Dagur - 20.07.1982, Blaðsíða 7
Þurrkur
Smábændur þurfa líka að taka til hcndinni þegar þurrkurinn er annars vegar.
Það er þurrkur og allt brjálað
að gera í sveitinni. Sólin glennir
sig af öllum kröftum framan í
iðagrænan og ilmandi flekkinn
sem bíður þess að vera sópað
upp í vagn og dælt inn í hlöðu.
En áður en það gerist hafa ýms-
ir aðilar komið við sögu á tún-
inu og breytt grasi í hey.
Fyrst kom sláttuþyrlan æðandi
yfir skákina eins og víkingaher-
sveit og felldi allt sem á vegi henn-
ar varð. Þá kom fjölfætlan bað-
andi út öllum öngum hvað eftir
annað og rótaði upp heyinu.
Og nú er þurrkurinn alveg ær-
andi og meiningin að hirða.
Dráttarvélar eru tengdar fyrir
heyvinnuvélarnar, heyhleðslu-
vagn, múgavél og blásara og þær
gerðar klárar fyrir átök dagsins.
Núorðið er smursprautan orðin
þarfasti þjónninn í heyskapnum.
Smurkopparnir eru óteljandi á
heyvinnuvélunum og allir þurfa
þeir sinn reglulega skammt af
koppafeiti. Það á fátt skylt við
heyskaparrómantíkina.
Þegar allt er klárt og flekkurinn
orðinn þurr er brunað út á tún í
ofboði og byrjað að raka saman.
Hring eftir hring fer múgavélin og
múgarnir stækka jafnhliða því að
flekkurinn minnkar. Á eftir siglir
vagninn og rífur í sig heyið af
áfergju eins og hungraður úlfur.
Á endanum getur hann þó ekki
innbyrt meira og rymur af ofáti,
kjagar síðan heim að hlöðu og
skilar öllu gumsinu aftur í blásar-
ann sem blæs því inn í hlöðu.
Vagninn brunar aftur út á tún jafn
óseðjandi og áður og hakkar í sig
meira af heyinu. Flekkurinn
minnkar stöðugt og alltaf hækkar
í hlöðunni þar til öllu hefur verið
smalað inn.
Og engu síður en vélarnar
keppist mannskapurinn við. Allir
sem vettlingi geta valdið hópast út
á tún. Sumir stjórna vélum, aðrir
raka og enn aðrir moka inn í blás-
arann. Ekki er að vita nema hann
byrji að rigna seinni partinn og þá
er allt um seinan. Heyskapurinn
verður að hafa algeran forgang,
menn mega varla vera að því að
borða á svona dögum. Þó svo að
tækninni fleygi fram og vélar vinni
öll erfiðustu verkin liggur ekkert
minna á að koma þurri töðu í
hlöðu nú en áður og menn hamast
engu minna.
Á öllum bæjum er sömu sögu
að segja. Hvert sem litið er eru
dráttarvélar, múgavélar, hey-
hleðsluvagnar og fólk á fullri ferð
í flekknum og við hlöðuna. Svo
sannarlega er heyskapurinn
hafinn.
Keppst við að moka í blásarann.
20. júlí 1982 - DAGUR - 7