Dagur - 11.07.1984, Blaðsíða 2

2 - DAGUR - 11. júlí 1984
Hvernig líst þér á
að fá háskóla á
Akureyri?
Jóna Sighvalsdóttir:
Ég hef heyrt að mikil þörf sé
á því. Paö er óþarfi að allt sé
fyrir sunnan og svo er líka svo
dýrt að senda fólk út og suður
í nám.
Svanhildur l*órisdóttir:
Það er ekki svo vitlaust. Akur-
eyri er tilvalinn skólabær.
Itjörn Brynjólfsson:
Ekki mundi ég fara í hann, en
það er full ástæða samt.
Magnús Siguróluson:
Mér er svo sem alveg sama.
Jú, annars það væri örugglega
ágætt að fá háskóla hingað.
Guðrún Sigurðardóttir:
Já, ég tel fulla þörf á að fá há-
skóla hingað.
Gjörbreytt aðstaöa
til heilsugæslu
- segir Þóra Ákadóttir, hjúkrunarforstjóri á Dalvík
A Dalvík er ný og reisuleg
heilsugæslustöð, þar sem þess
cr gætt að hæjarbúar haldi
heilsu sinni sem lengst og best.
I»ar er það starfsfólk sem vera
ber á stofnun sem þessari,
læknar, hjúkrunarfræðingar,
Ijósmóðir, o.s.frv. Þar er
hjúkrunarforstjóri, Þóra Áka-
dóttir, og það er hún sem hér
er til viötals.
- Þú ert náttúrlega Dalvíking-
ur?
Nei, það er ég reyndar ekki, ég
cr Akureyringur, en hcf búið hér
í 3 ár. Kom þá frá Reykjavík, þar
sem viö hjónin vorum bæði í
námi, hann er frá Patreksfirði og
við kynntumst í Menntaskólan-
um á Akureyri. Nú, við fórum
suður í nám, ég í Hjúkrunarskól-
læknishúsinu sem nú er verið að
breyta í æskulýðsheimili, við það
gjörbreyttist aðstaðan til heilsu-
gæslu hérna, eins og gefur að
skilja. Við stöðina er f/2 staða
hjúkrunarfræðings, Vt staða ljós-
móður, hún starfar við mæðraeft-
irlitið, og 2 læknar, auk ritara og
símastúlku. Við getum sinnt
röntgen og blóðrannsóknum,
minniháttar beinbrot og meiðsli
eru því í okkar höndum, en ef
eitthvert vafaatriði er, er sjúk-
lingurinn alltaf sendur inn á Ak-
ureyri. Læknishéraðið er stórt,
það er inn Svarfaðardal, að
Fagraskógi og Hrísey, en þangað
förum við einu sinni í viku. Við
erum líka með alla skóla í hérað-
■ inu, förum þangað í skóla-
skoðanir og eins ef eitthvað kem-
ur upp a.
Hér er líka tannlæknir með að-
stöðu og það er nóg að gera hjá
honum. Það er að koma heimilis-
hjálp við stöðina. Það verður
ráðin starfsstúlka í það, fer hún
út í bæ og hjálpar fólki, aðallega
gömlu. Það er biðlisti á elliheim-
ilið og því verður að bjóða upp á
svona þjónustu, það er líka stefn-
an að halda fólkinu heima sem
lengst.
Stöðin er ekki alveg fullbúin
enn, það þarf að klára aðstöðu
fyrir sjúkraþjálfara, við stefnum
að því að koma henni í gagnið
fljótlega. Við sendum marga í
sjúkraþjálfun inn á Akureyri og
það er ekki gott fyrir fólk sem er
kannski véikt í baki að hossast í
bíl inn eftir þó þetta sé ekki löng
vegalengd.
- í hverju er þitt starf fólgið?
Ég ber ábyrgð á rekstri stöðv-
arinnar, sé um mannahald, ég
ræð ritara, ræstingarfólk og síma-
vörð, en ríkið sér um að ráða
lækna, hjúkrunarfræðinga og
ljósmóður. Ég sé um öll innkaup
fyrir stöðina, það er á mína
ábyrgð að ekkert vanti. En þetta
eru ekki svo mikil umsvif að ég
sinni líka hjúkrunarstörfum. Ég
sé um ungbarnaeftirlitið, fer um
héraðið, vigta börnin og fylgist
með að þau hafi það gott. Einnig
er kallað í mig ef slys verða, en
það gerist sem betur fer mjög
sjaldan. Þetta er skemmtilegt
starf og ég uni mér vel á
staðnum. HJS
ann en hann í Háskólann. Þar
bjuggum við í 5 ár, en ætluðum
okkur aldrei að sctjast þar að og
einhvern veginn atvikaöist það
svo að viö lentum hér og líkar
vel.
- Hvernig var að setjast aö á
Dalvík cftir að hafa búið í erlin-
um fyrir sunnan?
Það voru auðvitað gífurleg við-
brigöi, það er mjög margt sem
þarf að sækja til Akureyrar
héöan. En það er stutt að fara og
malbikað næstum alla leið, það
eru margir sem gera sér ekki
grein fyrir hvað fljótlegt er að
fara inn á Akureyri, ég fer nokk-
uö oft því foreldrar mínir búa
þar. Það sem ég sakna helst er að
geta ekki unnið á sjúkrahúsi, það
er meira um að vera á sjúkrahús-
um. Það hafa nokkrar héðan
unnið á sjúkrahúsinu á Akureyri
og kcyrt á milli, en á veturna er
það mjög erfitt vegna snjóa.
Starfið hér hefur líka sína kosti,
það er frí um helgar og hátíðir,
það er ekki þessi vaktavinna sem
er svo leiðinleg fyrir fjölskyld-
una.
- Snúum okkur þá að heilsu-
gæslustöðinni.
Hún var tekin í notkun 15. jan.
’81, við fluttum þá úr garnla
Þóra Ákadóttir, hjúkrunarforstjóri.
Of mikið gert
úr hlutunum
Kristín Helgadóttir Hafði sam-
band við blaðið. Hún sagðist hafa
hringt út á flugvöll og spurst fyrir
um það hvort dóttir hennar væri
skráður farþegi með flugvél síðar
urn daginn, en fengið þau svör að
það varðaði við lög að gefa upp-
lýsingar um farþega, enda væri
það þeirra einkamál. Hún kvaðst
hafa ítrekað að um dóttur sína
væri að ræða og hún hefði oft
spurt og fegnið svör í svipuðum
tilvikum. En núna allt í einu
hefðu engin svör fengist og hefði
það komið sér ákaflega illa. Hún
kvaðst hafa reiðst þessu mjög og
teldi það of mikið væri gert úr
hlutunum.
Hvað græðum við?
Kona hringdi:
Sagðist hún hafa fylgst með ál-
versumræðum í Degi að undan-
förnu. Blöskraði henni alveg þeg-
ar hún sá heilsíðu auglýsingu þar
sem menn og konur með fína
titla vildu fá næstu stóriðju við
Eyjafjörð. Hún vill að fólk þetta
íhugi hvað við græðum mikið á
þessu og hvað markaður fyrir ál
endist lengi.
Innbæingur skrifar:
Hver er verðbólgan nú í dag
spyrja eflaust margir. Stundum
er reynt að meta verðbólguhraða
út frá verðhækkunum á vörum og
þjónustu. Þessi aðferð er ekki
óeðlileg og því ætla ég að nota
hana í neðangreindu dæmi.
Ég átti leið inn í Bygginga-
vöruverslun KEA í byrjun júlí-
mánaðar til að kaupa 12 mm bor
og kostaði hann þá 99 kr. Um
það bil 3 vikum seinna kom ég
þar aftur og kostaði þá samskon-
ar bor 215 kr, en 11,5 og 12,5 mm
borar kostuðu 99 kr. hver. Þarna
var þá komin ný sending inn-
pökkuð í pappír hver bor.
Já, hver er nú verðbólguhrað-
inn, er hann á milli 10 og 20%
eða hvað? Reikni nú hver fyrir
sig út frá þessu dæmi.