Dagur - 11.04.1953, Side 10

10
D AGUR
Laugardaginn 11. apríl 1953
Hin gömlu kynni
Saga eftir JESS GREGG
25. DAGUR. ^♦^♦^♦(^♦^♦^♦^♦^♦^
(Frammhald).
Madame von Schillar horfði á
hana þegar hún var að máta kjól-
inn framan við spegil. „Það er
einhver munur að sjá þetta,“
sagði barónessan, „og ef þér vild-
uð aðeins leyfa hárgreiðsludöm-
unni minni að laga hárið ofurlítið,
mætti’kalla yður vel útgengilegar
hvar sem væri.“
Elísabet féllst á þetta. Mellett
var væntanlegur til kvöldverðar
klukkan sjö, en klukkan sjö
höfðu þær barónessan og hár-
greiðsludaman gjörbreytt Elísa-
betu. Hún var búin til hátíða-
halds, glæsileg á að líta.
„Þér eruð fögur eins og mál-
verk,“ sagði hárgreiðsludaman.
„Hvað finnst yður, barónessa?“
„Eg hugsa að segja megi að það
sé rétt.“ Hún grandskoðaði sitt
eigið andlit í spegli.
Það fór ekki fram hjá Elísa-
betu, að barónessan hafði aldrei
ætlast til þess að hún yrði föngu-
legri en hún sjálf.
Mellett kom rétt um klukkan sjö.
Barónessan gætti þess að taka
ekki á móti hinum sjálf, heldur
birtist hún í allri sinni dýrð hæfi-
legum tíma seinna.
Þau voru farin að skála í kokk-
teil þegar Elísabet kom niður
stigann. Þau horfðu bæði á hana
með nokkurri undrun. Hún var
föl á vangann, nærri því tekin að
sjá, klædd í hvíta flegna blússu
og sítt, þröngt pils. Hárið var ný-
greitt og féll niður á herðarnar.
Hún gekk til þeirra brosandi,
örugg í fasi, og rétti Mellett
höndina.
„Ehsabet“, sagði hann og það var
spurul undrun í röddinni.
„Þú gerir þig meira en lítið lokk-
andi“.
Barónessan gekk til hennar, lagði
handlegginn um mittið á henni
og hvíslaði: „Þú lítur miklu betur
út núna, kæra mín.“
Við kvöldborðið var það barón-
essan, sem stjórnaði samræð-
unum. Hún lék á als oddi og
hnittiyrði fuku af vörum hennar.
Hún var samkvæmiskona, það
leyndi sér ekki. Elísabet sat eins
og í skugga þeirrar gleði, sem
ríkti við borðið, en hún var
ánægð að fá að hlusta og horfa á.
Mellett gaf sér líka tíma til þess
að horfa á hana. Hún var grennri
en fyrr, en það fór henni betur,
rósrauðar varimar voru fegurri
en fyrr, augnaráðið var dreym-
andþeins og inni fyrir byggi mikil
hamingja. Hún var í reyndinni
ólík sjálfrí sér. Hún leit ekki
undan sem fyrrum, er augu
þeirra mættust, heldur endur-
galt tillitið hispurslaust. En það
var enginn eftirvænting í því, það
var blátt áfram og eðlilegt, rétt
eins og hún hefði ekki áhuga fyr-
ir honum neitt sérstaklega.
Hann skildi hana ekki, horfði á
hana spurnaraugum, en fékk
ekkert svar.
cföýríJ ríásltiþíum t/far
-tfé oktor
Þau voru seint fyrir að komast
til hljómleikasalsins, og innganga
barónessunnar í anddyrið varð
nví með öðrum hætti en hún
hafði vænzt. Þar var ekki þröng
fólks, sem leit til hennar aðdáun-
araugum, heldur myrkur og tóm-
leiki. Þegar inn kom var engu
líkara en það væri Elísabet ein,
sem væri í skapi til þess að njóta
hljómanna til fulls. En synfónían
samt ekki umhugsunarefni
hennar þá stundina, hún var sem
fyrr sokkin niður í hugsanir sínar
og tilfinningar um Wrenn.
Þegar hljómleikunum var lokið
og þau voru komin í leigubíl á
leið heim ,sagði Mellett: „Við
höfum ekkert rætt enn um hið
raunverulega erindi mitt — við-
skiptamálin — gætum við ekki
komið við á einhverju notalegu
kaffihúsi og setið þar um stund?“
„Nei, það gerum við ekki —
iví skyldum við líka vera að því,
þegar heima er allt til alls?“ sagði
barónessan. „Mér væri sönn
ánægja að því að laga lítinn
kvöldverð fyrir okkur,“ bætti
hún við.
Þér ætlið þó ekki að segja
mer, að þér fáist sjálfar við mat-
reiðslu?“
„Maður gerir sér eitthvað til
gamans. Víst kann eg að gera
marga rétti, en það verður nú
ekki í kvöld. Eggjakaka og kaffi
verður allt og sumt, sem eg býð
upp á að þessu sinni.“ En barón-
essan var ekki fyrr komin inn úr
dyrunum, en hún iðraðist þess
sárlega að hafa boðizt til þess.
Hún gekk á tal þeirra Melletts
og Elíabetar og sagði: „Kæra vin
kona, eg er búin að leggja mér til
þennan gamla, óþolandi höfuð-
verk, þú værir væn að taka við
af mér og búa til eggjakökuna
fyrir herra Mellett."
Elíabet hvarf fram í eldhúsið
og barónessan sneri sér að Mell-
ett. Sú ókunna Elísabet, sem hann
sá nú, fór honum ekki úr huga.
Hann heyrði varla hvað barón
essan var að segja, og áður en
hann vissi af hrutu honum þess:
orð af vörum:
„Raunar er hún alls ekki lag-
leg, en svei mér ef hún lætur ekki
eins og hún sé stórfalleg og eigu
leg!“
„Hver?“
„Elísabet þama frammi. Þér
hafið haft meira en lítil áhrif <
hana.“
„Finnst yður það?“ Bros bar
ónessunnar var tvírætt. Þegar
Elísabet kom inn með diskana
stóð hún á fætur og geispaði
„Kæru vinir,“ sagði hún. „Eg hef
nokkuð að segja ykkur. Eg er alls
ekki svöng lengur og eg er þreytt,
Eg veit þið afsakið mig.“
Hún kinkaði kolli til þeirra og
Nýkomn ir
PARKER-sjálfblekungar
Bókaverzlun Axels Kristjánssonar h.f.
S t ú 1 k a
Jarðýta ID-9
til leigu. Talið við okkur
ef þér þurfið að láta ýta.
VÖ R UBÍLA STÖÐIN
Sími 1627.
Hrærivélar
Kitchen Aid
PLASTHETTUR
yfir hrærivélar
færði sig í átt til dyranna, en gaf
þeim samt gætur. Hún hugsaði að
gaman væri að láta Mellett sjá
hvað yrði úr fegurðinni, þegar
áhrifa hennar gætti ekki lengur
vön heimilisstörfum, óskar
eftir vinnu í 2 mánuði.
Afgr.
visar a.
Véla- og varahlutadeild.
Verkfæraveski
fyrir bifreiðastjóra
Véla- og varahlutadeild.
Rafmagns-
plöfuspilarar
nýkomnir
Véla- og varahlutadeild.
og hann væri einn með Elísabetu
Iiún bauð góða nótt og hvarf út
úr stofunni.
Hinar fjörugu samræður vor
að vísu úr sögunni eftir að bar
ónessan var farin, en kyrrðin gaf
Mellett tækifæri, sem hann hafði
beðið eftir: „Þú hefur breytzt
þykir mér, Elísabet," sagði hann,
(Framhald).
GEVÁBOX-ljósmyndavélin
er heppileg fermingargjöf
Bókaverzlun Axels Kristjánssonar h.f.
Rafmagnsskömmtunin
Hverfin verða straumlaus frá kl. 10,30—12, ef þörf
krefur.
Mánudagur . .
Þriðjudagur . .
Miðvikudagur
Fimmtudagur
Föstudagur ..
Laugardagur ..
Geymið auglýsinguna.
13. apríl:
Efri hluti Oddeyrar.
14. apríl:
Ytri brekkan og Glerárþorp.
15. apríl:
Miðbærinn.
16. apríl:
Syðri brekkan og innbærinn.
17. apríl:
Neðri liluti Oddeyrar.
18. apríl:
Efri hluti Oddeyrar.
RAFVEITA AKUREYRAR.
Bónvélarnar
Komnar affur.
Véla- og varahlutadeild.