Dagur - 15.10.1982, Side 6

„Ég hugsa að ég sé svolítið rómantísk, “ sagði Heiðdís Norðfjörð
og horfði á loftmynd af Akureyri. „Þetta kemur e. t. v. fram íþvíað
ég hefyndi afljóðum, fallegri tónlist, en annars hefég áhuga á öllu
sem lifir og hrœrist. Þessa stundina veit égfátt betra en að setja
niður og hlusta á James Galway, sem er flautuleikari. “
Eg trúi ekki öðru en flestir, efekki allir hér á landi, hafi heyrt
minnst á Heiðdísi Norðfjörð sem um langt skeið hefur stjórnað
barnatímum í útvarpi, samið lög við kvœði, ogsamið barnabœkur.
Píla pína, sem Kristján frá Djúpalœ/c skapaði, náði mikilli hylli
meðal barna og fullorðinna, en Heiðdís samdi lög við Ijóðin
hennar Pílu pínu og mér er til efs að nokkur mús sé jafn vel þekkt
hér á landi.
Heiðdís ólst upp á Akureyri og hefur búið þar alla tíð síðan. Hún
minntist þess að á æskuárunum í Ægisgötunni, lék hún í leikritum
sem þau krakkarnir í götunni sömdu, en aðalleikararnir, auk
Heiðdísar, voru tvíburasysturnar Hildur og Svala Eiðsdœtur og
systir þeirra Björk, en þœr eru nú allar ráðsettar frúrfyrir sunnan
og Lilja Magnúsdóttir sem enn býr við Ægisgötuna. „Mér hefur
alltafþótt vœnt um Oddeyrina, hún erfalleg, “ sagði Heiðdís, „en
nú bý ég ásamt eiginmanni mínum og tveimur sonum efst á
Brekkunni. Elsti sonurinn er giftur ogfarinn að heiman til náms
við Háskólann í Reykjavík. “
Undanfarin ár hefur Heiðdís unnið hjúkrunar- og
stjórnunarstörf í Skjaldarvík. Það lá því beint við að spyrja hana
fyrst um hvernig vœri búið að öldruðu fólki á íslandi í dag.
Félag aldraðra:
Lofsvert framtak
„Þau mál eru í stöðugri framför,
enda hugsar fólk miklu meira um
aldrað fólk í dag en áður fyrr. Þar
að auki held ég að fólk sé allt af
vilja gert til að búa í haginn fyrir
eldri borgarana. Ef við tölum ein-
ungis um Akureyri þá tel ég að
hér hafi verið gert stórt átak í mái-
efnum aldraðra. Um þessar
mundir er verið að koma upp
hjúkrunarheimili fyrir aldraða í
Systraseli. Á vegum bæjarfélags-
ins eru rekin tvö öldrunarheimili
og það er sífellt verið að endur-
bæta þau. Ég vil líka minna á að
hér er heimilishjálp, heimahjúkr-
un, sem er mjög lofsvert
framtak."
- Nú er fyrirhugað að stofna
félag aldraðra. Hvað finnstþér um
það?
„Mér líst afskaplega vel á það
félag. Ástæðan er einfaldlega sú
að hingað til hefur þetta aldraða
fólk ekki verið mikið spurt, en á
þessum vettvangi fær það tækifæri
til að láta í ljós sitt álit. Það eru
mun meiri líkur á að það verði
hlustað á álit margra, að það fái
aðstoð í þeim málum sem liggja
þeim á hjarta.
Verkefnin á þessu sviði eru
óteljandi. Ef við lítum á húsnæð-
ismálin þá tel ég að fólk þurfi að
geta valið milli þess að búa í ein-
staklingsherbergi á dvalarheimili
og lítilli íbúð. Þarfirnar eru mis-
jafnar, en aðalatriðið er að fólk
geti valið.“
- Hvernig heldur þú að íbúum
á dvalarheimilinu í Skjaldarvík
finnist að vera í hópi aldraðra á ís-
landi?
„Ég er ekki viss um að það sé
gott að miða við Skjaldarvík því
þar eru margir sem eru veikir,
geta ekki notið ævikvöldsins sem
skyldi. En jákvætt hugarfar er
mjög mikils virði fyrir hvern og
einn.“
Þroskandi að
umgangast fólk
- Víkjum þá talinu að börnum.
Þú sérð um þátt fyrir krakka í út-
varpinu. Hvernig stóð á því að þú
tókst það starfað þér?
„Upphafið er það að skömmu
eftir áramótin 1979/80 hringdi
Gunnvör Braga í mig, en Gunn-
vör Braga sér um dagskrárefni
Heiðdís Nordtjörö á sKnlstofu sinni í Hraungerði 8.
fyrir börn í Ríkisútvarpinu, og
bað mig um að taka að mér barna-
tíma. Eg féllst á að reyna og fyrsti
barnatíminn var jafnframt fyrsta
dagskráin sem var gerð í hljóð-
húsinu við Norðurgötu. Ég hafði
ekki nokkra trú á að ég gæti ann-
ast þennan starfa og sagði Gunn-
vöru það í símtalinu. En síðan er
ég búin að gera nærri því 60
barnatíma.
Skömmu síðar komu inn í dag-
skrárgerðina Ingibjörg Nanna
Jónsdóttir, Ingibjörg Jónsdóttir,
Gréta Ólafsdóttir og Dómhildur
Sigurðardóttir. 1 dag sjáum við
Gréta og Dómhildur um barna-
tímann, erum sinn mánuðinn
hver.
Það er ákaflega skemmtilegt að
vinna að gerð barnatíma. Starfið
gefur möguleika á að kynnast
börnum og þeirra áhugamálum.
Ég reyni t.d. að hitta krakka og
spyrja þau um hvað þau vilji
heyra, einnig hef ég oft fengið þau
til að koma og lesa upp, syngia
eða til þess að rabba við þau. Ég
hef líka farið í skólana og hitt
börnin. í því sambandi minnist ég
þess að hafa farið í Hrafnagils-
skóla, í Stórutjarnaskóla og í
skóla á Akureyri. Krakkar úr
Hrísey hafa komið í heimsókn og
svona mætti lengi telja upp. Þáð
er ákaflega þroskandi að umgang-
ast börnin, maður yngist allur
upp.“
- / fyrsta þœttinum þínum var
Björgvin Júníusson tœknimaður.
Var ekki gott að vinna með
honum?
„Jú, hann var einstaklega góð-
ur samstarfsmaður. Við misstum
mikið þegar hann féll frá langt
fyrir aldur fram. Fyrsti þátturifin
minn bar yfirskriftina: Góða
mamma gefðu mér. Ég var níeð
krakka sem spiluðu og sungu
þennan gamla húsgang. Kristfn
Sigfúsdóttir, húsmæðrakennari,
kom í heimsókn og hún sagði
börnunum frá því hvað væri höllt
fyrir þau að borða. Ég las sögu
sem ég hafði þýtt, en sagan fjall-
aði um litla stúlku sem vildi bara
borða sultu. Sagan hét Amalía
sultustelpa. En ég man að ég var
svo skelkuð þegar þátturinn kom í
útvarpinu að ég ætlaði varla að
þora að hlusta á hann!
Þetta kom mér sjálfri
á óvart
- Þú hefur ekki aðeins náð til
barna með aðstoð útvarpsins, þess
er skemmst að minnast að þú
samdir lög við texta Kristjáns frá
Djúpalœk um hana Pílu pínu.
„Lögin urðu til einn góan
veðurdag, en í fyrsta skipti sem ég
gerði lag var um 1960 þannig að
þú sérð að lögin um hana Pílu
pínu eru ekki þau fyrstu. Síðan
leið og beið. Árið 1978 sýndi
Kristján frá Djúpalæk mér hand-
rit að sögu sem hann hafði
skrifað. Þetta var músin góða hún
Píla pína. í handritinu voru nokk-
ur kvæði og alveg óvart urðu til
6 - DAGUR—15. október 1982