Dagur - 14.05.1982, Blaðsíða 4

Dagur - 14.05.1982, Blaðsíða 4
ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31, PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI RITSTJÓRNARSlMAR: 24166 OG 24167 SlMI AUGLÝSINGADEILDAR OG AFGREIÐSLU: 24222 RITSTJÓRI OG ÁBYRGÐARM.: HERMANN SVEINBJÓRNSSON BLAÐAMENN: ÁSKELL ÞÓRISSON OG GYLFI KRISTJÁNSSON AUGLÝSINGASTJÓRI: FRlMANN FRlMANNSSON ÚTBREIÐSLUSTJÓRI: JÓHANNES MIKAELSSON FRAMKVÆMDASTJÓRI: JÓHANN KARL SIGURÐSSON PRENTUN: DAGSPRENT H.F. Dapurlegt hlutskipti Dapurlegt er hlutskipti sjálfstæðismanna á Akureyri í kosningaumræðunni þessa dagana. Eftir að hafa setið í bæjarstjórn Akureyrar og jánkað flestu sem meirihlutinn hefur lagt til og framkvæmt á kjörtímabilinu, eru þeir nú komnir í þá aumu aðstöðu að reyna að finna kosningamál. Þar er hins vegar ekki um auð- ugan garð að gresja og það sem þeir helst hafa gagnrýnt eru atvinnumálin. En vegna þess að illa hefur gengið að finna höggstað á meiri- hlutanum og saka hann um efnahagskreppu í heiminum og vegna þess einnig að sjálfstæð- ismenn hafa ekki verið býsna frjóir sjálfir í atvinnumálaumræðunni síðasta kjörtímabil, er gripið til leiftursóknarlausnar eða penna- striksins og álver pantað í fjörðinn. Að þessu leyti er verulegur munur á stefnu sjálfstæðismanna og framsóknarmanna á Ak- ureyri. Framsóknarmenn vilja líta til þeirrar miklu grósku sem verið hefur á Akureyri undanfarinn áratug og raunar lengur, en allan þann tíma hafa framsóknarmenn haft forustu um meirihlutasamstarf í bæjarstjóminni. Bærinn hefur þanist út, fjöldi fyrirtækja verið settur á laggirnar, bjartsýni og uppbygging á öllum sviðum hefur ríkt. Framsóknarmenn á Akureyri hafa það mikið álit á Akureyring- um, að það verði ekki ofverkið þeirra að halda áfram að byggja upp sinn bæ, halda áfram að treysta þann grunn sem lagður hef- ur verið. Að sjálfsögðu ber að leita nýrra leiða til fjölbreyttara atvinnulífs, en það má ekki gerast með þeim hætti að vanrækt verði það sem fyrir er. Greiða sanngjamt verð í viðtali sem Dagur átti við Sigurð Jóhannes- son, sem skipar annað sætið á lista framsókn- armanna við bæjarstjórnarkosningarnar á Ak- ureyri, ræðir hann meðal annars um fram- kvæmda- og rekstrarþætti félags- og heil- brigðismála. Sigurður segir m.a.: „í ályktun framsóknarmanna um félags- og heilbrigðis- mál segir, að félagsaðstoð eigi fyrst og fremst að veita til að styðja fólk til sjálfshjálpar og jafna aðstöðu manna til eðlilegrar þátttöku í félags- og atvinnulífi og að beita skuli aðhaldi í rekstri dagvistarstofnana og ætlast verði til að notendur þessarar þjónustu taki aukinn þátt 1 kostnaði við rekstur hennar. Það er sýnilegt af þróun fjárhagsáætlúnar bæjarins, að æ stærri hluti heildartekna hans fer til að greiða rekst- ur hinna ýmsu þjónustustofnana, þjónustu sem oft á tíðum nýtist hverjum bæjarbúa mjög misjafnlega. Við greiðum því niður kostnað fyrir vissan hóp bæjarbúa meðan aðrir eiga ekki kost á að njóta þessarar þjónustu. Hlut- verk bæjarfélagsins á að vera að byggja upp aðstöðu fyrir hinar ýmsu þjónustugreinar á sviði félags- heilbrigðis- og íþróttamála t.d., en notendur þessarar þjónustu verða að gera ráð fyrir að greiða sanngjarnan hlut af raun- kostnaði við reksturinn". Kosnlngar efla alla dáð . . . Það sem greinir manninn frá skepnunum eru kosningar. Án þeirra væri hann engu betur sett- ur en dýr merkurinnar, aumkun- arverður og af fávísi blindaður. Án kosninga enginn homo sap- iens. Það hefur væntanlega ekki farið fram hjá neinum að einmitt nú eru kosningar í nánd. Vænt- anlega skilja allir að allt er undir þessum kosningum komið. Nán- ast allt. Hér er ekki einungis ver- 'ið að kjósa um framtíð Akureyr- ar og annarra sveitarfélaga, heldur og kjör, já allt líf fólksins í þessu landi. Gott ef ekki hálfr- ar veraldarinnar. Þessar kosn- ingar skipta sköpum. Af úrslit- um þeirra ræðst hvort hér verður velmegun eða vesöld, gleði eða sorg, kauphækkun eða kreppa. Upp úr kjörkassanum verða tínd svörin við spurningum lífsins. Nú finnast þeir menn hér í bæ og víðar sem hallmæia kosning- um og finna þeim flest til for- áttu. Vopnaður hlutlægri rök- hyggju félagsvísindanna kemst HAKUR að annarri niðurstöðu en þeir. Enginn með ábyrgðar- tilfinningu og heill náungans fyrir brjósti getur leyft sér að vera með órökstuddan derring í garð kosninga. Eitt af því sem þessir menn halda fram er að kosningar hleypi öllu í bál og brand, menn gerist óvinir um stundarsakir, jafnvel til langframa, rífi sig ofan í rass af þeirri ástæðu einni að geta ekki komið sér saman um við hvaða bókstaf sé rétt að setja krossinn. Niðurstöður vís- indanna styðja ekki þessa skoðun. Þvert á móti er alveg greinilegt að kosningar auka mjög vinfengi fólks og elskuleg- heit. Sem dæmi um þetta vil ég og tryggðu flokknum aukið fylgi. Heill byggðarlagsins væri í veði. Ég yrði að átta mig á því að nú sæktu myrkraöflin á með lymskufullan áróður. Hvort ég vildi stuðla að því, að afturhald-’ ið næði völdum og legði sína dauðu hönd yfir atvinnulíf bæjarins. Hvort ég vissi að hinir flokkamir stefndu að því að skera niður alla þjónustu við bæjarbúa um 50-60%? Nei, ekki það nei. En svona væri út- litið nú samt. Hvort ég hefði gert mér grein fyrir því að andstæð- ingarnir ætluðu sér að draga úr útgjöldum bæjarins til allra þrifamála og svo heyrðist sagt að þeir ætluðu sér að láta rífa Akur- eyrarkirkju og jafnvel flytja öskuhaugana niður í Lystigarð. Hér væru sannarlega alvarleg mál á ferð. Ég var auðvitað sammála þessum nýja kunningja mínum. Ekki vildi ég stuðla að því að hér yrði allt lagt í rúst og þótt eflaust megi sjá kosti við það að flytja öskuhaugana inn í bæinn, þá er ég í vafa um hvort það standist hagkvæmniskröfur. Ég varð því að viðurkenna, að best væri að passa sig á afturhaldinu og öllum hinum, sem væm síst betri. Það olli mér þó töluverðum heilabrotum að kvöldið áður hafði einmitt fulltrúi afturhalds- ins hringt í mig og varað mig við öðrum flokkum með sterkum rökum og mjög sannfærandi. Þar að auki hafði Jói frændi sýnt mér fram á margar góðar hliðar hjá sínum flokki og sagt margt heldur óskemmtilegt af hinum, þegar hann færði mér ýsurnar hér um daginn. Málið er flókið. En það er þó ekki flóknara en svo að ég get glaðst yfir því að eiga nýja og elskulega vini, sem finnst ég hinn ágætasti maður og alveg fullgilt atkvæði. nefna lítið atvik sem fyrir mig kom um daginn. Það hringdi í mig maður sem ég þekkti raunar sáralítið. Ég hafði ekki fyrr tek- ið upp tólið en maður þessi eys yfir mig ást sinni og umhyggju. Hvernig ég hafi það nú, bless- aður öðlingurinn, hvort ekki hafi gengið skaplega síðan síðast, hvort ekki sé allt besta að frétta af konunni. „Ég á engá konu“, segi ég af fullkomnu til- litsleysi við þennan nýfengna vin minn. „Ja hérna, þú segir ekki, ' ÁT\\\, fór það svona fyrir þér strákang- inn“, er sagt hinum megin á lín- unni. „Jæja, svona getur það gerst, bara áður en maður veit af. En bíddu við, þú verður varla í vandræðum með að fá þér nýja, þetta fer allt vel, sannaðu til“. Ég var náttúrulega glaður við þessa hughreystingu, sem þó var kannski dálítið eins og hún ætti við einhvern allt annan. En hann hafði meira að segja mér: Hvort ég vissi ekki að það væru kosningar í nánd? Að nú væri lífsnauðsyn að allir skiluðu sér. 4-DAGUR-14. maí 1982

x

Dagur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagur
https://timarit.is/publication/256

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.