Alþýðublaðið - 29.11.1967, Blaðsíða 16

1

Gengisfall orðanna
V
ÞEGAR þetta er skrifað er enn
<ekki vitað hver sexmenninganna,
sém vildu verða prestar í Hall-
grímssókn, hefur komizt að eða
hvoft yfirleitt nokkur þeirra hafi
féngið tilskilið atkvæðamagn. En
5)að má auðvitað einu gilda, turn
itin á kirkjunni heldur áfram að
hækka fyrir því. Og það breytir
heldur'engu þótt menn tali sig
ihása kvöld eftir kvöld niðri á
Alþingi; krónan heldur áfram að
Sækka fyrir því.
Svona er það í þessum heimi.
Það hækkar sem sízt skyldi, eins
•og Hallgrímskirkjuturninn, en
•annað lækkar, sem betra væri að
öruggt í þessum heimi, en eitt
af því sem öruggast er af öllu
er að enginn stjórnarþingmaður
lætur orðkyngi stjórnarandstæð-
inga snúa sér frá stuðningi við
stjórnina og enginn stjórnarand
stæðingur lætur svo heillast af
tungutaki ráðherranna að hann
greiði stjórninni atkvæði sitt. —
Umræðurnar eru þess vegna ó-
þiarfar að því leyti, dð þær
breyta engu um úrslitin og
hljóta því að hafa einhvern ann-
an tilgang en þann að þingmenn-
irnir séu að reyna að sannfæra
hver annan.
Ekki er heldur trúlegt að þær
séu til þess að skýra málin. Sé
tilgangurinn sá, þá tekst að
minnsta kösti hörmulega að fram
kvæma þá ætlan. Yfirleitt eru
menn aldrei ruglaðri en eftir
stjórnmálaumræður í útvarpi. —
Þarna ’kemur hver ræðuskörung-
urinn á fætur öðrum og talar
á svo sannfærandi hátt, að eng-
in leið er annað en trúa hverju
orði sem hann segir. En þá kemur
sá næsti og sýnir fram á það með
jafnaugljósum rökum og ekki
síðri málsnilld að allt hafi verið
reginvitleysa, sem sá fyrri hafði
fram a'ð færa. Nei, umræður af
þessu tagi eru miklu fremur til
að flækja en skýra.
En hver er jþá meiningin? Hún
hlýtur að vera sú, að mönnunum
þyki gaman að tala. En hvers
vegna þeir geta þá ekki látið
sér nægja að tala yfir hausamót-
unum hver á öðrum innan fjög-
urra veggja, heldur þurfa að
vera að útvarpa orðræðunum yfir
allan landslýð, það er satt að
segja ofvaxið skilningi Baksíðunn
ar. Nema ef vera kynni að það
stafi af því að þá langi til þess
annað veifið að fá áheyrendur
sem hlusta á það sem hlusta á
það sem sagt er.
flækkaði ekki, eins og kom fyrir
krónuna okkar á dögunum.
Að því var vikið hér á Sfðunni
í gær, að fleiri verðmæti hafi
orðið fyrir gengisfalli en krónan.
Þegar gengi krónunnar fellur
!>arf fleiri ki-ónur en áður til að
horga sama verðmæti, en nú er
eins og líka þurfi fleiri orð en
óður til þess að komast að sama
marki. Þegar vantraust hefur
*Ungað til verið borið fram á
sitjandi ríkisstjórn, 'hefur nægt
«ð tala um það eitt kvöld og fella
það síðan, en nú þarf allt í einu
tvö kvöld. áður en vantraustið
verður fellt. Það bendir til þess
að ræður þingmanna hafi fallið
í verði, nái gengislækkunin þá
okki til orða yfirleitt.
Það er ýmislegt sem styður
fiessa siðari skoðun, að gengis-
lækkun hins talaða orðs sé ekki
einskorðuð við þingræður. Þróun
in hefur verið sú um langan ald-
ur, að sífellt þarf sterkari og
sterkari orð til að ná sömu áhrif-
um. Orð sem í eina tíð voru
kraftmikil eru nú einskis virði,
olveg eins og krónan, sem einu
eirin var mikill peningur. Það
í>árf ekki að nefna dæmi um
|>etta, þau eru alkunn; meira að
eegja orð eins og strákur og
stelpa voru eitt sinn skammar-
yrði, nú eru þetta gæluorð.
En annars ætti gengislækkun
á þingræðum ekki að þurfa að
Þafa nein áhrif á lengd van-
traustsumræðnanna, ef betur er
að gáð. Úrslitin eru nefnilega fyr
irfram vituð, og það getur engu
breytt um þau, hvort talað er
íengur eða skemur. Það er fátt

— Hvernig kemst akkerið gegnum þetta litla gat?
ER MAO AÐ FALU KOM-
INN?
Fyrirsögm í Mogga.
Já, það gerist margt skrýti^S
austur í Kína. En hvernig
ætli afltvæmið verði?
Það er ekkert fútt í þessu hjá

stjórnmálamönnunum. — Þeir
ættu heldur að rífast á Þing-
völlum, eins og þeir gerðu í
gamla daga.
Er það ekki rétt lijá mér að
yfirvaldið í Frakklandi heiti
dieu Gaulie?