Dagur - 01.07.1987, Qupperneq 7

1. júlí 1987 - DAGUR - 7
Einbeitingin leynir sér ekki. Eyrun sperrt, kjafturinn galopinn og spennan í. Svo þegar skipunin barst, var tiplað á tánum, engin gelt heyrðust, vinnubrögðin voru markviss og örugg.
algleymingi. Hann bíður eftir skipun frá eiganda sínum. . .
um sem voru í fjörugasta lagi,
enda sagði Gunnar að hann væri
nýbúinn að hleypa þeim út. En
þegar hingað var komið, voru
blaðamenn orðnir svo fullir
áhuga, að Gunnar hefur sjálfsagt
ekki séð annan kost vænni, en að
bjóðast til að sýna okkur hvernig
hundarnir vinna, sem hann og
gerði. Það þurfti ekki að segja
þetta tvisvar, og kallaði hann á
Roy, Ringo og Lars. Rétt við
bæinn er girðing þar sem í voru
nokkrar rollur, sem ætlunin var
að nota.
Spenna færðist yfir okkur, og
hundana greinilega líka þegar
innfyrir var komið. Gunnar kall-
aði á hundana og lét þá alla
leggjast. Hann sagðist nota þá
líkt og klukku, þannig að þeir
færu hring um hópinn. Með
ákveðnum skipunum sem fólust í
blístri, og setningum líkt og:
„Roy, hægri! Leggstu Roy! Lars
vinstri!“ o.s.frv. fóru hundarnir
einn og einn eftir þessum skipun-
um, fóru þangað sem þeim var
sagt, og lögðust þegar það átti
við. í staðinn fyrir að gelta, löbb-
uðu þeir að hópnum og færðu
hann þannig til. Og ekki lét
árangurinn á sér standa, féð hélst
í hnapp og fór einmitt þangað
sem ætlunin var að það færi.
Blaðamenn Dags voru vægast
sagt heillaðir af þessu; það var
stórkostlegt að verða vitni að
svona löguðu. Ekki var einbeit-
ing hundanna minni eins og sést á
myndunum hér á síðunni, þeir
minntu helst á ketti sem læðast á
eftir bráð, nema tilgangurinn,
sem ekki var grimmd eða illúð
hjá þeim.
Gunnar var auðvitað spurður
að því hvort ekki væri mikill
munur í göngum á haustin, að
hafa svona hunda. Hann sagði
svo vera, og einnig væri einn
kostur áberandi, en hann er sá að
það er eins og rollurnar verði
þægari, þær venjast hundunum
og læra hvað þær eiga að gera.
Við látum hér staðar numið,
en blaðamenn kvöddu Gunnar,
þökkuðu fyrir sig og héldu fróð-
ari áfram ferð sinni um Þingeyj-
arsýslur, ákveðnir í að láta sig
ekki vanta á landsmót.
Myndir: mþþ
Texti: VG
Heimasætan Lísa Gunnarsdóttir og frænka hennar úr Þingvallasveit, Linda
Helgadóttir með einn af hundunum.