Dagur - 10.10.1951, Blaðsíða 10

10
D AGUR
Miðvikudaginn 10. október 1951
Í$$$$3$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$3$$$$$3$$$$$$$$$$$$3$SS$$$3$$$$$$$$$$$$$$$$^
Þorp í álögum

Saga eftir Julta Truitt Yenni
7. DAGUR.
Vlf-V-V'V'V'
(Framhald).
hélt ótruflaður áfram hugleið-
ingum sínum.
„Þið skuluð reyna að festa
hana hjá ykkur, Stafford,“ hélt
hann áfram, „festa hana með
einhverjum ráðum. Þið finnið
ekki hennar líka í bráðina. Mað-
ur fær þá hugmjfhd af því að tala
við hana, að hún þekki gjörla líf-
ið og mannfólkið — það er blátt
áfram furðulegt, hve mikla lífs-
reynslu hún virðist hafa öðlast —
já og hógværð — aðalsmerki vit-
urs manns. Það er eitthvað hreint
og óspjallað við hana — andlega
á eg við.“
Enda þótt Stafford kæmi ekki
upp um sig, drakk hann hvert
orð áfergjulega. „Hvernig lítur
hún út? Er hún lagleg?“
„Það er ekki hægt að segja að
hún sé fögur kona, og í guðs
bænum láttu þér ekki detta í hug
neina Hollywood-auglýsingaher-
ferð. En góður og smekkvís Ijós-
myndari mundi kalla hana sér-
lega aðlaðandi viðfangsefni.
Ovenjulega aðlaðandi mundi eg
segja. Stílhreint andlit, hávaxin
— dálítið háfætt — mjög eðlileg í
framkomu, hreyfingar fallegar og
óþvingaðar — minnir á engil-
málverk eftir E1 Greco — aðeins
meira jarðbundin auðvitað."
—o—
Stafford greip sum orðin á
lofti og velti þeim í huga sér. —
Hrein og óspjölluð — andlega. —
Gaman mundi að sjá hana með
eigin augum.
„Hvað um sögu hennar — eg á
við liðna ævi — bakgrunninn?
Eg gat aldrei veitt neitt upp úr
henni um það í bréfunum.“
Hampton leit óþolinmóðlega á
Stafford. „Veiztu nú hvað,“
sagði hann, „við fórum skiljan-
lega ekki út í þá sálma í þetta
sinn. Hún býr ein í húsinu og af
því má líklega ráða, að hún eigi
enga ættingja."
Ha, ha, hló Stafford með sjálf-
um sér, hún hefur þá snúið hann
af sér''iíka. Hann skemmti sér
konunglega. Hann vissi vel að
Hampton þóttist öllum færari að
þekkja fólk eftir skamma við-
kynningu og hældist um að geta
komið með ævisögu viðkomandi
persóna eftir 10 mínútna samtal.
„Þekkir fólkið hér í þorpinu
nokkuð að ráði til hennar?“
„Nei, alls ekkert, og þolir það
vitaskuld ekki. Það talar um
hana sem „skrítnu stúlkuna",
eða „konuna í útjaðrinum.“ Og
allir virðast heldur hafa horn í
síðu hennar."
„Eg komst að raun um það
snemma í samtali mínu við frúna
hér í húsinu,‘ ‘sagði Stafford.
„Já,“ flýtti Hampton sér að
segja, „hún heitir Silvei'nail. —
Maðurinn hennar er póstmeistari
hér, enda vissi hún það gjörla, að
Faith Goodbind væri eina mann-
eskjan hér um slóðir, sem fengi
bréf frá New York, sem virtust
vera verzlunarbréf. Það skyldu
þó aldrei vera bréfin ]ún, drengur
minn?“
„Jú, 'einn. En 'enginn virðist
sem engan árangur báru. Eru
engir ungir menn á hælum henn-
ar?“
„Jú, einn. En enginn virðizt
vita, hver alvara er í því, ef
nokkur, en þó virðast allir hafa
gizkað á eitthvert samband
þeirra, hver eftir sínu höfði. Þessi
náungi er hálfgert svartur sauður
hér líka, en hann ér heimamaður
og þeim fyrirgefst meira. Hann
hefur erft talsverðan auð á þessa
þorps mælikvarða — og þó er
það víst talsverður peningur —
frá þeim tíma, er Ánnót var þýð-
ingarmikil samgöngumiðstöð —
fljótabátarnir og allt það — þú
veizt, En þessi, náungi hefur.
hvorugt gert — ávaxtað fé sitt
né .eytt því í kvenfólk og
skemmtanir. — Hann bara lifii'
rólegu lífi á eignum sínum.“ —
Ham'pton yppti öxlum og hélt svo
áfram: „Ekki sérlega rómantiskt.
Rekur annars einhvers konar
húsgagnasmiðju í gömlu verk-
smiðjunni föður síns. Annars hef
eg ekki séð þennán unga mann.
Heitir Tucker."
Ilampton hafði létt af hjarta
sínu — hafþi italað, út í bráðina
að því er vh'tist. Stafford lá enn
endilangur upþi í íúmi og velti
í huga'sér lýsing'unum, sétfi hánri
hafði heyrt, í von um að detta of-
an á handhæga og skynsamlega
aðferð til þess að auglýsa hina
væntanlegu skáldsögu . Faith
Goodbind. Hann þafði alltaf talr
ið, síðan hann las handritið, að
lesendur mundu vilja fá ein-
hverjar upplýsingar um höfund-
inn. Hann varð að játa með sjálf-
um sér, að hann sjálfur væri for-
vitinn að vita eitthvað meira og
þessi forvitni var ekki öll tengd
starfi hans, heldur var líka per-
sónuleg,
„Eg dáist að þér, Hampton,“
sagði hann í aðdáunartón, „hvað
þér tekst að komast langt á
skömmum tíma. Myndir þú vilja
gera mér mikinn greiða?“
Hampton leit spurnaraugum á
hann.
„Eg komst blátt áfram ekkert
áfram með bréfaskriftunum,“
hélt Stafford áfram, — „þú veizt
það þegar. En nú hefur þú hlotið
traust hennar, ;\ð einhverju leyti
a. m. k. Gætir þú ekki fekið mig
með þér á morgun, þegar þú ferð
að hitta hana?“ . .
„Sjálfsagt, drengur-minn, sjálf-
sagt. Eg býst við að dveljá hér í
eina fjóra til fimm daga. Þetta
fornlega veitingahús á skilið a.
m. k. vikudvöl. Eg held nú að þú
værir sjálfbjarga þótt þú færir
áði
einn til hennar, en mín er ánægj-
an að eiga að kynna hana fyrir
sjálfum útgefandanum. Það verð
ur stund, sem gaman verður að
upplifa." — Stafford vissi vel, að
sú stund yrði meira en upplifuð
— hún yrði skráð á blað og lýs-
ingin birt í blöðum og lesin í út-
varp og það hentaði honum
ágætlega eins og á stóð.
„Já, Stafford, þetta er upp-
götvun, skal eg segja þér, — þið
getið verið mér þakkláir.“
Stafford gramdist þetta — en
aðeins augnablik. Faith Good-
bind var hans eigin uppgötvun —
fjandinn hafi það — en það tjóaði
ekki að erfa þetta: Hampton hag-
aði sér „samkvæmt áætlun“.
Hann stillti sig því og sagði að-
eins:
„Já, þú hefur víst áreiðanlega
rétt fyrir þér. Og við munum
ekki gleyma þinni hlutdeild.“
Joe Stafford játaði loks með
sjálfum sér, að þetta væri til-
gagnslaust. Þó mundi hann ekki
til þess að hafa verið þátttakandi
í ánægjulegra samtali. En hann
hafði samt fundið það greinilega,
að í hvert sinn sem hann reyndi
að leiða samtalið inn á ákveðnar
brautir, hafði hún sett honum
stólinn fyrir dyrnar — hún hafði
að vísu gert það ákaflega hæ-
versklega, en samt voru dyrnar
lokaðar og harðlæstar. Hann
sjálfur, Hampton og Faith Good-
bind höfðu rætt um ýmis efni:
Þau höfðu hlegið og verið í léttu
skapi. Og hann hafði fengið að
vita að ungfrú Goodbind hafði
fæðzt fyrir 27 árum í þorpi í Ge-
orgíu-fylki, hún hafði gengið í
skóla í Ohio, en hafði nú búið
þarna í Ármóti í heilt ár. En þetta
var líka allt og sumt, sem hann
hafði fengið að vita. Og hann var
sannfærður um að meira mundi
hann ekki fá að vita, í bráðina
a. m. k
En Hampton gafst ekki éins
auðveldlega upp. Enda var málið
meira áríðandi fyrir hann. Aug-
lýsingar var hægt að semja án
þess að í þeim fælist ævisaga höf-
undarins ,en það mundi erfiðara
að flytja útvarpsfyrirlestur um
Faith Goodbind nema að fá eitt-
hvað meira að vita. Stafford lét
Hampton alveg eftir samtalið,
teygði makindalega úr sér og
horfði á þau. Engin ástæða var
til að vera óánægður. Enda þótt
frökenin væri leyndardómsfull
og vildi ekki tala um hagi sína,
var Hampton þegar orðinn aðdá-
andi hennar, svo mikill, að hann
mundi ekki snúa við.
(Framhald).
Vetrarmaður
Vetrarmaður, vanur skepnu-
hirðingu, óskast sem fyrst.
Afgr. vísar á.
3-4 nemendur
get ég tekið til viðbótar í
taltækni, framsögu og byrj-
un til leiklistar í vetur.
JÓN NORÐFJÖRÐ.
Símar 1575 og 1139.
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og jarðarför
frú RANNVEIGAR ÓLAFSDÓTTUR, Myrká.
Börn og tengdabörn.
*ri<«HWHWHKB«BKH!BWB«BKBWWHWBWBWHWBWHWH«H«BWBWH«{<B*
Innilegar þakkir flyt ég öllum þeim, sem á margvís-
legan liátt heiðruðu mig og glöddu á sjötugsafmœli
minu, 1. október.
KRISTJÁN KRISTJÁNSSON, Gœsum.
BKBKBKB3KH*<BKBKKBKHKHKBKBKBKKBKBKBKBKBKBKBKKBKHKH3
Okkar hjartanlegustu þakkir, færum við öllurn þeim
mörgii, sem rétt hafa okkur hjálþarliönd nú i haust,
vegna okkar erfiðu liringumstceðna. A Iveg sérstaklega
viljum við þakka Skátafélögunum á Akureyri og Ung-
mennafélagi sveitarinnar fyrir sina miklu og óeigin-
gjörnu lijálþ. — Guð blessi yltkur öll. §
HJÓNIN ÍHALLANDSNESI. §
íHKKKKKKKKKKKBKKKKKKBKKKKKKKKKBKKKKKKKKKKKKKKHKKK
Húseigendur!
Vegna takmarkaðra birgða af olíugevm-
um með gamla verðinu ættu þeir, sem
hafa í hyggju að koma sér upp olíu-
kyndingu í haust, að tala við okkur
sem fyrst. — Höfum nú fyrirliggjandi
sænska, sjálfvirka olíubrennara.
Getum útvegað innlend tæki af öllum
gerðum.
Verzl/ð v/Ö yðar e/gið félag!
Olíusökideild KEA.
Námskeið í Bridge
Bridgefélag Akureyrar hefur ákveðið að halda nám-
skeið í Bridge, fyrir byrjendur og þá, sem lengra eru
komnir. — Þeir, sem. vildu taka þátt í slíku nám-
skeiði, eða fá nánari upplýsingar, snúi sér til Sig-
urbjörns Bjarnasonar, síma 1996 eða 1267 fyrir 20.
þessa mánaðar.
STJÓRNIN.
Þinggjöld
Á manntalsþingi Akureyrarkaupstaðar í dag féllu í
gjalddaga eftirtalin þinggjöld:
Fasteignaskattur.
Tekjuskattur og tekjuskattsauki.
Eignaskattur.
Stríðsgróðaskattur.
Almannatryggingasjóðsgjald og skírteinagjald.
Slysatryggingagjöld.
N ámsbókargjöld.
Sóknargjöld.
Þinggjaldsseðlar verða bornir til skattgreiðenda
næstu daga.
Geta þeir gjaldendur, er þess óska, greitt innheimtu-
manni þeim, er ber út seðlana, þinggjöld sín og lætur
hann af heridi tvíritunarkvittun fyrir greiðslunni.
Auk venjulegs afgreiðslutíma verður skrifstofa mín
opin til móttöku þinggjaldagreiðslum alla föstudaga í
októlier osr nóvember frá kl. 5—7 e. h.
Skrifstofu Eyjafjarðarsýslu og Akureyrar, 8. okt. 1951.