Dagur - 03.03.1990, Side 17

Laugardagur 3. mars 1990 - DAGUR - 17
Öskudagsball
í Dynheimum
Zonta konur á Akureyri stóðu fyrir öskudagsballi í
Dynheimum á öskudaginn. Þar var gríðarlegt fjör og
dönsuðu börn sem fullorðnir af miklum móð. Veitt
voru verðlaun fyrir bestu búningana og síðan var haldin
grettukeppni. Börnin geifluðu sig og skældu sem mest
þau máttu við mikla kátínu áhorfenda. íris Rán hlaut
aukverðlaun fyrir svipbrigði sín en Eggert Hannesson
bar sigur úr býtum í grettukeppninni og sjáum við
sigurgrettu hans hér á myndunum. SS/Myndir: KL
efst í hugo
Af snjóbarningi
Það sást til sólar. Ekki veit ég hvort það
var vegna mistaka veðurguðanna eða
hvað. Sá norðan garri sem nú hefur níst
og barið menh, hefur gert mörgum gramt
í geði. Þeir sem aka um götur á vígreif-
um blikkfákum hafa bölvað því að ekki
megi stoppa á Ijósum án þess að þurfa
að fara út og skafa rúður og Ijós. Og enn
verri verða þeir yfir færð gatna. Alls stað-
ar þar sem menn hittast er rætt um hve
illa sé nú rutt. Ekki séu ruddar nema
aðalleiðir fyrir strætisvagna og varla
það. Heyra má hinn mesta harmasöng:
„Þeir hafa ekki sést í minni götu lengi.
Þeir koma aldrei til okkar. Þetta er alltof
dýrt,“ rymur í bæjarstjórninni o.s.frv.
Éinn er sá hópur sem minnst heyrist í
en er þó verst settur. Á meðan flest okk-
ar láta bílinn hita á sér botninn á leið til
vinnu berjast fótgangandi við hina verstu
drauga. Ekki er nóg með að úti sé fimbul-'
kuldi heldur eru í veginum mörg, mikil og
stór Ijón. Þessi Ijón eru í formi mishárra
skafia. Þar sem áöur voru gangstéttir eru
nú himinhá snjófjöll. Eitt veit ég að ekki
vildi ég reyna að klífa þessi fjöll á leið til
vinnu eða skóla. Þannig er því og varið
með flesta aðra. Himinhá fjöll eru engum
fær nema fuglinum fljúgandi, í stað þess
að nota gangstéttir verða gangandi veg-
farendur að flytja sig út á göturnar. Af
þessu skapast augljós hætta. Um götur
æða urrandi drekar sem illt er að stoppa
í þessari færð ef allt í einu er barn á veg-
inum þegar komið er fyrir horn. Þó börn
séu fjölmenn meðal gangandi vegfarenda
eru fleiri í þeim hópi. Eldra fólk á yfirleitt
ekki gott með að fóta sig í þungri og hálli
færð. En þegar í ofanálag bætast við
himinháir ruðningar er ekki létt fyrir þetta
fólk að fóta sig.
Að standa fyrir hreinsun gatna er sjálf-
sagt ekki auöhlaupið mál og sjálfsagt
dýrt en betur má ef duga skal. Það
hljómar því ankanalega í eyrum þegar
forráðamenn bæjarins segja í fjölmiölum
að þegar sé búið að eyða þeim fjármun-
um sem áætlaðir voru til snjóhreinsunar.
Sé horft til síðasta vetrar hefði mátt ætla
að ríflegar væri skammtað þennan vet-
urinn. En hvað um það, það hlýtur aö
vera krafa bæjarbúa að meiri áhersla sé
lögð á hreinsun gangstétta en nú er gert.
Sú hætta sem skapast af núverandi ást-
andi hlýtur að leiða hugann að því hvort
sé mikilvægara ( þjóðfélaginu: Blikkbelj-
an eða fólkið. Þessari spurningu verðum
við að velta fyrir okkur í alvöru.
Kristján Logason
ra
spurning vikunnar
Hver ertu?
(Spurt á öskudaginn)
Brynjar:
„Ég er Súpermann. Ég er ofsa-
lega sterkur. Já, ég búinn að
borða dálítiö mikið sælgæti.
Það er svo gott.“
Magnús Smári:
„Ég heiti bara Hrói höttur. En ég
heiti samt Magnús Smári. Kom-
um við í Degi? Nei, mér finnst
sælgæti ekki vont.“
Margrét:
„Ég er indíáni. Ég vildi alveg
vera indíáni í alvörunni. Samt
veit ég ekki hvað þeir gera en
þetta er spennandi. Það er búið
að vera mjög gaman í dag.“
Valdís:
„Ég er draugur. Það er fínt aö
vera draugur. Nei, það hefur
enginn orðið hræddur við mig.
Sælgæti? Nei, við höfum ekki
borðað ofsalega mikið sælgæti
í dag, bara pínu.“
Svanhvít Elva:
„Ég er svona pönkari. Það er
gaman. Nei, ég held að ég ætli
ekki að verða pönkari þegar ég
verð stærri.*1