðsynjavarn-
ingL Ásóknin í ár mun þó slá fyrri
met.
í fréttatilkynningu frá Félagi ís-
lenskra stórkaupmanna segir
einhvers staðar að reiknað sé með
að ura 5 þúsund manns fari utan
þessara erinda fram að jólum. Þar
kemur fram að ef gert er ráð fyrir
að hver utanfari eyði svona um 40
þúsundum til verslunar þá tapi
innlend verslun af um 200 milijón-
um króna. Einnig muni ríkið sjálft
eða við öll, þegar á heildina er htið,
tapa ómældum upphæðum í formi
söluskatts, aðflutningsgjalda o.fl.
og allar eru upphæöimar taldar í
tugum milljóna.
En hvort sem fólk er nú að fara
utan til að kaupa geisladisk, sem
sennilega verður „gjöfin sem gleð-
ur“ þessi jólin, eða bara tD aö
komast undir bert loft í Glasgow
þá er gjörðin sú sama og sennilega
metur þetta fólk það svo að betra
sé að fara utan, þótt ekki sé nema
til Glasgow í þrjá daga, en bæta
þeim viö samtölu jarðvistardaga
sinna hér á landi dimmósku og
dýrtiöar.
Ég er ekki svo viss um að Glas-
Tlt Giasgow og Amaterdam sœkja menn hvað stifast til jólalnnkaupa.
- Argylestræti í Glasgow.
gow-verð í verslunum hér myndi legt og framandi í senn.
neitt draga úr ferðum fólks tii Glas- Hitt er svo annaö mál að ef vöru-
gow eða Amsterdam. Ferðalang- verö hér á landi væri yfirleitt
amir era líka að sækja sér loft í svipað og í öðrum löndum, ekki
lungun ef svo má að orði komast hvað síst á nauðsynjavörum eins
Þótt undanfarið hafi svo að segja og matvælum og fatnaöi, þá myndi
verið sama milda loftið hér og í þessum skyndiferðalögum til ná-
Evrópu er allt annað andrúmsloft grannalandanna um miðjan vetur
í þessum áðumefndu borgum. a.m.k. fækka til muna.
Þarna era aörar umgengnisvenjur, En þeir er hlut eiga að máli virð-
þar er áfengur bjór ekki bannaður ast ekkert vera á þeim buxunum
og þar er samanþjappaður borgar- að breyta um takt og tón í vöra-
kjami þar sem öltu ægir saman, verði hérlendis. Það virðist vera
verslunum, veitingahúsum og hót- allgóð samstaða milli kaupmanna,
elum, nokkuö sem hér er ekki til a.mk. flestra, og ríkisvaldsins að
staðar og íslendingum finnst þægi- slaka hvergi á álagningu sinni þeg-
ar nauðsynjavörur era annars
vegar.
Og það er það einkennilega hér
að nauösynjavörumar, sem keypt-
ar eru daglega, eru ásamt fatnaði
dýrastar, ekki þau tæki sem lengst
af hafa verið kölluð „lúxustæki“
og eru ekki keypt nema á áratuga
fresti. Heimilistæki eru t.d. lítið eða
ekkert dýrari hér en annars staðar.
Allar nauðsynjavörur til daglegs
brúks era hhts vegar þriðjungi og
oft meira en helmingi dýrari hér.
Einn og einn kaupmaður hefur
þó haft skilning á því að haldi hann
álagningu í lágmarki, eins og hann
frekast getur, þá er það hans gróði
þegar allt kemur til alls. Matvöra-
verslunin Fjarðarkaup og eigendur
hennar eru dæmi um þess konar
hugsunarhátt. Þeir saftia enda til
sín viöskiptavinum hvaðanæ va að.
Þessum mönnum tekst aö halda
öllum kostnaöi í lágmarki, þeir
kaupa inn í miklu magni og fa
magnafslátt, staðgreiöa viö inn-
kaup og ráöast í byggingarfram-
kvæmdir án þess að taka lán! Þeir
hafa líka fengið viöumefiiiö galdra-
mennimir í Firðinum.
En við þurfum sennilega aö bíða
enn um stund eftir þvi að Islending-
ar staldri við til að velja á milli
Glasgowferðar og galdramanna í
Firöinum.
Ógiftir foreldrar
Ognvænleg þróun í bili
B. Einarsdóttir skrifar:
Það er staðreynd að hlutfall ógiftra
foreldra hefur farið hraövaxandi á
síðustu áratugum. Ef þessi þróun
heldur áfram stefnir í það að hin við-
tekna fjölskylduímynd líður undir
lok hér áður en langt líður.
Lögskilnuðum fjölgar hér líka og
einnig hjónavígslum. Það gæti komið
að því að engir yrðu eftir til að lesa
í sundur. En hvað skyldi orsaka
þessa þróun mála?
Er það mikil og góð afkoma eða lít-
il og léleg afkoma? Ég er viss um að
annaðhvort atriðið er þarna stór
þáttur. Ég held að orsökina sé að
finna í fyrra tilvikinu. Hér er mikil
spenna og uppgangur eins og sagt er
og þess konar ástand er einmitt þess
eðlis að það kallar á sem flestar vinn-
andi hendur beggja kynja.
Það er áreiðanlega leitun á þess
konar ástandi og hér er nú og hefur
verið um alllangt skeið. En það
merkilega er að þrátt fyrir alla þessa
miklu vinnu og mikil fjárráð, sem
fólk virðist hafa, þrátt fyrir stað-
hæfingar um hið gagnstæða, þá er
eins og fólki hér líði ekki vel og á ég
þó við fullfrískt fólk en ekki þá sem
era sjúkir.
Maður finnur ekki það andrúms-
loft hér, sem vart verður annars
staðar í heiminum, og maður þarf
ekki að fara langt. Á skemmtistöðum
eða veitingahúsum er fólk ekki glatt
og kátt af innri kæti, heldur er eins
og glaðværðin sé framkölluð með
aðstoð vímugjafa í einhveiju formi.
En þetta er nú orðin dálítill útúr-
dúr því ég var að tala um ógifta
foreldra og ógnvænlega þróun sem
mér sýnist vera í fjölgun þeirra. Ég
held að úr þessu ástandi rætist ekki
hér hjá okkur fyrr en sú spenna sem
nú ríkir minnkar og slegið hefur ver-
ið á þensluna í þjóðlífinu.
Nú virðast vera teikn á lofti sem
sýna ögn minni þenslu en áður og
breyttir hættir á vinnumarkaði
munu sennilega hvelja fólk til að
draga úr óþarfa vinnuálagi. Stað-
greiðslukerfi skatta mun einnig hafa
áhrif í þessa átt. Það er því ekki öll
nótt úti um að þróunin snúist við og
gamla fjölskylduformið sjái dagsins
Ijós í auknum mæli.
Stöðvum rjúpnadrápið
Dýravinur skrifar:
Tilefni þess að ég sendi þessar línur
er tal manna um náttúravernd.
Hvalveiði okkar íslendinga hefur
verið mikið hitamál sem von er. Við
teljum okkur vera að veiða hvali í
visindaskyni en það er bara til þess
að réttlæta þessar misgjörðir okkar.
Greenpeace og Sea Shepar4 sam-
tökin hafa reynt að leiða okkur fyrir
sjónir þetta ranglæti sem við beitum
þessa risavöxnu fjársjóði sjávarins.
Þetta mál vakti mig hins vegar til
umhugsunar um fjöldamorð okkar á
ijúpunum. Það er öhugnanleg stað-
reynd að í hverju húsaskoti hanga
blóðug rjúpnagrey, myrt af okkur
mönnunum, sem teljumst gáfaðri og
æðri öðrum dýrum.
En hvernig notum við gáfurnar eða
öllu heldur misnotum þær? Jú, við
örkum upp til sveita með byssuhólk
1 hönd til þess að skjóta niður þessa
fallegu fugla sem fljúga þar um í sak-
leysi sínu.
Hvemig væri að náttúruvemdar-
samtök létu til sín taka í þessu máh
eins og í hvalamálunum og reyndu
að stöðva þessa drápsfýsn íslend-
in8a? Bréfritari vill láta náttúruverndarsamtök hafa afskipti af rjúpnadrápi.
„Þórðar-
gleði“
Sigríður Jóhannsdóttir skrifar:
í hinni stórmerki ævisögu séra
Áma Þórarinssonar segir frá
manni nokkrum sem í mikilli
óþurrkatíð gladdist mjög yfir því
að bændur norðanlands ættu við
mikla erfiðleika að etja við hey-
skapinn og hefðu engum heyjum
náð í garð þótt liðið væri á sumar.
Þessa sérstæðu kímnigáfu
nefndi séra Ámi „Þórðargleði"
og mun orðið komið inn í
fræðibækur. Ýmsir kunna að
halda að „Þórðargleði“ sé úr sög-
unni en svo er þó ekki eins og
sannast hefur nýlega.
Fyrir skömmu lagði félags-
málaráðherra fram nýtt hús-
næðislagaframvarp. í framvarpi
ráðherrans (Jóhönnu Sigurðard-
óttur) era meginatriðin tvö:
annars vegar að veita hinum
efnaminni aukna aðstoð og hins
vegar að koma í veg fyrir að þeir
sem eiga margar íbúðir fái lán
enn á ný..
Flestir myndu ætla að slíku
framvarpi yrði vel tekið af þing-
mönnum sfjórnarflokkanna. En á
því era undantekningar. Þeir Páll
Pétursson og Halldór Blöndal
höfðu þegar uppi andmæh og
sögðu m.a. að frumvarpið væri
iha orðað en nefndu þess þó eng-
in dæmi.
Þessir þingmenn viðhöfðu sér-
lega óvandað orðbragð þar að
lútandi og virtust hlakka mjög
yfir því að framvarpið myndi
ekki ná fram að ganga. Þama var
því á ferð ósvikin „Þórðargleði“.
- Vitið þér enn, - eða hvað?
Hrirtgið
í síma
27022
milli kl.
13 og 15,