Dagur - 04.07.1984, Blaðsíða 2

2 - DAGUR - 4. júlí 1984
Telurðu þörf á
kvennaathvarfí á
Akureyri?
Halldór Jónsson:
Ég gcri ráö fyrir því, en þekki
þaö ckki sjálfur. En líklega er
þörfin ekkert minni en fyrir
sunnan.
Sóldís Stefánsdóttir:
Já, ég tel þörf á því.
Jónas Þórðarson:
Hef ekki hugmynd um þaö, ég
hélt að allt kvenfólk á Akur-
eyri hefði gott athvarf.

Stefán Gunnlaugsson:
Ég er ltklega ekki rétti maöur-
inn til að svara því, en reynsl-
an í Reykjavík er þannig að
það er ekki ólíklegt.
Sigurbjörg Einarsdóttir:
Þörf? Ég hef ekki kynnst því
sjálf, en ef þörf er fyrir hendi
á absalút að opna það.
Viðtal Dags
„Það eru á miili 70 og 80
manns sem starfa hér undir
minni stjórn yfir sumartímann
og núna er tiltölulega lítið af
skólafólki miðað við það sem
verið hefur undanfarin
sumur,“ sagði Jóhann Borgars-
son verkstjóri hjá Hraðfrysti-
húsi Ólafsfjarðar í samtali við
Dag. „Ástæðan er sú að kon-
urnar sem starfa hér hafa gert
minna af því en áður að taka
sér frí yfir sumartímann en ver-
ið hefur,“ bætti Jóhann við.
„Það virðist sem það sé eitt-
hvað þrengra í búi hjá fólki en
áöur þannig að fólk fer minna í
frí, og sjálfsagt spilar atvinnu-
leysið í vetur þar inn í. Hér starfa
að langmestu leyti húsmæður og
eftir slæman vetur hvað atvinnu
snertir þá hefur sumarið verið
ágætt og sárafáir dagar fallið úr
með vinnu.“
Jóhann kont til Ólafsfjarðar
haustið 1980 frá Grundarfirði þar
sem hann hafði unnið við
verkstjórn, en annars er hann úr
Höfnum á Reykjanesi og ólst þar
upp.
„Það má segja að ég hafi verið
viðloðandi fisk meira og minna
síðan ég fór að vinna. Ég hef oft
ætlað mér að hætta og snúa mér
að öðru en það virðist vera erfitt
að slíta sig frá fiskinum.“
- Og hvernig finnst þér að búa
hér í Olafsfirði?
„Mér finnst það mjög gott og
kann afar vel við mig. Ég kann
vel við fólkið hérna, það er af-
skaplega þægilegt í allri um-
gengni og mér líkar vel. Það er
stundum verið að tala um að
þetta sé einangraður staður en ég
finn ekki fyrir því. Ég fer t.d.
ekki héðan yfir vetrarmánuðina
nema ég megi nauðsynlega til.
Múlinn veldur því hugsanlega að
fólk fer minna á milli en annars
væri.“
- Hvað fæst þú við í frístund-
um, ert þú í félagsstörfum?
„Nei, mér finnst að þetta starf
mitt bjóði ekki upp á slíkt eins og
að binda sig við fundarsetur, það
getur stangast á við vinnuna. Ég
keypti mér hús hérna og hef verið
að standsetja það þannig að ég
hef haft nóg að gera.“
- Getur það ekki verið óvin-
sælt starf að vera verkstjóri í
frystihúsi?
„Það er sjálfsagt misjafnt og
hlýtur að vera undir hverjum og
einum komið, menn geta sjálf-
sagt komið þannig fram að það
skapi óvinsældir og öfugt. Ann-
ars held ég að það sem gæti helst
skapað þessar óvinsældir sé ef
fólki er sagt að gera eitthvað sem
því finnst að það gæti gert á ann-
an hátt, og jafnvel betur þannig."
- Þú gengur ekki um salinn
með svipuna á lofti?
„Nei, enda held ég að það sé
ekki góð aðferð til að stjórna að
halda fólki í heljargreipum og
hafa það hrætt. Fólk á að geta
virt sinn verkstjóra, treyst honum
og talað við hann.“
— Við sjáum hérna frammi í
vinnslusalnum að það er vel hald-
ið áfram, og konurnar líta ekki
upp frá vinnunni. Er það bónus-
inn svokallaði sem þessu veldur?
„Þetta er harðduglegt fólk og
auðvitað hefur bónusinn mikið
að segja því hann hefur veruleg
áhrif á launin. Almennt tíma-
kaup hjá konunum er 68,30
krónur á tímann eftir 6 ára starf
og hæsti bónus sem mögulega er
hægt að ná er 87,11 krónur á
tímann. Það heyrir auðvitað til
undantekninga ef konurnar ná
þeim bónus en það er ekki óal-
gengt að bónusinn sé 50-60 krón-
ur á tímann. En þá þarf að gæta
að því að það er geysilega vel
unnið og það er toppálag á fólk-
inu.“
- Hvernig tekur fólk því þegar
atvinnuleysi skellur yfir eins og
gerðist sl. vetur?
„Mér fannst alveg ótrúlegt
hvað fólkið tók því rólega og æs-
ingalaust. Ég held að fólkið hafi
gert sér það ljóst að það var ekk-
ert við þessu að segja og erfitt að
gera nokkuð við því.' Það er hins
vegar Ijóst að það þarf að koma
til eitthvað nýtt í atvinnulífið hér
í bænum, það má ekki einblína
svona á fiskinn þótt auðvitað sé
hann það sem við byggjum fyrst
og fremst á. Það leikur allt í lyndi
hér á meðan fiskast en þegar ekki
berst fiskur á land er ástandið
miður gott,“ sagði Jóhann Borg-
arsson að lokum. gk,-
Jóhann Borgarsson.
Minnihlutinn hefur hátt
Svo virðist sem hinn háværi
minnihluti Eyfirðinga ætli sér að
beita öllum brögðum til þess að
koma í veg fyrir eðlilega atvinnu-
uppbyggingu við fjörðinn.
Minnihlutahópar hafa oft hátt,
enda erfitt fyrir þá að verja
málstað sinn nema með hávaða
og flumbrulegri framsetningu
málsins. Álversandstæðingar við
Eyjafjörð eru þar engin undan-
tekning. Ekkert má sjást á prenti
frá þeim sem stuðla vilja að fram-
förum í Eyjafirði, þá er minni-
hlutinn kominn á fulla ferð með
stóru orðin og yfirlýsingarnar.
Hvernig væri að þessi minni-
hluti gerði sér greina fyrir stöðu
sinni, og þvf að hann getur ekki
siðferðislega orðið til þess að
koma í veg fyrir framfarir. Þetta
brölt er ekki til neins annars en
aö stuðla að því að fólk flytji t
auknum mæli af svæðinu og hver,
er þá ánægður? Sennilega álvers-
andstæðingar því annars væru
þeir ekki að þessu brölti sínu.
Það hefur verið gaman að
fylgjast með viðbrögðum álvers-
andstæðinga vegna undirskrifta
þeirra manna sem vilja framfarir
við Eyjafjörð. Undirskriftalistar
hafa verið rifnir út og þúsundir
manns hafa þegar lýst áhuga sín-
um á framförum við Eyjafjörð.
Mjög að hræra tungu’ er tregt,
tilefnið er dapurlegt.
Þung nú reynast þáttaskil:
Þessi búð ei lengur til.
Um hverfið breiðist harmur sár,
á hvörmum fólksins blika tár.
Margur lítils má sín gegn
matvörubúðardánarfregn.
Því fagna allir, nema fámennur
hópur niðurrifsmanna sem vill
auðn en ekki framfarir. Ragnar.
Tölvur aðeins tölur sjá,
Teddabúð við lítum ná.
Dauða hennar kom í kring
kaupfélagsstjórahagræðing.
Fjöldinn eftir ykkur sér
öðlingum í störfum hér,
þjónustu, sem þótti góð,
þakka skal í kveðjuóð.
Stefán Vilhjálmsson.
Erfiljóð
- Útibú KEA Hlíðargötu 11
opnað 1943 - lokað 1984