Dagur - 17.07.1985, Síða 2

2 - DAGUR - 17. júlí 1985
Hvernig heldur þú að
veðrið verði það sem
eftir er sumars?
Guðmundur Júlíu.sson:
Ætli það verði ekki svipað og
það hefur verið til þessa.
Guðný Magnúsdóttir:
Ég spái því að það batni þegar
Hundadagaháðtíðin er búin.
Finnur Malmquist:
Æ, ég veit það ekki. Annars
finnst mér æðislega gaman að
spila á trambóiín. Pað verðui
gott.
Ásbjörn Gíslason:
Það verður eins og það er
núna.
Alltaf hægt að
eitthvað nýtt að
- rætt við Víði Gíslason flugkappa
„Ég byrjaði í Svifflugfélaginu
1971 og var í því í 10 ár, 1981
byrjaði ég svo í vélfluginu.“
Það er Víðir Gíslason, flug-
maðurinn snjalli, sem sigraði í
lendingarkeppni Vélflugfélags
Akureyrar sem kominn er í
Viötal dags-ins. Víðir flaug
TF-LEO, sem er 2ja manna
vél af gerðinni Piper Super-
cub. En örlítið um upprunann.
„Ég er nú fæddur Ólafsfirðing-
ur, en fluttist hingað 1965, þann-
ig að ég held að ég verði að teij-
ast Akureyringur nú orðið.“
- Er mikill munur á svifflugi
og vélflugi?
„Já, það er heilmikill munur og
allt önnur hugsun á bak við. I
sviffluginu er þetta barátta við
náttúruöflin, maður er alltaf að
berjast við að halda sér á lofti,
ná í uppstreymi og slíkt og svo
þarf alltaf að vera að hugsa um
lendinguna. Það er enginn mótor
sem bjargar manni. í vélfluginu
ertu meira frjáls, getur bara tekið
þína vél og flogið þangað sem þig
langar.“
- Aldrei brotlent?
„Jú, jú, ég brotlenti einu sinni
svifflugu, en það er ekkert til að
státa sig af og má eiginlega ekk-
ert segja frá því. Eg meiddist
ekkert, en svifflugan brotnaði
nokkuð illa.“
- Hvað er svona skemmtilegt
við flugið?
„Það er svo margt. Ég fer mik-
ið upp á fjöll, hef mjög gaman af
að koma á staði sem ég hef ekki
komið á áður. Hættulegt að
ienda uppi á fjöllum? Nei, ekki
svo mjög. LEÓ er alveg einstök
vél, það er svo gott að lenda
henni, en þar fyrir utan er hún
bæði hæggeng og hávaðasöm. Ég
finn mér bara nokkuð sléttan flöt
til að lenda á og hann þarf ekki
einu sinni að vera mjög sléttur. í
fyrravor t.d. lenti ég sunnan við
syðri Súlurnar, við Litla
Krumma. Það er í 3.800 feta
hæð.“
- Er þetta ekki dýrt sport og
tímafrekt?
„Jú, þetta er auðvitað dýrt, en
allt sport er dýrt og tímafrekt.
Við eigum þessa vél fimfn saman
og það er 150.000 kr. hluturinn.
Þetta er bara fasteign, það eru 4
ár síðan við keyptum hana og þá
var hluturinn 30.000 kr., verðið
hækkar með dollar, þannig að
þetta gæti ekki verið betur
verðtryggt. Svo kostar sitt að
reka vélina. Við vorum fjórir sem
borguðum tryggingarnar núna og
það var 60.000 kr. á mann, það er
fast gjaid. Síðan borgum við 650
kr. á tímann, það er bensín-
kostnaður, olíukostnaður,
skoðun og slíkt. Tíminn er mikill
sem fer í þetta og það er ekki fyr-
ir gifta menn að stunda þetta
sport eins og ég geri það. Ég ver
svo til öllum frítíma mínum í
loftinu eða úti á flugvelli, það
þarf að þvo véiina, bóna og ýmis-
legt annað.“
- Hvernig er það þegar svona
margir eiga vél saman, er aldrei
slegist um vélina?
„Nei, það hefur aldrei komið
neitt slíkt upp á í þessum hóp.
Við gerum bara samkomulag um
það.“
- Hvað flýgurðu oft?
„Ég flýg um 100 tíma á ári,
sem er frekar mikið. Yfir sumar-
ið flýg ég oft á hverjum degi,
annars er þetta mjög misjafnt, fer
eftir veðri.“
- Er endalaust hægt að finna
sér eitthvað að skoða hérna í ná-
grenninu?
„Já, já, það er alltaf hægt að
finna eitthvað nýtt. Það er t.d.
hægt að fara upp á Glerárdal,
bara dóla sér þar einn, skoða
fjöllin. Þetta er heimur sem fólk
þekkir ekki og fáir hafa kost á að
skoða á þennan hátt. Fjallgöngu-
menn geta auðvitað kynnst
þessu, en þeir þurfa að hafa
meira fyrir því. Það er líka viss
spenningur í þessu. Ég hef farið
mikið austur í Mývatnssveit,
skroppið í mat á Hótel Reyni-
hlíð. Við förum líka oft á LEO í
Steinhólaskála og fáum þar alveg
sérstaklega góðar móttökur."
- Nú sigraðir þú í lendingar-
keppni Vélflugfélagsins, eru
þrotlausar æfingar hjá þér?
„Nei, það er lítið um beinar
æfingar, í hvert skipti sem maður
lendir er maður að æfa sig. Eini
undirbúningurinn fyrir þessa
keppni var sá að við Húnn Snæ-
dal æfðum þrjár lendingar
frammi á Melgerðismelum, þetta
var æfing í að hitta í mark. Við
lendum mikið á túnum og það er
góð æfing.“
- Hvernig taka bændur því
þegar þið lendið á túnum þeirra?
„Þeir taka því mjög vel. Ég hef
aldrei beðið um leyfi og man ekki
eftir að neinn hafi sagt neitt við
því.“
- Hvaða listir þurftuð þið að
leika í keppninni?
„Þetta voru 4 lendingar sem
allar gengu út á það að hitta í
mark. í þeirri fyrstu mátti nota
allar þær aðferðir sem þú kunnir,
t.d. „flappsa", það eru litlir flek-
ar sem koma niður úr vængjun-
um og eru settir niður fyrir lend-
ingu til að auðveldara sé að
stjórna vélinni á litium hraða.
finna
skoða
Markið var strikað á völlinn og
það var best að hitta á strikið, en
síðan voru refsistig eftir því hvað
þú varst langt frá strikinu. Önnur
lending var alveg eins, nema þá
var 2ja metra hindrun. Síðan
voru 2 lendingar, þar sem við
þurftum að draga úr mótornum í
300 metra hæð og koma svífandi
inn, eins og í nauðlendingu. Mér
gekk ágætlega, en hitti þó aldrei
á markið, en var heldur aldrei
langt frá því.“
- Er mikill áhugi á flugi á Ak-
ureyri?
„Já, hann er mjög mikill. Þetta
flugsport nær yfir svo breitt svið
hérna, það er vélflugið, svifflug-
ið, módelfélag og fllhlífaklúbbur-
inn. Það er góð aðstaða hérna til
að stunda flug og andinn í hópn-
um r sérlega skemmtilegur. Það
er mikil samvinna, ég hef flogið
mikið með fallhlífastökkvara."
- Ein skemmtileg saga, svona
í lokin?
„Það er nú það, maður man
ekki eftir neinu þegar á þarf að
halda. Það sem kemur fyrst upp
í hugann eru ferðirnar upp á
öræfi, það er mjög stór hluti af
þessu hjá mér. Ég fer mikið upp
í Öskju, Kverkfjöll, Drekagil,
Bárðabungu, svo eitthvað sé
nefnt. Ég gæti kannski sagt frá
því að ég lenti uppi í Lamba í
fyrrasumar, það er það tæpasta
sem ég hef lent í.“ - HJS
Enn um „Elli kerlingu“
í Degi nýlega birtist grein eftir byggingu hjúkrunarheimilis í markaða aðild að B.S.R.B. t.d. enear sambvkktir verið eerðar
í Degi nýlega birtist grein eftir
Jón Kristinsson sem hann nefnir
„Elli kerling". Flestu því sem Jón
segir í greininni er ég sammála,
en tel mig þó verða að koma að
leiðréttingu hvað varðar þá full-
yrðingu að B.S.R.B. eða lífeyris-
sjóður B.S.R.B. séu aðilar að
byggingu hjúkrunarheimilis
Reykjavík.
Reyndin er sú að í Reykjavík
er starfandi samband lífeyrisþega
ríkis og bæja. Samtökin geta tæp-
ast náð virkri starfsemi vegna fá-
mennis nema á Reykjavíkur-
svæðinu. Þau hafa einnig tak-
markaða aðild að B.S.R.B. t.d.
hafa fulltrúar þeirra á þingum
bandalagsins ekki atkvæðisrétt.
Það eru þessi samtök lífeyrisþega
sem lýst hafa yfir stuðningi sínum
við hjúkrunarheimilið Skjól í
Reykjavík. Þau hafa kynnt málið
fyrir stjórn B.S.R.B. en þar hafa
engar samþykktir verið gerðar
þessu að lútandi og ekkert fjár-
magn frá B.S.R.B. eða lífeyris-
sjóðum þess verið látið af hendi
rakna í þessu skyni.
Ásta Sigurðardóttir,
í STAK og í stjórn B.S.R.B.