Dagur - 10.10.1989, Blaðsíða 14

Dagur - 10.10.1989, Blaðsíða 14
14 - DAGUR - Þriðjudagur 10. október 1989 _ Minning: T Lísbet Tryggvadóttir Fædd 3. september 1904 - Dáin 28. september 1989 Hún amma Lísa er dáin. Þessi frétt barst frá manni til manns, meðal ættingja og vina. Fréttin sú kom eng- um á óvart er til þekktu, og frekar var ástæða til að gleðjast en hryggjast í þessu tilfelli. Gömul kona, sem búin var að skila sínu ævistarfi, farin að kröftum og heilsu, og ekkert annað framundan. Samt setur mann hljóðan. Við stöldr- um við í daglegu amstri, og minning- arnar renna í gegnum hugann. í mín- um huga eru þær skýrastar, þar sem barnabörnin hennar áttu í hlut. Það var alltaf ljúft að koma til ömmu og afa á Reynivöllunum, alltaf var ein- hvern gómsætan mola að finna í eld- hússkápnum hennar og hún hafði alltaf nægan tíma aflögu. Þaö var líka ætíð tilhlökkunarefni hjá dætr- um okkar þegar amma Lísa ætlaði að koma og passa að kvöldi til. Þá var ef til viil von um eilítið meiri eftirláts- semi en vanalega og kannski að vaka svolítið lengur frameftir. Það var líka svo undur notalegt að kúra í fangi ömmu á meðan hún raulaði þær í svefn. Lísbet Tryggvadóttir var fædd að Melum í Fnjóskadal 3. september 1904, og var því rétt orðin 85 ára þegar hún lést. Foreldrar hennar voru Hólmfríður Steinunn Hall- grímsdóttir og Tryggvi Kristjánsson, og eignuðust þau sex börn. Fimm þeirra komust til fullorðinsára, en eru nú öll látin. Þegar Lísa var 6 ára, dó faðir hennar af slysförum og á sama ári dó yngsti drengurinn á fyrsta ári. Fjölskyldan bjó þá á Aust- ari Krókum, sem var býli út á Flat- eyjardalsheiði og löngu komið í eyði nú. Ef grænu tóftarbrotin mættu mæla, gætu þau sagt marga erfið- leikasöguna, sem við nútímafólk ætt- um bágt með að skilja. Við sjáum aðeins náttúrufegurðina, sem blasir við augum, er við keyrum þar um á björtum sumardögum. En það hefur ekki alltaf verið sól og sumar þar. Veturinn á þessum slóðum var snjó- þungur, og þurftu ábúendur oft að grafa sig niður að vatnsbóli og úti- húsum allt að 15-18 tröppur niður. Þarna á þessum stað stóð ekkjan ein uppi með fimm börn, eina kú, fáeinar kindur og sennilega einhverj- ar skuldir, því nú átti að selja kúna á uppboði. Ekki þýddi að deila við dómarann og uppboðið var haldið. En þá skeði það, að kúna keypti maður nokkur á 50 krónur. Ekki veit ég nein deili á þeim manni, því miður. En hann batt upp í kúna og teymdi hana í fjós til Hólmfríðar. Mikil hjálp hefur þetta verið fyrir hana, með ung börn og mjólkur- þurfi. Þó sundraðist fjölskyldan eitthvað. Lísa var um tíma með móð- ur sinni eftir þetta en ung fór hún til vandalausra, og ung var hún þegar hún fór að vinna fyrir sér á hinum og þessum stöðum. Ekki er að efa, að óblíð tök lífsins á fólki hér áður fyrr, hafa mótað það að meira eða minna leyti, seigla, skap og dugnaður, en stórt hjarta sem við fengum svo vel að kynnast hjá þessum mæðgum. Hólmfríður dvaldi á heimili Lísu og Gests mörg síðustu árin, og þar naut hún umönnunar þegar heilsan brást. Lísa var að vísu ekki ein um það, Gestur lét sitt ekki eftir liggja. Lengi verður í minnum höfð sú nær- gætni og alúð sem hann sýndi tengda- móður sinni er hún lá banaleguna. Þau Lísbet og Gestur giftust á ann- an í jólum árið 1926, og eignuðust fjögur börn, Báru, Rögnu, Tryggva og Sigurð, sem öll eru búsett hér á Akureyri. Foreldrar Gests voru Sigríður Sig- urðardóttir og Jóhannes Sigurðsson og bjuggu á Vestari Krókum á Flat- eyjardal og síðan að Ytra Hóli í Fnjóskadal, með stóran barnahóp. Auk Gests er ein systir enn á lífi, háöldruð. Svo til allan sinn búskap, eða hátt í 63 ár, hafa þau Gestur og Lísa búið hér á Akureyri og alltaf á Eyrinni. Fljótlega lögðu þau út í það að byggja sér hús við Norðurgötu 34. Þar höfðu þau kýr og kindur í skúr á baklóðinni sér til búdrýginda í þó nokkur ár. Árið 1946 byggðu þau sér svo stórt hús að Reynivöllum 2, og þar var heimili þeirra upp frá því. Hann vann verkamannavinnu alla sína starfstíð eftir að þau komu til Akur- eyrar og sótari bæjarins var hann í 18 ár. Þó að verkamannalaun í þá daga væru ekkert til að státa af, gátu þau með harðfengi, sparnaði og elju búið börnum sínum fallegt og myndarlegt heimili. Þrátt fyrir það virtist hann alltaf hafa tíma til að rétta náungan- um hjálparhönd, og greiðvikni þeirra beggja fengu margir að kynnast, bæði innan og utan fjölskyldunnar. Lísa vann mikið utan heimilisins eftir að hún fór að komast að heiman frá börnunum. Lengi vann hún í fiski og svo í hreingerningum. Lengst af gerði hún þó hreinar skrifstofur Ú.A. ásamt Rögnu dóttursinni. Lísa var frábærlega vandvirk og sam- viskusöm að hverju sem hún gekk og vann öllum af fyllsta trúnaði. Hún starfaði mikið á fyrri árum í Verkalýðsfélaginu Einingu og síðar í Slysavarnadeild kvenna á Akureyri, þá kynntist hún og vann með mörg- um góðum konum, sem hún minntist oft á með hlýju. Þá var hún líka í kórum sem störfuðu hér um árabil, fyrst í Hörpukórnum og svo í kvennakór Slysavarnafélagsins, sem Áskell Snorrason stjórnaði. Þarna átti Lísa margar ánægjustundir, því hún hafði góða söngrödd og mikla unun af öllum söng. Annars var Lísa mjög heimakær og undi sér best heima við. Hin síðari ár sitjandi með hekludót eða prjón- ana sína við litla gluggann í borð- króknum. Gáði hún þá gjaman út um gluggann af og til, hvort gesta væri von, og birti þá jafnan yfir svip hennar er hún heyrði litla fætur trítla upp stigann og lítið andlit birtist í dyragættinni. Þegar svo að því kom að vinnulú- inn h'kaminn fór að láta undan, svo hún gat ekki lengur unnið tók Gestur aftur við hjúkrunarstörfum. Lengi vel sinnti hann henni heima og hlúði að henni eftir mætti, eins og hann hafði hlúð að móður hennar áður. Ragna dóttir hennar og Davíð tengdasonur bjuggu öll árin á neðri hæðinni, og þau voru ótalin sporin upp stigann, til að líta til með gömlu hjónunum, og aðstoða þau á alla lund. Svo kom að því að Gestur fann vanmátt sinn við að annast hana heima. Þá fóru þau á Dvalarheimilið Hlíð. í fyrstu var Lísa ekki sátt við að yfirgefa hornið sitt og gluggann á gamla heimilinu. En eftir að þau voru flutt, virist hún ánægð og þakk- lát fyrir allt sem fyrir hana var gert þar. Áfram hélt Gestur að hlynna að henni og undi vel sínum hag. Nú var þungu fargi af honum létt, laus við þá ábyrgð, sem orðin var honum um megn heima fyrir. Enda þreyttist hann aldrei á að lofa og vegsama elskulegheit starfsstúlknanna þar, sem ekki hvað síst reyndi á nú síð- ustu vikur og mánuði. Við erum öll þakklát fyrir þá umönnun sem hún fékk þar. En alltaf, fram á síðasta dag, sat hann hjá konu sinni með prjónana sína, og fylgdist náið með líðan hennar. Nú er amma Lísa horfin sjónum okkar. En ég hef þá öruggu trú, að eftir sem áður vaki hún yfir velferð okkar, sem hún Iét sér svo annt um. Við minnumst hennar öll með þakk- látum hug. Blessuð sé minning hennar. Kristín Halldórsd. Því ekki að hvílast vel? Dýnur í öll rúm - stífar eða mjúkar — 35 kg svampur. Latexdýnur ★ Eggjabakkadýnur. Sauma yfir dýnur og púða. - Úrval áklæða. Sendi í póstkröfu. V/SA E Svampur og Bólstrun Austursíðu 2, sími 96-25137. RARIK RAFMAGNSVEITUR RÍKISINS ÚTBOÐ Rafmagnsveitur ríkisins óska eftir tilboðum í eftirfar- andi: RARIK-89006 7/i2 kV Aflstrengur Opnunardagur: Miðvikudagur8. nóvember 1989 kl. 14.00. Tilboðum skal skila á skrifstofu Rafmagnsveitna ríkisins, Laugavegi 118, 105 Reykjavík, fyriropnun- artíma og verða þau opnuð á sama stað að við- stöddum þeim bjóðendum sem þess óska. Útboðsgögn verða seld á skrifstofu Rafmagnsveitna ríkisins, Laugavegi 118, 105 Reykjavík, frá og með þriðjudegi 10. október 1989 og kosta kr. 300,00 hvert eintak. Rafmagnsveitur ríkisins Laugavegi 118 ■ 105 Reykjavík. Fædd 23. apríl 1927 - Dáin 20. september 1989 Hún fæddist með vorinu og kvaddi með haustinu. Það var táknrænt fyrir Hillu, því hennar líf einkenndist af birtu og yl, hvar sem hún fór, kraft- urinn var svo mikill að hún var farin áður en maður vissi af. Þegar við hjónin fluttum til Ólafs- fjarðar fyrir hart nær 23 árum, atvik- aðist það svo að Árnahússystkinin, eins og Hilla og systkini hennar voru gjarnan kölluð, urðu okkar bestu vinir og hefir sá vinskapur haldist, þrátt fyrir brottflutning okkar hjóna. Til marks um hjálpfýsi Hillu langar mig til að minnast á atburð sem átti sér stað er við bjuggum í Ólafsfirði. Þannig var að sú er þessar línur skrifar, veiktist og varð að dvelja á sjúkrahúsi um hríð. Þetta var í miðri sláturtíð og var ég nú viss um að ekki yrðu tekin nein slátur á okkar heimili þetta haustið, en viti menn, Hilla vissi þetta og kallaði saman vinkonu okkar, Rögnu, svo og dóttur sína, Sigrúnu. Saman tóku þær slátrin og þegar ég kom heim var allt frágeng- ið. Þetta er vinskapur, og enn í dag fyllist ég gleði þegar ég hugsa til baka um þennan atburð og reyndar margt fleira gott sem kom frá þessari góðu konu. Hildigunnur giftist Ingólfi Bald- vinssyni frá Grímsey, 31. des. 1945 og varð þeim 5 barna auðið. Þau eru: Sigrún, Áslaug, Frímann, Pétur og Óli Hjálmar. Óll búa þau í Ólafsfirði utan Áslaug, sem býr í Kópavogi. Ingólfur átti dóttur frá fyrra hjóna- bandi, Guðrúnu, og býr hún einnig í Ólafsfirði. Öllum þessum hóp reynd- ist hún hin besta móðir og aðstoðaði þau í blíðu og stríðu, eins og hennar var von og vísa. Hilla fæddist í Ólafsfirði og bjó þar alla tíð. Ferðalög var hún ekki mikið fyrir, en leið best heima, en nú hefir hún farið í það ferðalag sem býður okkar allra og er ég þess fullviss að vel hefir verið tekið á móti henni af öllu hennar fólki sem á undan var gengið. Ég efa ekki að hún er þegar tekin til starfa á nýjum vettvangi. Kærleikurinn og gleðin, sem hún var gædd í svo ríkum mæli, hæfa eflaust vel á þeim vettvangi, því uppátæki þau sem hún átti til voru engu lík og vonlaust að láta sér leiðast í návist hennar. Við hjónin og fjölskylda okkar biðjum góðan Guð að styrkja Ingólf, börn og barnabörn og hjálpa háaldr- aðri tengdamóður, sem sér nú á bak annarri tengdadóttur sinni á 2 árum, en hún hefir staðið af sér meiri sjó en þetta og tekist. Far þú í friði. Gógó. Danir leita eftir þekkingu í sauöfjárrækt á íslandi Dagana 11.-16. september sl. voru rúmlega 30 danskir sauð- fjárbændur hér á landi í náms- og kynnisferð. Bændurnir komu hér á vegum endurmenntunardeildar bændaskólans á Dalum á Fjóni. Dvölina hér skipulagði Bænda- skólinn á Hvanneyri. Fyrstu daga námskeiðsins var fjallað um ýmis atriði í íslenskri sauðfjárrækt s.s. kynbótastarfið, skýrsluhald, byggingar, ull og gærur. Þá var einnig farið í réttir, slát- urhús heimsótt og síðari hluta vikunnar var farið í ferðalag norður í Skagafjörð og m.a. farið í heimsóknir til sauðfjárbænda. Sauðfjárrækt í Danmörku er nær eingöngu stunduð sem hlið- arbúgrein með öðrum búskap en þó nokkur aukning er um þessar mundir í sauðfjárrækt í Dan- mörku einkum vegna sameigin- legs markaðar í Efnahagsbanda- laginu. í lok námskeiðsins lýsti farar- stjóri hópsins áhuga sínum á öðru sambærilegu námskeiði næsta ár auk þess sem hann bauð fram aðstoð við skipulagningu námskeiða fyrir íslenska bændur sem yrðu haldin í Danmörku.

x

Dagur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagur
https://timarit.is/publication/256

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.