Dagur - 24.11.1989, Blaðsíða 8

8 - DAGUR - Föstudagur 24. nóvember 1989
spurning vikunnar
Trúirðu á líf eftir dauðann?
(Spurt á Akureyri)
Þorsteinn Pálmason:
„Ég geri það og hef alltaf gert.
Kannski hittir maður aftur
gamla kunningja.“
Helena Dejak:
„Bæði og. Ég býst við að sé líf
eftir dauðann. Það er erfitt að
útskýra það. Þetta er ein af
þessum óráðnu gátum."
Henrietta Kristinsdóttir:
„Það er nú það. Jú, ætli maður
verði ekki að svara því játandi."
Sigurpáll Sveinsson:
„Já ég geri það. Ég get ekki
útskýrt af hverju. Maður hefur
ekki mikið hugsað út í þetta.“
Ágúst Ólafsson:
„Já, alveg eins.“
„Hvað stendur nú til? Er verið
að fara í fugl?“ spurðu kallarnir
á vigtinni á hafnargarðinum á
Dalvík á fimmtudagsmorguninn
í síðustu viku þegar Friðrik
Friðriksson sparisjóðsstjóri á
Dalvík vatt sér inn í kaffistof-
una með blaðamann Dags á
hælunum. Jú, mikið rétt. Þrátt
fyrir rigningarúða var ætlunin
að fara í svartfugl út á fjörð og
við hafnargarðinn lá Búi EA-
100 tilbúinn að leggja upp í
veiðitúrinn. Stefán Stefánsson,
skipstjóri hafði líka tekið dag-
inn snemma og var byrjaður að
tína um borð nauðsynlegustu
hjálpartæki. „Ég held nú reynd-
ar að við þurfum ekki að fara
langt með þennan háf, hann nær
út á fjörð,“ sagði hann um leið
og hann setti risavaxinn háf um
borð. Innan stundar renndi
bifreið fram á hafnargarðinn og
út kom fjórði maðurinn í
túrnum, Gunnar Arason frá
Akureyri. Og þá var allt klárt
að leggja í’ann.
Friðrik Friðriksson (t.v.) og Gunnar Arason sælir með afrakstur dagsins.
Alls veiddust 106 fuglar í túrnum. Myndir: JÓH
Slegist í för með Friðriki Friðrikssyni, Gunnari Arasyni
og Stefáni Stefánssyni á Búa EA-100 frá Dalvík:
í svartfugli á
Eyjafirði
„Og þú ert náttúrlega með
byssuleyfið með þér,“ sagði
Gunnar glottandi við blaðamann
þegar Búi lagði frá bryggju.
Undirritaður játti því. „Sko,
þarna er strax sá fyrsti,“ kom þá
um hæl frá Gunnari og hann
benti á einn fugl við enda hafn-
argarðsins. Þannig byrjaði túrinn
og þegar báturinn var kominn út
úr hafnarmynninu setti Stebbi
skipstjóri sjálfstýringuna á og
byrjaði að útbúa annan háf.
Og þá er að vera
snöggur. . .
Þessi svartfuglsveiðiferð er árleg
hjá þeim Gunnari, Friðriki og
Stefáni. Stefán hefur öll völd við
stýrið og keyrir að fuglunum um
leið og hann sér þá. Þeir sem ekki
þekkja til þessara veiða eru sjálf-
sagt vissir um að svartfugl sé
aðallega skotinn á flugi en svo er
nú ekki því sjaldnast flýgur fugl-
inn burt þegar hann er styggður
heldur kafar hann og þarf því
leikni skotveiðimannanna að fel-
ast í að skjóta þegar fuglinn kem-
ur úr kafi. Svo styggur getur fugl-
inn verið að hann láti ekki sjá sig
upp á yfirborðinu nema fáar
sekúndur í einu og því þurfa
skotveiðimennirnir að vera
snöggir til að skjóta.
Vindáttin ræður miklu þegar
farið er í svartfugl. Best þykir
veiðimönnum að fara þegar vind-
ur hefur verið að norðan en þeg-
ar til sunnanáttar bregður er
sjaldnast mikið af fugli. Fuglinn
getur verið í stórum hópum en
líka einn og einn.
Stebbi skipstjóri fór út með
vestanverðum Eyjafirði en ekki
fór mikið fyrir fugli. Skotveiði-
mennirnir voru komnir fram á
stefni og rýndu á hafflötinn en
mjög erfitt er að sjá fuglinn í golu
eins og var þennan morgun. Þó
sást einn og einn fugl sem vanar
skytturnar áttu ekki í miklum
vandræðum með að ná. Og eftir
því sem fuglunum fjölgaði aftur á
dekki bátsins léttist brúnin á
skyttunum.
í land meö blaðamanninn
Þegar klukkan var að nálgast eitt
var veiðin orðið um 40 fuglar.
„Ja, það er nú ekkert sem heitir
að við förum ekki í land fyrr en
við erum komnir með 100 fugla,“
sagði Friðrik og þóttist þess full-
viss að er á daginn liði ætti eftir
að færast meira fjör í leikinn.
„Já, strákar mínir, þó við komum
ekki í land fyrr en á morgun þá
Framundan eru 10 fuglar í hóp og þeir Friðrik og Gunnar eru komnir í skot-
stöðu.