Dagblaðið Vísir - DV - 21.12.1990, Blaðsíða 12

12
FÖSTUDAGUR 21. DESEMBER 1990.
Spumingin
Feröu í kirkju á jólunum?
Hildur Steingrímsdóttir lyflafræðing-
ur: Nei. Jú, annars. Það á að skíra
litla frænku mína á jólunum.
Guðbjörn Grímsson verslunarmað-
ur: Nei, ég hef einu sinni gert það en
fer ekki núna.
Andri Hrannar kvennagull: Já, ég gef
mömmu það í jólagjöf.
Kristján Magnússon nemi: Tja, já,
einstaka sinnum. Ég býst við að fara
í kirkju á gamlárskvöld.
Kristín Þorsteinsdóttir nemi: Já, lik-
lega geri ég það.
Helga Björk Sigbjarnadóttir nemi:
Já, ég fer í Hallgrímskirkju.
Lesendur_____________
„Harlem“ heim-
skautsins?
Fram í morgunsárið. Vekur furðu margra ókunnugra.
Kristinn skrifar:
íslendingar lenda oft í þeirri að-
stöðu á erlendum vettvangi aö verða
að taka að sér kynningu fyrir land
og þjóð. Því miöur gerist það alloft
að einstaka neikvæð umíjöllun um
íslendinga mótar að miklu leyti þá
mynd sem milljónir manna víðs veg-
ar um heim hafa um okkur. Eitt
dæmi er stuttur fréttaþáttur sem
sýndur var erlendis fyrir allmörgum
árum þar sem íslenzkir unglingar
sáust slaga dauðadrukknir um götur
Reykjavíkur í gullnu skini miðnæt-
ursólarinnar. Þó nokkrir útlending-
ar sem ég hef talað við höfðu aðeins
þessa einu svipmynd af íslendingum
þegar ég hitti þá fyrst.
Fyrir mitt leyti á ég erfitt meö að
gera ekkert úr landkynningunni frá
þessu sumarkvöldi þegar hún ber á
góma erlendis. Þessa sömu sýn ber
enn fyrir augu í miðbæ Reykjavíkur,
oft 2-3 kvöld vikunnar, árið um
kring. Skýringin að þetta hafi bara
verið „einstakur atburður á þjóð-
hátíð“ er hrein fólsun á sannleikan-
um.
Annað er það sem breiðst hefur út
j ótrúlega víða um íslendinga og veld-
ur sömu leiðindum og það sem ég
nefndi fyrr: Börn fædd utan hjóna-
I bands eru nú ámóta mörg ef ekki
fleiri en þau sem fæðast hjónum.
Þótt þessi sannleikur kunni að vera
Sæunn skrifar:
Ég er kona og færi sennilega bara
að væla ef ég væri á þingi (sam-
kvæmt nýjustu kenningunni!). Ég
fylgist grannt með þjóðmálum en nú
hlusta ég ekki lengur eða bara les.
Ég ætla að leggja orð í belg.
Ekki fyrir ýkja löngu var frétt í fjöl-
miðlum þess efnis að fyrirtæki hér á
landi flytti inn ál og væri það mun
hagstæðara en aö nota innient. Svip-
uð frétt kom í síöustu viku en fjallaði
þó um rækjur. Að öðru leyti jafn-
undarleg. Og nú fyrir skömmu var
Haukur Guðmundsson skrifar:
Nú hefur sá langþráði draumur
margra íslenskra bíleigenda ræst að
losna við samning þann viö Sovét-
menn sem sagöur var illræmdur og
óveijandi vegna þess að öU olíufélög-
in voru bundin innkaupum á mest-
öUu bensíni ogohuvörum frá einum
aðila. En hvað hefur breyst? Ná-
kvæmlega ekki neitt að því er virð-
ist. Bensínverð á ekki að lækka í
bráð og fréttir flytja okkur þann boð-
skap að „ef sjóðakerfíð við bensín-
dreifmgu verði afnumið þýði það
mismunandi eldsneytisverð um aUt
land“. Þetta vissum við. Hitt vitum
við ekki hvort ríkisvaldið ætlar að
halda taumunum áfram í sínum
höndum. Um það mættu fréttamiðlar
spyija og flytja okkur svörin.
Einnig er hitt að það er ekkert ör-
uggt að olíufélögin ætU að láta af
samráði sínu hvert við annað í út-
söluverði þótt þau finni bestu inn-
kaupin hvert fyrir sig. Eftir einum
forsvarsmanna olíufélaganna var
a.m.k. haft nýlega að bensínverð hér
gæti aldrei orðið mismunandi nema
þá í stuttan tíma!.
útskýranlegur með einhverjum
hætti (s.s. aUs kyns skattaívUnunum
og fyrirgreiðslum tU þeirra sem kjósa
sér sambúð án kirkjulegra eða borg-
aralegra fyrirheita) þá Uggur slík
skýring ekki í augum uppi fyrir fólk
annarra þjóða.
Ekki þykir þetta þjóðarsérkenni til
fyrirmyndar meðal Evrópuþjóða
a.m.k. Þótt sérkennUegt sé þá þekkja
líklega Bandaríkjamenn þetta lífs-
mynstur, eins og það kemur fyrir
sjónir, betur en margar þjóðir.
Meðal svertingja í Bandaríkjunum
munu hjónabönd víða vera losaraleg
og skv. skrám ríkisins alast um
70-80% svartra barna upp hjá ógift-
um mæörum sínum. Félagsfræöing-
frétt um fyrirhugaöa stækkun vatns-
flöskuátöppunarverksmiðju Sólar
hf. Þarna finnst mér að ríkið ætti að
gerast samkeppnisaðUi. AUa vega er
öruggt mál að vatnsflöskuátöppun-
arstöð skilar meiri arði mun fyrr og
mengar minna en t.d. annað álver.
Kannski veitir slík stöð ekki mörg
atvinnutækifæri en þau eru mörg
ónýtt. Og mætti ekki t.d. fullvinna
áUö meira hér og endurvinna?
Að lokum örlítið um þetta stóra
skilti sem mest ber á við Kringluna.
Ég hef heyrt að árekstrum hafi fjölg-
En það er líka margt annaö sem
oUufélögin geta gert tU aö koma til
móts við neytendur (sérstaklega bif-
reiðaeigendur). Þau geta auglýst til-
boðsverð tímabundið, t.d. í viku eða
nokkra daga. Eitthvert þeirra getur
tekið í notkun greiðslukort (nú verða
ar þar vestra hallast reyndar að því
að þetta sé ein af meginástæðum þess
hve erfiðlega svertingjum gengur að
hasla sér þar vöU í menntun og starfi.
Þessar óburðugu fjölskyldur Ufa að
miklu leyti á framlögum ríkisins, í
húsnæði á vegum hins opinbera eða
í hvers kyns kvennaathvörfum. Am-
erískir blökkumenn eru hins vegar
mikið fyrir að skemmta sér og þeirra
næturlíf teygist gjaman fram í morg-
unsárið rétt eins og íslendinga.
Mér þótti því óréttmætt þegar hér-
lendir gámngar, sem þó búa við ör-
yggi og munað sem við höfum, gáfu
landi okkar einkunninna „Singapore
Norðursins". - „Harlem heimskauts-
ins“ væri kannski nær sanni.
að á nærliggjandi gatnamótum síðan
það var sett upp. Auðvitað á fólk
ekki að lesa eða tala í síma undir
stýri. Nýlega las ég að þetta skUti
hefði verið hannað í haust og því
hefði verið samstundis gefið grænt
ljós hjá borgarráði. Þetta kaUa ég
óstjórn. Já, það er svo margt geggjað
hér og margir tala og haga sér eins
og þeir séu ormar með endann uppi
í sér, ég má orða það svo. Nú er mál
að linni.
þau ekki bundin hvert öðm og bók-
haldið ætti ekki að vefjast fyrir í
tölvuvæddu kerfi). Það stæði áreið-
anlega ekki á hinum olíufélögunum
að bjóða sömu kjör því að allir
myndu versla þar sem lægst væri
verðið eða hægt að nota greiðslukort.
Verfcamanna-
bústaðir
íbúi í verkamannabústað skrifar:
Mig langar tU að vitna í lesenda-
bréf í DV fyrir nokkru undir fyr-
irsögninni „Matsverð undir
markaösverði" þar sem Jjallaö
var um ráðstöfunarrétt verka-
mannabústaða og skyld atriði. -
Égheld því fram að í okkar „ráð-
stjórnarríki“ megi búast við að
aUt að 80% af verðí eigna renni
til ríkisins, þegar um er að ræða
félagslega íbúð.
íbúðin sjálf er þá tekin og henm
úthlutað aftur. Erflngi greiði síð-
an aUt að 45% í erfðaskatt af
matsverði íbúðarinnar. Hver er
þá innlausnartími íbúöarinnar? -
Venjulega um 30 ár en getur hæg-
lega orðið allt að tvöfaldur sá tími
ef um er að ræða eldri verka-
mannabústaði. Þannig gæti frjáls
sala ótt sér stað eftir 60-70 ár.
Erfðaskattur er þá reiknaður út
af fasteignamati.
Ránágöfumúti
E.F. skrifar;
Af marggefnum tUefnum ættu
konur aldrei að bera handtöskur
sínar á öxlinni eða láta töskumar
sjálfar snúa aftur með veskisopið
frá sér. úiessu hefiír mörgum
orðiö hált/bæði hér á landi og
erlendis. - Ef haldiö er á tösku í
hendinni er þó minni hætta en
ella að hún sé hrifsuð burt en þaö
gera aðeins bíræfnustu þjófar og
hættulegir glæpamenn.
Hin tíðu rán hér á götum úti
ættu að kenna okkur lexíu og
konur eru í sérstökum áhættu-
hópi hvað þetta snertir. Þess
vegna er mikið í húfi fyrir okkur
könur aö gæta okkar og þess sem
viö höfum meöferðis á götum úti
eöa annars staðar í Jjölmenni. -
Við skulum ekki gera hinum ill-
ræmdu þjófum iðju þeirra of auð-
velda.
álagning
Kristín Kristjánsdóttir hringdi:
Ég get ekki stillt mig um að víta
opinberlega háa álagningu á leik-
fóng og margar aðrar gjafavörur.
í frétt, sem tekin var saman af
einum sjónvarpsfréttamanni, var
sýnt hvemig álagning og annar
kostnaður hleðst upp á eitt lítið
og vesælt leikfang, svokallaðan
„Barbie-jeppa“.
Keyptur í búð erlendis kostar
hann um 700 kr. ísl Hingað kom-
inn kostar hann á þriðja þúsund
krónur! - Mig skal ekki undra
þegar smásöluálagningin ein er
rúmar 700 krónur. - Allt var þetta
svo sem útskýrt af smásalanum
hér, svo og innflytjanda. - Stað-
reyndin er hins vegar sú að ég
ti*úi hvorugum. Þetta er allt hægt
að kaupa ódýrar og sömuleiðis
selja ódýrar. En sumir vilja gera
þaö gott og græða á leikfóngum.
Hvaðankoma
jólin?
M.H. hringdi:
Ég má til að segja frá reynslu
minni. með tæplega 4 ára snáða
sem ég á. Hann hefur nefnilega
fengið það á heilann að jólin séu
innan í honum, og vill fá að sjá
hvernig þau eru.
Þannig er að til okkar kom
maður sem var að ræða um jólin
og sagði að þau væru hvergi að
finna nema hið innra með okkur
og lagði á þetta mikla áherslu við
stráksa. Hann þekkir söguna um
Jesúbamiö og allt það en er ekk-
ert of sannfærður samt sem áður
um þaö sem manni ber aö segja
um það efni. - Nú stendur hann
fastur fyrir og krefst þess að ég
láti taka mynd af honum að innan
svo að hann geti séð jólin - sem
hann uppástendur nú að séu að-
eíns innra með honum. - Já, þessi
börn með ímyndunarafliö...
Geggjuð óstjórn
H vað verður um
bensínfrelsið?
Hvenær sjáum við afleiðingar frelsisins i bensininnkaupum?