Dagblaðið Vísir - DV - 06.11.1992, Qupperneq 12

12
FÖSTUDAGUR 6. NÓVEMBER 1992.
Spumingin
Ert þú búinn aö draga fram
ullarnærfötin?
Gunnar Guðjónsson, starfsmaður
SVR: Nei, það er ég ekki búinn að
gera.
Steinþóra Sævarsdóttir verkamaður:
Ég var í ullamærbuxum í gær.
Linda Dögg Hólm verkamaður: Ég
er alltaf í ullarnærbuxum í vinnunni.
Sigurður Jónsson húsasmiður: Nei,
en ég klæði mig bara vel í viimunni.
Sigurður Egilsson verslunarmaður:
Nei, ég er að fara úr landi.
Gísli Sveinbjömsson rithöfundur:
Nei, ég er ekki búinn að því.
Lesendur
Bifreiðamál
lögreglunnar
Hilmar Þorbjömsson lögreglum.
skrifar:
Á dögunum hitti ég á fómum vegi
gamlan vin og góðborgara. Við tók-
um tal saman og m.a. barst í tal sá
hörmulegi atburður er átti sér stað
á Vesturlandsveginum fyrir skömmu
þegar bifreið var ekið á mikilii ferð
á lögreglubifreið með þeim afleiðing-
um að tveir lögreglumenn slösuðust,
annar mjög alvarlega.
Svo barst tal okkar að bifreiða-
kostnaði lögreglunnar í Reykjavík.
Taldi þessi vinur minn bifreiðarnar
vera of veikbyggðar til að mæta
svona uppákomum og sagðist vita að
lögreglubifreiöar í nágrannalöndum
okkar væm allar með tölu sérhann-
aðar. - Gagnrýndi hann lögreglu-
stjóra og yflrstjóm lögreglunnar fyr-
ir að þeir létu nota venjulegar heimil-
isbifreiðar til löggæslustarfa.
Fyrir menn sem ekki þekkja til
þessara mála eru þetta ef til vill eðli-
legar aðfinnslur eins og hjá þessum
vini mínum. Þetta em eflaust skoð-
anir margra, svo að tímabært er að
hið rétta og sanna komi fram. - Af
óþekktum ástæðum sér hvorki lög-
reglustjórinn í Reykjavík né yfir-
stjóm um bifreiðakaup fyrir embætt-
ið. Það gerir Innkaupastofnun ríkis-
ins og svokölluð „bílanefnd".
Um árabil hefur þessi tilhögun
valdið lögreglumönnum áhyggjum
og telja má víst að svo sé einnig kom-
ið hjá lögreglustjóra og yfirstjóm.
Hins vegar em meiri líkur fyrir því
að öðravísi hefði farið á Vesturlands-
veginum ef beitt hefði verið sérhann-
aðri lögreglubifreið en hún var ekki
fyrir hendi - því var nú verr.
Á fjárlögum hvers árs er ákveðin
upphæð ætluð til bifreiðakaupa fyrir
embætti lögreglustjóra. Lögreglu-
stjórinn ætti hiklaust að hafa fullan
ráöstöfunarrétt yfir þessu fé og ann-
ast val á nauðsynlegum bifreiðum til
nota fyrir embætti sitt. - Það er
óhagganleg staðreynd að lögreglu-
menn fást iðulega við hættuleg störf
og því ber að búa þá bestu tækjum
sem völ er á.
—---—

mm 9

,Af óþekktum ástæðum sér hvorki iögreglustjórinn í Reykjavík né yfirstjórn um bifreiöakaup fyrir embættið.
991000, Bylgjulínan, góðan daginn!
Konráð Friðfmnsson skrifar:
Fyrir skömmu barst mér inn um
bréfalúguna snepill er heitir „Síma-
torgið“. í honum er verið að kynna
þá þjónustu sem svokallaðar „níutíu
og níu eitt þúsund-línur“ veita. - Sem
sé; menn geta valið úr 11 mismun-
andi símanúmerum til að hringja í
vilji þeir á annað borð þiggja þjón-
ustuna. En hvað af þessu er mest
notað af símnotendum? Það veit ég
auðvitað ekki með vissu en giska þó
á (óábyrgt með öllu) að sé kyn-
fræðsla, stjömuspá og íþróttimar.
En sem ég sit og virði áðumefndan
pésa fyrir mér verður mér hugsaö til
þess hvort fólk, sem kærir sig kollótt
um svona þjónustu, geti variö sig
með einhverju móti gegn útgjöldum.
Þess vegna varpa ég þeirri spurningu
fram hvort ekki sé hægt aö fá ein-
hvers konar „lás“ á þessar línur til
að hindra að böm og unglingar mis-
noti þessa þjónustu þegar pabbi eða
mamma em að heiman. Og þá er ég
að tala um sams konar apparat og
unnt er að kaupa varðandi langlínu-
samtölin.
Ég er dálítið smeykur um að til
dæmis bíólína, popplína og mynd-
bandalína verði stundum freisting
sem ómögulegt er að standast þegar
maður er einn heima og enginn full-
orðinn nálægur til að banna manni
hlutina og maður þarf ekki sjálfur
að borga brúsann. - Verum minnug
þess að verðskyn okkar sem bama
og unglinga var ekki ávallt í takt við
raunveruleikann.
Þessar línur em einungis settar
fram til athugunar en ekki sem ein-
hver Stóri-dómur yfir nefndri starf-
semi. - Er hún enda hvorki merki-
legri né heldur ómerkilegri en mörg
önnur er fram fer í þessu þjóðfélagi.
Grasrotarflokkurinn Kvennalisti:
Á lítið erindi í stjórnmálin
Gísli Gíslason skrifar:
Það varð mörgum undrunarefni
þegar ein þingkona Kvennalistans,
Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, kvaddi
sér hljóðs á Alþingi með þá skoðun
j sína að hún teldi sig ekki þess um-
komna að segja umsvifalaust nei við
EES-samningnum. - Margir vom
þau böm að halda að nú hefði
Kvennalistinn snúið við blaðinu,
a.m.k. einhver hluti þingkvennanna
eða þá að þetta væri álit sem væri á
sveimi innan þessa mjög svo sér-
kennilega kvennahóps sem því mið-
ur hefur tekist að hreiðra um sig
DV áskilur sér rétt
til að stytta aðsend
lesendabréf.
Frá „snertiathöfn" Kvennaiistans á
Laugarvatni.
inni á löggjafarsamkomu þjóðarinn-
ar sem fullgildur stjómmálaflokkur.
Ekki var þó svo vel að hér væri
nein stefnubreyting á ferðinni hjá
Kvennalistanum (sem utanríkisráð-
herra kallar ,,Kvennó“) heldur að-
eins ein skynsemisrödd sem rödd
hrópandans í eyðimörkinni. - Það
kom vel fram á þingi Kvennalistans
nú nýverið á Laugarvatni að þessi
samtök era „grasrótarsamtök" og
slík samtök hafa hvergi átt erindi í
stjómmál. Rótin er föst við svörðinn,
þ.e. hugmyndafræðin er engin. Gras-
rótin verður aldrei skipulögð eins og
þær Kvennalistakonur halda þó fram
að þær ætli sér að gera.
Nú standa þessi samtök uppi með
„þreytta rót“ og mikla óánægju
kvennanna. - Mér fannst dæmigerð
myndin í DV sem birtist að loknum
landsfundinum þar sem þessi hópur
lét hafa sig að fíflum með því að
standa að einhvers konar „snertiat-
höfn“ sem fólst í því að þær difu
fingrum ofan í skál með vatni og
blómum (slitnum frá grasrótinni) og
báru þá að enni hverrar og einnar,
eða sitt á hvað - eða þannig. - Er
þetta virkilega stjómmálaflokkur
sem á sæti á Alþingi?
Kári orðinn
Valur hringdi:
Það má segja um hann Kára
okkar í Garöi, frumkvöðul milti-
liðalausra viðskipta meö kjöt að
„það sem helst hann varast vann,
varð að koma yfir hann“. - Kári
hældist mjög um af því að stunda
kjötsölu sína milliliðalaust í
Kolaportinu. Nú er hann hins
vegar farinn aö kaupa k)öt af
bændum og selja sjálfur. Kári er
þar með orðinn einn hinna mikil-
vægu millíliða í kjötsölu!
Marktækurmæli-
kvarðiáFischer?
Helgi skrifar:
Nú dregur að iokum skákein-
vígis tveggja afdankaðra heáms-
meistara. Islendingar hafa fylgst
allvel með þessu einvígi en fátt
er um fréttir af því á alþjóðlegum
vettvangi. - Enda hvað sannar
Aöeins eitt: Að tiltekínn banda-
rískur skrýflingur er ekki eins
lélegur í skák og Rússinn sem
leyfði honum að máta sig nokkr-
um sinnum þótt hann sé hættur
aö tefla opinberlega. Og hver féll-
ist ekki á það fyrir þau laun sem
í boði vom? En íýrr en þessi
kyndugi Kani feflst á að reyna sig
viö þá sem fremstir em í dag
fæst þó enginn marktækur mæli-
kvarði á kunnáttu hans eða getu.
Undarleg þögn
Þóra Ólafsdóttir hringdi:
Einkennileg er þögn íjölmiðla
um þau voðaverk sem lögreglu-
menn em bomir sökum i viku-
blaðínu Pressunni sem kom út í
síðustu viku. Einhvem tíma
hefðu t.d. sjónvarpsstöðvarnar
brotið málið til mergjar með við-
tölum við yfirvöld. - En ónei,
ekki 1 þetta sinn.
Hvað veldur? Em hér hags-
munir að baki sem fjölmiðlar
vilja ekki hrófla viö? Eða hafa hér
skapast einhver ógnaröfl, og það
innan opinbera kerfisins, sem
fjölmiölar þora hreinlega ekki að
takast á við?
K.Þ. skrifar:
Ég tek eindregið undir með
þeim sem mótraælt hafa í les-
endabréfum vægum dómum í
nauðgunarmáflnu þar sem þrir
„þokkapiltar" áttu hlut að máli
og fengu aöeins skilorðsdóma. En
er yfirleitt éitfhváð sém rétflæör
slíkan glæp sem nauðgun er?
Fórnarlömbin verða aldrei söm á
eftir.
Oft er hamrað á því að fólk
batni ekki við það að sitja i fang-
elsi. Má vera. En það er þó ekki
sama hve gróf og svíviröileg brot-
in em. Fyrir hrottalegar árásir
likt og þá er gerð var í Banka-
strætinu á sl. ári þar sem ungur
maður var skilinn eftír deyjandi
í blóði sínu á að dæma þungt.
H.S. skrifar:
Hafhfiröingar fengu styrk til aö
„efla atvinnuástand“ bæjarins.
Við það fækkaði á atvinnuleysis-
skrá staðarins. Margir þeirra sem
boðin var vinna út frá þessu átaki
afþökkuðu þó vinnu - töldu sig
ekki hafa efni á að sleppa „svörtu
vinnunni“ til að taka atvinnu-
bótavinnu.
Á einum stað á Austfjöröum
haföi verkalýðsfélag séð um
vinnuskráningu og atvinnuleys-
isbætur. Siðan vom þær færðar
til bæjarskrifstofunnar sem aug-
lýsti útborgun bóta milli kl. 10 og
11 og 14 og 15. Þá varö allt vit-
laust því menn gátu ekki lengur
notað matartímann í svörtu vinn-
nnni til að sækja bætumar.