Alþýðublaðið - 20.08.1967, Page 12

JuHHUe&Uft uM
Fjölþreifnir löggæziumenn
ÉG SÉ EKKI BETUR
en ástæða sé til að biskup at-
huffi, livort ekki sé rétt að
Ivígja Árbæjarkirkju upp á
•uýtt. . ,
að þeir karlmenn, sem eru svo
Jjónheppnir að eignast eigin-
konu með svo makalausan barm,
hljóta að vera mjög heimakærir.
Hins vegar höfum við ekki getað
ímyndað okkur neina frambæri-
lega lausn á því vandamáli, sem
barneignir hljóta að valda eig-
inmönnum svona kvenna.
En hvað um það. Við mótmæl
um því eindregið, að lögreglu-
þjónar þukli brjóst þeirra
kvenna, sem hafa áberandi
barm, alveg eins þótt þessi til-
tekt þeirra s égerð með það
fyrir augum að gera starfið eft
irsóknarverðara en það hefur
verið.
segir...
í Grikklandi sitja
nú sem stendur
tvær ríkisstjórnir.
Önnur þeirra sit-
ur inni. . .
— Þegar ég giftist þér til þess aS þola me'S þér súrt og sætt
bjóst ég við að reyna HVORTVEGGJA!
— í trúnaði
sagt þá á þetta
aðeins að tákna lítið svart slrik.
Eitt dagblaðanna flutti þá
fregn í vikunni, að einn lag-
anna vörður hafi séð sig til-
neyddan (Sic!) til að þrýsta
barm ungrar konu í samkomu-
húsi einu. Fylgdi það sögunni
að honum þótti barmur konunn
ar stinnari en hann átti að venj
ast. Og viti menn, í barminum
var áfengi, segir blaðið, meira
að segja tvær tegundir. Mældist
magnið þrír pelar af viskí í öðru
brjósti, en pottur af sjenever í
liinu. Sennilega munu slíkar
kostakonur vera fremur fátíðar,
a.m.k. höfum við ekki hitt neina,
sem er þessum kostum búin, en
við erum alveg sannfærðir um,
..>
. *
HINNI ágætu
grannþjóð okk
ar, Vestmanna
eyingum er
^margt til lista
lagt eins og al*
þjóð er kunn-
ugt. Matreiðslu
menh eru
þeir framúrskarandi, og getum
við sem þangað höfum komið.
og rifið í okkur rey.ktan og eða
saltan Lunda borið því vitni. Þá
Ihefur það oft sýnt sig, að eyja-
skeggjar eru framúrstefnumenn,
eða eins.og sagt var í gamla
daga, á undan sinni samtíð.
Bezta sönnun þess var sú fram-
taksemi þeirra að framlengja
sjónvarpsgeislann góða og varpa
tionum yfir heimabyggð, löngu
áður en steinaldarmennimir í
hljóvarps- og sjónvarpsráði
höfðu ákveðið S-daginn í Vest-
mannaeyjum.
Nú þykir fínt að kenna hina
og þessa merkisdaga við ein-
hvern viðeigandi bókstaf. og má
segja að þessi nýi ritháttur hafi
náð fótfestu með H-deginum
isvonefnda, sem þó rennur ekki
upp fjTr en næsta vor. í því til-
efni vildum við mega stinga upp
á því, að allir merkisdegir í ís-
lenzkri þjóð- og kirkjusögu
verði hér eftir nefndir N-dagur,
en eins og alkunna er hefur sú
Ihefð skapast hér á landi, að á
slíkum merkisdögum sé gert
iireint í öllum fangelsum okkar,
skúrkarnir náðaðir og sendir út
í sólskinið til að taka þátt í
tífi og störfum venjulegra
manna. N-dagar væru greinilega
merktir á almanak’nu. Þá gætu
■allir ódrættir framið sína fjár-
drætti, skattsvik og annað það
sem við lög varðar, með tilliti
til þessara daga,-
Nú þykir okkur baksíðumönn-
um lögregluþjónarnir okkar
vera farnir að vera heldur fjöl-
þreifnir. Ekki nóg með það, að
þeir taki svo óþyrmilega í hand-
legg; sumra manna að bein
brotni, heldur ganga þeir svo
Iangt að þukla brjóst glæsi-
kvenna á samkomustöðum borg
arinnar.

Ég er bjartsýnn á friósamlega lausn deilu ísraelsmanna og Araba, sagði Tító.
En meira gat hann ekki sagt,