Dagblaðið Vísir - DV - 09.07.1988, Blaðsíða 27

LÁUGARDAGÚK 9. JÚLÍ 1988.
dv______________________________________________Nýjar plötur
Súld - Bukoliki
RITARI
Utanríkisráðuneytið óskar að ráöa ritara til starfa í
utanrfkisþjónustunni.
Krafist er góðrar tungumálakunnáttu og góðrar vélrit-
unarkunnáttu.
Eftir þjálfun I utanríkisráðuneytinu má gera ráð fyrir
að ritarinn verði sendur til starfa I sendiráðum Is-
lands erlendis.
Eiginhandarumsókn, með upplýsingum um aldur,
menntun og fyrri störf, sendist utanrlkisráðuneytinu,
Hverfisgötu 115, 150 Reykjavlk, fyrir 21. júlf nk.
Utanríkisráðuneytlð
Glittir í gegnum úðann
Þótt mikiU fjörkippur hafi færst í
íslenska hljómplötuútgáfu á undan-
fómum árum hefur djassinn allt aö
því setið eftir, sem vekur nokkra
furöu, þar sem djasskvöld eru vinsæl
á höfuðborgarsvæðinu og getur
áhugamaöur um djass fengið sinn
skammt að minnsta kosti einu sinni
í viku. Vinsældir djassins hérlendis
eru ótvíræðar og nægir að benda á
komu Stéphane Graphelli á listahá-
tíð fyrir stuttu, en á konsert hans
varð fyrst uppselt.
Djassplötur eru samt til. Flokka
má tónlist Mezzoforte að hluta undir
djass og Bjöm Thoroddsen hefur gef-
ið út tvær ágætisplötur og þá má
ekki gleyma ljúfri plötu með Guð-
mundi Ingólfssyni sem kom út fyrir
nokkram árum. Fleira mætti tína til
en staðreyndin er samt sú að plötuút-
gefendur telja djass ekki mikla sölu-
vöru.
Nýjasta platan í hópi fárra djass-
platna er Bukoloki með kvartettin-
um Súld. Súld er alvöru djasshljóm-
sveit. Meðlimir hennar, sem eru
þekktir hljóðfæraleikarar, spila ein-
göngu fmmsamda tónlist, flóknari
en svo að hinn almenni hlustandi
geti gripið hana í fljótu bragði en
veitir því meiri ánægju þeim sem
leggja við eyrun.
Plata þeirra Súldarmanna nefnist
Bukoliki sem er pólskt orð en nánari
skýringu hef ég ekki á því. Sjálfsagt
hefur pólska fiðluséníið Szymon
Kuran haft það í farteski sínu.
Kuran, sem fyrir utan að starfa
meö Súld er starfandi í Sinfóníu-
hljómsveit íslands, er sá sem mest
er áberandi innan kvartettsins. Hann
er ríkjandi í sólóum, þótt ótvíræð
samvinna sé þaö sem gefur plötunni
gildi.
Á plötunni era átta lög og er bassa-
leikarinn Stefán Ingólfsson afkasta-
mesti lagahöfundurinn og það eru
einmitt lögin hans sem era melódísk
og grípandi. Flóknari tónsmíðar ein-
kenna lög Kuran og Steingríms Ing-
ólfssonar. Fjóröi meðlimur Súldar er
Láras Grímsson sem að vísu semur
ekki lög í þetta skiptið en er stjórn-
andi upptöku og á sem hljómborðs-
leikari mikinn þátt í endanlegri gerö
laganna.
Ekki þykir mér ástæða til aö gera
upp á milli laga á Bukoliki, öll hafa
þau sinn sjarma þótt ólík séu. Flokk-
un á tónlist Súldar er einnig óþörf.
Fiðluleikur Kuran gefur hljómsveit-
inni sérstöðu, nánast þjóðlagablæ.
Hefðbundinn djass er tónlistin samt
ekki. Á miklu fremur heima meðal
hljómsveita á borð við Weather Re-
port og Steps Ahead og Bob James,
þótt mun finlegri sé.
Bukoliki er geysivel spiluð og
tæknilega séð gallalaus. Það sem
helst má að finna er að tónsmíðarnar
era ekki nógu spennandi. Útsetning-
ar eru góðar, en þar sem rafmagns-
hljóðfæri eru ríkjandi hefði kraftur-
inn mátt vera meiri. Viss er ég um
aö með réttri kynningu á Súld efdr
að vekja athygli á komandi árum því
ekki vantar strákana hæfileikana.
HK
Creedence Clearwater Revival - Endurútgáfur
Tímaskekkjan
sem sló í gegn
Tíminn er 1968. Andrúmsloftið er
sýrt, - ekki hvað síst í San Franc-
isco. Þar snýst allt um ást, frið og
nóg af dópi. Tónlistin er sýrarokk
þar sem æðstuprestarnir eru Grate-
ful Dead, Jefferson Airplane og Big
Brother And The Holding Company.
Santana er á næstu grösum.
Þá stökkva allt í einu fram á sjónar-
sviðið fjórir ungir piltar sem kalla
sig Creedence Clearwater Revival.
Útreyktur almúginn gat vart boriö
nafn hljómsveitarinnar fram og kall-
aði hana bara CCR. Piltamir fjórir
gáfu skít í alla hljóðeffektana, óend-
anlegu gítarsólóin og innhverfa texta
sem enginn botnaði í né mun nokkru
sinni geta séð heila hugsun í. Þess í
stað léku liðsmenn Creedence Clear-
water Revival einfalt, ómengað rokk.
Svolítil kántríáhrif mátti heyra í tón-
list þeirra og greinilegt var aö
ryþmablúsinn frá New Orleans hafði
einhvem tíma borist þeim til eyma.
Þessi tímaskekkja sýrutímanna sló
í gegn. Að vísu komu þeir ekki, sáu
og sigruöu í einu vetfangi. Fjórmenn-
ingamir John og Tom Fogerty, Doug
Clifford og Stu Cook höföu baslað
skóla. Upphaflega hétu þeir reyndar
Tom Fogerty And The Blue Velvets.
Síðar Gollivogs. Það var loks á að-
fangadag jóla áriö 1967 að fjórmenn-
ingamir ákváðu að gerast atvinnu-
menn og breyttu nafni hljómsveitar-
innar í Creedence Clearwater Reviv-
al. Á næstu jólum vora þeir smá-
stjömur og árið þar á eftir voru þeir
komnir í hóp hinna stóra.
Endurútgáfan
Um þessar mundir er því fagnað
að tuttugu ár eru liðin síðan Creed-
ence Clearwater Revival sló í gegn.
Hljómplötuútgáfa þeirra, Fantasy
Records, hefur vegna þessara tíma-
móta endurútgefið að minnsta kosti
fimm plötur hljómsveitarinnar.
Umslög platnanna Creedence Clear-
water Rivival, Bayou Country, Green
River, Willy & The Poorboys og
Cosmo’s Factory líta alveg eins út og
í gamla daga (utan að á örsmáu letri
aftan á umslögunum má lesa að plöt-
umar fáist einnig á geisladiski) en
hljómurinn er mun betri en áður.
Svonefndri direct metal mastering
tækni (DMM) hefúr verið beitt til að
fá hljóminn sem líkastan því sem
nútímatækni býöur upp á.
Það er verulega ánægjulegt að
renna yfir gömlu, góðu CCR tónlist-
ina. Vissulega bundu John Fogerty
og félagar sig ekki við tveggja og
hálfrar mínútu formið hér áður fyrr.
En rúmlega átta mínútna löng lög
hljómsveitarinnar hljóma ekki leið-
irúeg, langdregin né útúr rugluð í dag
eins og allt of mikið af tónlist þessara
tíma. Hins vegar þykir mér hljóm-
sveitin hafa staðið sig best í poppaða
rokkinu, lögum sem áttu ótrúlega
greiða leið upp vinsældalistana á
árunum 1969 og 1970. Þá kom CCR
hvorki meira né minna en sjö lögum
á topp tíu. Hæst ber vitaskuld Proud
Mary, Bad Moon Rising, Down On
The Comer, Bom On The Bayou,
Green River, Up Around The Bend
og Who’ll Stop The Rain.
Á plötum Creedence Clearwater
Revival vora einnig margir gullmol-
ar eftir aðra en John Fogerty. Má þar
nefna Susie Qáfyrstu plötunni, Good
Golly Miss Molly á Bayou Country,
Nighttime Is The Right Time á Green
River og the Midnight Special og
Cotton Fields á Willy And The
Poorboys.
Reyndar gáfu Creedence Clear-
water Revival út sjö plötur samtals.
Pendulum og Mardi Gras, sem komu
út 1971 og ’72, þykja nokkuö standa
hinum að baki. Hins vegar má geta
ágætis safnplatna meö tónhst Creed-
ence Clearwater Revival. Þær kallast
einfaldlega Chronicle Vol. 1 og Vol.
2. Þar eru allir helstu smellir hljóm-
sveitarinnar og nokkrir gæðaslagar-
ar aðrir sem ekki voru gefnir út á
litlum plötum og komust því ekki á
vinsældalista.
Tímaskekkja
Creedence Clearwater Revival
vann sér kafla í rokksögunni meö
því að koma með einfalda tónlist að
hætti fyrstu kynslóðar rokktónlist-
armanna þegar þriðja kynslóðin var
í óðaönn að myrða hljóðhimnur
sjálfrar sín og annarra með veinandi
gítarsólóum í alls kyns tónverkum
sem bæði haus og sporð vantaði á.
Fjórmenningamir, Clifford, Cook og
Fogerty bræðumir, voru nánast eins
og verkamenn við hlið hippanna í
klæðaburði jafnt sem framgöngu.
Þeir erfiðuðu líka og puöuðu viö að
koma tónlist sinni á framfæri, ein-
fóldu rokki sem var á skjön við allar
tískusveiflur þeirra fáu ára sem þeir
fjórir héldu saman. Þeir voru tíma-
skekkja... en skekkja sem kom fram
á hárréttum stað og stund.
-ÁT-
Skeljungur h.f.
Halló! Halló!
Við vorum að fá þessi stórglæsilegu
leðursófasett
Þægileg
SlMýja
<Bólsturgorðin
Garðshorni við Fossvogskirkjugarð, sími 16541