Dagur - 03.09.1952, Blaðsíða 1

Forustugreinin á 4. síðu:
Ný „Iína“ — eða gömul?
AGU
GJALDDAGI BLAÐSINS
var 1. júíí síðastliðinn.
XXXV. árg.
Akurcyri, miðvikudaginn 3. september 1952
35. tbl.
Norðurlandssíidin bezta varan -
Þrefaft verðmeiri en flestar aðrar
síldartegundir á Ameríkumarkaðf
Islenzka dilkakjöíið þykir herramannsmatur en ekki
„hundafæða” þar í landi
r
— segir aðalræðismaður ísíendinga í New York
Fréttamaður Ríkisútvarpsins
íslenzka hefur nýlega átt samtal
vi'ð aðalræSismann íslendinga í
Nevv York, Hannes Kjartansson,
um horfur á framhaldandi við-
skiptum milli Bandaríkjanna og'
íslands. Kvað aðalræðismaðurinn
þær yfirleitt góðar, þótt misjöfn
vöruvöndun — og jafnvel í sum-
um tilfellum hrein handvömm
og mistök í sambandi við með-
ferð vörunnar — hefðu, a. m. k.
í bili, torveldað mjög sölumögu-
leika á sumum tegundum • ís-
lenzkrar framleiðslu í Ameríku.
Nefndi hann í því sambandi
einkum niðursoðnar fiskbollur,
en á stríðsárur.um var talsvert
magn af þeim og öðrum íslenzk-
um niðursuðuvörum selt á Amer-
íkumarkað, en líkaði harla mis-
jafnlega, enda reyndist sumt af
þessari framleiðslu alls ekki ætur
mannamatur, og hefðu þessi
óhöpp auðvitað torveldað mjög
sölumöguleika á ísl. niðursuðu-
varningi þar í landi, og mundi
Gleymdisf afmæli
Akureyrarbæjar?
90 ára afmæli Akureyrar-
bæjar var hátíðlegt haldið sL
föstudag, að því er fullyrt var
í surnum sunnanblaðanna og
Ríkisútvarpinu. — Ráðamenn
bæjarins virðast hins vegar
Ihafa gleymt afmælinu, þegar
' til átti að taka, því að ekki
;urðu bæjarbúar þess áskynja,
; að nokkur hlutur væri gerður
hér til hátíðabrigða þennan
dag, nema hvað nokkrir borg-
arar bæjarins fundu hvöt hjá
sér til þess að draga fána á
síöng, og sömuleiðis úrðu
stöku menn þess varir, að
J; Fegrunarfélagið okkar efndi
;|þá um daginn til fjársöfnunar
fyrir starfsemi sína með því að
selja eftirlikingu af skjaldar-
merki Akureyrar, en það er
komöx á rauðum grunni. Er
trúlegt og æskilcgt, að félaginu
; hafi orðið vri til, því að víst
hefur það þarft og gott verk
að vinna í nútíð og framtíð,
svo að það er allra góðra
gjalda vert. — En vonandi
gleyma bæjaryfirvöldin ekki
; sjálfu aldarafmælinu á sama
hátt, þegar þar að kemur!
vafalaust taka sinn tíma að vinna
markaðinn upp aftur, en væri
þó engan veginn vonlaust cða
óframkvæmanlegt, ef rétt væri
að farið.
Allt aðra — og stórum betri —
sögu kvað aðalræðismað uririn
hins vegar vera ,að segja, þegar til
kasta flestra annarra íslenzkra
afurða kæmi, því að þær hefðu
yfirleitt líkað sérlega vel í Vest-
urheimi. Nefndi hann sem dæmi,
að dilkakjÖt, sem flutt var út
þangað sl. haust, þætti hreinn
herramannsmátur í Ameríku,
eins og hann orðaði það, og sögur
þær, sem vissir áðilar hér heima
(þ. e. a. s. kommúnistaböðin og
þeirra nótar) hefðu dreift út þess
efnis, að dilkakjötið íslenzka
þætti naumast boðlegt mönnum
þar í landi, en væri aðallega not-
að til þess að fóðra á því ketti
stássfrúnna og kjölturakka, væru
ekkert annað en broslegt þvað-
ur. Þá þætti og íslenzka Norður-
lands-síldin bera langt af öðrum
sídartegundum, sem þar væru á
boðstólum, og væri jafnvel svo
rótgróið álit á þeirri vöru, að
óhætt væri að bjóða hana á allt
að því þreföldu verði á borð við
aðra síld, t. d. þeirra eigin síld,
sem veidd væri við Nýfundna
land og Nýja-Skotland, og jafn
vel hefði hún enn betra orð á sér
en úrvalssíld á borð við norsku
síldina, sem þó væri veidd á ís-
landsmiðum og sérstaklega valin,
flokkuð og tilreidd fyrir Amer-
íkumarkað. — Aðalgallinn á
þessu öllu saman væri vitanl. sá,
að ekki væri unnt að standa við
gerða samninga, og er það auð-
vitað alkunn saga hér heima, og
þýðir lítt um að fást. En Faxa-
flóasíldina kvað ræðismaðurinn,
því miður, stórum óútgengilegri
vöru, og þýddi ekki annað en að
flokka hana í annan gæðaflokk
og miklu verðminni en Norður-
landssíldina.
Þá benti aðalræðismaðurinn
einnig á þá staðreynd, að Amer-.
íka væri líklegasta landið til þess
að veita frosnum fiski viðtöku í
stórum stfl, dreifa honum á víð-
lendan og öruggan markað og
færði fyrir því ýmiss gild rök, að
þangað væri framtíðarmarkað-
anna helzt að leita á því sviði.
Kvað hann íslenzka ísfiskinn yf-
(Framhald á 8. síðu).
14-1500 nemendum í skóium
samkvæmt, að stunda hér
sundnám í vetur
Sezí affur að hér í bænum
Svo sem áður hefur verið frá
skýrt hér í blaðinu, hefur Tómas
Árnason, héraðsdómslögmaður,
dvalizt vestan hafs ásamt fjöl-
skyldu sinni nú um rúmlega eins
árs skeið og stundað þar fram-
haldsnám í sérgrein sinni ,lög-
fræði, og öðrum skyldum fræð-
um við bandaríska háskóla, auk
þess sem hann hefur ferðazt víða
um landið. — Þau hjón eru nú
komin út hingað til fslands aftur
fyrir skömmu, en fram að þessu
hefur verið óráðið, hvort þau
settust að í Reykjavík, þar sem
Tómas átti ýmissa góðra kosta
völ, eða hyrfu aftur til búsetu hér
á Akureyri. — Nú hefur blaðið
hins vegar fregnað, eftir góðum
heimildum, að fullráðið sé orðið,
að fjölskyldan setjist að hér á
Akureyri, og muni Tómas m. a.
taka aftur upp sín fyrri störf hér.
Mun öllum ,sem kynntust þeim
hjónum við fyrri búsétu þeirra
hér, vera þetta mikið gleðiefni, og
vill „Dagur“ nota tækifærið og
bjóða Tómas og fólk hans vel-
komið aftur á þessar slóðir.
K.E.A. greiðir verðupp-
bætur á jarðepli
Verðlagsuppbætur á jarðepli,
sem lögð hafa verið inn hjá KEA
af fyrra árs uppskeru hafa nú
verið ákveðnar og færðar inn í
viðskipareikninga innleggjenda.
Uppbæturnar skiptast í þrennt,
eins og ái'ið áður, þannig, að á
jarðepli, sem lögð eru inn frá 1.
okt. til 3. des. 1951, greiðist sem
hér segir (allt miðað við innveg-
ið kgr.):
Áætlað verð. Úrvasfl.: 1.30. I.
fl. 1.15. II. fl. 1.00. — Uppbót:
0.56. 0.49. 0.41. — Endanlegt verð:
1.86. 1.64. 1.41.
Á kartöflur, sem lagðar voru
inn frá 3. des. til 3. marz 1952.
Úrvalsfl.: 1.37. I. fl. 1.22. II. fl.
1.07. — Uppbót: 0.56. 0.50. 0.42. —
Endanlegt verð1 1.94. 1.72. 1.49.
Á jarðepli, lögð inn eftir 3.
marz 1952. Úrvalsfl.: 1.46. I. fl.
1.31. II. fl. 1.16. — Uppbót: 0.66.
(Framliald á 8. síðu).
En sundhöllin nýja og innisundlaugin þar biða þó enn
hálfgerðar síns æflunarverks
Eins og getið er um á öðrum stað hér í blaðinu í dag, verður Ólaf-
ur Magnússon, sundkennari, scxtugur á morgun. En í þeirri grein er
þess hins vegar hvergi getið, að Ölafur á einnig um þessar mundir
anuað merkisafmæli, því að 30 ár eru nú liðin, síðan hann gerðist
fyrst sundkennari hér í bænum, cn upp frá því hefur hann óslitið -
starfað að sundkennsiu liér fram á þennan dag og getið sér inikilla
cg verðskuídaðra vinsælda í síarfinu, svo sem alkunnugt cr hér í bæ.
í tilefni þessa starfsafmælis hitti
fréttamaður blaðsins Oláf
snöggvast áð máli, er hann hafði
lokið erilsömu dagsverki í'fyrra-
kvöld, og spurði hann m. a. hve-
nær hin myndarlega stórbygging,
sem risin er af grunni nú fyrir
alllöngu síðan austan hinnar
miklu, opnu sundlaugar, sem
þegar hefur komið að góðu gagni,
og vissulega á eftir að gegna þýð-
ingarmiklu hlutverki, einnig eftir
að hið nýja mannvirki verður
komið til skjalanna, — muni full-
gerð og tekin í notkun.
— Engin spurning er oftar lögð
fyrir mig, þegar eg er að starfi
mínu við laugina dag hvern en
einmitt þessi. Og víst er hún
harla eðlileg, þótt eg geti því
miður ekki svarað henni til neinn
ar hlítar eins og sakir standa. En
vonandi leyfa fjárráð bæjar og
ríkis, að byggingin verði íullgerð,
áður en alltof langt líður. — Við
Akureyringar höfurn frá fyrstu
tíð búið við mjög frumstæð skil-
yrði til sundiðkana. Frá ‘ 1907—
1934 urðu iðkendur sundíþróttar-
innar hér í bæ að sætta sig við
kalt lækjarvatn í sundstæðið. En
frá því árið 1934 höfum við —
fyrir atbeina góðra og fórnfúsra
áhugamanna fyrst og fremst —
getað yljað laugina ofurlítið með
laugarvatni ofan úr Glerárgili, en
því miður hefur það alltaf verið
mjög af skornum skammti, og
ekki sízt nú orðið, þegar einangr-
un leiðslunnar reynist ófullnægj-
andi og þegar svara skal þeim
kröfum, sem nú eru gerðar til
hita í sundlaugum, ekki sízt þeim,
sem duga verða til margháttaðra
nota, vetur jafnt sem sumar. Þá
hafa búningsklefar ávallt verið
allsendis ófullnægjandi og harla
lélegir, og hið sama er að segja
um bað- og, snyrtiklefana.
En nú verða öll slík vandræði
væntanlega úr sögunni, þegar
nýja byggingin verður fullgerð?
— Við skulum vona, að svo
verði, þó að nýir tímar og nýir
menn geri alltaf nýjar lcröfur í
þessum efnum sem öðrum. En
fyllsta ástæða er til þess að álíta,
að byggiugin dugi vel og lengi
okkar þörfum. Er þess þar fyrst
að geta, sem skórinn kreppir nú
harðast að, að í kjallara hússins
kemur kennslulaug, 6x12 m., og
er hennar meira en þörf, því að
14—16 hundruð nemendum í
skólum bæjarins ber, samkvæmt
(Framhald á 8. síðu).
Sérsfök blaðasaia opnuð
s bænum
Ásgeir Jakobsson hefur opnað
blaðasölu (kiosk) í suðurenda
hússins Hafnarsti-æti 97. Þar er
hægt að fá flest dagblöð og bæj-
arblöð á einum stað, og er það til
hagræðis bæði fyrir ferðamenn
og bæjarbúa.