Alþýðublaðið - 05.01.1968, Qupperneq 12

mxsm
IHugsun og hörundslitur
r
[s pau gj
L, J.
f'AÐ HEFUR œvialega verið trú
('ieirra, sem aðhyllast aðskilnað
l;.ynþátta, eins og yfirvöldin í
Guður-Aíríku gera, að eðlismun
ta* kjTiþáttanna væri slíkur og
svo mikill, að öilum aðilum væri
iiollast að samskipti jþeirra á
íriilli séu sem minnst. Hins veg
«r reynist ekki alltaf eins auð-
velt að segja í hverju þessi eðl-
ismunur á að vera fólginn, en
•nenn hafa iþrátt fyrir það verið
rannfærðir um að hann væri
fyrir hendi.
En auðvitað verður ekki fram
fijá þeirri spurningu komizt, að
grandskoða í hverju umræddur
eðlismunur sé fólginn. Liggur
feann í hörundslitnum einum
eða einkverjum mun á starf-
cemi einhverra líffæra, (hjarta
eða lungna eða heila?
Nú er komið á daginn að
íæknar í höfuðvígi kynþátta-
Etefnunnar, Suður-Afríku, álíta
■að hjartað só jafngott, hvort sem
það er úr blökkumanni eða
hvítum manni. Og það er full
ástæða tii að ætla að hið sama
gildi um líffæri eins og nýru,
gem dæmi eru um að fliltt séu
•tailii rnanna. Sá sem rannsakar
Jxjörtun og nýrun, ætti þess
vegna ekki að finna neinn eðlis
tnun á hvítum og svörtum, fyrst
a'ð hvort tveggja er heimilt að
fíytja á milli. Þar með er auð-
vitað eklá sagt að umræddur
cðlismunur kunni ekki að vera
lii staðar, þótt raunar væri guð
last aö halda því fram. sam-
kværnt því, sem á undan er kom
ið.
He'uarannsóknum er enn ekki
svo langt á veg komið að hægt
cé að fullyrða hvort hörundslit-
•urinn kunni að hafa einhver á-
lirif á starfsemi hans. Vel má
vera að svo sé, en slíkt getur
auðvitað átt sér stað með marg
víslegu móti, og það er ekki
víst að það sé eigin hörundslít
*ur, eem þar er sterkastur áhrifa
gjafi. Það er t.d. staðreynd að
sumir, þar á meðal stjómendur
Suður-Afríku, sjá rautt um leið
•og þeir sjá svertingja. Þetta er
* annski viss tegund af Utblindu
cn látum það liggja á milli
íáuta; hitt sést af þéssu dæmi
að það er fremur hörundslitur
naungans en eigin hörundsiit-
Ég lield nú bara, að áhyggjur mínar komi þér við., ■. ég get nefni
lega ekki borgað víniff
ur, sem þarna er orsakavaldur
inn, þótt eiginn höiundslitur
Ihafi þarna auðvitað sitt að
segja líka; t.d. er þetta litarafts
viðbragð sjálfsagt tíðara hjá
suðurafríkönskum stjórnarsinn-
urn en Kongónegrum.
Þetta er sem sagt flókið mál,
og kannski ekki ástæða til að
fara allt of ítarlega út í það.
En allt virðist þó benda til þess,
að munuxinn á 'hv.ítu fólki og
dökku sé fyrst og fremst litar-
munur, en innri líffærin séu
hins vegar ekki verulega frá-
brugðin. Hvaða áhrif þessi mun
ur á hörundslit kann að liafa
á sálarlífið skal ósagt látið, en
greinilegt er a.m.k. að suður-
afríkanskir læknar telja hann
ekki valda neinum mun á hjarta
laginu. Og fljótt á litið er dá-
lítið erfitt að sjá, hvaða áhrif
hörundsliturinn getur haft á
hugsunarstarfsemina, en við nán
ari athugun rifjast það þó auð
vitað upp, að sumir hugsa með
holdinu, eða láta holdið hugsa
fyrir sig, sem kemur í einn
stað niður. Því eins og ein-
hvers staðar stendur, þá er
holdið ætíð reiðubúið og and-
inn veikur, eða svo hefur mörg
um iðulega reynzt.
Afhverju syngur þú ekki svo-
lítið með vinnuna, elskan.
Ert þaff þú, sem ert að
snyndjnni viö
reyna aff vera fyndin, með því að snúa
Reykjavík, Kópavogur, Hafn
arfjörffur, Keflavík. Enginn
dansskóli hérlcndis hefur upp
á ineiri fjölbreytni aff bjóffa,
Auglýsing í Mogga.
Ekki skil ég af hverju blöðin
eru aff kalla þessa menn í
Suður-Afríku sem fengið
hafa nýtt hjarta hjartamenn
Eins og það séu ekki allir
menn meff hjarta.
Ég krefst þess aff allir skólar
í bænum verffi hér eftir iátn
ir vera í kuldabeltinu.
Það er nú meiri óskapar
kudin þessa dagana. Þá
varff ég fyrst fyrir vandræff
rnn vegna hans, þegar sím-
inn fraus fastur hjá mér.