Dagur - 22.12.1962, Blaðsíða 18

18
JÓLABLAÐ DAGS
ÓSKAR STEFÁNSSON, BREIÐUVÍK:
ÉG HEF stundað fjárgcymslu síð-
an cg man fyrst eftir mér — og' leng-
ur þó. Mér er sagt, að ég hafi átt
allstórt fjárbú frammi á Bárðardals-
liciði sumarið 1885. Svo langt aftur
í tímann man ég ekki glöggt. Ég
var þá á þriðja árinu.
Á hverju ári síðan hef ég svo
fengizt meira og minna við fjár-
hirðingu. Sennilega til lítils gagns
allt fram á níunda aldursárið. En
þá tók ég við smalaembættinu af
bróður mínum, sem var fimm árum
eldri. Þeirri stöðu gegndi ég síðan
í sjö'Sumur. Þá voru engar girðing-
ar og heiðageimurinn stóð opinn
búfénu. Má nærri geta livort ég
muni ekki eiga nokkuð mörg spor
á þeim stöðum.
Já, fjárgeymslan hefur átt vel við
mig alla daga; og þegar mig ber að
landi hinum megin, þá er ég að
vona, að mér verði skotið upp á
nýja vorbjarta strönd með fagur-
gróna blágresishlíð. En mér yrði
gleðin að vísu „aðeins veitt til
hálfs“, ef ég sæi þar enga kind. Ég
mundi tæplega festa þar yndi, ef ég
sæi þar livergi þessa fagurgerðu líf-
veru, sem sameinar svo vel sakleysi
og lietjulund, — eiginleika, sem.þó
eru að nokkru leyti andstæður. Ef
til vill yrðu einhverjar hættur fyr-
ir hana á þessari nýju strönd eins
og þeirri gömlu. Ég mundi ekki
óska þess að þær yrðu engar. F.n
þær mættu ekki vera meiri en svo,
að mér yrði ætíð kleift að komai tiL ;
hjálpar i tæka tíð.
Á því hefur nú viljað vei’iða »ær-.,
inn misbrestur oft og einatt, áð æg,'
hafi ætíð komið ríógu fljótt til ,
hjálpar, þegar einhver hætta hefur
steðjað að h jörðinni minni. Ivi shef-
i;r það nokkrum sinnum boríð vtö,
aö ég hafi átt sigri að fagna á: þeim
vettvangi. Urn það hef ég skráð
margar sögur í dagbókina mína. Ég
ætla að segja þér hérna, klesandi-
góður, þrjár sögur, sem ég hef valið ■
úr því safni. Þær gerast allar uridir
beru lofti, þar sem náttúran ræður
ríkjum. Þær eru állar , um það !
hvernig mér tókst að frelsa víð-,
kvæmt og varnarlaust, líf úr heljar-
greipum. .i‘
Þér þykir máske Lítið til komai.;
Þykir það ef til vill heldur Íág-'
kúrulegt lesefni núna á þessari
geimfaraöld. En ef þú ltugleíðir
hvernig þær sögur hefðu klotíð áð .
enda, ef engin ljjáip hefði komið
til, þá tr.úi ég ekki iiðr.u < en það
snerti streng í brjósti þínu.
BLIKA
Eg ætla. þá; fyrst að segja söguna
af ánni Bliku og lambiriu hennar.
Sú saga gerðist vorið lÞíil. Ég ■ átt-i ■.
þá heima á Héðinshöfða á Tjörnesi.
Komið var fram yfir miðjan júní;
Sauðburði var lokíð fyrir alllöngu,
og var ég hættur fyrir nokkr.u að
ganga víð lambféð. Vann. ég n,ú að
ttinávinnslu dag hvern pg vildi ég
hraða því verki sem mest. Þá var
-það eina nótt, að nrig dreymir, að
tilmín kemur maður, sem ég.þekkti
ekki. Gefur hann sig á tal við mig
og segir, áð ég verði .að sk'reppa út
að Köldukvísl, því að einhver frá
bænum Kvíslarhóli vilji finna mig.
Bíði hann þar eítir mér.
Frá Héðinshöfða er um það bil
fjögra kílómetra vegalengd út áð
ánni Ivöldukvísl. Bærinn Kvíslar-
hóll stendur áð norðanverðu .við
ána.
F.kki gefði ég mikið með .draum-
inn ; fyrst í sstað.. Fór ég til vinnu
miinnar um morguninn pg vann
þann dag allan til kvölds. En öðru
hvoru um: daginn kom ,mér 'dra,um-
urinn í hug. Og litlu fyrir hátta-
tíma lagði ég á hest minn og reið út
að• Kvífelinni, en svo var áin jafnan
nefnd í daglegu tali.
Það fyrsta sem ég sá, Jregar ég
kom þar úteftir, var ær, sem ég átti
pg kalláði Bliku. ldún átti að'háfa
eina gimbur, svarta ,að lit.
Ærin var Jrarna að rangla jarrn-
laus með öllu. Htin var alein,
.Surtla litla var horfin. GiZkáði ég
;á, að ærin héfði tapáð lambinu fyr-
ir tveim dögum eða Jrar um bil.
Júgrið var ofðið mjög stórt, og sló
á það rauðleitum blæ., Bærinn Ey-
vík stendur alllangt innan við Kvísl-
ina..Víðáttumikið mýr.lendi. er norð-
ur af bænum og. nær .Jrað alveg út