Dagblaðið Vísir - DV - 31.08.1991, Síða 27

39
LAUGARDAGUR 31. ÁGÚST 1991.
■ ;;J -r : •, . /: ; .
af fullri alvöru. Hann var í Glímufé-
laginu Ármanni lengst af og þótti
snemma mjög efnilegur. Sigurður er
28 ára gamall, fæddur 29. september
1962. Hann er kvæntur bandarískri
konu, Debu Ann, og eiga þau eina
dóttur, Önnu Viktoríu, sem er átta
mánaða gömul.
Sigurður hætti í menntaskóla á sín-
um tíma en sótti um inngöngu í há-
skóla í Alabama fyrir átta árum.
Hann tók inntökupróf í skólann þar
sem hann hafði ekki lokið stúdents-
prófi en skólinn bauð honum að
sleppa við öll skólagjöld ef hann kast-
aði spjóti í staðinn. Mikill tími hefur
farið í æfingar hjá Sigurði og hann
hefur tekið þátt í fjölda móta fyrir
skólann. í staðinn hefur hann full-
komna æfmgaaðstöðu fyrir sig sem
skólinn kostar. Sigurður er að læra
consumer science eða neytendahag-
fræði en íþróttin hefur tafið hann frá
námi og því tekur hann oft ekki nema
eina önn á vetri í stað tveggja.
íþróttin var köllun
„Ég veit ekki af hverju ég valdi
spjótið á sínum tíma en býst við að
það hafi verið eins konar egóismi.
Ég náði fljótt góðum árangri og
keppti í yngri flokkum og varð ís-
landsmeistari. Þá kviknaði áhuginn
enn frekar og ég varð ákveðinn í að
ná enn betri árangri. Ég byijaði að
æfa á Selfossi þar sem ég átti heima
í stuttan tíma en síðan fluttum við
til Reykjavíkur þar sem ég fór að æfa
með Ármanni. Ég fann mig strax í
þessari íþrótt og hún varð í mínum
huga eins og köllun.“
Sigurður segist ekki hafa haft
neinn áhuga fyrir fótboltanum á sín-
um tíma eins og aðrir strákar en seg-
ist þó hafa verið efnilegur í öllum
íþróttagreinum. „Ég hefði getað gert
hvað sem ég vildi. Spjótið er einstakl-
ingsíþrótt og það hentaði mér vel.
Ég vil stóla á sjálfan mig og hef trú
á sjálfum mér. Ég vil ekki þurfa að
byggja mína framtíð upp á ábyrgð
annarra manna. Það kom því ekkert
annað til greina.“
Sigurður á fimm systkini en hann
einn hefur valið íþróttina.
Þótt hann hafl dvalið meira og
minna í Bandaríkjunum imdanfarin
átta ár segist hann ekki vera sestur
þar að. „Ég er alltaf með annan fótinn
og hugann á íslandi. Konan mín er
orðinn talsverður íslendingur í sér
og getur vel hugsað sér að búa þar.
Það gæti því alveg orðið úr að við
flyttum heim en það veltur auðvitað
á tækifærunum. Ég á eftir flmmtán
einingar í skólanum og þarf að taka
einn bekk alveg utanskóla á meðan
ég er hér í Japan. Skóhnn er þegar
byijaður og ég missi sennilega af
heilum mánuði vegna móta núna á
næstunni. Þótt tímabilið hafi verið
erfltt er ekki hægt að slá af í sam-
bandi við námiö.“
í æfingabúðum
Sigurði hefur gengið mjög vel í
spjótkasti fyrir skólann og hann seg-
ist líta á Bandaríkin fyrst og fremst
sem aðstöðu til æfinga. „Það má eig-
inlega kalla skólann æflngabúðir því
ég get æft eins og ég vil í mjög góðri
aðstöðu þar. Aðstaðan er miklu betri
en þekkist á íslandi og auk þess er
veðrið heppilegra. Enda var ástæða
þess að ég fór til Bandaríkjanna fyrst
og fremst æfingarnar. Þetta er eins
og doktorsritgerð, henni lýkur varla
fyrr en ég er búinn að fá nóg.“
Geri betur næst
- Ertu þá með eitthvert sérstakt tak-
mark í huga?
„Maður hefur alltaf takmark og ég
hefði orðið mjög ánægður ef ég hefði
orðið heimsmeistari núna. Á næsta
ári verður ólympíumót og ég er mjög
líkamlega vel á mig kominn. Þetta
er fyrsta árið sem ég hef ekki orðið
fyrir alvarlegum meiðslum. Reyndar
meiddist ég í öxl snemma í sumar
og það háði mér í fyrstu mótum sum-
arsins en í heildina er þetta mitt
besta ár bæði í æfingum og keppni.
Ég stefni ekki á minni hlut á ólymp-
íuleikunum á næsta ári en þetta er
alltaf spurning um hvað maður sætt-
ir sig viö og líkaminn þolir. Líkam-
lega finnst mér ég vera tvítugur enn-
þá og get vel haldið áfram þótt ég sé
aö verða 29 ára. Þetta byggist hka
upp á andlegu hliðinni og peningum.
„Það þarf mikinn egóisma til að berjast áfram í spjótkastinu," segir Sigurður Einarsson sem hefur nú náð lengst allra Islendinga á heimsmeistaramóti
i frjálsum iþróttum.
Nú á ég fjölskyldu og verð því að
hugsa meira en um sjálfan mig eins
og ég hef gert hingað til. Ég fór í
burtu frá fjölskyldunni í apríllok og
kem ekki heim aftur fyrr en í lok
september. Þetta er langur tími frá
fjölskyldu sinni. íþróttin er á vissan
hátt fórn og þá sérstaklega fyrir fjöl-
skylduna. Eins og staðan er í dag
finnst mér ég geta haldið áfram í fjög-
ur ár ennþá ef ég fæ góðan stuðning.
Það lítur kannski ekki vel út á papp-
írunum að leita sér að vinnu í fyrsta
skipti 35 ára gamall og vera ennþá á
leigumarkaðnum," segir Sigurður
ennfremur.
„Eg stefni markvisst á ólympíu-
leikana á næsta ári en skammtíma-
markmiðið er haustið. Bæði mót og
Grand Prix í september."
- Ætlar þú að slá þetta met á ólymp-
íuleikunum?
Tíð meiðsli
„Ég hef ahtaf haft það markmið að
búastj við hinu versta. Meiðsli eru
mjög algeng í spjótinu og það má
segja að ég hafi verið meira eða
minna slasaður síðasthðin fimmtán
ár. Ég er búinn að fara í uppskurð á
hné og olnboga, bijóta hryggjarliði
og togna á hinum ýmsu stöðum. Þær
hkur eru alltaf fyrir hendi að slas-
ast, eins og raun ber vitni með Einar
núna sem reif sinar í hnénu. Því
lengur sem maður æfir kemur mað-
ur í veg fyrir meiðsli og fer að hugsa
meira um hvað er rétt og hvað er
rangt. Það er betra að fara varlega."
Sigurður segist ekki telja að margir
ungir drengir séu að æfa spjótkast
hér á landi en er þess fullviss að land-
ið á marga mjög efnilega íþrótta-
menn. „Það þarf að koma upp góðu
æfingakerfi fyrir krakkana og virkja
þá. Th þess að það sé hægt þurfa að
vera til almennileg mannvirki, kast-
brautir og góðir þjálfarar."
- Hafa frjálsar íþróttir ekki alltaf
verið út undan hér á landi?
„Jú, ég myndi segja þaö. Vinsæld-
irnar eru misjafnar í hinum ýmsu
greinum. Boltagreinarnar hafa alltaf
gengið fyrir. Þetta fer talsvert eftir
því hvert fjármagnið er sett. Afreks-
íþróttimar eru yfirleitt ekki vinsæl-
ar enda eru þar einstaklingar sem
era að ná árangri. Ég hef ekki trú á
að það eigi eftir að breytast. Hins
vegar verða alltaf til einstaklingar
sem skara fram úr og eru nógu „geð-
veikir" til að ganga í gegnum þetta.
Ef ég hefði náð árangri á svipaðan
hátt í knattspyrnu þyrfti ég ekki að
hafa tjárhagsáhyggjur í framtíðinni."
Næsta kast
verður 87-88
- En þú ert ánægður með árangur
þinn?
„Ég get ekki verið annað. Mínar
vonir bundust við að komast í úrslit-
in. Aðeins tólf af fjörutíu og tveimur
komast í þau og þess vegna er ég
ánægður. Auk þess var ég mjög
skammt frá að komast enn lengra.
Fyrir síðustu umferðina þurfti ég að
kasta sextíu sentímetrum lengra til
að fá bronsverðlaun. Það getur allt
gerst í spjótinu en ég er staðráðinn
í aö bæta þetta met mitt á haustmót-
um enda tel ég mig í mjög góðu formi
til þess.“
Lengsta kast Sigurðar er 84,94 en á
heimsmeistaramótinu kastaði hann
83,46. Kastserían, sem er meðaltal
fjögurra kasta, er það besta sem Sig-
urður hefur nokkurn tíma kastað.
Hann segir að það bendi th þess að
hann geti náð einu nokkru betra
kasti og stefnir á það. „Ég ætti að
geta hitt 87-88 metra í haust.“
Til gamans má geta þess að spjótið,
sem notað er, vegur 800 grömm. Sig-
urður vildi að lokum koma á fram-
færi þakklæti til Stefáns Jóhanns-
sonar þjálfara og allra stuðningsaö-
ha sinna hér á landi.
- En ert þú ekki besti spjótkastari
íslands í dag?
„Ég er sá sjötti besti í heimi.“-ELA