Dagur - 07.12.1982, Side 4

ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31, PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI
RITSTJÓRNARSlMAR: 24166 OG 24167
SlMI AUGLÝSINGADEILDAR OG AFGREIÐSLU: 24222
RITSTJÓRI OG ÁBYRGÐARM.: HERMANN SVEINBJÖRNSSON
BLAÐAMENN: ÁSKELL ÞÓRISSON, GYLFI KRISTJÁNSSON OG
ÞORKELLBJÖRNSSON
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRlMANN FRlMANNSSON
ÚTBREIÐSLUSTJÓRI: JÓHANNES MIKAELSSON
FRAMKVÆMDASTJÓRI: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
PRENTUN: DAGSPRENT HF.
Ábyrgðarlaus
áróður
Nú þegar mesta kauptíð ársins er hafin telja
ýmsir sig verða þess vara að minna sé höndlað
en oft áður og að nú fari kreppan sem hrjáð
hefur allan hinn vestræna heim að læsa klón-
um í okkur íslendinga svo um munar. Annars
er það nú ævinlega svo, að þrátt fyrir barlóm
og kvartanir um peningaleysi virðist fólk oft-
ast eiga eitthvað eftir í handraðanum til kaupa
á nauðsynlegum og ónauðsynlegum hlutum.
Ef ekki vill betur er tekið lán til að fjármagna
neysluna. Að minnsta kosti hefur ekkert skort
á kaup á lúxusvarningi það sem af er þessu ári
og innflutningur sjaldan eða aldrei verið meiri.
Verst er þó í þessu sambandi hversu illa
gengdarlaus innflutningur á ýmis konar iðn-
varningi hefur komið niður á innlendri fram-
leiðslu. Þetta á bæði við um innflutning á fatn-
aði frá ýmsum Asíulöndum og ekki síður inn-
flutning á húsmunum, s.s. húsgögnum og inn-
réttingum. Fjölmörg innlend verkstæði í inn-
réttingaiðnaði hafa orðið að leggja upp laup-
ana vegna þessa á undanförnum árum. Sam-
keppni getur verið góð en algjörlega óháð get-
ur hún einnig orðið dýrkeypt og sú hefur
reynsla íslendinga orðið. Þetta á ekki síst við
þegar fluttur er til landsins niðurgreiddur og
styrktur iðnvarningur sem íslensk fyrirtæki
geta ekki með nokkru móti keppt við.
Það gefur auga leið að meira hefur verið flutt
inn til landsins en þjóðin hefur ráð á að kaupa.
Það sýna tölur um viðskiptahallann, sem hefur
farið sívaxandi að undanförnu. íslendingar
verða að vera við því búnir að taka afleiðingum
eyðslu sinnar og viðbúið er að erfiðlega geti
gengið að láta enda ná saman á næstunni,
þegar einnig þarf að greiða víxlana sem teknir
voru vegna nýju bílanna og utanlandsferð-
anna.
Stjórnarsinnar hafa bent á það æ ofan í æ að
kreppa ríki nú í heiminum og að við verðum að
gæta hófs. Stjórnarandstæðingar hafa hins
vegar gert lítið úr þessu og haldið því fram að
aðeins væri við að eiga þennan sama gamla
innlenda verðbólgudraug, sem vegna óstjórn-
ar væri reyndar orðinn magnaðri en oft áður.
Þessi áróður er ábyrgðarlaus og til þess eins
fallinn að auka á kaupgleði fólks og umfram-
eyðslu, á sama tíma og nauðsyn krefur að allir
geri sér ljóst að velferðarkúrfan getur ekki ris-
ið eins hratt og á undanförnum árum.
Það er ekki aðeins kreppan í viðskiptaheim-
inum sem þessu veldur heldur einnig aflaleysi
á fiskimiðum og verðfall á mörkuðum fyrir
sjávarafurðir okkar, sem vissulega má reyndar
rekja til ástandsins í viðskiptaheiminum
almennt. Áróður sem gerir lítið úr þessum
erfiðleikum og sem ekki verður við ráðið er
þjóðhættulegur eins og sakir standa í dag.
Jóhannes Björnsson:
Elexír Alþýðu-
flokksins
Uppdráttarsýki þjáir nú Al-
þýðuflokkinn. Hún er jafnan
fylgifiskur flokka sem skortir
hugsjónir sama hversu liðsmenn-
irnir elska flokksformanninn
heitt og eru fúsir að ganga í
störfin fyrir hann.
Síðan Jón Baldvinsson féll frá
hefir þessi leiði kvilli þjakað Al-
þýðuflokkinn og alltaf sömu
meðölin notuð til lækningar:
Jafn og stöðugur áróður gegn
bændum og elsta atvinnuvegi
þjóðarinnar, landbúnaðinum,
og breytingar á kosningalöggjöf-
inni til Alþingis, þegar hitt hefur
ekki dugað.
Nú er uppdrátturinn í flokkn-
um með verra móti, enda hafa
stjórnendur hans hafið hat-
rammari áróður en nokkru sinni
áður fyrir breyttri kosningalög-
gjöf, því lífið liggur við. Og nú í
fyrsta sinn hafa allir stjórnmála-
flokkarnir tekið undir þennan
áróður, halda víst að þessi marg-
reyndi lífselexír Alþýðuflokks-
ins muni líka hafa styrkjandi
áhrif á þá. Um þjóðarheill er
hvorki rætt né hirt.
Áróðurssöngurinn er því að
þessu sinni fjórraddaður og
nokkuð samhljóma. Og svo
heiftarlega hefir áróður blaða og
ríkisfjölmiðlanna blindað menn
að einn ágætasti starfsmaður
ríkisfjölmiðlanna líkti eitt sinn
áhrifaleysi íbúa suðvesturhorns-
ins á stjórn landsins við réttar-
leysi svertingjanna í S-Afríku á
stjórnsýslu þar.
Pað hlýtur að vekja undrun að
þrátt fyrir þetta margumtalaða
réttleysi íbúa suðvesturhornsins
leitar fólkið stöðugt þangað úr
öllum áttum af landinu og lík-
lega hlutfallslega flest af Vest-
fjarðarkjálkanum, þar sem vægi
atkvæða er mest í kosningum til
Alþingis.
Hvað veldur? - Hvað veldur?
Skyldu þjáningabræður
svertingjanna f S-Afríku njóta
einhverra réttinda fram yfir aðra
landsmenn, sem bætir þeim ríf-
lega upp minna vægi atkvæða til
Alþingiskosninga? - Athugum
það.
Alþingi situr í Reykjavík. Þar
búa allir þingmennirnir um þing-
tímann og eru því gagnkunnugir
mönnum og málefnum borgar-
innar. Þar eiga fast heimili
margir þingmenn fjarlægra kjör-
dæma, sem þeir líta aðeins aug-
um sem gestir. Og svo á Stór-
Reykjavík vænan hóp kjörinna
þingmanna auk uppvakninga
sem kallast víst uppbótarmenn.
„Ríkið“ er langstærsti atvinnu-
veitandi landsins. Það „býr“ í
Reykjavík, þar eru stofnanir
þess hver niðri í annarri og hver
ofan á annarri. Þær vaxa stöðugt
að stærð og fjölda, enda sloppið
enn við alla „kvóta“. í Reykja-
vík eru stöðvar stjórnmálaflokk-
anna og útgáfa dagblaðanna
allra. Þar eru líka báðir fjölmiðl-
ar ríkisins, sem eru launadrjúgir
við stjórn landsins og Reykvík-
ingum margra Glistrupa ígildi.
Og í Reykjavík eru æðstu
menntastofnanir þjóðarinnar
t.d. Háskóli íslands. Það eitt
veldur geysilegum aðstöðumun
þeim sem fjær búa og þurfa að
senda börn sín í þessa skóla. Og
eftir að hafa reytt til þeirra fjár-
muni til námsins eftir getu, er
oftast engin þörf fyrir allan lær-
dóminn nema í Reykjavík, - hjá
einhverri ríkisstofnuninni þar.
Foreldrarnir verða því að
horfa á eftir þeim „suður“ - fyrir
fullt og allt - að loknu námi með
atkvæðisrétt byggðarlagsins á
bakinu og „andaðar vonirnar"
um að ættarslóðirnar njóti
starfskrafta þeirra. Hvað skyldi
Reykjavík skulda þannig lands-
byggðinni mörg „manngjöld"?
Þó hér sé fátt eitt talið af
mýmörgu, nægir það til að sýna,
að Reykjavík hefir notið annars
og meiri réttar en aðrir lands-
hlutar, og miklu meiri réttar en
sjálfstæði þjóðarinnar þolir til
langframa. Þeim, sem hæst hafa
nú um misvægi atkvæða í kosn-
ingum til Alþingis, skal á það
bent, að á þingi Sameinuðu
þjóðanna, fer sérhver þjóð að-
eins með eitt atkvæði. Manngrúi
stórveldanna breytir þar engu
um. Bandaríkin hafa löngum
verið talin til fyrirmyndar í
stjórnskipan sinni, enda var
stjórnarskrá þeirra samin af
djúpvitrum mönnum. Þar fær
hvert ríki að senda tvo menn í
öldungadeild Bandaríkjaþings,
þrátt fyrir geysilegan mun á
fólksfjölda þeirra. Ogþegarhöf-
uðborg Bandaríkjanna, Wash-
ington, var ákveðinn staður
árið 1790, var borgarsvæðið gert
óháð fylkjunum og sett undir
sérstaka stjórn þriggja manna,
skipaða af forseta. Og takið nú
eftir: Kosningarétturinn var af
þeim tekinn á þeim forsendum,
að þeir væru starfsmenn ríkisins
alls, og ættu því að standa utan
við allastjórnmálabaráttu. Þetta
var vissulega harkáleg ákvörðun
en djúphugsuð, og hefir ekki
hindrað útþenslu borgarinnar.
Eins og áður er sagt, hafa nú allir
stjórnmálaflokkarnir tekið
undir áróður Alþýðuflokksins
um breytta kosningalöggjöf. Og
í viðtali í ríkisfjölmiðli nýlega,
var ekki hægt að skilja formann
stærsta stjórnmálaflokks lands-
ins öðruvísi, en honum stæði
meiri ógn af núgildandi kosn-
ingalöggjöf okkar óbreyttri en
sjálfri óðaverðbólgunni.
Svona augljós getur leikara-
skapur suma íslenskra stjóm-
málamanna stundum orðið, - og
„gæfuleysið fallið“ þeim þétt
„að síðum“. En það mun síðar
sannast að þetta áðurnefnda
töfralyf er lengi hefir haldið líf-
tórunni í Alþýðuflokknum, sem
á meginþorra fylgis síns við
ríkisjöturnar í Reykjavík, mun
ekki reynast hinum flokkunum
jafn heilsusamlegt, heldur valda
þeim slæmum innantökum.
Sagan sýnir að jafnvel hin
sundurleitustu öfl sameinast ef
þau eru neydd til að verja lífs-
hagsmuni sína.
Ef Stór-Reykjavíkursvæðið
ætlar sér að ná yfirburðavaldi
fyrir sig á Alþingi íslendinga og
úthlutunarrétti á öllum „leyfun-
um“ í okkar þjóðfélagi, ofan á
allt það sem því hefir nú þegar
hlotnast og drepið hefir verið á
hér að framan, þá mun fljótt að
því draga að landsbyggðin öll -
utan suðvesturhornsins - sam-
einist í einn flokk sér til bjargar.
Það yrði jafnframt varnarbar-
átta fyrir sjálfstæði þjóðarinnar.
íslenskt borgríki á enga fram-
tíðarvon.
Jóhannes Björnsson
Ytri-Tungu.
4 - DAGUR - 7. desember 1982