Dagblaðið Vísir - DV - 01.11.1988, Blaðsíða 14

14
Spumingin
Ertu ánægð(ur) með þjón-
ustu Strætisvagna Reykja-
víkur?

Þráinn Hafsteinsson íþróttakennari:
Ég bý reyndar úti á landi en sam-
kvæmt fyrri reynslu er ég nokkuð
viss um að hún mætti vera betri.
Bára Ólafsdóttir afgreiðslukona: Ég
nota þá ekki ég ferðast alltaf á eigin
bíl.

Ingvi Steinarsson verkamaður: Ég
nota oft strætó og þjónusta þeirra er
í góðu lagi.
Anna Jónasdóttir húsmóðir: Ég nota
aldrei strætó svo ég veit ekkert um
það.
mætti vera betri. Ég nota þjónustu
þeirra mjög mikið.
Ágústa Einarsdóttir nemi: Já, hún
er góð. Ég nota strætó oftast einu
sinni á dag.
ÞRIÐJUDAGUR 1. NÓVEMBER 1988.
Lesendur
„eyjahafi“ umferðar
Kari Sveinsson skrifar: ina. Fyrst voru þaö hinar algengu ræðabom borgarumferöar af göturnar beggja vegna, að stundum
Það eru áreiðanlega fleiri en ég löngu og þekktu eyjar sem skipta mörgum sökum. Nefiia má sem er ókeyrandi þar fyrir slíkum
sem eru orðnir pirraðir á öllum akreinum eins og t.d. á Hring- dæmi (auk þess sem þær em nú óhreinindum, sem slettast upp á
eyjunum, sem skýtur upp á um- braut, Miklubraut og víðar. Þessar alveg óþarfar), að frá þeim stafar framrúður frá öömm bílum og
ferðargötum viðs vegar um borg- eyjarhafafráfyrstutíðveriðvand- svo mikill vatns- og drulluelgur á hindra útsýnið.
Síðan komu fram ýmsar aðrar
tegundir „eyja“ það eru stubbar
með örvamerkingum, það eru
stubbar til að fólk geti „lent á “
eins og hverri annarri eyðieyju og
beðiö þar óákveöinn tíma vegna
umferðar, þegar það fer yfir götu.
Ou nú siðast eru þaö „útskot" fra
gangstéttarhomum, sem eiga senm-
lega að þjóna því hlutverki að
hindra aö ökumenn leggi bílunum
alveg viö hom gangstéttarinnar.
Aö ógley mdum hraöahindrunum
í formi upphækkaðra öldufalda á
líklegustu og ólíkiegustu stöðum
em þessar „eyjar" orðnar að mik-
illi ])lágu í umferðinni um alian bæ
og ég get ekki séð neina stoð í þeim,
hvorki fyrir ökumenn né gangandi
vegfarendur. Versta dæmið sem ég
man eftirisvipinneráBústaðaveg
inum. Þessar evjar hljóta að kusia
borgina óhemju fé og síðan riðhald,
sem m.a. er fólgið í túnaslætti yfir
sumarmánuöina. Já, það er algeng
sjón að sjá fólk vera aö heyja á
miöjum umferðargötum höfuð-
borgarinnar á sumrin! Ég legg til,
að allar umferöareyjar hverju
nafni sem nefnast verði nú íjar-
kegðar og ökumenn fát þar eina
viðtiótar-aki'ein. Ekki veitir af i
vaxandi umferð.

„Nú siðast eru það útskot frá gangstéttarhornum," segir m.a. i bréfinu. - Mynd tekin á Snorrabrautinni
miðri. (Innskotsmyndin er frá Bústaðarvegi).
Tannlæknaþjónustan:
Inn í kerfið
með hana
HÆTTUM AO NÝTA
FANGAKLEFANA SEM
NEYDARÞJONUSTU
FYRIR GEOSJÚKA
STYRKIÐ STARFSEMI
GEDHJÁLPAR
„Forvarnarstarf felst m.a. í þvi að upplýsa um eðli geðrænna vanda-
mála,“ segir bréfritari.
Grímur hringdi:
Það er oft sagt að við íslendingar
hugsum betur um bílana okkar en
líkamann. Ekki eru tennumar
undanskildar í því efni. Kostnaður
er ekki mikil hindrun hjá fólki sem
vill leita almennra lækninga, því
greiðsla til heimilislækna er ekki
stórvægileg og þá ekki sjúkrahús-
lega, a.m.k. ekki fyrir þá sem þurfa
að láta lagfæra algeng eða minni
háttar meiðsl og misfellur sem upp
á kunna að koma.
Það sama verður ekki sagt um
tannviðgerðir. Þær verða fólki
óheyrilea dýrar, vegna þess að þær
eru ekki inni í „kerfinu" eins og
allar aðrar lækningar. Ég hef oft
furöað mig á því hvers vegna tann-
lækningar og viðgerðir tanna hjá
fullorðnu fólki eru ekki inni í heil-
brigðiskerfmu, líkt og aðrir þættir
lækninga.
Nú er nýlega búið að framkvæma
rannsókn á tannheilsu lands-
manna, hún bendir til þess að tann-
heilsa fari almennt batnandi hér,
sérstaklega hjá ungu fólki og mið-
aldra, en lakari hjá fólki sem kom-
ið er yfir miðjan aldur. Þetta er
sennilega vegna þess að fólk býr
lengi að viðgerðum og eftirhti sem
framkvæmt hefur verið hjá því
ungu. Fólk veigrar sér fremur við
síöar á ævinni að „leggja í“ þann
kostnað sem fylgir því að láta gera
viö tennur sínar. - Enda kemur
fram í þessari rannsókn að fólki
finnist tannæknaþjónustan sem
slík góð, en alit of dýr.
Ég legg til að heilbrigðisráðherra,
félagsmálaráðherra eöa hver ann-
ar sem hefur með tryggingamál aö
gera vinni að því aö flytja tann-
læknaþjónustu inn í tryggjngakerf-
iö eins og aðra læknaþjónustu,
a.m.k. fyrir það fólk sem komið er
yfir miðjan aldur. Það myndi gjör-
breyta ástandinu í tannheilsu
þessa fólks, sem hefur veigrað sér
við að leita til tannlækna vegna
kostnaðar.
„Miðaldra fólk og eldra veigrar sér við að leita til tannlækna vegna
kostnaöar," segir hér.
Gleymið ekki
geðsjúkum
Einar Ingvi Magnússon skrifar:
Ofangreind fyrirsögn er slagorð
sem hefur farið að heyrast oftar og
oftar undanfarin ár, og er það vel.
Ef „venjulegt" fólk með andleg
vandamál á að ná heilsu þarf alla-
vega tvennt til.
í fyrsta lagi forvarnarstarf sem
felst í því aö upplýsa bæði hina „heil-
brigðu“ og þá „sjúku“ um eðli geð-
rænna vandamála, orsök, meðferð
og lækningu, eða það að læra að lifa
með sjúkdóminn, sem þá í verstu til-
vikum er haldið niðri með lyfjum.
í öðru lagi, og það sem ekki er síð-
ur mikilvægt, er að veita hinum
„sjúku“ innsýn í atferli hinna „heil-
brigðu", og hvemig þeir bregðast oft
við gagnvart hinum sjúku, með for-
dómum og þeirri tilhneigingu að nið-
urlægja þá.
í því felst styrkur fólks með geðræn
vandamál, að skilja ekki aðeins sitt
eigið „sjúklega“ ástand, heldur einn-
ig „sjúklegt" eðli samfélagsins, sem
brýtur ósjaldan brákaðan reyr í
sundur með fordómafullri fram-
komu og oft mannvonsku, stundum
með hörmulegum afleiðingum.
Styrkur hins „geðveika" felst í því
að skilja ekki eingöngu ástand sitt,
heldur einnig og ekki síður fordóma-
full viðbrögð fólks til hans. - Fyrir
alla muni, gleymið ekki geðsjúkum.
Norska bamaklámmyndin:
Á erindi til okkar
Guðmundur Bergþórsson skrifar:
Tilefni þessara skrifa minna er
grein sem ég las í lesendadálki DV
þann 24. október sl. með fyrirsögn-
inni: Norska bamaklámmyndin:
Nauðsynleg fyrir okkur? - Þar tjáir
Ingibjörg nokkur Jóhannesdóttir sig
um norskan sjónvarpsþátt um of-
beldi gegn bömum (þátt sem ég dreg
í efa að hún hafi séö).
Samkvæmt fréttum lýsir sjón-
varpsþáttur þessi á hreinskilinn og
opinskáan hátt einni glæpsamleg-
ustu og viðbjóðslegustu tegund of-
beldis, þ.e.a.s. bamaklámi. í mynd
þessari er dregið fram í „dagsljósið"
hvemig menn, sem ekki háfa heil-
brigðar og eðlilegar hvatir til sálar
og kynlífs, kaupa böm til að nauðga,
pína og drepa.
í grein sinni jafnar Ingibjörg, þótt
undarlegt megi virðast, barnaklámi
við það sem sýnt er t.d. í leikhúsum
þessa lands. Ingibjörg heldur því
einnig fram að barnaklám sé óþekkt
hér á landi og þar af leiðandi þurfum
við ekki að vera að leggja okkur í
líma við að útvega þessa mynd til
sýningar hér á landi „þar sem nóg
sé af kláminu fyrir.
Þarna tekur nú alveg steininn úr
hjá Ingibjörgu þessari, með því að
segja aö þar sem hún verði ekki vör
við barnaklám, þá sé það ekki til hér
á landi.
En svona að lokum, hvet ég alla til
að sjá fræðslumynd þessa, því það
er trú mín að hún eigi erindi til okk-
ar allra sem látum málefni og mann-
réttindi barna einhverju varða.