Dagur - 25.06.1984, Blaðsíða 9

Einar kemur færandi hendi með fisk að hverju borði.
Stakfellið var nýkomið af veiðum með ágætis afla.
Hér er unnið við lausfrystingu.
Náttúru-
skoðunar-
ferðir
Náttúruskoðunarferðir á veg-
um Náttúrugripasafnsins á Ak-
ureyri hafa verið vel sóttar til
þessa. Hér er einstakt tækifæri
til að kynnast jurtagróðri
landsins og læra að þekkja
plöntur, sem nú eru flestar í
blóma og fegursta sumar-
skrúði.
Fjölbreytnin er mikil hér í
bæjarlandinu. Þannig fundust um
70 tegundir í stuttri ferð um
brekkurnar og um 100 á Glerár-
eyrum og í Neðstagili. Menn ættu
að hafa með sér poka til að safna
í og auk þess blað og blýant til að
skrifa niður tegundirnar. Gott er
einnig að hafa stækkunargler ef
það er tiltækt. Þetta eru léttar
gönguferðir fyrir alla fjölskyld-
una.
Sunnudaginn 1. júlí, kl. 10,
verður farið í Vaðlareitinn. Safn-
ast við suðurenda girðingarinnar
(sumarhúsahverfið) og gengið út
fjörur og bakka. Gefst þá einnig
tækifæri til að skoða fjörulíf og
steintegundir. Ráðstafanir verða
gerðar til að flytja fólk til baka.
Göngutími 2-3 stundir.
Sunnudaginn 8. júlí, kl. 9 verð-
ur hópferð frá Náttúrugripasafn-
inu austur í Hnjóskadal til jarð-
fræði- og grasaskoðunar. Ekið
verður austur um Dalsmynni,
e.t.v. skroppið upp á Flateyjar-
dalsheiði, og að Stóru-Tjörnum í
leiðinni, en síðan inn í Reykja-
skóg. Aðalleiðbeinandi verður
Hreggviður Norðdahl, jarðfræð-
ingur, sem hefur rannsakað jarð-
sögu dalsins undanfarin ár og
skrifað um hana doktorsritgerð.
Einnig verða grasafræðingar með
í förinni. Æskilegt er að menn
skrái sig í þessa ferð með nokkr-
um fyrirvara hjá Náttúrugripa-
safninu. Ferðin tekur að sjálf-
sögðu heilan dag.
25. júní 1984-DAGUR-9
- segja Örn og Orri
I góða veðrinu á dögunum
rakst blaðamaður Dags á þessa
ungu fótboltakappa á Barna-
skólavellinum. Þeir sögðust
heita Orri Hallgrímsson og
Örn Elfar Þorieifsson. Sam-
þykktu þeir umyrðalaust að
tekið yrði við þá stutt spjall.
Fyrsta spurningin var hvort
þeir kepptu í fótbolta.
„Nei, við erum bara að æfa
okkur. Við æfum hjá KA og þá
keppum við kannski einhvern
tímann. Hinrik þjálfar okkur og
hann er ágætur. Við vonum bara
að við fáum ný mörk á völlinn,
þau sem við höfðum í fyrra voru
alveg ónýt.“ Orn kvaðst hafa æft
innanhússknattspyrnu í vetur, en
Orri hefur ekki æft áður.
- En hvað gera þeir fleira en
að æfa fótbolta?
„Við hjólum mikið, t.d. hjól-
uðum við í gær frá hádegi og
fram yfir kvöldmat. Við
gleymdum alveg að koma í mat,
en hvorugur var skammaður,
ekki í þetta skipti.“ Orri sagðist
oft hafa farið að veiða í fyrra, en
ætti alveg eftir að fara núna. Þar
með voru þeir roknir, það þýðir
ekkert annað en að halda sig við
æfingarnar ef einhver árangur á
að nást. HJS
Ólafur H. Torfason:
Galdrar og
góðar minningar
Ef þið eruð að flýta ykkur, farið þá
rakleiðis inn og skoðið stóru myndina
hans Þórðar af Snæfellsjökli, „Jökull-
inn eini sanni“. Hún er meistara-
verk! Margar smærri myndanna eru
samt með snert af sömu tignarlegu
lotningu, sama rammaslag frum-
efnanna. Og sömu kraftstillingu
handanna, sem hafa úðað hrauni,
sandi og öðrum upphleyptum efnum
á plöturnar, ýrt á þær litaregni,
strokið þær karlmannlega espuðum
litum. Engin furða að heimsþekktur
listamaður skuli hafa áritað bók sína
til Þórðar „með svolítil övund“, eins
og sannfærast má um með því að
skoða gripina góðu sem liggja til sýn-
is á borði. Þar er líka heimsfræga
dagatalið frá Kodak með myndunum
af Þórði vestur á Snæfellsnesi.
Allt sem Þórður gerir er eins og
heimsfrægð eigi að vera í því, það á
að kalla yfir hnöttinn og segja: „Hana-
nú, hérna er Nesið, ég held það nú,
handa ykkur“. Við sem höfum líka
búið þarna fyrir vestan förum næst-
um hjá okkur, eins og við séum að
hitta gamlar kærustur, þegar Hel-
grindur, Tröllatindar og Dritvík
striplast svona fyrir framan mann.
Helgrindamyndin er líka meistara-
stykki.
Látið ekki galdur Þórðar hræða
ykkur, þótt stundum virðist hafa ver-
ið málað með sleggju og litirnir hrifs-
aðir blindandi. Vafurloginn í mynd-
um eins og „Hvítagaldri" og gullið og
silfrið víða í myndunum breyta
ásynd, eftir því hvar maður stendur,
myndirnar lifna og kyrja ómstríðan
seið.
Þórður hefur náð því stigi hins
glúrna málara að samtóna verk sín af
nákvæmni, minnir því á stórmeistara
expressiónisma annað slagið og gefur
nýbylgjumálurum ekkert eftir í
dirfsku. „Sólin bræðir fönnina“ er
áhrifaríkt dæmi um slíkan líkams- og
sálarkraft.
Þórður á Dagverðará er bæði
hrjúfur og mjúkur, kaldur og heitur,
augljós og óskiljanlegur í verkum
sínum. Hann er kraftaskáld and-
stæðna og kjarks í myndlist og mun
vegur hans iengi uppi. Á þessari
stóru sýningu eru margir kostir fyrir
þann sem vill bæði tryggja sér
ósvikna list í híbýli og talsverða pen-
ingalega tryggingu í ramma.
Gunnar Sigurjónsson er öllu kurt-
eisara eða lágmæltara náttúrubarn.
Að vísu er hann líka í fantasíunum,
einkum kringum jarðelda, en brúkar
hina fínni skúfana og sker ekki litinn
af þvílíkri kænsku sem Þórður. Ein-
lægni hans og aðdáun er fagur vitnis-
burður um auðmýktina gagnvart
landi okkar og perlum þess. Gunnar
leikur sér með horn og vinkla, línur
sem skaga hver móti annarri, en jafn-
ótt er dregið úr og mýkt umhverfisins
linar spennuna. Gunnar agar þannig
myndina og særir engan. Grænt er
uppáhaldsliturinn, næst eru blátt og
rautt, og það er eins og litir Gunnars
tjái líka huglæga kennd, túlki skap-
brigði eða innri tóna skoðandans.
Þannig geta landslagsmyndir nefni-
lega oft orðið „sálfræðilegar“ eða
túlkandi, þótt fari fyrir ofan garð og
neðan hjá þeim, sem aðeins vilja
meta mynd á hlutlægan hátt. Gunnar
starfaði við trésmíðar áður en hann
tók við húsvarðarstarfinu í Iðnskól-
anum á sínum tíma og hefur aðeins
málað í um áratug. Vænt þætti manni
um að sjá hann stíga oftar þann ljúfa
dans litanna og víddanna sem kemur
fram í „Garðsárgljúfri", sem þolir
fjarlægðina salinn á enda, þótt „mál-
uð sé í kompu“ eins og Gunnar segir
sjálfur.
Það er bragð að þessari sýningu og
ekki spillir að listamennirnir eru
þarna einatt til viðtals, og gæða þeir
daginn lífsgleði og blæ, þegar maður
rekst inn.
Ólafur H. Torfason.