Dagur - 19.04.1985, Qupperneq 8

8 - DAGUR — 19. apríl 1985
- Jón, hvers vegna Sigurðarson?
„ Vegna þess að ég er sonur Sigurð-
ar Jónssonar og Kolbrúnar Bjarna-
dóttur á Ysta-Felli. Ég kaus að skrifa
mig Sigurðarson í sérvisku minni.
Tilefnið var bréf sem kom að Ysta-
Felli merkt Jóni Sigurðssyni. Afa
mínum varð það á að lesa það, sem
hann átti náttúrlega alls ekki að gera.
Gamli maðurinn hafði gaman af
þessu, en ég ákvað að aðgreina okk-
ur með þessum hætti, þannig að sag-
an endurtæki sig ekki.“
- Var þetta ástarbréf?
„Það segi ég ekki, en
það var frá stúlku. Ég var
nú ekki nema 13 ára. Þetta
var sem sé ástœðan, en auk
þessfannst mér „Sigurðar-
son“ fallegra og réttara.
Þú segir
ekki „bílinn hans Sigurðs". Þar við
bætist að ég er svolítið smámæltur og
það eru færri ess í Sigurðarson held-
ur en Sigurðsson.“
- Þú ert alinn upp á Ysta-Felli,
sem er sögufrægur bær, þó ekki sé
nema fyrir það, að þar er samvinnu-
hreyfingin stofnuð. Þar hafa líka
löngum búið miklir framfaramenn.
Hafði þetta áhrif á þig í uppvexti?
„Já, það er ekki nokkur vafi á því.
Afi minn og nafni hafði mikil áhrif á
mig í uppvextinum. Hann var fram-
farasinni, aldamótamaður, sem trúði
á samvinnuhreyfinguna. Hann var
mjög sérstakur maður; það eru til af
honum margar gamansögur, og ég
skal viðurkenna það, að ég hugsa oft
til þess í starfi sem leik, hvað honum
hefði nú þótt um hlutina. Og alla tíð
mun ég muna þau heilræði sem hann
gaf mér. Hann var sprottinn upp úr
akri samvinnuhreyfingarinnar og
Framsóknarflokksins, því faðir hans
og langafi minn, Sigurður Jónsson,
var með í stofnun þessara hreyfinga.
Ysta-Fell varð því samkomustaður
margra þeirra sem tileinkuðu sér
þessar hugsjónir. Afi var líka þátt-
takandi í að stofna fyrsta ungmenna-
félagið; það var stofnað í Köldukinn
en ekki á Akureyri, eins og oft er
haldið fram. Við erum ekki montnir
Þingeyingar; við erum hreyknir. Og
þó að ég sé orðinn mikill Akureyr-
ingur í mér, þá verð ég að leiðrétta
þá sögufölsun, að fyrsta ungmenna-
félagið hafi verið stofnað á Akureyri.
Það var stofnað í Köldukinn.
Foreldrar mínir og föðurbróðir,
höfðu líka afgerandi áhrif á mig í
uppeldinu eins og gefur að skilja. Ég
er þeim mjög þakklátur fyrir það
frjálsræði sem ég naut í uppvextinum,
og það var rætt við okkur krakkana
eins og fullorðið fólk. Það kom oft
fyrir, að heimilisfólkið var ekki sam-
mála, en þá voru málin rökrædd.“
- Það hefur þá ekki verið kyn-
slóðabil á Ysta-Felli?
„Nei, því fer fjarri. Ég
ólst upp á heimili þar sem
voru þrjár kynslóðir. Þetta
gafmérsýn aftur í tímann,
þetta gamla íslenska fjöl-
skyldumunstur, sem smátt
og smátt
er að leggjast af. Og það hlýtur að
gera það, því það eru breyttir tímar.
Það er ekki hægt að endurskapa það
á nokkurn máta.“
- Varstu búmannslegur í uppvext-
inum?
„Afi hélt mér talsvert að bústörf-
um. Sjálfur var hann mikill grúskari,
ættfræðingur og rithöfundur, þannig
að ég sinnti oft um féð fyrir hann,
stóð jafnvel yfir því á beit. Ég er ekki
frá því, að afi hafi talið að ég ætti að
verða óðalsbóndi. En það átti ekki
fyrir mér að liggja. Það er ekki fýsi-
legt að hefja búskap á íslandi í dag.“
- Skólaganga hefðbundin?
„Já. Ég get sagt eins og margur
gamall maðurinn; ég naut ákaflega
lítillar skólagöngu í barnaskóla.
Aftur á móti menntuðust menn þar
vel, því þá fengu nemendur að halda
áfram með fögin eftir því sem þroski
þeirra leyfði. Þetta var farskóli. Eftir
barnaskóla var ég eitt ár heima á
Ysta-Felli og las það sem hét að mig
minnir yngri-deild við Laugaskóla
heima, ásamt góðum félögum
mínum. Síðan lauk ég landsprófi frá
Laugaskóla og fór í Menntaskólann
á Akureyri."
- Menntaskólinn á þeim árum
sem óróleikinn var sem mestur með-
ai stúdenta, kominn frá Frakklandi.
Varstu pólitískur á þessum árum?
„Já ég var bullandi pólitískur. Þá
stóð ég gjarnan á föstudögum niður
við Ríki, með sultardropa á nefinu,
og seldi Neista, málgagn þeirra sem
töldu sig vera lengst til vinstri og rót-
tækasta. Það var í tísku þegar ég var
í menntaskóla, að vera kommúnisti.
Sá þótti bestur sem var mestur
kommúnisti. Og ég lenti með í þess-
ari tísku. En þetta rjátlaðist af mér,
því strax á menntaskólaárunum fór
ég að gerast fráhverfur þessu stein-
barni sem kommúnisminn er. I stað-
inn gerðist ég raunsærri."
- Þú varst viðloðandi Æskulýðs-
fylkinguna á þessum árum?
„Já, já, það voru afskaplega rót-
tæk samtök, sem ég var viðloðandi
um tíma. Ég kem inn í Menntaskól-
ann á Akureyri 1968, en þá er ein-
mitt þessi ’68 bylting í Frakklandi í
algleymingi. Upp frá því var um ára-
bil mikill óróleiki og uppreisnarandi
í skólum hér. Þá var mjög gaman að
vera til, en hitt er annað mál, að við
vorum mjög óraunhæf í skoðunum.
Menn voru líka reiðir út af Vietnam-
stríðinu og höfðu miklar heims-
áhyggjur. Við vorum óþæg við
kennarana; það var líka í tísku. En
það var gaman.“
- Hverju voruð þið að mótmæla?
„Ég veit það ekki alveg; ég efast
um að við höfum vitað það sjálf. Þó
held ég að við höfum verið að mót-
mæla kerfinu án þess þó að hafa skil-
greint það nógu vel. Við vorum mikl-
ir friðarsinnar og það lifir í mér enn.
Við vorum í slagtogi með Banda-
ríkjamönnum, sem þá voru að
fremja glæp í Víetnam, það atriði
hvíldi mjög þungt á mönnum. Við
vildum auka lýðræði í skólum, koma
nemendum inn í skólaráð, hvort sem
það hefur nú haft lýðræðisleg áhrif
eða ekki, ég veit það ekki. Við vild-
um sem sé fá að hafa meiri áhrif á
okkar menntun, heldur en fyrri kyn-
slóðir höfðu haft.“
- Hvernig tilfinning var það, að
síanda við Ríkið og selja Neista?
„Það var ekki svo slæmt, það var
mikið verra að ganga í hús og bjóða
hann þar til sölu. Ég man til dæmis
eftir því í einu húsi á Oddeyri, að
gömul kona skammaði mig alveg
óskaplega. En þetta var gaman,
vegna þess að ég trúði því þá, að ég
væri að gera heiminum mikið gagn
með því að selja Neista. Ég man þó
eftir einu atviki, sem hratt helvíti illa
við mér. Þá heimsótti ég gömul hjón
heima í sveitinni minni; þeim þótti
mjög vænt um mig. Ég kom með
Neista og fannst sem ég væri að boða
þeim fagnaðarerindið. Ég rökræddi
þessi mál við bóndann, en þegar ég
fór fylgdi gamla konan mér út á
tröppur og sagði við mig að skilnaði:
Frekar vil ég aldrei þurfa að sjá þig
aftur, en að þurfa að sjá þig oftar
með þetta blað. Þetta var fólk sem
Jónas frá Hriflu hafði alið upp. Ef til
vill var hann höfundur kommúnista-
grýlunnar."
- Ég hitti einhverju sinni Þingey-
ing, sem ég hélt að væri kommúnisti.
Hann sagðist vera framsóknarmað-
ur, en af gamla skólanum, sem væri
svipað því að vera alþýðubandalags-
maður í dag. Ertu sammála því?
„Þetta er reginmisskiln-
ingur. Framsóknarmaður
getur aldrei verið komm-
únisti. Hitt er svo annað
mál að Alþýðubandalagið
hefur aldrei getað gert það
upp við sig, hvort það er
kommúnistaflokkur eða
sósíal-demokratískur
flokkur. Ogsvofremisem
það síðarnefnda verðifyrir
valinu, þá er ekki mikið sem skilur
þessa flokka að í sjálfu sér. Hitt er
svo annað mál, að fyrir mér er mun-
urinn á Alþýðubandalaginu, sem ég
fylgdi um tíma, og Framsóknar-
flokknum mikill. Sá fyrrnefndi á sér
mikið af teoríum en er lítið fyrir
framkvæmdir, en Framsóknarflokk-
urinn rekur pólitík þeirra sem vilja
framkvæma hlutina. Það þýðir ekk-
ert að vera í pólitík, nema menn viti
hvort tveggja; hvað þeir ætla að gera
og hvernig þeir ætla að gera það.
Menn dreymir um að heimurinn eigi
að vera svona og svona, en það er
gagnslítið ef menn vita ekki hvernig
þeir ætla að láta draumana rætast.“
- Þú ert efnaverkfræðingur; var
það alltaf markmiðið?
„Nei, síður en svo, ég ætlaði mér
að verða blaðamaður. Þá var ekki
komin fjölmiðladeild við Háskóla
íslands, en mér var sagt að hún væri
á næsta leiti. Ég ætlaði að bíða eftir
henni, en ákvað að nota tímann til að
styrkja mig í eðlis- og efnafræði, en
það voru fög sem ég var alltaf frekar
slappur í. Það endaði svo með því að
ég varð efnaverkfræðingur, lauk því
námi í Kaupmannahöfn, enda eins
gott, því fjölmiðladeildin er ekki
komin enn.“
- Hvers vegna varð Akureyri fyrir
valinu að námi loknu?
„Konan mín er Sigríður Svana
Pétursdóttir, Reykvíkingur, en leiðir
okkar lágu saman í MA. Við höfðum
því bæði taugar til Akureyrar og vor-
um tilbúin að reisa okkur þar heimili.
Föðurbróðir minn benti mér á að
hringja í Hjört Eiríksson og leita þar
fyrir mér með vinnu. Mér er það
símtal minnisstætt, því þegar ég
hafði sagt Hirti deili á’mpr og hvaða
menntun ég hefði, sagði hann ekki
annað en „komdu“. Síðan mátti
hann ekki vera að því að ræða mikið
meira við mig. Ég byrjaði síðan í
Sjöfn, var þar á tilraunastofu í eina
viku við að þróa ákaflega merkilegt
lím, sem heitir Rex 55. En það varð
stutt í því; ég vildi ekki loka mig inni
í rannsóknastofu. Á sama tíma var
verið að vinna að því að stækka fyrir-
tækið Plasteinangrun hf. Ég var feng-
inn til að taka þátt í viðræðum við
Norðmenn, sem seldu framleiðslu-
leyfi á trollkúlum og netahringjum
og vélar til þeirrar framleiðslu. Ég
kom inn í þessar viðræður sem tækni-
legur ráðgjafi og sem nokkurs konar
orðabók, því ég var orðinn vel rútin-
eraður í skandinaviskunni. Það varð
af þessum samningum og síðan æxl-
aðist þetta þannig, að ég var gerður
að framkvæmdastjóra Plasteinangr-
una, nýorðinn tuttugu og fjögurra
ára gamall. En þá, eins og oft síðar,
hugsaði ég sem svo; fyrst þeir telja
mig geta þetta, þá hlýt ég að vera fær
um það.“
- En núna ertu orðinn aðstoðar-
framkvæmdastjóri Iðnaðardeildar
Sambandsins?
„Já, það var kominn tími á mig í
Plastverksmiðjunni. Það var búið að
byggja verksmiðjuna verulega upp
og ég var að hluta til farinn að endur-
taka mig. Ég var líka hræddur við að
lokast inni í þessu fagi og ákvað því
að breyta til. Þess vegna tók ég því
starfi sem ég gegni nú, þegar það
bauðst.“
- Þú ert alþýðubandalagsmaður
þegar þú kemur til Akureyrar 1976,
en nú setur þú krossinn við Fram-
sókn. Hvenær kúventir þú?
,JEtli ég hafi ekki fyrst
sett krossinn við Framsókn
í bæjarstjórnarkosningun-
um 1978. Þá voru Tryggvi
Gíslason og Ingimar Eydal
meðal annarra í framboði
og ég hreifst
af þeirra málflutningi. Síðan átti ég
eftir að kjósa Alþýðubandalagið í
næstu alþingiskosningum, en eftir
það hallaðist ég yfir til Framsóknar
og nú er ég flokksbundinn framsókn-
armaður."
- Hafði það einhver áhrif, að þú
varst farinn að vinna hjá Samband-
inu; er framabrautin þar greiðari fyr-
ir flokksbundna framsóknarmenn?
„Nei, menn sem hafa verið í svip-
uðum stöðum og ég hef gegnt innan
Sambandsins hafa verið af ýmsum
pólitískurh litum. Þetta ár sem ég var
ráðinn, voru ráðnir átta ungir menn
í stjórnunarstöður innan Sambands-
ins. Þetta sagði mér gamall sam-
bandsmaður og ég man að honum
þótti það miður, að þar af voru sex
sjálfstæðismenn, einn kommúnisti,
það var ég, og einn sem hann vissi
ekki um, en það þótti honum verst.
Það er þjóðsaga, að það skipti ein-
hverju máli í framagöngu innan Sam-
bandsins hvaða pólitíska skoðun
menn hafa. Það getur verið að þetta
viðhorf hafi einhvern tíma ráðið. En
vissulega skiptir það máli, þegar ver-
ið er að ræða um efstu stjórnendur
innan Sambandsins, hvaða lífs-
skoðun menn hafa. En mér kemur
ekki til hugar að eigna Framsóknar-
flokknum samvinnuhreyfinguna, eða
flokkinn Sambandinu. Fyrir mig var
ekki um annað að ræða en að viður-
kenna þær breytingar sem orðið
höfðu á mínum viðhorfum. Þar með
var ekki um annað að ræða en skipta
um flokk.“
- En af hverju í Framsóknarflokk-
inn?
„Ég kýs Frámsóknar-
flokkinn vegna þess að ég
tel hann vera félags-
hyggjuflokk. Það sem
skilur hann frá öðrum
flokkum er eindreginn
stuðningur hans við sam-
vinnu manna, að menn
vinni saman að hlutunum.
Það er hlutur
sem mér hugnast og fellur að mínu
lífsviðhorfi. Þar að auki tel ég hann
hafa raunhæfar hugmyndir um
hvemig á að framkvæma hlutina.“
- í nýlegri blaðagrein segir að þú
sért hallur undir frjálshyggju; er það
rétt?
„Já, það var hann Baldur ruglu-
dallur Hermannsson. Hann misskilur
nú flesta hluti sá maður. Hann á nú
reyndar heiður skilið fyrir að þora að
segja það sem margir hugsa. Þar með
fækkar nú kostum hans. En mér hef-
ur reynst það best, gegn honum og
hans líkum, að ofbjóða þeim með
eigin rökum.
Það er hægt að skilgreina byggða-
stefnuna með mun skynsamlegri rök-
um heldur en gert hefur verið. Ég
benti Baldri á það, að landsbyggðin
aflaði mun meiri gjaldeyris heldur en
Reykjavíkursvæðið. Og ef hans
frjálshyggja ætti að ráða ríkjum, þá
væri réttast að landsbyggðin tæki
sinn gjaldeyri og seldi hann á frjáls-
um markaði. Þannig myndum við
draga til okkar meiri peninga á
kostnað Reykjavíkurvaldsins. Þetta
skildi Baldur og vill þess vegna gera
mig að einhverjum frjálshyggju-
postula. Reyndar er ég það ef til vill
innan vissra marka, því ég trúi því að
það sé margt í okkar kerfí, þar sem
má losa um böndin. Frjálsræðiskerfi
er mér að skapi. Slíkt kerfi er enginn
andstæðingur þess að menn vinni
saman; það er af og frá. Ymiss konar
haftastefna hefur verið landsbyggð-
inni erfið. En frjálshyggjan, eins og
stuttbuxnungar Sj álfstæðisflokksins
boða hana, er mér ekki að skapi.
Hún gengur einfaldlega ekki upp í
okkar þjóðfélagi."
- Haftastefna sem hefur skaðað
landsbyggðina. Hvað áttu við með
því?
„Ég held að stjórnmálamenn okk-
ar landsbyggðarmanna hafi misskilið
mjög hvað okkur er fyrir bestu. Þetta
kerfi sem nú er í gangi tekur af okkur
peninga og hefur gert það ár eftir ár.
Menn hafa verið að berjast við verð-
bólguna. Það hafa menn gert með
því að haldi niðri genginu, þ.e.a.s.
með því að halda innfluttri vöru í
lágu verði en jafnframt rýrt tekjur út-
flutningsatvinnuveganna. í gegnum
þetta hefur orðið mikill fjármuna-
flutningur til höfuðborgarsvæðisins.
Síðan skilja þingmennirnir okkar
ekki efnahagssamhengið í þjóðfélag-
inu. Þeir hafa tekið þessa peninga,
sett þá inn í sjóðastofnanir og
skammtað okkur þá síðan þaðan.
Jafnvel hefur legið við að þeir hafi
verið að kaupa atkvæði með því. Þeir
hafa meira að segja viljað mæla getu
sína í því, hvernig þeir hafi skammt-
að okkur aftur okkar eigin peninga.
Það er mál til komið að við förum að
skilgreina byggðastefnuna rétt. Við
þurfum ekki að betla. Við þurfum
ekki annað en að sækja það sem við
eigum.“
- í bæjarstjórnarkosningunum
1982 varst þú í 5. sæti hjá Framsókn-
arflokknum, sem fékk þrjá menn
kjörna. En eftir fráhvarf tveggja
manna, sem voru ofar þér á listan-
um, ertu orðinn aðalmaður í bæjar-
stjórn. Er bæjarstjórn eins og þú
hafðir gert þér í hugarlund?
„Nei, það er hún ekki; fyrir það
fyrsta hélt ég að hún væri valdameiri
heldur en hún er. Ég hélt líka, að
hún væri fljótvirkari heldur en hún er
og ég átti þar von á meiri pólitískum
flokkadráttum heldur en raun er á.“
- Þú kemur inn í bæjarstjórn Ak-
ureyrar á þeim tíma, sem á henni
standa mörg spjót. Hún er sökuð um
aðgerðarleysi á stöðnunartímum í
bænum, svo eitthvað sé nefnt. Er það
réttmæt gagnrýni?
„Ég held að bæjarbúar hafi sömu
tilfinningu og ég hafði; að bæjar-
stjórn sé valdameiri heldur en hún í
rauninni er. Menn halda að bæjar-
stjórn hafi afgerandi völd í atvinnu-
málum, en svo er ekki. Hún getur
haft þar áhrif, en ekki afgerandi völd
þau hefur ríkisstjórn og þorskurinn.
Bæjarstjórnin hefur ekki staðið í vegi
fyrir framförum. En ég er ekki sáttur
við allt sem við höfum verið að gera;
það er langur vegur frá því. Hitt er
19. apríl 1985 - DAGUR — 9
annað mál, að ég tel mig vera með í
því að finna leiðir til að bæta bæinn.
Og reyndin er sú, að það er samstaða
um flest mál í bæjarstjórn Akureyr-
ar. Þannig getur enginn þeirra sem
þar situr skotið sér undan ábyrgð á
því sem þar er að gerast núna. En
það er mikill barnaskapur að saka
núverandi bæjarstjórn um það sam-
dráttarskeið sem hefst 1982. Það er
frekar að sakfella þá sem ræddu um
iðnaðaruppbyggingu á áttunda ára-
tugnum, án þess að gera nokkuð í
því að koma þeim í hugmyndum í
framkvæmd.“
- Þú kemur inn í meirihluta í
bæjarstjórn, sem Framsókn stendur
að með Alþýðubandalagi og
Kvennaframboði. Nú hefur Kvenna-
framboðið státað sig af því að hafa
breytt um áherslur í bæjarstjóm, því
nú sé lagt allt kapp á „mjúku“ mál-
efnin. Er þetta meirihlutasamstarf
þér að skapi?
„Hingað til hef ég sætt mig við
þetta samstarf, vegna þess að það
hefur ekki brotnað í neinum þeirn
málum sem ég hef borið fyrir
brjósti.“
- Sérðu fyrir þér eitthvert heppi-
legra munstur?
„Nú gengurðu allt of
nœrri mér. Ég get þó sagt
þér það, að ég er efins um
að það sé rétt að mynda
ákveðna meirihluta í
bæjarstjórn. Ég held að
það sé réttara, að menn
skipi sér í fylkingar eftir
því hvaða málefni
eru uppi hverju sinni. Þar með er ég
ekki að kasta rýrð á þennan meiri-
hluta og það er hollt fyrir mig að
vinna með þessu ágæta fólki, sem ber
mjúku málefnin meira fyrir brjósti
heldur en ég geri.“
- Þú sagðist ekki þekkja dæmi
þess að bæjarstjórn Akureyrar hefði
staðið í vegi fyrir framfaramálum.
En hefði hún nú ekki samt sem áður
þurft að gera meira af því að hafa
frumkvæðið að framfaramálum?
„Jú, það má til sanns vegar færa,
hún hefði fyrr mátt fara inn a þær
brautir sem hún er að þreifa sig inn á
núna. Ég get fallist á það. Menn
hefðu átt að taka meira mark á þeim
röddum sem heyrðust 1982, og jafn-
vel fyrr, sem vöruðu við hættuástandi
framundan. - Núna erum við að
auglýsa eftir hugmyndum um nýjar
atvinnugreinar. Undirtektir lofa
góðu, en menn verða að athuga það,
að fyrirtæki eiga ekki að vera á
bæjarframfæri og bæjarsjóður á ekki
að vera lánastofnun. Það er annarra
að sjá um þá hluti. En veiðimanna-
náttúran er rík í okkur íslendingum.
Við viljum bara róa þegar það er
hægt og þegar fiskast, en hugsum
minna um langtímaáætlanir.“
- Sérðu fram á bjartari tíð fyrir
Akureyri?
„Já, við erum búnir að finna fyrir
botninum á lægðinni, við erum á
leiðinni upp núna. Ég trúi ekki öðru.
Hitt er svo annað mál, að það væri
afskaplega æskilegt að fá hingað
stærri fyrirtæki til þess að koma okk-
ur hressilega af stað.“
- Stærri fyrirtæki, stóriðja, álver.
Gamlir sveitungar þínir austan úr
sýslum hafa gagnrýnt þig harðlega
fyrir stuðning þinn við að skoða ál-
verskostinn grannt. Þeir segja það
ekki í samræmi við hugsjónir Ysta-
Fellsættarinnar, að beina erlendu
fjármagni inn í landið og ógna nátt-
úrunni.
„Því miður eru þetta
menn sem eru fastir í for-
tíðinni og komast ekki út
úr henni. Annað hvort
hafa þeir ekki skilning til
þess, ellegar að þá vantar
hugrekki,
nema hvort tveggja sé. Staða okkar
er sú, að við verðum að fá fjármagn
að til þess að geta byggt nógu
kröftuglega upp. Meginhluti af fjár-
magni Iðnaðardeildarinnar t.d. er er-
lendur. Þessir menn sjá ekkert at-
hugavert við það. Eini munurinn er
sá, að við berum áhættuna af þessu
erlenda fjármagni. Það er komið svo,
að nánast allt fjárfestingafé og
meginhluti rekstrarfjár í landinu eru
erlendir peningar. Þessu verða menn
bara að kyngja, nema menn vilji fella
seglin, fleygja út þessum fjármunum
og flytja inn í torfkofana. Menn
verða að vera svolítið raunsæir í
þessum málum.
Það eina sem mér hefur sárnað,
eftir að ég fór að hafa afskipti af pólit-
ík, var þegar andstæðingar álvers
fóru að útmála mig sem einhvern
náttúrudjöful. Það er mikill misskiln-
ingur, því ég hef alla tíð verið mikill
náttúruunnandi, var m.a. virkur
þátttakandi í Laxárdeilunni á sínum
tíma. Þess vegna hef ég haft ákveðna
fyrirvara um hugsanlega mengun frá
álveri, en eftir að hafa kynnt mér
þessi mál, m.a. með því að heim-
sækja álver í Kanada, hef ég ekki svo
miklar áhyggjur af þessu.“
- Ertu með þingmanninn f magan-
um?
„Nei, ég hef mikinn áhuga á pólit-
ík og þannig þekkir almenningur
mig eflaust best, en ég hef hins vegar
mun meiri áhuga á rekstri fyrirtækja.
Ég er því ekki í framboði til þing-
mennsku."
- En hugsanlega eftirlátur ef um
yrði beðið?
„Nei, ég held ekki, í það minnsta
ekki eins og málin standa í dag.
Rekstur þess iðnaðar sem ég starfa
við er númer eitt og störfin í bæjar-
stjórn Akureyrar eru skemmtileg.
Hinu neita ég ekki, að pólitískur
áhugi er í blóðinu, það er hlutur sem
ég get ekki lokað inni í mér. Ég er
þannig gerður. Framtíðin verður því
að svara þessari spurningu."
- Hvaða myndir þú byrja á að
gera ef þú yrðir einvaldur á íslandi?
„Ég myndi byrja á því að hreinsa
ögn til í kerfinu okkar. Ég ætla nú
ekkert að segja þér hverja ég myndi
reka. Ég myndi létta ýmsum höftum
af atvinnulífinu. Ég myndi jafna
launin og kjörin í þessu landi. Ég
held ég myndi stöðva framrás banda-
ríska hersins á Islandi. Já, þetta yrði
bara mjög gaman.“
- Þú hefur víða farið og á undan-
förnum árum hefur þú klifrað hratt
upp metorðastigann. Geturðu aldrei
verið kyrr, er þetta eitthvað sem er í
eðlinu?
Já, mamma segir að
þetta hafi einkennt mig frá
því að ég var lítill. Ég á
ákaflega erfitt með að vera
mikið kyrr. Ég hef gaman
af nýjum viðfangsefnum,
en reyni samt alltaf að
passa upp á að skila þeim
í höfn. Það
er alltaf gaman af verkefnum til
framfara, enda er ég framsóknar-
maður."
- Frekur?
„Já ég býst við því að einhverjir
segi þetta um mig. Ég verð stundum
fyrir aðkasti, t.d. vatt sér eitt sinn að
mér kona í Sjallanum, sem sagði að
ég væri montinn. Ég sagði henni að
það væri ekki rétt, því ég væri hreyk-
inn eins og Þingeyingar eru. Ég
reyndi sem sé að slá á léttari strengi.
Þá sagði hún að ég væri leiðinlegur.
Ég sagði henni að það væri heldur
ekki rétt. Að vísu vissi ég af því að
sumum þætti ég leiðinlegur, en ég
væri ekki á sömu skoðun og þetta
væri bara álitamál. Þá horfði hún á
mig smástund, en sagði síðan, - Og
svo ertu ekki einu sinni Akureyring-
ur. Þar með sló hún mig alveg út af
laginu.“
- Þú hefur verið mikið í sviðsljós-
inu að undanförnu. Kanntu því vel?
„Mér líður ekki illa í sviðsljósinu
ég hef bara nokkuð gaman af því að
vera þar. En það er ekki af neinni
nauðsyn fyrir mig sjálfan. Ég hef
mjög gaman af því að umgangast
fólk, vinna með öðrum að einhverj-
um spennandi verkefnum. Það eru
stærstu kostirnir við að vera í sviðs-
Ijósinu."
- Þú ert nokkuð opinskár og til-
búinn að segja þína meiningu.
Ertu aldrei hræddur um að þurfa að
éta eitthvað af því sem þú segir ofan
í þig aftur?
„Jú, jú, það getur alveg komið fyr-
ir mig, en þá bara ét ég það. Mér
gætu eflaust orðið á þau mistök. að
setja fram hluti sem eru rangir. Þá er
bara að viðurkenna það. Það eru til
svo margir menn, sem taka sig allt of
hátíðlega, að þeir geta ekkert sagt.
Þeir þurfa að hugsa sig þessi ósköp
um, að þeir geta engu komið frá sér.
Ég kýs þá frekar, að láta móðan
mása og segja það sem mér býr í
brjósti. Vissulega tekur maður vissa
áhættu með því. Það hefur svo sem
komið fyrir, að menn hafa hringt f
mig og skammað mig eins og hund.
Ég hef þá yfirleitt haft þann sið, að
hitta þessa menn og ræða málin.
Menn verða að þora að segja sína
meiningu. Orð eru til alls fyrst.“
- Jón Sigurðarson, Þingeyingur, fyrrverandi
Alþýðubandalagsmaður, núverandi
Framsóknarmaður, bæjarfulltrúi og
aðstoðarframkvæmdastjóri hjá Iðnaðardeildinni
í opinskáu helgarviðtali