Dagur - 30.09.1983, Blaðsíða 7

TONLISTARSKOLINN A AKUREYRI
TONLISTARSKOLINN A AKUREYRI |
9?
Litið II m að
efnilegir nemendur
verði poppinu að bráð
— spjallað við Atla Ouðlaugsson skólastjóra Tónlistarskólans
Tónlistarskólinn á Akureyri er aö hefja starfsemi sína þessa
dagana eins og tilheyrir haustinu. Þetta er mannmargur skóli, alls
eru nemendur um fimm hundruð, og fastráðnir kennarar eru 23.
„Jú, það er dálítið þröngt um okkur“, sagði Atli Guðlaugsson
skólastjóri. „Nemendurnir urðu fímm hundruð í fyrra og við
gátum ekki fjölgað þeim í haust. Þessa dagana erum við að koma
saman stundatöflu, meðal annars, og ýta skólanum af stað“.
Yngstu nemendurnir eru að- Stundum er píanó til á heimilinu
eins fimm ára, þá byrja þeir í for-
skóla þar sem öllu heldur er um
leik að ræða, fremur en beint
nám, en að sjálfsögðu er blokk-
flautan aðal leikfangið. Þannig
kynnast þau tónlistinni gegnum
leikinn“, sagði Atli. „Fimm ára
geta krakkar líka byrjað að læra
á fiðlu, þær eru til í ýmsum stærð-
um og þess vegna geta krakkarnir
ráðið við þær þó þau séu lítil.
Hvað varðar önnur hljóðfæri, þá
fer það mikið eftir líkamsstærð
nemendanna hvenær hægt er að
taka til við þau“.
- Er eitthvað hljóðfæri vin-
sælla en önnur?
„Það er nú erfitt að segja til um
það. Þverflautan er alltaf vinsæl,
það kanna að stafa af því að hún
er ákaflega eðlilegt framhald af
blokkflautunni sem flestir byrja
á. Auk þess er hljómurinn í
henni ákaflega fallegur - fyrir
utan það að Manuela Wiesler
hefur auglýst flautuna rækilega
að undanförnu. En nú eru álíka
margir að læra á þverflautu og
klarinett hjá okkur, það er eins
með klarinett að það virðist eðli-
legt framhald af blokkflautunni.
Hins vegar eru flestir að læra á
píanó núna, ætli það séu ekki um
20-30 manns. Fyrir 10 árum
var píanóið afgerandi vinsæl-
ast, þá voru um 80% nemend-
anna við píanónám".
- Hvað ræður því á hvaða
hljóðfæri nemendurnir fara að
læra?
„Þar getur margt komið til.
og þá ræður það e.t.v. úrslitum.
Annars getur það verið tilviljun,
sé vinur eða kunningi að læra á
hljóðfæri þá er oft tekið til við
það sama og hann er með. Því er
heldur ekki að neita að foreldrar
ráða því stundum að barn fer að
læra á hjóðfæri sem þeim þykir
skemmtilegt. Við reynum líka að
stýra því í hvaða nám nemendur
fara til að halda jafnvægi milli
deilda í skólanum.
Það hefur komið fyrir að við
höfum sent nemanda heim með
annað hljóðfæri en hann hafði
upphaflega ætlað að læra á, og
hann komið aftur hingað með
þau skilaboð frá foreldrunum að
á þetta hljóðfæri gæti hann ekki
lært því þeim leiddist í því
hljóðið.
Núna í haust var einna mest
aðsókn í strengjadeildina. Ég
býst við að það sé aðallega vegna
strengjanámskeiðsins sem við
héldum í júní, það var mikil
auglýsing fyrir strengjadeildina“.
- Eru einhverjar Nýjungar á
döfinni?
„Já, við ætlum að gera tilraun
með að hafa hér jassdeild. Þar
verða nokkrir gamlir jaxlar og
yngri menn með. Þetta verður
mest spunnið í kringum big-
bandið sem var stofnað hér í
fyrravetur. Það er óráðið hvort
Paul Weeden kemur aftur
hingað, við höfum áhuga á að fá
blásara hingað næst. En það hef-
ur ekkert verið ákveðið ennþá í
þessum málum“.
- Hvað er námið langt í þess-
um skóla?
„Náminu hér er skipt niður í 8
stig og það er ekki óeðlilegt að
klára þau á átta árum. Þó fer yfir-
leitt lengri tími í efri stigin. Sumir
nemendurnir eru utan við allt
kerfi og eru hér aðallega sér til
skemmtunar".
- Geta allir lært á hljóðfæri?
„Já, það held ég að allir ættu
að geta, sem hafa áhuga. Það
kemur fljótlega í ljós hverjir geta
náð árangri, það eru alltaf ein-
hverjir í hverjum árgangi sem
detta út eða skara fram úr og
fylgja þess vegna ekki jafnöldr-
.< um sínum“.
- Hvað þarf til að gera mig að
snillingi ef ég tæki til við hljóð-
færi?
„Það sem mestu ræður eru
bæði meðfæddir hæfileikar og
líka dugnaðurinn. Það getur
verið að tónlistarnám liggi vel
fyrir nemanda sem hins vegar
nennir ekki að leggja rækt við
það. Þess eru líka dæmin að þeir
sem eiga erfiðara með námið nái
góðum árangri með því að vera
virkilega duglegir. Þeir eru hins
vegar fáir sem ná mjög góðum ár-
angri þó þeir leggi lítið á sig. Ef
til vill mætti kalla þá snillinga. Jú,
það eru einn eða tveir þannig
nemendur hér hjá okkur“.
- Á Tónlistarskólinn í sam-
keppni við „poppheiminn“ á Ak-
ureyri?
„Tvímælalaust hvað varðar
tónleikahald. En það er lítið um
að efnilegir nemendur hér verði
poppinu að bráð. Þeir eru ef til
vill að eiga við það, en eru hér í
skólanum um leið. En svo kemur
fyrir að hingað koma menn sem
ætla að læra undirstöðuatriði á
hljóðfæri á einni eða tveimur vik-
um til að geta orðið popparar. En
það er ansi erfitt að ná tökum á
hljóðfærinu á svo stuttum tíma.
Ég myndi segja að það þyrfti að
minnsta kosti þriggja ára nám til
að kynnast hljóðfærinu svo að
gagn sé að. Það tekur auðvitað
lengri tíma að verða góður tón-
listavmaður“.
- Hvernig stendur á því að
klassísk tónlist virðist vera það
eina sem „blívur“ í tónlistarskól-
anum?
„Það er alls ekki einvörðungu
spiluð klassík hér í skólanum. Til
að byrja með spila nemendur
meira af þekktum melódíum, en
þegar lengra er komið vilja nem-
endurnir glíma við erfiðari klass-
ísk verk. Þá eru þeir farnir að sjá
hvað dægurlögin eru einföld að
gerð - þeir vilja glíma við eitt-
hvað flóknara. Þar að auki spil-
um við jass hér, og hann hefur
virkilega flókið tónakerfi“.
Nú snúum við okkur að dálítið
öðru máli, og ég spyr Atla um
hans eigin tónlistarferil.
„Ég byrjaði 9 ára á trompett í
Hafnarfirði, en var ekki lengi í
námi. Þrettán ára byrjaði ég að
spila með Lúðrasveit Hafnar-
fjarðar, en hóf reyndar ekki
skipulegt tónlistarnám fyrr en ég
var orðinn tvítugur, þá í Tónlist-
arskóla Reykjavíkur, í blásara-
kennaradeild. Þar lærðum við á
öll málmblásturshljóðfæri, pí-
anó og ásláttarhljóðfæri. Auk
þess hljómsveitarstjórn“.
- Og hvað ertu búinn að vera
lengi hér?
„Þetta er annar veturinn sem
ég er hér skóiastjóri. Reyndar er
það aðeins til bráðabirgða, þang-
að til Jón Hlöðver kemur aftur.
Jú, auðvitað mætti alltaf breyta
og bæta í skólanum, en ég er
nokkuð sáttur við þetta eins og
það er“.
Guðmundur Guðlaugsson er að
læra á trompet. „Þetta er
fímmta árið,“ segir hann. „Að
vísu tók ég mér tveggja ára
hlé.“
- En hvað kom til að þú byrj-
aðir?
„Pabbi spilar á básúnu í Lúðra-
sveit Tónlistarskólans og ég var
alltaf með honum á æfingum. Og
ég var alltaf hrifnastur af þeim
laglínum sem trompetið spilaði
svo ég ákvað að læra á það. Ég
fitlaði aðeins við píanó í tvö ár,
en hætti því og tók til við tromp-
etið aftur.“
- Er þetta skemmtilegur
skóli?
„Já, það er nóg að gera, hér er
líf og fjör og góður mórall -
skemmtilegt fólk. Það má nú
deila um hversu duglegur ég er
að æfa, það fer eftir því hvað ég
hef mikinn tíma. Auk þess spila
ég með hljómsveit skólans og
hjá Leikfélaginu í My Fair
Lady.“
- Áttu gott hljóðfæri?
„Getzen, það er topphljóðfæri.
í því er skriðdrekastál - næstum
því. Bach-trompet er draumur-
inn. Það er toppurinn í dag.“
- Eitthvað farinn að hugleiða
framtíðina?
„Ja, það er auðvitað draumur-
inn að verða tónlistarkennari. Og
ef maður er duglegur að æfa sig,
þá er ekki að vita hvað verður.“
„Píanóið er
númer eitt“
- segir Aðalheiður Eggertsdóttir
sem er að læra á píanó og þverflautu
„Ég er búin að vera hér frá því
ég var 7 ára,“ segir Aðalheiður
Eggertsdóttir sem er að læra á
píanó og þverflautu að auki.
„Ég byrjaði í forskóla eins og
flestir, á blokkflautu. Svo fór ég
fljótlega yfir á píanóið og eftir
nokkur ár byrjaði ég á flautunni
líka.“
- Er ekki mikill munur á þess-
um hljóðfærum?
„Jú, auðvitað er heilmikill
munur á þeim en píanóið er núm-
er eitt hjá mér. Það getur svo sem
verið að það komi niður á árangr-
inum að vera að læra á tvö hljóð-
færi í einu, en ég bætti flautunni
við fyrst og fremst vegna þess að
það fylgir henni meiri fjölbreytni,
samspil í hljómsveit, til dæmis.
Það er lítið um að maður spili
með öðrum á píanóinu.“
- Þannig að þú hefur nóg að
gera?
„Já, eiginlega of mikið. Ég er
hérna í skólanum alla daga, hvort
sem ég er að æfa mig eða gera
eitthvað annað. Svo er ég að spila
hjá Leikfélaginu í My Fair Lady,
það er ofboðslega gaman og góð
æfing þar að auki. Og það eru
ekki margir sem geta státað af
því að hafa tekið þátt í svona sýn-
ingu, eins ungir og ég er.“
- Nú ertu búin að vera í þess-
um skóla í tíu ár, ertu ekkert orð-
in leið?
„Nei. Þetta þroskar mann að
svo mörgu leyti. Þegar krakkar
eru til dæmis að tala um sinfóníu-
garg þá er það bara af því að þau
þekkja ekki tónlist og vita ekki
hvað þau eru að tala um.
En það er ekki hægt að miða
allt við árafjölda. Þetta fer mest
eftir því hvað maður er duglegur
að æfa sig. Ef maður ætlar að ná
langt þarf helst að sitja við æfingar
„Það passar ekki
að vera poppaii
og píanókennari“
— Atli Örvarsson 13 ára kornettleikari
s
„Eg hef alla vega
áhugann“
Kristín Gunnlaugsdóttir er
að fást við þverflautuna
„Ég dreif mig á gamals aldri,“
segir Kristín Gunnlaugsdóttir
sem er tvítug og að læra á
þverflautu, nú að byrja á
fjórða ári.
„Ég var búin að vera að læra á
orgel, gítar, fiðlu og blokkflautu,
byrjaði á þessu sex ára og þetta
varð hálfkák með öll hljóðfærin
og ég fann mig hvergi. En lét
þetta svo blunda með mér í
nokkur ár áður en ég dreif mig af
stað með flautuna - og hvort sem
ég held lengi áfram að læra, eða
ekki þá mun ég alltaf búa að
þessum árum.“
- Hvað er það sem flautan
hefur fram yfir önnur hljóðfæri?
„Ég varð ákaflega hrifin af því
að geta einbeitt mér að einni
rödd, auk þess finnst mér flautan
hljóma ákaflega fallega.
En þetta er, eins og sagt er,
5% hæfileikar og 95% æfing. Það
er æfingin og áhuginn sem
gildir.“
- Og þú hefur áhuga og ert
dugleg að æfa þig?
„Ja, ég hef allavega áhugann.
Og ef maður vill ná árangri þá
þýðir ekkert annað en að æfa
sig.“
daginn út og daginn inn, en ég
held að það gæti ég aldrei gert.
Ég er ekki þannig.“
Aðalheiður fer í Menntaskól-
ann nú í haust, í annan bekk á
tónlistarbraut. „Það er of
snemmt að fara að ræða framtíð-
ina,“ segir hún. „Ég lýk 7. stigi í
tónlistarskólanum í haust og ætla
að klára þennan skóla. Svo er að
sjá hvernig gengur í Menntaskól-
anum.“
„Það var eins og gengur og
gerist - mamma sendi mig,“
sagði Atli Örvarsson 13 ára
kornetleikari um tildrög þess
að hann fór í tónlistarskólann.
„Ég byrjaði í forskóla 6 eða 7
ára og var eitt ár með blokkflaut-
una, fór síðan að spila á kornet.
Það er hljóðfæri skylt trompet,
svolítið minna og menn byrja oft
á því áður en þeir taka til við
trompetið. Áhuginn hefur nú
verið svolítið skrykkjóttur, eitt
árið leiðist manni kannski, en
það næsta er virkilega gaman.
Sérstaklega til að byrja með, þá
eru svo mörg vandamál sem þarf
að yfirstíga."
- Hefur þér tekist að yfirstíga
þau vandamál?
„Já, ætli við verðum ekki að
segja það. Þetta var svolítið leið-
inlegt meðan maður var að spila
einföld barnalög og þess háttar.
Nú er ég farinn að spila flóknari
klassísk verk.“
- Þér hefur ekki dottið í hug
að gerast poppisti?
„Ég hef nú aðeins komið ná-
lægt popptónlist. Líklega þarf ég
að fara að gera upp á milli hennar
og kornettsins. Éf ég held áfram
með kornettið enda ég sjálfsagt
sem tónlistarkennari, þeir gera
það flestir. Nú ef maður verður
poppari þá væri svo sem hægt að
kenna líka, til dæmis á píanó, en
mér finnst það ekki passa saman.
Einhvern veginn ekki.
Annars veit ég ekki hvernig
þetta verður í framtíðinni, það
verður bara að koma í ljós.“
Myndir og textí: KGA
„Það má defla um hvort
ég sé duglegur að æfa“
— Guðmundur Guðlaugsson
er aö læra á trompet
6 - DAGUR - 30. september 1983
30. september 1983 - DAGUR - 7