Dagur - 23.12.1970, Blaðsíða 22

22
JÓLABLAÐ D AGS
Kristján póstur hafði nú afráðið
að spara hestunum krókinn og fara
beint yfir ásana, þurfti þó sjálfur
um Langadal og til Blönduóss. Á
Æsustöðum átti hann tvo hesta lof-
aða. Lét hann mig því fara fyrr-
nefnda leið með alla hestana en
fékk sjálfur lánaðan hest í Bólstað-
arhlíð. Við skildum við Tungukot
og báðum hvor fyrir öðrum og héld-
um svo leiðir okkar. Ferðamenn-
irnir fóru með mér. Yíir Blöndu
fórum við á ís og vorum fljótir nið-
ur að Svínavatni, en þurftum að fá
Jrar leiðsögn út að Reykjum, þar
sem náttstaður var fyrirhugaður.
Við norðurenda vatnsins var ein-
liver Jmsta, en það voru Reykir, en
lítið eitt norðan og vestan vatnsins
er Auðkúla. Frá bænum Svínavatni
fórum við niður á vatnið. Þar var
gott færi og glærir ísar. En ísinn er
viðsjáll og hafa margir farið þar
niður og sumir farizt. Eru til marg-
ar sogur um það, en um þær vor-
um við ekki að hugsa í þetta sinn
og vorum kátir. Að Reykjum náð-
um við heilu og höldnu í rökkrinu
og bað ég Jrar um gistingu. Ekki
kvaðst bóndi nenna að úthýsa okk-
ur eina nótt, en illa væri sér við
klárana. Vorum við nú þarna í góðu
yfirlæti, bæði menn og hestar. Verst
var, að ég gat ekki brynnt klárun-
um, þv.í þeir litu ekki við laugar-
vatninu. Hefði ég hiklaust kallað
þetta beztu gistinguna, ef bóndinn
hefði verið alúðlegri í orðum. En
verið getur, að mér hali missýnst í
því, að hann hafi gert sig óþarflega
íyrirferðarmikinn gagnvart mér,
[>egar J>að kom fyrir, að hann yrti á
mig, sem ekki var oft. Hinsvegar
masaði hann við samferðamenn
mína. En greindur sæmilega er þessi
maður, töluvert feitur kroppurinn.
En synir hans tveir hjálpuðu mér
við hestana, einkar alúðlegir menn.
Næsta morgun klukkan átta lögð-
um við upp frá Reykjum og með í
lör slóst kerling ein. Bauð ég henni
hnakkhest, sem var laus, en hún
Jrorði ekki á bak, heldur braut upp
pils sitt og þrammaði með. Hún
Jréraði okkur eins og hitt fólkið. —
Eftir þrjá tíma komum við að Sveins
stöðum og Jrar áttum við að bíða
eftir Kristjáni Pósti, væri hann ó-
kominn [>angað. Tókum við niður
klifjarnar, og hjálpuðu ferðafélagar
mínir mér við það. Hey fengum við
handa hestum og kaffi lianda sjálf-
um okkur. Að klukkustund liðinni
kom póstur og heilsaði öllum glað-
lega. Héldum við enn af stað og
höfðu enn tveir bætzt í hópinn,
kvenmaður úr Vatnsdalnum og ætl-
aði vestur í Miðfjörð, en hitt var
sakamaður utan af Skagaströnd, og
átti póstur að gæta hans. Kerling
sú, er fyrr getur, varð eftir.
Seinni part dagsins fengum við
asahláku, svo allt fór að flóa í vatni.
Náðum við að Auðunnarstöðum á
vökunni og fengum að vera fyrir
hálft orð, sprettum af á hól á bak
við bæinn. Létum við farangurinn
vera úti, enda blíðuveður. Ég og
unglingspiltur sinntum hestum. —
Komst ég J>á í mikil vandræði. —
Dyrnar á öðru hesthúsinu sneru á
móti brekkunni, og ekki hafði ver-
ið mokað frá dyrum. Ráku hestarn-
ir herðakambinn upp í og sneru
frá. Komum við minnstu hestunum
inn í húsið á endanum, en þeim
stærri í annað hús. — Ég lirósaði
happi þegar hestarnir voru loks
allir komnir í hús. En þegar .ég ætl-
aði að fara að gefa, var tóftin við
annað liúsið fallin inn og fyrir
dyrnar. Brutum við gat á og náðum
í lieyið.
Það var komið fram á nótt, þegar
ég loks var búinn að hirða um hest-
ana eltir því sem ég bezt gat. Og
klukkan átta morguninn eftir var
haldið af stað á ný. Nú var komin
krapahríð og hafði verið svo
seinnipart nætur. Það var ekkert
notalegt að búa upp á hestana því
að öll reiðver voru klökug. Svo
harðnaði veðrið og kólnaði mjög.
Héldum við nú vestur yfir Mið-
fjarðarháls og J>ar var ágætt færi,
auð brautin all leið niður í Mið-
fjörð. Þar er Staðarbakki að vestan-
verðu við ána og ]>ar er bréfhirð-
ing, og áðum við J>ar. Eftir eina
klukkustund, og vorum við hressir
á sál og líkama, lögðum við á Hrúta-
fjarðarhálsinn. Þar fengum við fyrir
fótinn öðru hverju, en ekki byrj-
aði }>ó veruleg ófærð fyrr en í Mið-
firði, og jókst eftir því sem vestar
dró. Niður í Hrútafjörðinn komum
við nálægt dagsetri og héldum að
Gilsstöðum, sem er Jn'iðji bær eftir
að komið er af hálsinum. Þar fékk
póstur sér mann til fylgdar og hjálp-
ar og tók sá við stjórninni og fé>r
með alla lestina niður á ís. Veðrið
skánaði, en löng fannst okkur leið-
in, því að færi var svo eriitt, sums-
staðar fast að J>ví í kvið á liestun-
um. Klukkan 10 um kvöldið kom-
um við í hlaðið á Stað. Var nú skjót-
lega tekið af hverjum klár og gengu
heimamenn vel fram í Jrví starfi og
að koma hestunum í hús og farangr-
inum undir }>ak. Gisli var reiður
yfir Jd\í hve seint við komum. En
mér fundust dagleiðir nægilega
langar að fara þessa leið á sex dög-
um um háveturinn, já, of langar.
Ekki fengu samferðamenn mínir
þó strax að hvíla sig, }>ví að Jón
sunnanpóstur tók þá með sér. Ég
fékk kveðju frá Aðalsteini og fimm
krónur fyrir samfylgdina. Ekki var
þörf á greiðslu, því að hann hjálp-
aði mér meira en ég honum. En
lnmn er nú eini maðurinn í hópn-
um, sem ég sakna verulega.
Við fengum nii flutning á 24
hesta og urðum að flytja hann á 15
hcstum. En hvað var að fást um
J>að. Galdurinn var sá mestur að
taka úr koffortunum og setja í poka,
til að auðvelda ílutningmn, jþyí