Dagblaðið Vísir - DV - 20.11.1987, Blaðsíða 14

14
FÖSTUDAGUR 20. NÓVEMBER 1987.
■■■ Frjálst,óháÖ dagblaö
Útgáfufélag: FRJÁLS FJÖLMIÐLUN HF.
Stjórnarformaður og útgáfustjóri: SVEINN R. EYJÖLFSSON
Framkvaemdastjóri og útgáfustjóri: HÖRÐUR EINARSSON
Ritstjórar: JÖNAS KRISTJANSSON og ELLERT B. SCHRAM
Aðstoðarritstjórar: HAUKUR HELGASON og ELiAS SNÆLAND JÖNSSON
Fréttastjóri: JÓNAS HARALDSSON
Auglýsingastjórar: PALL STEFÁNSSON og INGOLFUR P. STEINSSON
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiðsla, áskrift,
ÞVERHOLTI 11, SÍMI 27022
Setning, umbrot, mynda- og plötugerð:
PRENTSMIÐJA FRJÁLSRAR FJÖLMIÐLUNAR HF„ 1>VERH0LTI 11
Prentun: ÁRVAKUR HF. - Askriftarverð á mánuði 600 kr.
Verð i lausasölu virka daga 60 kr. - Helgarblað 75 kr.
Erfið barátta
Enn einu sinni hefur flkniefnalögreglunni tekist að
koma upp um stórfellt smygl fíkniefna til landsins. í
þetta skipti var gerð tilraun til að smygla hassi í máln-
ingardósum undir nafni innflutningsfyrirtækis. Mun
aðeins einu sinni áður hafa verið lagt hald á jafnmikið
eða meira magn fíkniefna hér á landi. Það segir hins
vegar sína sögu að þetta þykja ekki lengur stórvið-
burðir. Hassmyglsins er getið neðanmáls og fréttin fer
fyrir ofan garð og neðan. íslendingar eru hættir að kippa
sér upp við það þótt fullorðið fólk sé uppvíst að því að
smygla hassi og öðrum fíkniefnum inn í landið, fíkniefn-
um sem eru jafnvirði milljóna króna og til neyslu á
markaði sem hér virðist dafna.
Fíkniefnalögreglan á hrós skilið fyrir uppljóstran
þessa smygls. Nýlega gómaði hún erlend skötuhjú sem
höfðu í fórum sínum eitthvert mesta magn eiturlyfja
sem hér hefur fundist. Við og við berast fregnir af öðrum
minni háttar uppljóstrunum og það er deginum ljósara
að fikniefnalögreglan stendur sig með ágætum þrátt
fyrir erfið skilyrði. En spurningin er hvort hún eigi
ekki við ofurefli að etja. Hversu margar eru þær send-
ingarnar til landsins sem sleppa úr greipum lögreglunn-
ar? Allar hkur benda til að það magn eiturlyfja og sú
tala smyglara og dópsala, sem lögreglan nær til, sé að-
eins lítið brot af heildinni. Hinir séu miklu fleiri sem
sleppa.
Svo sannarlega má hneykslast á því fólki sem leggst
svo lágt að stunda eiturlyfjasölu og gerir tilraunir til
að smygla slíkum varningi til landsins. En hitt er ekki
síður áhyggjuefni að til skuh markaður og neytendur
hér á landi sem ánetjast þessu böh. Við höldum stundum
að ísland sé fámennt og heilbrigt þjóðfélag þar sem spill-
ing, eiturlyúasala og annars konar sori geti ekki þrifist,
eða sé að minnsta kosti í algjöru lágmarki.
En margendurteknar uppljóstranir um smygl á fíkni-
efnum gefa tiiefni til að trúa öðru. Hér virðist vera stór
og útbreiddur markaður fyrir hendi. Hér virðist neysla
eiturefna vera meiri og almennari en nokkurn hefur
órað fyrir. Annars væru ómerkilegir dópmangarar ekki
að taka áhættuna. Annars fyndust ekki mörg kíló af
hassi í einni smyglsendingu. Ef enginn er neytandinn
þrífast engin viðskiptin.
Þetta er sorgleg staðreynd. Útbreiðsla fíkniefnaneysl-
unnar er komin á háskalegt stig. Fram til skamms tíma
var íslenskt þjóðfélag sér meðvitandi um hætturnar og
böhð sem fíkniefnaneyslunni fylgja. íslendingar sáu
hvað var að gerast erlendis og til þess eru vítin að var-
ast þau. En kannske er þetta að breytast líka? Kannske
er neyslan tahn sjálfsögð og eðlileg fróun í lífi þúsunda
ungmenna?
En jafnvel þótt ahtof, ahtof margir hafi látið glepjast
til neyslu fíkniefna, jafnvel þótt varnarstarfið virðist á
stundum vonlítið, þá er það áfram upp á líf og dauða
að berjast gegn þessum vágesti. Hrinda honum af hönd-
um okkar.
Fíkiniefnalögregluna þarf að efla. Forvarnarstarf
þarf að auka. Fræðslu og áróður þarf að margfalda.
Æskan og unghngarnir eru hklegustu fórnarlömbin.
Þann hópinn þarf að vernda og fræða um hættur og
þjáningar eiturlyfjaneyslunnar. Brunninn þarf að
byrgja áður en barnið dettur ofan í. AUt það fé, hver
einasta króna, sem fer th baráttunnar gegn fíkniefnun-
um, mun skha sér margfaldlega. Við skulum ekki láta
deigan síga frekar en fámenn fíkniefnalögreglan.
Ellert B. Schram
Húsnæðisfmmvaipið - að gefnu tilefni:
Svar til Jóns H.
Guðmundssonar
Hinn 10. nóv. sl. ritar Jón H.
Guömundsson, fyrrv. skólastjóri
og fulltrúi Alþýðuflokksins í stjóm
Húsnæðisstofnunar ríkisins, grein
í Dagblaðið og gerir að umræðuefni
aðíor að Jóhönnu Sigurðardóttur
félagsmálaráðherra vegna hús-
næðisfrumvarpsins sem hún lagði
fram á Alþingi.
í greininni gagnrýnir Jón mál-
flutning minn og tel ég nauðsynlegt
að skýra málið dálítið. Mér virðist
Jón misskilja grein mína. Alla vega
hefur kjami málsins farið fram hjá
þessum heiðursmanni, en grein
hans er rituð í tilfxnningahita. Þeg-
ar svo er verður skynsemin og
skilningurinn stundum undir og er
Jón þessi reyndar ekki einn um að
lenda í slíkri stöðu.
Einsdæmi
Jón telur strákslegar og ódrengi-
legar árásir á Jóhönnu á Alþingi
einsdæmi. Málið er það að félags-
málaráðherra hóf umræðuna sjálf.
Mörgum þótti hún byija illa með
því að hefja umræðuna, þegar hún
mælti fyrir sínu fyrsta fmmvarpi
sem félagsmálaráðherra, meö
harðskeyttum árásum á samstarfs-
menn í þinginu. Það hygg ég að sé
einsdæmi. Svör sumra alþingis-
manna í umræðunni á eftir verður
að líta á í þessu samhengi og ein-
hvers staðar segir að miklu valdi
sá er upphafinu veldur.
í framsöguræðu ræddi Jóhanna
um þaö sem hún kallaði ómaklega
og lágkúrulega gagnrýni og skæt-
ing við sig. Hún varpaði fram
spurningunni: „Hvað býr hér að
baki?“
Þetta þóttu þingmönnum skrýtn-
ar kveðjur og óvænlegar til þess
að koma máli í gegnum samsteypu-
stjóm þar sem oft þarf lag, lipurð
og sáttavilja.
Gagnrýnin
Gagnrýni min beindist fyrst og
fremst að vinnubrögðum. Jóhanna
Sigurðardóttir hefur á undanföm-
um misserum fjallað mjög um
húsnæðislöggjöfma. Hún hefur
lengi gagnrýnt þessi lög óvægilega
í ræðu og riti.
Menn áttu því von á að hinn nýi
húsnæðismálaráðherra kæmi fram
með þaulhugsaðar og vandvirknis-
lega unnar breytingartillögur.
Vonbrigðin urðu mikil vegna þess
að eftir allt sem á undan er gengið
lagði ráðherrann fram frumvarp
sem flestir eru sammála um að sé
illa unnið og illskiljanlegt. Þar að
auki efast menn um að frumvarpið
nái fram þeim markmiðum sem
ráðherrann er að leita eftir. Þetta
varð til þess að frumvarpið var
lengur á leið í gegnum þingflokk-
ana en ella. Menn lögðu vinnu í að
yfirfara málið og fengu að launum
kveðjur ráðherrans í framsögu-
ræðu hennar sem hér er lýst að
framan. Þetta þarf skólastjórinn
fyrrverandi að hafa í huga þegar
hann fjallar um orðræðumar.
Að skilja mælt mál
Jón telur að ég skilji ekki auðskil-
ið mál frumvarpsins og þar deilum
við Jón um fleira en eitt. Setningin:
„Endanleg svör um afgreiðslutíma
láns og lánsupphæð berist eigi siðar
en einu ári áður en fyrsti hluti láns-
ins kemur til afgreiðslu.“
Ég skil vel hvað Jón á við. Þetta
þýðir að endanlegt svar veröur að
berast minnst ári áður en fyrsta
hluta lánsins er úthlutað.
Vandinn er sá að þessi lagagrein
er þannig orðuð aö gagnálykta má.
Það má ekki úthluta fyrsta hluta
láns nema ár sé liðið frá því að
Kjallariim
Guðmundur G.
Þórarinsson
þingmaður fyrir
Framsóknarflokkinn
Árangurinn er óæskilegur.
Hærra lán sem veldur lánasjóðn-
um erfiðleikum, meiri greiðslu-
byrði sem veldur ungu hjónunum
erfiðleikum og stærra húsnæði en
þau hafa að gera með.
Þessar skýringar telur Jón bera
vott um ruglaða réttlætisvitund
mína. Nú verður auðvitað hver að
dæma fyrir sig. Aö mínu viti er
þetta aðeins enn eitt dæmið um að
frumvarpið er óhugsaö.
Auðvitað gengur ekki að setja lög
sem valda fleiri vandkvæðum en
þeim er ætlað að leysa.
I stuttu máli
í grein minni í Dagblaðinu 3. nóv.
sl. gerði ég ítarlega grein fyrir
gagnrýni minni á frumvarpið. Ekki
er tilefni til að endurtaka það hér.
„Vonbrigðin urðu mikil vegna þess að
eftir allt sem á undan er gengið lagði
ráðherrann fram frumvarp sem flestir
eru sammála um að sé illa unnið og
illskiljanlegt.“
umsækjandi fékk endanlegt svar.
Þetta er ekki útúrsnúningur. Málið
er það aö hér eru menn að setja
lög. Túlkun laga verður deilumál
fyrir dómstólum og ærin vinna fyr-
ir lögfræðinga.
Með þessa setningu í lögum gæti
umsækjandi, sem þarf að bíða,
stefnt Húsnæðisstofnun ef hún
gengi fram hjá honum og úthlutaði
einhveijum láni aðeins hálfu ári
eftir að hann fékk endanlegt svar.
Þetta er bara eitt dæmi um óþarf-
lega fljótfæmisleg vinnubrögð. Lög
þurfa að vera skýr.
Ég hefi hér aðeins ítrekaö tvö
dæmi, en þau eru mörg.
Mjög erfitt er víða að átta sig á
hvað frumvarpið mundi þýða ef
það yrði að lögum.
Vonandi tekst að sníða vankant-
ana af í nefrid.
Svona mál þarf að undirbúa vel.
Mér er spum. Er það tilviljun eöa
ef til vill bara af illvilja, eins og
mér finnst skólastjórinn fyrrver-
andi telja, að báðir samstarfsflokk-
ar Alþýðuflokksins í ríkisstjóm
hafa lýst fyrirvörum viö fmm-
varpið og forseti ASÍ og forystu-
„í greininni gagnrýnir Jón málflutning minn og tel ég nauðsynlegt að
skýra máliö dálítið. Mér virðist Jón misskilja grein mína.“
Réttlætisvitund
í grein minni freistaði ég þess að
lýsa því að fortakslaus forgangs-
réttur þeirra, sem ekki eiga íbúð
fyrir, getur verið óréttlátur. Þetta
virðist Jón ekki skilja.
Ung hjón með lítil fjárráð kaupa
oft tveggja herbergja íbúö til að
byija meö og reikna með að stækka
viö sig þegar íjárhagur rýmkast og
fjölskyldan stækkar. Þessi háttur
er skynsamlegur og þjóðhagslega
æskilegur.
En samkvæmt frumvarpinu fara
þau aftur fyrir í langan biðlista í
þessu tilviki.
Þetta leiðir til þess að ungu hjón-
in teygja sig í að kaupa strax stóra
íbúö meðan þau eru í forgangshóp.
menn lífeyrissjóðanna lýsa yfir
óánægju með það?
Það skyldi nú ekki vera að þessir
aðilar hefðu nokkuð til síns máls.
Jón spyr mig hvar sé mín um-
hyggja og annarra fyrir þeim
umsækjendum sem núgildandi
húsnæöislöggjöf vísar á dyr vegna
lítilla tekna og vangetu til að standa
undir greiðslubyrði lána.
Þetta frumvarp fjallar ekkert um
þau mál, Jón. Við höfðum vonast
til að ráðherrann kæmi með eitt-
hvað í þeim efnum. En svo er ekki.
Hér þarf við eflingu félagslega
húsnæðiskerfisins sem er viðamik-
ið og aðkallandi mál.
Guðmundur G. Þórarinsson.