Dagur - 24.07.1985, Blaðsíða 6

6 - DAGUR - 24. júlí 1985
Upphefst nú ein allshcrjar upprisuhátíð og allir sameinast um að taka til í heiminum. Ur atriði íslensku ungmenn-
anna, sem fjallar um manneskjuna.
Sýningir
á ands
- Byrjar á lífi, endar á dai
úr leikklúbbnum Sögu. f
með mikið af tónlist, sem er blanda
af rokki og rólegri tónlist. Þá kom-
um við með manneskjuna. Okkar
tónlist er selló, trommur og lúðra-
blástur, og sker sig svolítið úr. Við
erum rólegri en hin. Á eftir okkur
koma Svíar og Finnar saman með
drauminn, sem er líka frekar
rólegt. Þá koma Danir með raun-
veruleikann og hjá þeim er mikið
rokk. í lokin eru svo allir saman
með dauðann."
- Örlítið nánari lýsingu á ykkar
hluta?
„Við fengum bréf frá Jóakim,
sem er danskur og stjórnar verkinu
í heild. í bréfinu stóð að við ættum
að sjá um þátt sem héti manneskj-
an. Annars er best að Þráinn segi
frá þessu.“ í því kom Þráinn Karls-
son sem leikstýrði manneskjunni og
hann lýsir nánar þessu verki. „Við
gerðum okkur ákveðnar hugmynd-
ir um hvernig hægt væri að sýna
manneskjuna, og einangruðum út
ákveðna þætti hennar. Við lögðum
til grundvallar þá spurningu, af
hverju ljótleikinn er til í heiminum
og lögðu áherslu á hann í gegnum
söguna. Upphafið er í Norrænu
goðafræðinni. Synir Bors voru á
gangi á sjávarströnd, fundu tvo
rekaviðardrumba og fá þá hug-
mynd að búa til manneskjur. Þeir
blása lífi í drumbana og til urðu
Askur og Embla. Þau koma inn í
heiminn meðan veröldin er hrein
og björt. En það tekur að síga á
ógæfuhliðina. Fólk tapar frelsi sínu
og fer að vinna fyrir aðra.
Við sýnum krossfestingu, ekki
endilega þessa vanalegu. Sá sem
getur gefið fólkinu nýja von, og er
ekki æskilegur fyrir valdhafa, er
krossfestur. Við sýnum fólk sem er
ofsótt vegna skoðana sinna og
hegðunar. Gjörðir þess fara
kannski ekki saman við kenningar
kirkjunnar.
Það var ys og þys og mikið um að
vera í Sjallanum sl. mánudag er
blaðamaður Dags leit þangað inn
á æfingu hjá Fenris-hópnum.
Fenris er samnorræn sýning ung-
menna frá íslandi, Danmörku,
Noregi, Svíþjóð, Finnlandi og
Færeyjum. Það eru þeir Magnús
Sigurólason, Geir Borgar Geirs-
son og Sigurður Magnason, sem
titlaður er sýningarstjóri, sem
segja frá ferð hópsins um hin
Norðurlöndin og Fenris.
„Við fórum til Danmerkur 27.
júní og þar hittust allir 30. júní.
Verkið var frumsýnt þar 5. júlí, en
þessir dagar á undan voru notaðir
til að æfa saman og semja síðasta
hlutann, sem allir eru með í. 9. júlí
fórum við frá Danmörku til Sví-
þjóðar, þaðan fórum við svo aftur
til Danmerkur og tókum ferju til
Færeyja og komum þangað 15. júlí.
Þaðan var svo ferðinni heitið til ís-
lands og komum við hingað laugar-
daginn 20. júlí.“
- Hvað er þetta stór hópur?
„Við erum alls 85, en það var 20
manna hópur frá íslandi í ferðinni.
Þetta eru krakkar á aldrinum 14-20
ára.“
- Hvernig var í ferðinni?
„Alveg æðislegt, meiriháttar
gaman, eins og Maggi sagði í
danska sjónvarpinu. Það var spurt
hvernig hefði verið og það átti einn
frá hverju landi að segja álit sitt og
Maggi sagði „meiriháttar".
Verkið tekur 1,45 klst. í flutn-
ingi. Það er byggt upp á andstæð-
um. Byrjar á lífi, endar á dauða.
Hver hópur fékk sitt verkefni og
réð útfærslunni. Færeyingarnir eru
fyrstir með lff, en hjá þeim er mikil
tónlist allan tímann og einnig dans.
Þeir eru með hljómsveit með sér
sem er heimsfræg í Færeyjum og
heitir Plumm. Norðmenn eru næst-
ir með náttúruna og þeir eru líka
„Ferðin gekk ótrúlega vel“
- að sögn Einars Jóhannssonar sem var fararstjóri ásamt konu sinni
„Ferðin gekk alveg ótrúlega
vel, ég held að mér sé óhætt að
segja að það hafi ekki komið
upp eitt einasta vandamál,“
sagði Einar Jóhannsson, en
hann og kona hans voru farar-
stjórar unglinganna frá Akur-
eyri, sem þátt tóku í Fenris.
Einar var spurður hvernig
hann hefði komið inn í starf-
semina hjá Sögu.
„Ég sá um erlend samskipti fyrir
hópinn, bréfaskriftir, símhring-
ingar og slíkt. Bára, dóttir okkar,
var lengi í Sögu og það var fyrir
hennar tilstilli að við hjónin fór-
um að hjálpa til.“
- Var ferðin ekki erfið?
„Jú, þetta var mjög strangt og
erfitt. Um leið og við komum til
Danmerkur voru miklar æfingar.
Það átti eftir að æfa allt verkið
saman og semja síðasta þáttinn.
Síðan voru löng og ströng ferða-
lög. Við vorum t.d. 14 tíma á
ferðalagi frá Svíþjóð að ferjunni
sem flutti okkur til Færeyja. Við
vorum með 2 tonn af farangri og
þetta þurftu krakkarnir að bera
fram og til baka, í rútur, járn-
brautarlestir og ferjur. En þetta
gekk mjög vel, krakkarnir eru
dugleg og það voru allir samtaka
í að láta þetta ganga vel.
Eins og ég sagði þá átti ég von
á að þetta yrði allt öðru vísi og að
ails kyns vandamál kæmu upp
sem leysa þyrfti. En það var ekki.
í Svíþjóð bjuggum við öll í
íþróttahúsi, það var hægt að
skipta salnum þannig að við gát-
um sofið á 4 stöðum. Þar vorum
við í 3 sólarhringa og við fundum
að það var alveg nóg þegar svona
margir eru saman. Við kynnt-
umst vel, þetta voru 5 þjóðir
saman og það voru vissir tungu-
mála erfiðleikar sem gerðu það
að þau voru lengur að kynnast en
ella, en meðan við vorum þarna
í íþróttahúsinu blandaðist hópur-
Einar Jóhannsson.
inn svo vel saman að eftir það var
eiginlega ógerningur að sjá hver
væri hvaðan.“
- Er búin að vera mikil vinna
í kringum Fenris?
„Já, mjög mikil. Ragnarokk
kom hingað í fyrra og þá kvikn-
aði sú hugmynd að gaman væri
að koma upp samnorrænu verki.
í ár er alþjóðaár æskunnar og
því var lögð enn meiri áhersla á
þetta. Þessari hugmynd var kast-
að fram í algjöru ábyrgðarleysi,
en menn urðu spenntir að sjá
hvort hægt væri að framkvæma
hana og útkoman varð þessi.
Þetta er búið að kosta óhemju
mikla vinnu, mikil bréfaskrif
milli landanna, vídeóupptökur
og allskyns sendingar. Það var
fyrst haft samband við Norrænu
ráðherranefndina og þeir settu
það skilyrði að öll Norðurlöndin
yrðu með, ef þeir ættu að styrkja
þetta. Norðmenn treystu sér ekki
til að taka á móti þessu og í Sví-
þjóð var þetta líka mjög erfitt.
En við hefðum aldrei fengið að
sleppa tveimur löndum, svo við
fórum til Svíþjóðar þó það væri
fyrirfram vitað að það yrði lélegt.
Við fengum ekki nema 25 áhorf-
endur, en sýningin var þrátt fyrir
það ágæt. Aðsókn hefur verið
góð annars staðar, t.d. fengum
við um 2000 manns í Færeyjum."
- Hefurðu starfað með ungl-
ingum áður?
„Ekki á þennan hátt. En það
hefur alltaf verið mikið af ungl-
ingum heima hjá okkur í kring-
um Báru og þannig hefur maður
kynnst þeim. Ég þekki þessa
krakka líka vel, því ég hef verið
mikið inni í Dynheimum í sam-
bandi við endurbætur á húsinu.
Það er gaman að vinna með ungl-
ingum og ég held að mér sé óhætt
að segja að allir séu ánægðir með
hvernig til tókst nú.“ - HJS