Dagur - 22.12.1972, Blaðsíða 14

14
JÓLABLAÐ DAGS
in, víðs vegar um landið. Ekki
eru þau verulega frábrugðin
íþróttamótum þeim, sem hvarvetna
eru haldin. En í sambandi við
íþróttirnar get ég ekki stillt mig
um að geta glímunnar heima, því
að hún er næstum eins og íslenzka
glíman. Þessi glíma er eflaust eitt
af þeim rannsóknarefnum, sem
gaman væri að fá einhverja skýr-
ingu á.
Fara stúlkur með byssu?
Ekki er veiðiskapurinn talinn
kvenmannsverk. En oft fór ég með
byssu þegar ég var unglingur og
varð leikin í því að skjóta í mark.
Naut ég þar bróður míns, en við
vorum samrýmd og vorum mikið
saman að starfi og leik. En einu
sinni, er ég var að skjóta úr hagla-
byssu, sló byssan mig svo mikið, að
mér hvarf löngunin til að skjóta úr
haglabyssum. Til eru veiðikonur,
sem stunda veiðar eins og karl-
menn, en þær eru fáar.
Eru systkini þín eins langförul
og þú?
Nei, nei, þau eiga sín heimili í
föðurlandinu. Við erum þrjár syst-
urnar og bróðir minn, sem nú er
fimm barna faðir, skákar mér, og
önnur systir mín á ellefu börn, en
sjálf á ég fjögur. En fyrsta barnið
okkar, sem nú er níu ára telpa og
gengur hér í barnaskóla, fæddist í
Moskvu, þegar ég og maðurinn
minn, Magnús Jónsson, áttum þar
heima og vorum bæði við nám þar.
Faðir minn féll í stríðinu þegar ég
var lítil, svo að ég man ekki eftir
honum, en föðurbróðir minn tók
okkur að sér og hjá honum uxum
við upp, systkinin, og móðir okkar
var með okkur. Það voru erfiðir
timra og voðalegir í stríðslokin go
eftir stríðið. Þá dó fólkið úr hungri
og var jarðar, 8—12 lagt í siimu
gröf og spýta sett á moldarhauginn..,,
Við sultum þó ekki mikið, svo ég I
muni, og auðvitað áttaði maður sig
ekki á því hvernig þetta allt gekk
til, fyrr en löngu síðar, þegar
manni fór að vaxa vit.
Þú laukst leiklistamámi í
Moskvu?
Já, við GITIS eftir 5 ára nám.
Síðan áttum við að fara í leikför til
Jakutsk og sýna 4 verkefni, sem við
æfðum til ríkisprófs. En þá vildi ég
síður fara í þessa för og sagði aðal
kennara mínum það. Hann var
alveg hissa á þessu. Ég varð þá, til
frekari skýringar að segja honum,
að ég væri að byrja að þykkna und-
ir belti. Hann blés þá mæðulega og
sagði eitthvað á þá leið, að svona
gengi það. Og svo flutti ég til ís-
lands og fæddi íslending og síðar
aðra tvo, og nú hlær leikkonan
björtum og innilegum hlátri, og
segir, að lífið sé einkennilegt, en
það sé ákaflega gaman að lifa,
einkum af því að lífskjörin batni
stöðugt, bæði austur í hennar strjál-
býla og fagra landi og einnig hér á
íslandi.
Þú hefur stundað leiklist eitt-
hvað hér á landi?
Til dæmis lék ég í Hárinu hjá
Leikfélagi Kópavogs. Ennfremur
hef ég veitt tilsögn í látbragðsleik
og raddbeitingu og hef alltaf haft
meira en nóg að gera, miklu meira
en ég hef með góðu móti komizt
yfir. í sumar setti ég saman pró-
gramm og skemmti hingað og
þangað, meðal annars hér á Norð-
urlandi á árshátíðum Framsóknar-
manna.
Er mikið sungið á þínum heima-
slóðum?
Já, flestir syngja og hafa yndi af
söng, og syngja oft við vinnu sína.
Söngurinn er hluti af sjálfu lífinu.
Lengi áttum við heldur lítið af
hljóðfærum, og þau voru flest allt
önnur en hér þekkjast. En eitt af
giimlu hljóðfærunum okkar var
munnharpan, kölluð Komús. —
Söngvarnir okkar heima snúast um
hetjudáðir, ævintýri og fornar sög-
ur, en umfram allt snúast þeir um
dásemdir náttúrunnar, sem við
unnum öll svo mikið og heitt.
Hefur þú heimjná?
Stundum langar mig heim, og
mest þegar vorar, því að vorið
heima er alveg sérstakt og það lokk-
ar og seiðir. Helzt vildi ég fara svo
snemma sumars að ná í sumarhátíð-
ina, sem ég sagði áðan frá, og hver
veit nema að ég fái ósk mína upp-
fyllta? Ég elska auðvitað landið
mitt og fer ekki í neina launkofa
með það né heldur þjóðerni mitt.
En vanþakklát væri ég í meira lagi,
ef ég viðurkenndi ekki einnig ís-
land, sem dásamlegt land, sem hef-
ur búið mér og börnunpm skemmti
legt og tilbreytingaríkt líf. ísland á
sína fegurð, en hún er allt önnur
en heima og ísland á sína miklu
möguleika, og þeir liggja flestir á
öðrum sviðum en heima í mínu
landi. Og hér er fólkið elskulegt,
eins og mitt fólk austurfrá. En hér
gildir hið sama og um tilfinningar
til móðurinnar. Enginn er eins og
móðir manns, hversu góð sem fóstr-
an er. Mér finnst dásamlegur tími
núna, þegaj snjóar. Það ?r notalegt
að búa undir snjónum, í skamm-
deginu. Stundum hugsa ég heim,
en hef sjaldan tím'a til dagdrauma.
Heimilið krefst umiinnunar og
starfið utan heimilis einnig. Það er
alveg dýrlegt að geta helgað sig
Jiessu tvennu á meðan maður er
ungur og hraustur, annað hefði
naumazt nægt mér, lield ég, segir
frúin að lokum og Jrakka ég við-
talið.
E. D.