Dagur - 28.02.1990, Side 5

Miðvikudagur 28. febrúar 1990 - DAGUR - 5
Tómas Ingi Olrich.
athyglisvert svæði, sem í senn
verður helgað útivist og þar getur
fólk fræðst um ólíkar trjátegund-
ir. Ég trúi að trjásafnið verði með
tímanum álíka eftirsótt og Lysti-
garðurinn.
Á svæðinu sunnan Gróðrar-
stöðvarinnar og suður að Btunná
hefur verið mikið plantað og ligg-
ur nærri að þar sé nú komið sam-
fellt gróðrarsvæði. Þær fram-
kvæmdir hefur Skógræktarfélag
Eyfirðinga annast fyrir Hitaveitu
Akureyrar.
Ég vona að þetta fátæklega
yfirht gefi nokkra mynd af því
starfi, sem unnið hefur verið síð-
astliðin tíu ár í umhverfismálum,
og á mikinn þátt í að gera Akur-
eyri að bæjarfélagi, sem nýtur
virðingar hérlendis og erlendis
fyrir framlag sitt til þessara mála.
(Og hefur þá ekki verið minnst
einu orði á þá stórkostlegu
aðstöðu, sem bæjarbúum er búin
í Hlíðarfjalli.) Þessu til staðfest-
ingar vil ég benda þér á umsögn
A. Robertson í ársriti Skógrækt-
arfélags fslands. Robertson er
skógvísindamaður við skógrann-
sóknastofnunina í St. John’s á
Nýfundnalandi. Hann hefur m.a.,
rannsakað mildandi áhrif gróðurs
á vind og skrifað um ráðstafanir,
sem hægt er að gera með gróðri
til að bæta staðviðri. í umfjöllun
sinni í skógræktarritinu nefnir
hann nokkur dæmi um tilraunir í
þessa veru á íslandi. Hann klykk-
ir út með eftirfarandi athuga-
semd: „Að sjálfsögðu er besta
lausnin að fylgja fordæmi Akur-
eyringa og planta trjám og runn-
um saman í íbúðarhverfum, iðn-
aðarsvæðum og almenningsgörð-
um. Umhverfisskógræktin á
Akureyri bætir mjög umhverfið
með því að skýla bæjarbúum fyr-
ir kaldri norðaustanáttinni. Þessi
skógrækt eykur hróður þessa
garðyrkjubæjar norðursins." Ég
er þeirrar skoðunar að ekki sé
með sanngirni hægt að saka þetta
bæjarfélag um að bera ekki fyrir
brjósti hag þeirra, sem vilja njóta
útivistar. Það á einnig við um
skipulagsnefnd bæjarins, sem er
einn þeirra mörgu aðila sem
starfa að hagsmunum bæjarbúa í
umhverfismálum.
Garðyrkjudeild Akureyrar-
bæjar hefur eflst mjög mikið á
níunda áratugnum. Efast ég um
að önnur bæjarfélög eyði meiri
tekjum hlutfallslega til umhverf-
ismála en Akureyrarbær. Þessi
mikli vöxtur umhverfisdeildar-
innar kemur ekki síst fram í því
hve gróðursetning á vegum bæj-
arins hefur aukist mikið á þessum
áratug. Allan áratuginn hefur
verið plantað á innsvæðum bæj-
arins (þ.e. fyrir utan það sem
gróðursett hefur verið í Kjarna-
skógi og bæjarbrekkum) 10 til 20
þúsund trjám árlega. Þess utan
hafa 20 til 50 þúsund tré verið
gróðursett í útsvæði bæjarins á
ári hverju.
Hins vegar er það eðli upp-
græðslustarfs, að árangurinn sést
ekki fyrr en að árurn eða áratug-
um liðnum. Það er því skiljanlegt
að óþolinmæði gæti, ekki síst hjá
þeim sem ekki fást sjálfir mikið
við gróðurstörf. Þvt' vil ég nú, Jón
Hjaltason, nota tækifærið og
bjóða þér inngöngu í Skógrækt-
arfélag Eyfirðinga, því þar starfa
margir, sem, eins og þú, bera hag
bæjarbúa fyrir brjósti, ekki síst í
umhverfismálum. Þú ert, eins og
ég, hrifinn af Kjarnaskógi. Starf-
ið þar hófst fyrir tæpum fjörutíu
árum. Umhverfismálin eiga sér
oft langan aðdraganda eins og þú
sérð af þessu dæmi. Af þessum
sökum verður þú líka að umbera
mér að ræða um málin jafnt í
nútíð, fortíð sem framtíð. Okkur
skógræktarmönnum er þetta eðli-
legt, við getum ekki að því gert.
Að því er varðar athugasemdir
þínar um íbúðarhúsagötur og
samanburð þinn við Breiðholts-
hverfi, er þetta að segja. „Botn-
langar" geta verið góðir, en hafa
eins og önnur mannanna verk,
sína annmarka. Þeir sem búa yst
við „botnlangann" verða að þola
alla þá umferð, sem um götuna
„Ég er þeirrar skoðunar
að ekki sé með sanngirni
hægt að saka þetta
bæjarfélag um að bera
ekki fyrir brjósti hag
þeirra, sem vilja njóta
útivistar. Það á einnig við
um skipulagsnefnd
bæjarins, sem er einn
þeirra mörgu aðila sem
starfa að hagsmunum
bæjarbúa í
umhverfismálum. “
fer. í mörgum tilfellum er æski-
legra að hafa íbúðarhúsagötur
opnar í báða enda, en sjá til þess
í skipulagi að engin óþarfa
umferð laðist að hverfinu. Ég
skal gefa dæmi. Suðurbyggðin er
opin til beggja enda, og þangað
fara fáir akandi sem ekki eiga
þangað erindi. Þess ber og að
gæta að mikill snjór getur gert
íbúum í botnlangagötum crfitt
fyrir. Þessi mál verða því að ráð-
ast af aðstæðum.
Við þurfum ekki að deila um
Dalsbrautina, alla vega ekki
sunnan Þingvallastrætis, því báð-
ir erum við hcnni mótfallnir.
Hins vegar er rétt að geta þess
hér um hvað sú deila snýst.
Akureyringar búa við fremur
erfiðar aðstæður í umferðinni:
Tengsl milli Suður-Brekkunnar
annars vegar og Miðbæjar og
Oddeyrar hins vegar eru erfið.
Neðsti hluti Þingvallastrætis er
afar þröngur. Neðan Mýrarvegar
eru íbúðarhús við götuna. Kaup-
angsstræti er mjög bratt; Oddeyr-
argatan er þröng og brött íbúð-
argata, þangað sem afar óæski-
legt er að beina gegnumakstri.
Hrafnagilsstræti er að mestu mjó
íbúðarhúsagata, og Eyrarlands-
vegur bæði mjór og brattur.
Þórunnarstræti er að vísu breið
gata, en við það standa fjölmörg
íbúðarhús auk þess sem neðsti
(austasti) hluti götunnar er
brattur. Þegar sunnar kemur fer
mikil umferð gangandi fólks yfir
Þórunnarstrætið. Með þrenging-
um og umferðarljósum hefur ver-
ið leitast við að auka öryggi gang-
andi vegfarenda, en það breytir
því ekki að óæskilegt er að beina
aukinni umferð á Þórunnarstræt-
Af öðrum leikurum er rétt að
minnast á Atla Bjarnason, sem
leikur Nilla og á nokkra góða
spretti í hlutverki sínu, og Þuríði
Schiöth, sem leikur ömmuna og
einnig ráðskonu á elliheimili.
Þuríður er skemmtilega hressileg
í hlutverki sínu sem amman, en
nokkuð deyfðarleg í ráðskonu-
hlutverkinu.
Ekki má svo við þetta efni
skiljast, að ekki sé minnst á
Kristján Jónsson, sem leikur
Engilbert, gamlan mann, sem
Daddi heimsækir reglulega.
Kristján nær góðum tökum á
persónunni og skapar skemmti-
lega og sannferðuga mynd af
gömlum manni, sem hefur annars
vegar allt á hornum sér í van-
máttugri tilraun til þess að láta,
sem hann þarfnist engra, en er
hins vegar undir niðri smár og
einmana í þeirri höfnun, sem
þjóðfélagið sýnir eldri borgurum
sínum.
Leikstjóri uppsetningar Leik-
félags Öngulsstaðahrepps á
„Dagbókinni hans Dadda“ er Jón
Stefán Kristjánsson. Hann hefur
unnið verk sitt snyrtilega. Stöður
ganga vel upp og hreyfingar flytj-
enda eru hnökralausar. Hins veg-
ar skortir nokkuð á snerpu í
flutningi, svo að við borð liggur
að á stundum sé of rólega farið.
Freyvangsleikhúsið á sér all-
glæsilega fortíð, þó ekki sé langt
liðið frá því að það var sett á
laggirnar. Skammt er að minnast
,góðra uppsetninga þess á til
dæmis „Tobacco Road“ og
„Kviksandi" fyrir nokkrum
árum. Starfsemi félagsins hefur
verið í nokkurri lægð undanfarin
fáein ár. Uppsetning félagsins á
„Dagbókinni hans Dadda“ vekur
vonir um, að félagið sé aftur á
uppleið og er það fagnaðarefni ef
svo reynis. Haukur Ágústsson.
ið. Af þessum sökum hafa skipu-
lagsfræðingar og skipulagsnefnd-
armenn leitað leiða til að bæta
samgöngukerfið milli Brekkunn-
ar og Miðbæjarins. í gildandi
aðalskipulagi, sem nú er verið að
breyta, var gert ráð fyrir að
Dalsbraut þjónaði einkum þessu
hlutverki að miðla umferð til
Oddeyrar og Miðbæjar og draga
þar með úr umferðaþunga á
Hrafnagilsstræti, Þingvallastræti,
Þórunnarstræti, Oddeyrargötu
og Kaupangsstræti. Dalsbrautin
tengdist í gamla aðalskipulaginu
til suðurs fyrirhuguðu bygginga-
svæði við Naust og Hamraborgir.
Auk þess var gert ráð fyrir að
Mýrarvegur tengdist til norðurs
við Dalsbraut.
í þcim tillögum að nýju aðal-
skipulagi, sem nú er að fæðast, er
ekki gert ráð fyrir að Dalsbrautin
tengist íbúðarsvæðunum við
Naust og Hamraborgir beint. í
því skipulagi er miðað við að
svokallaður Mjólkursamlagsveg-
ur verði mjög mikilvæg sam-
gönguleið milli Suðurhverfanna
og Síðuhverfis og liggi til suð-
austurs frá Mjólkursamlaginu
fram á brekkubrún við Nausta-
bæina. Þaðan er svo tenging nið-
ur á Drottningarbraut, sem ég
geri ráð fyrir að muni gegna all-
vel því hlutverki áð beina umferð
frá suðurhverfunum til Miöbæjar
og Oddeyrar. Ég tel að þessar
tcngibrautir, ásamt Dalsbraut
norðan Þingvallastrætis, muni
leysa þann tengslavanda við
Miðbæ og Oddeyri, sem rætt var
um hér að framan. Því fcr aö vísu
fjarri að lausnin sé fullkomin.
Réttara væri að lýsa henni sem
skásta kosti, frá mínum bæjar-
dyrum séð.
Ég hef þessi orð ckki fleiri að
sinni. Rétt er að leggja áherslu á
það í lokin, að Akureyri stæði
ekki framarlega í umhverfismál-
um, ef hér færu ekki saman mikill
skilningur bæjaryfirvalda á þess-
um málaflokki og rótgróin hefð í
garðyrkju, sem ríkir meðal bæj-
arbúa. Starf einstaklinganna
skiptir ekki síður sköpurn cn starf
bæjarfélagsins. Milli þessara
aðila á að ríkja samstarf, en einn-
ig samkeppni, gagnkvæm hvatn-
ing. Þess ber einnig að geta, að
þó ég telji að bæjaryfirvöld hafi
staðið vel að umhverfismálum,
þá má lengi gera betur.
Ég vil að lokum, Jón, þakka
þér fyrir umfjöllun þína um
skipulags- og umhverfismál. Það
er mikils vert að menn komi sjón-
armiðum sínum á framfæri.
Bráðlcga verður aðalskipulag
Akureyrar fyrir næst 20 árin aug-
lýst. Ér ég sannfærður um að
skrif þín verða fólki hvatning til
að skoða það náið og láta
skoðanir sínar í ljósi.
Akureyri 25.2.1990,
Tómas Ingi Olrich.
-• 2.33
fglSi
m 5 S10:
Z
c.
>
33
0
00
00
00
fi>
c
</>
V
0
Í' c
p+
3
0)
Menntamálaráðuneytið
Um rannsóknarstyrki frá
J. E. Fogarty
International Research
Foundation.
J.E. Fogarthy-stofnunin í Bandaríkjunum býður fram
styrki handa erlendum vísindamönnum til rannsókna-
starfa við vísindastofnanir í Bandaríkjunum. Styrkir
þessir eru boðnir fram á alþjóðavettvangi til rannsókna
á sviði læknisfræði eða skyldra greina (biomedical or
behavioral sciences), þar með talin hjúkrunarfræði.
Hver styrkur er veittur til 12 eða 24 mánaða frá miðju
ári 1991 og á að standa straum af dvalarkostnaði styrk-
þega (18.000 til 22.000 bandaríkjadalir), auk ferða-
kostnaðar til og frá Bandaríkjunum. Einnig er greiddur
ferðakostnaður innan Bandarikjanna.
Til þess að eiga möguleika á styrkveitingu þurfa
umsækjendur að leggja fram rannsóknaáætlun í sam-
ráði við stofnun þá í Bandaríkjunum sem þeir hyggjast
starfa við.
Nánari upplýsingar um styrki þessa veitir Atli Dag-
bjartsson, læknir, barnadeild Landspítalans (s. 91-
601000). - Umsóknir þurfa að hafa borist menntamála-
ráðuneytinu, Hverfisgötu 6,150 Fteykjavík, fyrir 15. júlí
n.k.
Menntamalaráðuneytið,
16. febrúar 1990.