Alþýðublaðið - 02.04.1967, Blaðsíða 2

2
2. apríl 1967 - Sunudags ALÞ'V’ÐUBLAÐIÐ
Sýning hjá Þjóðdansafélaginu á þriðjudag
Vegna mikillar aðsóknar að sýningum Þjóðdansafélagsins, sem voru fyrr í þessum mánuði í Þjóðieik
fcúsinu, hefur verið ákveðið að hafa enn eina sýning i n.k. þriðjudag kl. 20. Sýndir eru aðallega íslenzkir
dansar og vikivakaleikir og einnig er sýning á íslenzkum búningum og segir frú Elsa Guðjónsson frá
Í úningtmum. Fimm söngvarar aðstoða við sýninguni, þau Guðmundur Guðjónsson, Unnur Eyfells, Elín
Sigurvinsdóttir, Hjálmar Kjartansson og Guðmundur Guðbrandsson. 16 hljóðfæraleikarar úr Sinfóníu
frjjómsveitinni aðstoða, en stjórnandi tónlistarflutn-ings er Jón G. Ásgeirsson.
íslenzk Víetnamnefnd
verður brátt stofnuð
Skýrt var frá því á Vietnam-
ráðstefnunni, sem haldin var 25.
©g 26. febrúar sl., að félögin, sem
að ráðstefnunni stóðu hygðust
-gangast fyrir stofnun íslenzkrar
-Vietnamnefndar. Nú hefur verið
Úkveðið, að stofnfxmdur nefndar-
-fnnar verði sunnudaginn 9. apríl
lh.lt.
Öllum félögum og einstakling-
lira, sem leggja vilja máli þessu
ílið á grundvelli ávarps stofnfélag-
anría og væntanlegrar skipulags-
Skrár nefndarinnar, er heimil að-
éd að nefndinni. Þeir, sem vilja
ieerast aðilar að nefndinni geta
-Vengið í hana á stofnfundi ijennar
eða látið skrá sig í hana ihja ein-
Stúdentakórinn
heldur kvöldvöku
Stúdentakórinn, sem skipaður
er eldri og yngri akademikerurh
lieldur kvöidvöku að Hótel Sögu
-tföstudagskvöldið 7. apríl n.k. Til
skemmtunar verður kórsöngur
tindir stjórn Jóns Þórarinssonar,
kvartettsöngur og glúntasöngur
4:órmanna, ásamt ljóðalestri með
-4iljómlist tveggja kvenstúdenta.
ítr kvöldvaka þessi lialdin vegna
-fyrirhugaðrar Finnlandsferðar
stúdentakórsins á næstunni, og
verður nánar skýrt frá því ferða-
♦agi síðar.
hverju af stofnfélögunum átta.
Allir sanngjamir menn hljóta
að viðurkenna að styrjöldin í Viet-
nam er einhver ljótasti blettur
mannlegs samfélags í dag.
Styrjöldin er háð af mikilli og
sívaxandi grimmd, og eru allir
stríðsaðilar hér vissulega sekir.
Loftárásir, sprengjuárásir á al-
mannafæri, pyndingar, aftökur
stríðsfanga og ill meðferð ó-
breyttra borgara eru daglegt
brauð.
Með Gcnfarsáttmálanum um
Indókína frá 1954 tóku samnings-
aðilar að sér að ábyrgjast frið i
Vietnam og hlutleysi landsins. Á-
byrgð samningsaðila og annarra
stórvelda 'á ástandi því, er ríkir í
Vietnam í dag, er því vissulega
mikil og ótvíræð. Meðal þess mik-
ilvægasta, sem samningsaðilar
komu sér saman um að tryggja
með Genfarsáttmálanum voru á-
kvæði hans um að engar erlendar
'herstöðvar mættu vera i Norður-
eða Suður-Vietnam, og að skipt-
ing landsins væri aðeins til bráða-
birgða, eða þangað til kosningar
færu fram í landinu.
Aðalréttlætiskrafa vietnömsku
þjóðarinnar og þeirra, er vilja
tryggja frið og frelsi landsins, er
því, að Vietnamar fái að ráða mál-
um sínum einir og án erlendra af-
skipta. Til þess að svo geti orðiö,
verður ailt erlent herlið að hverfa
á brott frá Vietnam. Fyrsta skref-
ið að því marki er að ófriði linni í
Vietnam. Þar af leiðandi lýsum
við yfir stuðningi við tillögur Ú
Thants, framkvæmdastjóra Sam-
einuðu þjóðanna, er liljóða svo:
1. Að Bandaríkjamenn ihætti loft-
árásum á Norður-Vietnam.
2. Að styrjaldaraðilar í Suður-Viet
nam dragi úr hémaðaraðgerð-
um sínum.
3. Að þjóðfreisishreyfingin í Suð-
ur-Vietnam verði viðurkenndur
samningsaðili og að allir aðilar
fallist á að setjast að samninga-
iborði.
1 samræmi við þessar tillögur
framkvæmdastjóra Sameinuðu
þjóðanna snúa stofnfélög íslenzku
Vietnamnefndarinnar sér til allra
islendinga, jafnt einstaklinga sem
samtaka, og skora á þá að taka
undir þá kröfu vietnömsku þjóð-
arinnar, að hún fái að ráða fram-
tíð sinni sjálf.
Nánar verður sagt frá dagskrá
og annarri tilhögun þessa fundar
hér í blaðinu næstu daga.
Félag frjálslyndra stúdenta,
Félag róttækra stúdenta,
Menningar- og friðarsamtök ís-
lenzkra kvenna,
Rithöfundafélag íslands,
Samband ungra framsóknar-
manna,
Samband ungra jafnaðarmanna,
Stúdentafélag jafnaðarmanna,
Æskulýðsfylkingin — samband
ungra sósíalista.
VEGNA fréttar í blaðinu í gær
um uppboð það sem halda átti að
Njálsgötu 49 kom Kári Helgason
að máli við blaðið og óskaði eft-
ir að taka eftirfarandi fram:
„Uppboð það, sem haldið var
á eignarhluta mínum í Njálsgötu
49 kl. 2 á föstudag byrjaði þannig:
Fógeti kom nokkrum mínútum
fyrir tímann ásamt öðrum fógeta
og starfsmönnum embættisins, og
sá ég þá strax, að fógeti var mik-
ið undir áhrifum áféngis. Fógeti
gekk til mín, ávarpaði mig og
sagði, að nú „ætti að ganga enn
betur að mér en áður, því nú
skyldi húsið fara“.
É£ sagði við fógeta: — Það er
hart að sjá upp á þær aðfarir,
sem þú hefur beitt mig og bú
mitt í þínum embættisstörfum, og
ég get engum vörnum við komið.
Þú neyddir mig í nóvembermán-
uði 1965 til að lýsa yfir gjaldþroti
Almennu bifreiðaleigunnar h.f.
með því að lieimila bifreiðaumboði
hér í bænum að taka út 15. nóv-
ember 1965 500.000 krónur af op-
inberri skrifstofu hér í bænum og
fastsetja hundruð þúsunda króna,
sem ég átti í vændum að fá og
notast áttu til að bjarga mínum
lausaskuldum, og í desembermán-
I uði sama árs eftir dvöl mína í
Chicago, en þar hafði ég verið
með sjúkan dreng minn til lækn-
inga, varst þú, fógeti, búinn að
umturna öllum fjárhag mínum,
þegar ég kom til landsins, neita
mér öllum fresti á uppboði á þeim
bifreiðum, sem Almenna bifreiða
leigan átti, selja um 40 bifreiðar
fyrir brot áf því verði, sem hægt
var að fá þá á frjálsum markaði,
og ráðast að fjárhag mínum og
tæta allan í sundur, án þess að ég
gæti nokkurri vörn við komið.
Fógeti svaraði með þessum orð-
um: „Hvers vegna á maður að
hafa mannlegar tiifinningar?“
Þetta voru hans eigin orð. Ég
gekk frá honum.
Þar rétt á eftir setti fógeti upp-
boðið. Eftir að fógeti var búinn
að tala smástund, ávarpaði ég fó-
geta og krafðist þess að hann
hætti uppboðinu á þeim forsend-
um, að hann væri ekki til þess
hæfur vegna ölvunar. Fógeti neit-
aði og hélt áfram.
Gekk ég þá á dyr og læsti úti-
dyrahurðinni á verzlunarplássi
því, sem uppboðið var haldið í,
og króaði ég þannig yfirborgar-
fógeta ásamt fógeta, nokkrum
starfsmönnum fógetaembættisins
og nokkrum öðrum, sem þarna
voru viðstaddir.
Fór ég síðan á efri hæð húss-
ins í síma og hringdi á lögregl-
stöðina, náði sambandi við Axel
Kvaran yfirlögregluþjón og ósk-
aði eftir því, að lögregla yrði strax
send á staðinn, fógeti tekinn og
farið með hann til blóðrannsókn-
ar. Axel Kvaran sagði, að hann
skyldi senda lögreglu á staðinn,
en hann gæti ekki farið með fó-
geta til blóðrannsóknar, nema
leyfi sinna yfirmanna væri fengið
fyrir því. Axel tjáði mér, að það
væri betra fyrir mig að ná í
Bjarka Elíasson og tjá honum
vandræði mín.
Ég reyndi árangurslaust að ná
í Bjarka í þeim síma, sem mér
var gefinn upp, en síminn var
alltaf á tali. Þegar liér var kom-
ið, var komið til mín og mér tjáð,
að búið væri að reisa upp stiga
norðanverðu hússins. Datt mér þá
í hug, að verið væri að reyna að
koma fógeta undan.
Fór ég þá niður á götuna aftur,
en þegar ég koih úí úr húsinu kom
þar að- starfsmaður embættisins,
Ingólfur a'ð nafni, með reiddan
hnefa og krafðist af mér tafar-
laust, að ég aflienti lykilinn, svo
að hægt væri að hleypa fógeta út.
Kom þarna til orðaskipta milli
okkar, og sýndi hann sig líkleg-
an til að ráðast að mér, en í því
kom lögregluþjónn á vettvang, og
var gengið á milli okkar.
Ég tjáði lögregluþjónunum, að
fógeti hefði sett uppboðsrétt og
væri lokaður inni og ég skyldi
hleypa honum út, ef tryggt væri,
að hann yrði. færður til blóðrann-
sóknar, svo að ég gæti sannað
mitt mál um, að liann væri ölv-
aður. Lögregluþjónarnir vildu
ekki lofa því, en komu með mér
upp á aðra hæð hússins, og þar
var síminn í gangi milli mín ann-
ars vegar og lögreglustöðvarinn-
ar, því nú var mér tjáð, að lög-
reglustjóri gæti ekki gefið þá fyr-
irskipun, að færa fógeta til blóð-
rannsóknar, nema að fyrir lægi
úrskurður Baldurs Möllers ráðu-
nyetisstjóra um, að það yrði gert.
Lögregluþjónarnir fóru nú
fram á það, að ég afhenti lykil-
inn, svo að opnað yrði fyrir fó-
geta, en ég neitaði og var stað-
ráðinn í því að fá að tala við
ráðuneytisstjóra eða ráðherra áð-
ur. Að lokum tókst svo vel til,
að ég náði sambandi við Baldur
Möller ráðuneytisstjóra og tjáði
honum vandræði mín. Fór ég
fram á það við hann, að leyfi
fengist til að farið yrði með fó-
geta til blóðrannsóknar. En því
miður endaði þetta samtal mitt
við ráðuneytisstjóra öðru vísi en
ég bjóst við, og varð ég fyrir von-
brigðum.
Nú vissi ég ekki hvað ég átti
að gera. Mér fannst eins og allar
útgöngudyr væru lokaðar til þess
að ég gæti sannað mál mitt gagn-
vart fógeta, og þar varð svo að
lokum, að ég afhenti lögregluþjón-
unum lykilinn, en bað þá jafn-
framt um að taka eftir útliti fó-
geta og því annarlega ástandi,
sem hann var í“.
Ennfremur sagði Kári:
„Þetta er ekki í fyrsta skipti,
sem fógeti hefur verið að fjalla
um mitt bú undir áhrifum áfeng-
is. Frá því að ég lenti í höndum
Framhald á bl. 14,