Dagur - 11.06.1947, Síða 3

Miðvikudagur 11. júní 1947
D AGUR
3
hann rækti með stakri samvizku-
semi og afburða dugnaði. Lagði
liann við það mikla rækt og við-
aði að sér miklum fróðleik, er að
því laut. Fann eg oft, hversu ör-
uggur hann var um allt og bar
glöggt s'kyn á það er aflaga fór og
betur mátti fara. Hann naut ekki
æðri menntunar, en hann var
greindur vel og sjálfmenntaðri
ungan mann í þessum bæ hefi eg
ekki fyrir hitt. Starfsmannafélag-
ið átti jafnan hauk í horni, þar
sem hann var. Gerði hann sér
einkar annt um Bjarkarlund og
hvíldi umsjón hans að miklu
leyti á Stefáni, frá því að eg
þekkti til. Hafði hann sérstakt
yndi af íþróttum, og lékum við
tennis saman nokkur sumur. Öll
hans íþrótt mahkaðist af ,,fair
play“, og þannig var persóna
hans öll, þannig stendur hann
mér bezt fyrir hugskotssjónum.
Menn skilja stundum ekki líf-
ið né tilgang þess. Þeir skilja
ekki, hvers vegna Stefáni var
kippt burtu í blóma lífsins með
bjarta framtíð fyrir höndum. —
Mér gengur líka erfiðlega að
skilja, að eg eigi ekki oftar að
þrvsta hönd hans hér á þessari
jörð.
F. S. J.
Menn vekja á sér eftirtekt með
harla misjöfnu móti. Margir þó
nú til dags með fyrirgangi og há-
vaða, frekjylegu framtrani og
mælgi. Hinir eru langtum færri,
sem, vegna gagnstæðrar fram-
komu, verða samferðamönnun-
um ógleymanlegir. Stefán Sig-
urðsson var vissulega einn þeirra
sjaldgæfu manna. Fríður sýnum.
óvenju bjartur yfirlitum og
óvenjulega háttprúður, vakti
hann við fyrstu sýn traust og vel-
vild hjá öllum þeim mörgu, er
við hann skiptu. Hann var ekki
niargmáll, en menn fundu það
strax, að óhætt var að treysta
því er hann sagði jafnvel, eða
betur, en löngum orðræðum
Hann kunni sín störf flestum
betur, og rækti þau fjaslaust og
af framúrskarandi lipurð svo að
unun var að veita því eftirtekt.
Öllum gerði hann jafnt undir
höfði, og aldrei kom það fyrir að
hann tæki einn fram yfir annan.
Hann unni bersýnilega starfi
sínu, enda mun það allra mál að
það léki í höndum hans. Trúr
var Stefán og áreiðanlegur. svo
að af bar, og lagði engum manni
nrisjafnt til.
Þó hann virtist dulur og fá-
skiptinn var hann fastur á sínu
máli og lét ekki hlut sinn. Svo
sem bros hans og bjatrur svipur
benti til var hann ljúfur í lund,
glaður og notalegur í hópi félaga
sinna og góðvina.
Að slfkum manni, sem Stefán
Sigurðsson var, er hinn mesti
sjónarsviptir, ekki einasta ástvin-
um hans, þó þar sé að vonum
söknuðurinn sárastur, heldur og
stofnun þeirri, er hann sta-faði
við svo og öllum þeim, sem af
honum höfðu kynni. Þessi hijóð-
láti, prúði og Ijúflyndi maður
var merkilegt og sjaldgæft fvrir-
brigði á þessum tímum hávaða,
skvaldurs og hégóma.
Garðar Þorsteinsson
alþingismaður
Eins og öllum er kunnugt, var
Garðar Þorsteinsson, 2. þing-
maður Eyfirðinga, einn þeirra,
er fórust í hinu ægilega flugslysi
29. f. m. Margar minningar um
Garðar Þorsteinsson hafa komið
í hug minn, síðan eg frétti lát
hans.
Við vorum, sem kunnugt er,
andstæðingar í stjórnmálum og
atvikin höguðu því svo, að við
þurftum oft að eiga í all hörðum
sennum hvor við annan síðastlið-
in 16 ár. Eg veit ýms dæmi þess,
að slík barátta milli tveggja
manna og við Garðar höfum
háð, hefir gert þá að persónuleg-
um óvinum. En svo varð ekki um
okkur, heldur þvert á móti. Við
börðumst oft hart, hvor fyrir
sinn málstað, en með vaxandi
kynningu urðum við vinir, góðir
vinir.
Garðar Þorsteinsson var fædd-
ur 29. okt. 1898 og því aðeins 48
ára er hann lézt. Foreldrar hans
voru Þorsteinn Gíslason fyrrv.
fiskimatsmaður og kona hans
María Guðjónsdóttir. Ungur
gekk Garðar í Gagnfræðaskól-
ann á Akureyri og eftir það í
Menntaskólann í Reykjavík og
varð stúdent 1920, lagði síðan
stund á lögfræði og tók próf í
þeirri grein 1925. Hann hóf síð-
an málfærslumannsstörf og varð
fljótlega hæstaréttarmálaflutn-
ingsmaður og gengdi því starfi
til dauðadags.
Jafnhliða málaflutningi fór
Garðar fljótlega að fást við ýms
önnur fésýslustörf og heppnaðist
það vel. Var hann hin síðari ár
aðaleigandi og forstjóri ýmsra
fyrirtækja, svo sem tveggja kvik-
myndahúsa, skipaútgerðar o. fl.
Var hann orðinn mjög vel f jáður
og þess fjár alls hafði hann aflað
sjálfur með dugnaði og hyggind-
um, því að hann byrjaði með
tvær hendur tómar.
Vorið 1931 bauð Garðar sig
fram til þings í Eyjafjarðarsýslu
fyrir Sjálfstæðisflokkinn og síðan
við hverjar ‘kosningar til æfiloka.
I kosningunum 1934 varð
Garðar landkjörinn þingmaður
og aftur 1937. Þeg'ar svo hlut-
fallskosningar í tvímennings-
kjördæmum voru teknar upp
1942,- varð hann 2. þingmaður
Eyfirðinga og endurkosinn í
fyrravor.
Þegar vorið 1931, er Garðar
var fyrst í kjöri, háði hann kosn-
ingabaráttuna af hinu mesta
kappi og dugnaði og svo gerði
hann jafnan síðan. Er það sann-
færing mín, að aðrir hefðu ekki
haldið betur á málstað Sjálfstæð-
isflokksins né aflað honum meira
fylgis í Eyjafjarðarsýslu heldur
en hann.
Eftir að Garðar kom á þing,
tók hann í fyrstu allmikinn þátt
í átökum þeim, er urðu milli
flokka og talaði hann þá stund-
um, er útvarpsumræður voru á
Alþingi. Var hann ágætlega til
þess fallinn, því að hann var vel
máli farinn, einarður og gat ver-
ið mikill málafylgjumaður. F.n
æinni þingárin dró hann sig
meira og meira í hlé frá flokka-
erjum á þingi, en vann þá frekai
að einstökum málum, ev hann
lafði áhuga fyrir. Skal her ekki
lagður neinn dómur á það, hvað
þessari breytingu olli. Eftir að
hann varð þingmaður Evfirð-
inga haustið 1942, hófst þegar
með okkur hin bezta samvinna
um. þau mál, er kjördæmið vörð
uðu. Er mér málið of skylt, til að
eg megi dæma um árangur þess
amstarfs. Þó hygg eg að ekki
byki ofmælt, að héraðið hafi not-
'ð góðs af því að ýmsu leyti.
Árið 1922 giftist Garðar eftir-
lifandi konu sinni, Önnu Páls-
dótiur frá Möðrufelli í Eyjafirði,
hinni beztu konu. Þau eignuðust
1 börn, 2 syni og 2 dætur, er
vngri dóttirin enn á barnsaldri,
en liin börnin uppkomin. Iíldri
sonurinn, Hilmar, er kvongaður
maður og á barn.
Heimili þeirra hjóna var hið
piýðilegasta í alla staði. Þar ríkti
rausn og gestrisni. Var næsta
ánægjulegt að vera gestur þeirr.;
Rausnarlegar veitingarvorujafn-
an á boðstólnum, en alúð þeirra
hjóna beggja, barna þeirra og
foreldra Garðars, varð þó gestin
um ógleymanlegast.
Bæði voru þau hjón hjálpsöm
við þá, er áttu við örðugleika að
ttríða. Vissi eg til að þau studdu
t. d. fjárhagslega ýmsa fatæka
rámsmenn. Garðar vissi líka af
eigin reynslu hvað það er, að
•æra fátækur námsmaður.
Foreldrar Garðars dvöldu lengi
i he.imili þeirra og nutu í hví-
vetna hinnar beztu aðbúðar og
umönnunar. Garðar var áreiðan-
'ega góður sonur og Anna kona
hans góð tengdadóttir. Móðir
Garðars andaðist um það bil 3
vikum á undan honum, en faðir-
'nn varð að lifa þennan þung-
bæra missi.
Eg fylgdi líki Garðars Þor-
ueinssonar að s'kipsfjöl, er það
var flutt á braut úr þessu héraði
og eg horfði hljóður á eftir skip-
inu, og sendi honum hinztu
kveðju mína og þökk.
Eg þakka drengilegan vopna-
burð, er við hlutum að eiga póli-
tísk vopnaviðskipti saman.
F.g þakka ágæta samvinnu, er
við unnum að málum héraðs
okkar á Alþingi.
Fyrst og síðast þakka eg hon-
um þó góða viðkynningu og sí-
vaxandi vináttu.
Ástvinum Garðars: Önnu
konu hans, börnum þeirra, öldr-
uðum föður, tengdadóttur og
barnabarni, svo og öðrum vanda-
mönnum, votta eg mína innileg-
ustu samhryggð og undir það
taka allir Eyfirðingar, já, öll
þjóðin.
Bemh. Stefánsson.
Gunnar Haligrímsson
tannlæknir
Fæddur 4. ágúst 1909.
Dáinn 29. maí 1947.
NÓKKUR MINNINGARORD
Hann fórst í flugslysinu mikla
hinn 29. maí, og eru öll atvik
þess hönnulega atburðar mönn-
um ennþá í fersku minni.
Gunnar Hallgrímssön var
Svarfdælingur að uppruna, kom-
inn af góðu bændafólki í báðar
ættir. Fæddur var hann að
Hrafnstöðum í Svarfaðardal, og
voru foreldrar hans Hallgrímur
Sigurðsson bóndi þar og kona
hans Þorláksína Sigurðardóttir.
Er faðir hans dáinn fyrir all-
mörgum árum, en móðir hans
hefir dvalið síðari árin hér í bæn-
um, á heimili hins nýlátna sonar
íns. — Stúdentsprófi við
Menntaskólann á Akureyri lauk
hann sumarið 1931, og nokkru
;íðar fór hann utan til tannlækn-
'snáms. Útskrifaðist frá tann-
'æknaskólanum í Kaupmanna-
höfn árið 1936, og vann eftir það
um hríð á tannlæknastofum í
Danmörku. Settist að sem tann-
'æknir hér í bæ árið 1938. — Fór
utan til frekara framhaldsnáms í
árslo'k 1945 og var allt að því ár t
þeirri för.
Gunnar Hallgrímsson reyiídist
prýðilega starfi sínu vaxinn, og
naut frá byrjun mikils álits sem
tannlæknir. Urðu honum }>ví
brátt tannlæknisstörfin tímafrek
í meira lagi, enda kvartaði hann
ósjaldan yfir því hve lítið tóm
honum gæfist til að sinna öðrum
áhugamálum sínum.
En áhugamálin voru mörg, því
ið hann var óvenjulega fé'ags-
lyndur maður, og lét vfirreitt
mikið til sín taka í þeim félags-
skap, sem hann á annað borð
kom nærri. Að sjálfsögðu v.ir
hann áhugasamur meðlimur í
Tannlæknafélagi Islands, en auk
þess er mér kunnugt um, að
hann tók virkan þátt í starfi
Oddfellowstúkunnar, Stúdenta-
félagsins, Rotaryklúbbsins og
Golfklúbbsins hér í bæ. Og hvar-
vetna þótti rúm hans vel skipað.
Hann var venjulega fastur á
ikoðunum sínum og lét þá
ógjarna sinn hlut, en þrátt fyrir
það hinn ákjósanlegasti sam-
starfsmaður, enda ósérhlífinn í
bezta lagi, og jafnan boðinn og
búirm til aðstoðar og liðsinnis,
þar sem á þurfti að halda. —
Sjálfur hefi eg um alllangt sktið
siaifað nieð honum í nokkrum
lúnna ofangreindu félaga. og
mun eg jafnan minnast þess sam-
starfs með einlægriogóblandinni
ánægju, þó ekki ættu skoðanir
okkar alltaf samleið í smærri at-
riðum.
Gunnar Hallgrímsson var
hlynntur allri íþróttastarfsemi,
enda sjálfur vel íþróttum búinn.
Þannig var hann einn af fremstu
golfleikurum landsins, en auk
þess góður tennisleikari, skíða
maður, laxveiðimaður og skytta.
— Golfið mat hann allra íþrótta
mest, og var honum vel ljóst hið
mikla íþróttagildi þess fyiir
menn 'komna af unglingsárunum
og hætta að þola áreynslumiklar
íþróttir. Var alla tíð einn af öfl-
ugustu styrktarmönnum Golf-
klúbbs Akureyrar, og bíður
klúbburinn óbætanlegt tjón við
f'.áfall hans.
Kvæntur var Gunnar Hall-
grímsson ágætri danskri konu,
Miriam fædd Vestergaard, og var
sambúð þeirra hin bezta. Son
eiga þau einan barna, 8 ára gaml-
an.
Fáir minna látnu vina held eg
að verði mér minnisstæðari en
Gunnar heitinn Hallgrímsson.
Svo margt fannst mér vel um
þann mann. Honum var í blóð
borin óvenjulega aðlaðandi
framkoma samfara öruggri hátt-
vísi, algerlega lausri við allt tild-
ur og tilgerð. I vinahóp var hann
glaðastur hinna glöðu, enda
hvarvetna aufúsugestur. Eg hygg
að einmitt þessir augljósu skap-
gerðarkostir hans hafi átt drýgst-
an þátt í því hve fágætum vin-
sældum hann átti að fagna hjá
flestum þeim, er hann átti eitt-
hvað saman við að sælda. En hitt
duldist engum, er nánari kynni
höfðu af honum, að bak við hina
viðfelldnu og alúðlegu ytri Eram-
komu, stóð heilsteyptur mann-
kostamaður, sem ek'ki mátti
vamm sitt vita í neinu — hjálp-
' i'ús, drenglyndur og tryggur svo
betur varð ekki á kosið.
Og nú er hann horfinn á braut
; — á hádegi æfinnar og að heita
má nýbyrjuðum starfsdeginum.
. Við hið sviplega og óvænta frá-
. fall hans er þungur harmur
. kveðinn eftirlifandi eiginkonu
' hans og ungum syni, aldurhnig-
inni móður, systkinum og frænd-
i um og fjölda vina nær og fjær. í
; þennan hóp er nú rofið skarð
sem seint mun fyllast.
Helgi Skúlason.
2 nýjar bækur
eftir Ólaf Jónsson, framkvæmdastjóra.
FJÖLLIN BLÁ
Ljóðabók. Verð ób. kr. 20.00, íb. kr. 30.00.
ÖRÆFAGLETTUR
Skáldsaga um ástir og öræfi. — Verð ób.
kr. 25.00, íb. kr. 35.00.
Norðri