Dagur - 12.12.1985, Qupperneq 6

6 - DAGUR - 12. desember 1985
/' dagsljósinu.
Eitt brýnasta verkefnið í HUðarfjalli er endumýjun stólalyftuiuiar.
Árum saman var aðstaðan í
Hlíðarfjalli við Akureyri talin
ein sú besta til skíðaiðkana á
landi hér. Því miður hefur
þetta breyst til hins verra á til-
tölulega skömmum tíma.
Margir virðast hafa skýringar
á reiðum höndum og hafa látið
álit sitt i Ijósi bæði í ræðu og
riti. Engum dylst sem fylgist
með uppbyggingu slíkra staða
sem Skíðastaða í Hlíðarfjalli,
að ekki er nóg að gera vel í
byrjun og síðan ekki söguna
meir. Þróun á sér stað í slíkum
málum sem öðrum. Þegar
staðurinn var að byggjast upp
þóttu toglyfturnar gömlu, góð-
ar og gildar. Þar þurftu menn
að hanga á handaflinu einu
saman upp erfiðar og brattar
brekkur í þessum togbrautum,
ef þeir áttu ekki þar til gerð
belti, sem léttu mönnum
hangið. Þessar togbrautir
þóttu bylting og gerðu það að
verkum að mikil aukning varð
í notkun skíða sem tómstunda-
gamans fyrir almenning. Þá
var ekki risinn sú alda líkains-
ræktar og trimms sem ýtt hefur
við mörgum og hvatt til að
hugsa um heilsuna.
Því var það enn meiri bylting
þegar stólalyftan kom í Hlíðar-
fjall árið 1967. Þá töluðu menn
um Hlíðarfjall og aðstöðuna þar
sem hún væri á heimsmæli-
kvarða. Því er ekki að leyna að
þessi ágæta stólalyfta varð til þess
að stórauka enn aðsókn að skíða-
svæðinu í Fjallinu. Skíðahótelið
sem byggt var úr gamla sjúkra-
húsinu á Akureyri fyrir 1960 varð
allt í einu alvöru skíðahótel eins
og gerist í útlöndum. Fólk pant-
aði sér gistingu í skíðahótelinu
og kom til Akureyrar ár eftir ár
og naut þess að vera í Fjallinu og
þess besta sem fyrirfannst á ís-
landi í þessum efnum.
Frá þeim tíma að stólalyftan
kom hefur verið fremur hæg þró-
un í allri uppbyggingu. Vissulega
hefur verið skipt úr gömlu kaðla-
togbrautunum yfir í nútímalegri
búnað. Fað er bara ekki nóg til
að halda í við það sem gerist ann-
ars staðar. Svæðið í Hlíðarfjalli
er talið eitt það besta sem finnst
á landinu eins og áður sagði. Pað
er ekki nóg, því ekki er landið og
landslagið skapað af mannavöld-
um, heldur á að skapa fólki að-
stöðu í landslaginu til að skíða og
vera úti. Þeir sem til þekkja segja
að með tiltölulega litlum tilkostn-
aði sé mögulegt að koma upp að-
stöðu sem gerir dvöl í Fjallinu
skemmtilegri og meira aðlaðandi
en nú er. Pað er ekki möguleiki,
þótt fólki þyki gaman að vera
uppi í Fjalli á skíðum, ef það þarf
að standa í biðröðum við þær fáu
lyftur sem á svæðinu eru mestan
hluta þess tíma, sem annars var
ætlaður til að renna sér á skíðum.
Hvar liggur sökin? Er hún hjá
þeim sem stjórnað hafa skíða-
svæðinu á þessum árum, eða er
hún hjá þeim sem hafa með fjár-
veitingar að gera, sem eiga að
stuðla að viðhaldi og uppbygg-
ingu staðarins. Telur bæjarstjórn
og bæjarráð að því fjármagni sem
lagt er í Fjallið sé illa varið, eða
betur komið annars staðar. Ætli
svarið sé: Það er um svo marga
pósta að ræða sem bærinn þarf að
hugsa um, að það hlýtur að koma
niður á einhverju, svo sem Fjall-
inu. - Eflaust eru ýmsar skýring-
ar til varðandi þetta mál.
ívar Sigmundsson forstöðumað-
ur Skíðastaða sagði að íþróttahöll-
in hefði fengið megnið af því fram-
kvæmdafé sem látið var til upp-
byggingar íþróttaaðstöðu á Ak-
ureyri. Ekki taldi hann það óeðli-
legt, þar sem íþróttahöllinn væri
mikið og dýrt mannvirki. ívar
sagði að það væri viðurkennd
staðreynd, að frá náttúrunnar
hendi væri aðstaðan í Hlíðarfjalli
til skíðaiðkunar sú allra besta á
landinu. „Það var vel staðið að
þessum málum í byrjun. Síðan
var allt stopp. Þar liggur hundur-
inn grafinn. Við verðum að passa
okkur á því að slíkt komi ekki
fyrir aftur.“
Árið 1978 var gerð áætlun um
nýja lyftu við Strýtu. Einnig var
á þeirri áætlun hugmynd um kaup
á nýjum snjótroðara. Byggja átti
áhaldahús, húsnæði fyrir tíma-
töku, kaupa átti ný og fullkomin
tímatökutæki, merkja göngu-
brautir, byggja hús við brautirn-
ar. Á þessum tíma er búið, að
gera allt þetta, nema að koma
upp lyftunni. Barlómur þeirra
sem vinna við Skíðastaði og
stjórna málum þar, hefur snúist
um að lyftan sem áætluð var við
Strýtu hefur ekki fengist. Enda-
punkturinn er að nálgast því líkur
eru á að nýja lyftan verði komin
upp fyrir næsta vetur.
Eins og ívar sagði er nauðsyn-
legt að halda áfram uppbyggingu
aðstöðunnar ef veita á þá þjón-
ustu sem eðlileg getur talist á
svona stöðum.
Eins og áður sagði var skíðalyft-
an í Hlíðarfjalli reist árið 1967.
Það segir sig sjálft að svo gamalt
mannvirki af þessari gerð þarf
mikið viðhald. Eitt af því sem
„Ég hef ekki orðið var við
stuðning Kvennaframboðs-
ins,“ segir Ivar Sigmunds-
son, framkvæmdastjóri
Skíðastaða.
forráðamenn Skíðastaða leggja
til að verði gert fljótlega er að
endurnýja þá lyftu. Afkastageta
hennar er nú 600 manns á
klukkutíma. Ef farið verður í
breytingar og viðgerð á henni
mun afkastageta aukast um
helming. Lyftan í Strýtu flytur
um 500 manns á klukkutíma.
Samkvæmt tillögum á að flytja
hana í svokallaða Hjallabraut
sem er norður af stólalyftunni.
Auk þess er hún 250 metrum
lengri en lyftan þar. Við Strýtu
kemur síðan þessi umtalaða
langþráða lyfta, sem mun flytja
1000 manns á klukkutíma. Hún
verður tæplega 300 metrum
lengri en núverandi lyfta. Með
tilkomu hennar opnast möguleik-
ar á mun stærra og betra skíða-
svæði, auk þess sem fallhæð er
180 metrum meiri. Þegar og ef
þessum framkvæmdum verður
lokið fyrir næsta vetur verður af-
kastageta lyftanna helmingi meiri
en í dag. Þá er biðraðapirringurinn
nánast úr sögunni. „Eg hef ekki
trú á að þessi framkvæmd verði
stoppuð héðan af,“ sagði ívar
Sigmundsson.
Nýja lyftan hefur þegar verið
pöntuð og einnig er byrjað að
byggja undirstöður undir hana.
Um framtíðarskipulag er það að
segja að ef skíðasvæðið verður
stækkað, verður það til norðurs.
Til eru teikningar af skipulagi
sem segja til um staðsetningu
„Ég þekki þetta af eigin
reynslu,“ segir Gunnar
Ragnars, bæjarfulltrúi Sjálf-
stæðisflokksins.
næstu lyftu. Mun hún koma í
Reithóla sem eru nokkuð norðan
við lyftuna við Strýtu. Einnig á
sú lyfta að ná ofar en komandi
lyfta í Strýtu.
Um gamla skíðahótelið er
margt að segja. Sjálfsagt var það-
talið gott og fallegt þegar það var
reist úr gamla sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri. En nútímakröfur eru það
miklar að hótelið er úr sér
gengið. Enda lítið sem ekkert
verið gert til að láta það standast
kröfur tímans. Innréttingar eru
nánast allar ónýtar. Lítið sem
ekkert hefur verið gert við efri
hæð hússins síðan það var byggt
um 1960. Aðkoman að húsinu er
mjög óaðlaðandi. Ef hlánar er
eitt forarsvað kringum húsið.
Forina bera menn inn í húsið
með sér á skónum. Mjög þröngt
og dimmt er þegar komið er inn.
Vita menn nánast ekki hvert á að
fara þegar kemur á þröngan
gang. Ef fólk vill fá sér veitingar
og njóta útsýnis úr húsinu er
mjög erfitt að sjá út vegna þess
að gluggar eru það ofarlega á
veggjum. Einnig er vonlaust fyrir
fólk að sitja í rólegheitum með
kaffið sitt og ætla að horfa til
fjalls og fylgjast með því sem ger-
ist á skíðasvæðinu, því salurinn
snýr til austurs, frá Fjallinu. Hætt
var að taka á móti gestum til gist-
ingar fyrir tveimur árum. Nú er
aðstaðan á efri hæðinni notuð til
að taka á móti skólahópum til
„Aðrir hlutir mikilvægari,“
segir Valgerður Bjarnadótt-
ir, bæjarfulltrúi Kvenna-
framboðsins.