Alþýðublaðið - 10.10.1968, Blaðsíða 15

10. október 1968 ALÞÝÐUBLAÐIÐ 15
— Þér megið til með að leita
alltaf til mín, þegar yður finnst
' þér vera einmana, sagði Kay.
— Þér getið komið, hvenær sem
þér viljið.
— Ætlið þér að heimsækja
mig?
— Vitanlega geri ég það með
mestu gleði. .
Þær stóðu við hliðina á bíln-
um, og Stellu virtist alls ekki
Ianga til að stíga inn í hann.
Nú skil ég Martin, sagði hún.
— Þeim Stuart kom svo illa
saman og svo kom þetta með
kindurnar fyrir og það var sagt
að þær hefðu villzt inn á land
Stuarts og að Sfuart hefði mark-
að sér þær. Ekki veit ég, hvern-
ig það var. Ég veit bara, að
Stuart sagði, þegar ég spurði
hann: „Maðurinn er geðbilaður”.
Kannski hefur Martin eitthvað
enn á móti Greavesnafninu og
vill alls ekki, að við séum vin-
konur.
— Það kemur eklci til mála!
sagði Kay áköf.
— Samt ættuð þér ekkert að
minnast á komu mína hingað.
Auðvitað stóð ég með mannin-
um mínum, þegar þetta gerðist
og hann er kannski bitur en ...
— Yður skjátlast áreiðanlega,
en ég skal lofa því að minn-
ast ekkert á komu yðar hingað,
ef yður líður betur eftir það
Ioforð.
— Þakka yður fyrir, Kay. Ég
væri yður þakklát að minnsta
kosti um tímasakir. Komið og
heimsækið mig, ef þér hafið
tíma til þess. Hvað segið þér
um að koma eftir matinn ekki
á morgun heldur hinn? Ég gæti
kannski komið og sótt yður?
Stella settist inn í bílinn og
Kay sá hana veifa brosandi í
kveðjuskyni um leið og hún
ók á brott.
Kay gekk yfir að húsinu.
Stella hafði brosað þreiðar, þeg-
ar hún fór, en þegar hún kom.
Vinátta — var það eina, sem
Stella þarfnaðist nú, þegar hún
var svo einmana og var vinátta
það eina, sem hún vildi eignast?
Vinátta, sem hafði fengið útrás
í ótta hennar um velferð Kay?
Hafði þessi ótti hennar um vel-
ferð hennar komið henni á ó-
vart? Eða var hún svo reið yfir
því, að Stella efaðist um Martin?
Eða var ástæðan óttinn, sem hún
barðist enn svo ákaft á móti?
En þetta var einnig vanda-
mál Martins og hann vildi ekki
að um það væri rætt. Eiginlega
hafði hún næga ástæðu til að
þegja. Eða var það kannski
ástæðan fyrir því, að hún vildi
helzt ekkert um það tala?
Ástæðan fyrir þvi, að hún var
svona. hrædd?
Hún þráði, að Martin kæmi
heim og að hún gæti sagt: — Frú
Greaves leit inn. Ég kunni svo
vel við hana, að ég ætla að heim-
sækja hana ekki á morgun held-
ur hinn. Hvernig myndi hann
taka því? Yrði hann reiður ‘eins
og Stella hafði gert ráð fyrir?
Stella var enn á varðbergi gagn-
vart honum þrátt fyrir það, að
hún hafði sagt, að hún skildi
hann betur núna. Um leið og hún
liefði sigrazt á þessu vantrausti
ætlaði hún að segja Martin
frá þessari vinkonu sinni og þá
gætu þau öll þrjú verið vinir
caman.
Þegar Martin tók hana í faðm
sér, leit hún upp og leyfði hon-
um að kyssa sig. Hann var mað-
urinn hennar; maðúrinn sem lnin
elskað; og hún var bandóð að
efast um hann og enn vitskert-
ara var það að aðrir skyldu ef-
ast um hann. Góður guð, bað hún
innra með sér, ef ég gæti aðeins
hætt að óttast!
— Hefur þér liðið vel? spurði
Martin. — Leiddist þér í dag?
— Nei, Martin og ég hef alls
ekki verið einmana. Ég reytti
arfa í allan dag.
— Það er gott, en leggðu nú
ekki alltof hart að þér. Mér
finnst leitt, ef þú vinnur of mik-
ið. Ég skammast mín fyrir að
hafa svona mikið að gera, en
ég á svo margt ógjört, af því
að ég var svona lengi veikur.
Kay fór að þvo upp. — Ég
held, að það sé ekk; rétt að
sitja með hendurnar í skauti
sér og láta kindurnar vera á beit
þegar menn eiga fjárbú.
— Hvort það er! Við verðum <
að reka kindurnar á beit, þegar
beitin versnar. Kannski tekst
mér seinna að gefa þér bíl og
kenna þér að keyi'a. Á meðan
verð ég að gefa mér tíma til
að aka þér til bæjarins eða
láta Clem eða Sils gera það,
nema þú viljir heldur ganga.
Augnaráð hans, andlit og rödd
voru öll jafn vingjarnleg. Hann
virtist vingjarnlegur. Hún hafði
ekkert\ að óttast. ..
— Ég held, að ég vildi heldur
ganga. Hún þagði um stund.
— Kannski ég farj þangað ein-
hvern daginn.
Ef hann kæmist að því, að
hún væri orðin vinkona Stellu,
gæti hún sagt, að hún hefði
kynnzt henn; meðan hún var við
innkaup í bænum og farið heim
til hennar.
Varð hún að lialda áfram að
ljúga og segja sumpart sann-
leika alla ævi? Skipti þetta svo
miklu máli? Skyndilega skildi
hún, að svo var. Stella hafði
sagt, að hún yrði að eignast vin-
konu og Kay fann í sínum innri
ringlingi og ringulreið, að hún
varð sjálf að eignast vinkonu.
Næsta morgun ákvað Kay að
fara að laga til á háaloftinu.
Það þrevtti hana mjög mikið.
Það hefði verið betra, ef hún
hefði aldrei ákveðið að gera
neitt þar, en þar sem hún nú
var byrjuð á’ þessu, var betra
að halda áfram en að ljúka eneu.
Hún ráfaði um og gerði bæði
eitt og annað, þó að hún vildi
ekki viðurkenna fvrir sjálfri sér,
að hún hafði frestað verkinu
eins leng; og henni var frekast
unnt. Satt að segja hafði hún
ekki hafið það fvrr en Martin
var lagður af stað með sína
venjulegu teflösku til að gleðja
sig við, þegar hann væri búinn
að Ijúka hversdagsstörfunum.
Hún hófst fljótlega handa
( eftir að hún var komin upp. Hún
ætlaði að ljúka við þetta allt
og gleyma því síðan. Hávaðinn
frá því sem hún var að gera
kom í veg fyi-ir, að hún heyrði
fótatak annarra, en að lokum
heyrði hún rödd segja af loft-
skörínni:
—Svo þú ert þarna uppi, Kay.
Ég leitaði alls staðar að þér.
Þá minntist Kay þess, að hún
hafði skilið allt eftir í hálfa
gátt og hún þekkti röddina. Það
var Stella Greaves, sem talaði.
Ég Vildi ekki bíða með að
hitta Þig til morguns og því
leit ég inn til að vita, hvort þú
vildir 'ekki koma' og heimsækja
mig í dag.
Stélla stóð í gættinni og Kay
stirðnaði upþ.
— Þú hefur svei mér haft nóg
að gera .'...
Stella starði á dyrnar, sem voru
galopnar og veggfóðrið hafði
verið rifið frá. Leynidyrnar!
Kay stökk fram og greip um
handlegginn á Stellu.
— Þetta kemur þér ekki við,
Stella. Ég var að laga til og...
Hún þagnaði. Þetta voru mis-
tök! Hún átti hvorki að vera
ringluð eða reyna að útskýra
neitt.
— Fannstu þetta við hreingern
inguna? Stella var komin alveg
að skápnum. — Svo það hafði
verið veggfóðrað fyrir dyrnar.
■— Martin hefur útskýrt þetta
allt. Frænka hans gerði það
sjálf, og ...
Stella stóð og starði á fötin
meðan Kay gat ekkert gert. Hún
þreif til sin myndina og-starði
á hana og alla skartgriping.
— Þú þarft ekkert að útskýra
fyrir mér, vinan. Unga stúlkan,
sem þú minntist á, átti þetta
allt. Hún bjó víst hérna í hús-
inu.
— Hún hljópst á brott eftir
rifildri við Martin og kom aldr-
ei aftur til að sækja dótið sitt.
En Martín hefur útskýrt þetta
allt.
— Og það gerði hann eftir að
þú fannst skápinn? Orð Stellu
voru jafn vel yfirveguð og hreyf-
ingar hennar.
— Hann htefði sagt mér það
samt... það er svo skrýtið, að
hún ‘skyldi skilja allt dótið sitt
eftir hérna, en kannski hefur
hún hitt einhvem annan og það
útskýi-ir allt’. Það er að vísu
leyndardómsfullt, en ég óska
ekki eftir því að það sé rætt um
þetta, Stella,
Athugið opið frá kl. I — 8 e.h.
HÚSGÖGN
Sófasett, stakir stólar og svefnbekkir. — Klæði gömul hús-
gögn- — Úrval af góðum áklæðum-
Kögur og leggingar.
BÓLSTRUN ÁSGRÍMS.
Bergstaðarstræti 2. — Sími 16807.
BIFREIÐAEIGEND UR
Látið stilla hreyfilinn fyrir veturinn.
Fullkomin tæki — vanir menn-
Bílaverkstæði Jón og Páll, Síðumúla 19.
— Sími 83980 —.
ATHUGIÐ
Geri gamlar hurðir sem nýjar, skef upp, olíuber og lakka.
Olíuber einnig nýjar hurðir og viðarklæðningar utanhúss.
Fjarlægi málningu af útihurðum og harðviðarlita þær-
GUÐMUNDUR DAVÍÐSSON.
SÍMI 36857-
Bifreiðaeigendur afhugið
Ljósastillliln'gar og allar almemijar bifrelða-
viðgerðilr.
BIFREIÐAVERKSTÆÐI N. K. SVANE
Skeifan 2 — Sími 34362.