Alþýðublaðið - 25.05.1967, Page 13

Alþýðublaðið - 25.05.1967, Page 13
Sími «es* FrarssmaSiir fi London. (Allez France). Spi'ens’hlægiles' «e snilldar vel gcrS, ný, fröwsk-ensk gaman- mynd í litum. Robert Dhéry Diana Dors. Sýnd kl. 5, 7 og 9 Verefulegur fasisml Afburðagóð heimilðarmynd um þýzka nazismann. Enskt tal. Sýnd kl. 9. hæstaréttarlögmaður Lögfræðiskrifstofa Sambandshúsinu 3. hæð. Símar: 12343 og: 23338. Allt til raflagna Rafmagnsvörur Heimilistæki. Utvarps- og sjónvarps- tæki. RAFMAGNSVÖRU- BÚÐIN S.F. Suðurlandsbraut 12 Sími 81670 BÆNDUR Nú «r rétti tíminn til að skri vélar og tæki sem á að selja. TRAKTORA MÚGAVÉLAR BLÁSARA SLÁTTUVÉLAR ÁMOKSTURSTÆKI Við seljum tækin. Bffls- ©g Búvélasafán v/Miklatorg, sími 23136. BÍLAMÁLUN - RÉIIIN6AR BREMSXJVHIGERÐIR O. FL. BIFREIDAVERKSTÆÐIÐ VESTIJRÁS HF. Súðavogi 30 — Síml 35740. Wi—BWiiiWfii—if irrri aaiæsfarnnwwB—iwwai—g—b—b—W Framhaldssaga eftir Nicholas Johns FANGI ÓTTANS - Jú. Hervey varð náföl og það fór hrollur um hana. — Hvað sagði yfirlögröglu- þjónninn? — Heldur fátt. Þér vitið að lög reglan er varkár í orðum. En Maisie er á leiðinni á sjúkrahús- ið, ég fer og lít á (hana þar. Hann leit á skrifborðið. — Megið þér ekki vera að því að laga hér til áður en þér farið, Hervey? t>að tók aðeins smástund fyrir hana að setja spjöldin á sinn stað í spjaldskrána. Á meðan hugleiddi hún það, sem komið hafði fyrir Maisie Barlow. Það var niðamyrkur þegar hún kom út. Fyrr um kvöldið hafði verið tunglskin en nú var al- skýjað. Borgin var ókunnugleg og óhugnanieg. En það var víst af því að hún var hrædd. Jeppinn beið ekki eftir henni. Chris var vanur að sækja hana. Hún beið eftir honum smástund og skildi ekki, hve seint hann kom. Kannski hafði hann frétt, hvað komið hafði fyrir Maisie og farið á sjúkrahúsið. Hún ákvað að fara þangað sjálf. En hún varð að bíða næst- um hálftíma eftir strætisvagnin- um, sem ók að sjúkrahúsinu. Hún spurðist fyrir og fékk að vita, að Maisie Barlow hefði ver- ið lögð inn fyrir hálftíma og að Berring læknir væri hjá henni. — Hvernig líður henni? spurði Hervey. — Ég get ekki svarað því. — Má ég bíða eftir læknin- um? Hjúkrunarkonan leit undrandi og forvitin á hana og hún flýtti sér að bæta við: — Maisie Bar- low vinnur á Dale búgarðinum og ég á heima þar. — Biðstofan er þarna. Hervey fór á biðstofuna. Hún hafði vonazt til að sjá Chris þar, en þar var enginn. Ef hann hafði frétt um Maisie því hafði hann þá ekki komið til að sækja hana eins oig hann var vanur? Vitan- lega gat margt komið fyrir á bú- garðinum. Ein kú átti að bera bráðlega og einn hestanna var með bólginn fót. Kannski hafði Chris orðið að sækja dýralækn- inn. Hann hlaut að hafa tafizt. Her vey reyndi að finna upp alls kon- ar mögulegar og ómögulegar af- sakanir til þess að hugsa ekki um hið hræðilega, sem henni hafði komið í hug. Með miklum létti heyrði hún rödd Berrings læknis á gangin- um. Hún gekk til dyranna. Laékn irinn var á förum en hún kallaði í hann. — Eruð þér hér, Hervey? — Hvemig hefur Maisie það? Hefur hún meiðzt mikið? — Ég er hræddur um það. — Hún deyr vonandi ekki? — Nei, ætli hún hafi það ekki af. Hún er sterkbyggð og hraust stúlka. — Gat hún sagt, hvað hafði komið fyrir? Læknirinn hristi höfuðið. — Lög reglan er að reyna að fá hana til að segja eitthvað um málið en það var tU einskis. Hún er meðvitundarlaus núna og verður það áreiðanlega um sinn. Þau gengu saman til dyra. — Ég ék yður heim, Hervey. — Nei. 16 — Það er engin fyrirhöfn vina mín. .Hún brosti. — Þér hafið lofað að bjóða frú Berring út — mun ið það. Og þér eruð þegar of seinn. Ég tek strætisvagninn. Þau gengu út á biðstöðina. Lögreglubifreið var í þann veg inn að aka á brott. Ljósið frá framljósunum féll á andlit henn ar. Svo heyrði hún að kallað var á hana. —• Ungfrú Galton. —• Þetta er yfirlögregluþjónn- inn, sagði Berring læknir. — Hann þarf sjálfsagt að leggja fá einar spumingar fyrir yður fyrst hann sá yður. Maisie Barlow vann á búgarðinum. Við sjáumst á morgun. Hervey stirðnaði ósjálfrátt upp þegar Darrow yfirlögreglu- þjónn nálgaðist. Hann var hvass leitur og röddinn stuttaraleg. — Hvað eruð þér að gera hér, ungfrú Galton? Það var fyrsta spurningin og hún hljómaði eins og hann hefði hana grunaða um það, sem skeð hafði. —■ Ég var viðstödd þegar hringt var til læknisins. — Einmitt! Þér þekkið auðvit að Maisie Barlow vel? — Hún vann á Dale búgarð inum. Lögregluþjónninn strauk yfir höku sér. —- Við vitum ekki hve lengi Maisie Barlow lá meðvit- undarlaus á heiðinni. Það var fjárhirðir, sem fann hana. Hún var víst á leiðinni heim frá vinnu þegar þetta kom fyrir. Var hún vön að fara fótgang- andi; heim, ungfrú Galton? — Ég held það. Ég veit, að hr. Manning hafði áhyggjur af því og ég sagði henni að fá sér hjól. — Eða taka strætisvagn? — Já. Hervey leizt illa á hljóðfallið í rödd lögregluþjónsins. — Var hún alltaf ein, þegar hún fór heim? spurði yfirlög- regluþjónninn og þegar Hervey hikaði hélt hann áfram: — Bauðst enginn til að fylgja henni? Einhver vinnumannanna til dæmis. —■ Þeir eru allir kvæntir menn. —• Einmitt það. Já, við fáum meira til að fara eftir þegar hún kemst til meðvitundar sjálf. — Fyrir ári var álíka óró á heiðinni, sagði Hervey. — Munið þér eftir því, yfirlögregluþjónn? — Já, við náðum manninum. Við höfum ekki frétt neitt um grunsamlega menn í nágrenn- inu. Ég held að sá, sem réðist á Maisie Barlow hafi þekkt hana vel. En hún átti sjálfsagt marga karlmenn fyrir vini. — Ned Stokes var einn þeirra, sagði Hervey. — Það vitum við og sendum mann þangað sem hann býr til að aðgæta hvort hann gæti að- stoðað okkur. En hann var far inn til London. Hann skuldaði vikuhúsaleigu. Hann leit hvasst á Hervey. — Ég kem út á bú- garðinn á morgun. Góða nótt ungfrú Galton. Angist Hervey óx eftir því sem hún kom nær torginu. Hún reyndi að hugsa ekki um Chris í þessu sambandi. En svipurinn á andliti hans kvöldlð sem hann óttaðist nýtt minnisleysiskast og bað hana um að læsa sig sinni, stóð henni sifellt fyrir hugskots sjónum. Það tók hana heila klukku- stund að komast heim á búgarð inn og þegar hún kom að hlið inu sá hún að ljós var í glugga á baðherbergi Chris og líka í eldhúsinu. Nýr ótti bærðist í hjarta hennar og hana langaði mest til að snúast á hæl og hlaupast á brott. Loks tók hún í sig kjark og gekk inn fyrir hliðið. Fury hljóp geltandi til hennar og móðir hennar kom þjótandi út. —• Hvar hefurður verið, Her- vey? hrópaði hún. — Ég hef verið svo skelfilega hrædd um þig- Hervey gekk inn í eldhúsið og settist þreytulega. —• Ég var á sjúkrahúsinu. —• Á sjúkrahúsinu. Til hvers? Hervey leit upp. — Hefurðu ekki frétt það? — Frétt hvað? — Ekkert. Vitanlega var orð rómurinn ekki kominn á búgarð, sem lá svona afsíðis. — Hvar er Chris? ’ t Hún leit á móður sína. sen fór að hita te. — Hann kom fyrir tveim timum. Ég hélt haan ætlaði að sækja þig. —- En? —• Hann gæti ekki kafa gleymt því. En — hann kom sem sagt heim fyrir tveim tím- um og fór inn á herbergi sitt. Ég kallaði á hsnn en hann svar aði engu. Frú Galton tók kct ilinn af eldinum og helltt te f bollann. — Farðu upp og segðú honum að fá sér te. Hervey fann aftur til þessarar mótþróakenndar. Hana langaði mest til að sitja kyrr á stóln- um. En hún varð að sigrast ð þessum innri ótta og það var aðeins ein leið til þess. Uppi stóð hún um stund og hlustaðl við dyrnar á herbergi Chris. Þaðan heyrðist ekkert hljóð. Hún barði að dyrum. Ekkert svar. Þá barði hún aftur og kall- aði: — Ertu háttaður, Chris? Nú heyrðist rám rödd haca fyrir innan. — Burt! — Það er ég. Það er Hervey. Hiín opnaði dyrnar og greip andann á lofti þegar hann leit við frá glugganum. — Chrisl Röddin brást henni. Hann starði á hana smástund svo gekfe- hann til hennar. And lit hans var náfölt og augun brennandi eins og í hitasótt. Hendur hans skulfu þegar hann rétti þær til hennar. — Ó, Hervey, stundi hann. Hún tók utan um hann ofl þrýsti honum fast að sér. Hún fann aS hann skalf. Það leid löng stund áður en hún máttl mæla. — Hvað er að ástin mín? — Það byrjaði með Maisie stuttu eftir að þú fórst, sagði hann hljómlaust. — Ég fór út ð engið og hún elti mig. Hún reyndi að — Hervey þú hafðir á réttu að standa í því, sem þú sagðir um hana. SHBR3TM1H SseíÚBÍ 4"~ SM 23w2-27 BBliim er ðký S8S&TW. SMJnm áXUot ttomsBkrÉt&aaMðSli BARNADÝNUR og RÚMDÝNUR * BÓLSTURIÐJAN Freyjugötu 14, sími 12292. 25. maí 1967 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ J.3

x

Alþýðublaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.