Alþýðublaðið - 20.08.1967, Síða 2

Sunnudags Alþýðubiaðið — 20. ágúst 1967
íbúðin á að vera fyrir
okkur - en ekki aðra
í GÖMLU baðstofunum voru rúmin und-
ir súðinni. Það var hilla fyrir ofan hvert
rúm, og á hillunni geymdu menn eignir
sínar, askinn og kannski einhverja bók.
Sumir áttu sitthvað í kistli undir rúmi. í
rúminu var sofið, á því var setið, unnið,
lesið, spjallað og hvílt sig eftir erfiði
dagsins.
Tímarnir liðu og fólk fór að búa í
kaupstöðum. Sumir eignuðust stór hús
með mörgum stofum, einni rauðri, ann-
arri blárri, þriðju, sem kölluð var aust-
urstofa. Sveitafólkið fór líka að koma sér
upp á stássstofnun, sem sjaldan var komið
í. Það var því oft kalt og hráslagalegt í
kringum Hallgrím Pétursson, sem jafn-
an hékk á vegnum fyrir miðju.
Núna eru byggð stór, steinsteypt hús
með ógurlegum gluggum eins og verið
sé að reyna að ná inn sem mestu af birtu,
— eins og húsin séu byggð í frumskógar-
rjóðri, svo að nota verði hverja glætu,
sem höndluð verður í gegnum gler. Því
miður sjá hér flestir alltof mikið út um
þessa stóru glugga, — hálfan bæinn,
himinn og jafnvel haf, — ef húsið er á’
eftirsóknarverðum stað. — Vegfarendur
liafá þau not af hinum stóru gluggum ná-
ungans, að þeir sjá á hvaða sjónvarp
hann er að horfa. Stóru gluggarnir geta
.komið illilega upp um strákinn Tuma!
Svo hafa menn stofu, sem nær þvert
yfir húsið, þar sem börnin mega ekki
leika sér. Svo er það eldhúsið, misjafn-
lega stórt, • — en þar er alltaf borðað
til hvundags, þótt inni i stofu sé stórt
borðstofuborð fyrir gesti, sem oftast koma
boðnir og sprengsaddir. f eldhúsinu er
eldað, borðað, oft á tíðum þveginn þvott-
ur, straujað og bakað. í einu eldhúsi í
Reykjavík, sem er mjög Iítið, borðar sex
manna f jölskylda daglega, og eru þó tvær
stofur í því húsi. í einni stofunni er
sjónvarp og þar er setið í myrkri á kvöld-
í innri stofunni er aldrei neinn, nema
þeir gestir, sm teljast svo hátt á strái,
að þeim sé bjóðandi til betri stofu. í
svefnherberginu sefur öll fjölskyldan.
Einhverjum gæti dottið í hug, að það
væri rétt fyrir þessa fjölskyldu, að láta
sjónvarpið fram í „holið“ þar sem er nóg
pláss fyrir sjónvarpsunnendur fjölskyld-
unnar að njóta þess, — en þar horfa nú
bara fötin á símann sem stendur. Síðan
mætti hugsa sér, að það væri skynsamlegt
fyrir þessa fjölskyldu að selja spari-
mublurnar, sem gera ekkert annað en
valda húsráðendum höfuðverki; vegna
þess, hvað hrædd þau eru um þær og fá
sér í þess stað húsgögn, sem þola það að
þau séu notuð — líka af börnum. í ann-
arri stofunni mætti borða, lesa, tala sam-
an og annað það, sem fjölskyldur gera.
Hin gæti orðið svefn- og vinnuherbergi
stærri barnanna, sem kúldrast' inni í svefn
herbergi lijá pabba og mömmu.
Þessi hugsunarháttur að nota íbúðirn-
ar til hlítar og hvern þann lófastóra blett,,
sem þar er að finna, — er nú eitt höfuð-
atriðið í byggingum víða um lönd. Á 36
fermetrum má koma fyrir tveimur her-
bergjum, eldhúsi, gangl, salerni, sturtu,
og geymslu, ef vel er á málunum haldið.
Öðrum endast þessir 36 ferm. ekki i melra
en eina stofu eða „hol".
Þegar við svo förum að fá okkur liús-
gögn í húsið er margt að athuga. í fyrsta
lagi þetta; — Hvað ætlum við okkur
með heimili okkar. Ætlum við að láta
okkur líða þar vel, — eða ætlum við
okkur að láta það fyrst og fremst vera
glæsilegt í augum gestsins? — Ef að
við tökum þann kostinn, sem mörgum
finnst skynsamlegri að miða heimilið við
þá fjölskyldu, sem þar á' að búa, — en
ekki þá, sem koma þangað endrum og
eins, er fyrsta skilyrðið talið það að
gera sér grein fyrir því, hvað það er,
sem við viljum hafa í íbúðinni, Viljum
við hafa næði til að lesa, góða starfsað-
stöðu, leikstað fyrir börnin o. fl. o. fl.
. . . jú, við viljum helzt hafa þetta allt.
Þá er bara. að reyna að öðlast það inn-
an þess ramma, sem íbúðin sjálf er. —
Kannski finnum við ekki lausnina fyrsta
daginn, — kannski ekki eftir viku, — en
smátt og smátt finnum við betur og
betur hvernig bezt er að haga þessu öllu.
En mörg almenn sannindi er gott að vita,
og þau er handhægast að afla sér með því
að lesa hinar ýmsu handbækur, sem
gefnar hafa verið út um þessi efni á
mörgum tungumálum.
Við getum líka haft þetta í huga:
■k Ung hjón, sem eru að stofna heimili,
eiga ekki að velja sér liúsgögn eins og
þau væru fimmtug. Ungu hjónin eiga
von á börnum, sem eru ekki lengi að
setja Ijóta bletti á stoppuð húsgögn með
viðkvæmu áklæði. Það er líka nógur
tími fyrir ungu lijónin að verða gömul
og eignast gróið heimili með fínum hús-
gögnum. Á meðan þau eru ung, eiga þau
að eiga ungt heimili, pg bömin eru meira
virði en mublurnar.
+ Það hefur verið prédikað um kosti
litaleysisins. Þá verði fólk ekki leitt á
lilutunum ,ef þeir séu ekki æpandi á
litinn. Því sé hentugast að hafa allt sem
hlutlausast á lit og’ í sem mestu „sam-
ræmi“. — En ér það kostur við hluti, að
þeir séu leiðinlegir þegar- frá upphafi,
að rrianni hafi aldrei þótt þeir fallegir?
Erlendis hefur komið mikið í tízku að
hafa litadýrð í Ibúðum, sú litadýrð er
sköpuð með málningu eða ódýrum efn-
um. Þegar fólk er orðið leitt á þessu,
skiptir það einfaldlega um efni eða mál-
ar yfir hlutina.
★ Fínheit eru afstæð, ef svo má að
orði komast. — Þótt Jóni í næsta húsL
þyki kannski fint að hafa timburhús inni
í steinhúsinu sínu, má vera að Bjössa,
hinum megin við • götuna, þyki þetta
bara hlægilegt og geri grín að Jóni. Það
ér því engin minnsta ástæða tii þess að
fara að hlaupa eftir því, sem aðrir gera.
Kannski finnst Stínu ekkert gaman að
pelagóníum, en ef þér, Sigga, finnst gam-
an að þeim, skaltu endilega rækta þæc
eins og þú getur, því að henni Gunmi
íinnst efnilega fínt að hafa pelagóníuf
og hver veit nema Stínu fari að finnast
þær fínar á morgun, ef þú hefur þær
í glugganum þínum. ;
•k Við kaupum kápu eða föt fyrir noklc
ur þúsund krónur, og við sættum okkuP
við það, að þessar flíkur séu ónýtar ofi
úreltar eftir nokkur ár. Hvers vegna
skyldum við þá ætlast til þess af hús-
gögnunum og þeim hlutum, sem við höf-
um í kringum okkur í íbúðinni, að þeir
endist endalaust. Það er hollt að líta
öðru hvoru gagnrýninn í kringum sig
og aðgæta, hvort ekki væri rétt að sklpta
um eitthvað eða lireinlega henda ein-
liverju, sem ofaukið er. Því að tóma-
rúmið hefur líka sínu hlutverki að gegna,
þótt það geti líka gengið út í öfgar.
■k Við öfundum kannski stundum ná-
ungann fyrir það, hvað hann hefur það
unaðslegt. Hann á kannski stórar svalir,
— en er nokkurn tíma logn á' svölun-
um hjá honum? — Kannski á hann stór
an sóffa með silkiáklæði, — en situr
hann þar nokkurn tíma? — Kannski á
hann margar, fallegar bækur í stórum
skáp, — en les hann þær nokkurn tíma?
★ Vitið þið, hvað við ættum að gera?
— Við ættum að fara heim og loka á eft-
ir okkur hurðinni. Hugsa svo um það,
hvað við getum gert við íbúðina okkar,
svo að hún nýtist okkur — fjölskyld-
uni allri — sem bezt. Við skulum leggja
okkur fram um að búa þannig í haginn
fyrir okkur, að við nýtum alla íbúðina
í daglegu lífi okkar, njótum rýmisins út
í vztu æsar, ef hún er stór, nýtum hvern
blett, ef hún er lítil. Við skulum hafa þá
hluti í ki-ingum okkur, sem okkur finnast
fallegir, —■ en bezt er að þeir séu líka
hentugir. Fallegir hlutir verða oft Ijótir
í augum manns, ef þeir eru óþægilegir.
Svo skulum við vinna, borða, sofa, lesa,
spjalla, leika okkur og hvíla okkur eftir
erfiði dagsins. Lifa lífinu eins ánægjulega
og við getum innan veggja heimilsins.
Ef við höfum svo hreint út í hvert hom,
— finnst öllum fínt hjá okkur, — þá á-
nægju uppskerum við líka, — en aðeins
eins og súkkulaðimola með kaffinu. Það
er gaman, að fólki finnst fínt hjá okkur,
— en það er algjört aukaatriði, hvað
öðrum finnst.