Dagur - 17.10.1990, Blaðsíða 6

6 - DAGUR - Miðvikudagur 17. október 1990
Leikfélag Akureyrar frumsýnir á fóstudag:
Leikritið um Benna, Gúdda og Manna
Leikfélag Akureyrar frumsýnir „Leikritið um Benna,
Gúdda og Manna“ næstkomandi föstudagskvöld og er
þetta fyrsta uppsetningin á þessu leikári.
Höfundur verksins er Jóhann Ævar Jakobsson og er þetta
fyrsta leikritið sem hann skrifar. Til að fylgjast með
framvindu verksins brugðu blaðamenn Dags sér á æfíngu
hjá leikfélaginu fyrir um hálfum mánuði og kemur hér
ágrip af þeirri ferð I máli og myndum.
í upphafi má geta þess að þetta
leikrit er óvenjulegt að því leyti
að eingöngu hefur verið falast
eftir starfskröftum heimamanna.
Leikstjóri er Sunna Borg, leik-
mynd hannar Hallmundur Krist-
insson og Ingvar Björnsson hann-
ar lýsinguna.
Með hlutverk þeirra Benna,
Gúdda og Manna fara þeir Prá-
inn Karlsson, Hannes Örn
Blandon og Gestur Einar Jónas-
son. Þá kemur Jón Stefán Krist-
jánsson við sögu sem póstur.
Lítum á æfinguna. Þetta var
svokallað rennsli og er verkið þá
látið rúlla í gegn án þess að leik-
stjórinn stoppi leikendur af og
komi með athugasemdir. Menn
tóku sér þó hvíld meðan skipt var
um leikmynd og aðeins var
stoppað fyrir Ijósmyndarana.
Þótt enn væri hálfur mánuður í
frumsýningu var uppsetningin
mjög langt komin. Ytri umgjörð-
in var nánast tilbúin, aðeins eftir
að fínpússa lýsingu og smáatriði.
Leikararnir voru líka langt
komnir í persónusköpun og
Benni (Þráinn Karlsson) blæs í munnuhörpuna en Manna (Gestur Einar
Jónasson) er orðið eitthvað illt af landanum. Myndir: kl
höfðu gott vald á textanum þann-
ig að hvíslarinn hafði fremur lítið
aö gera.
Það var létt yfir mannskapnum
fyrir rennslið og meðan á því
stóð. Leikararnir gerðu að gamni
sínu áður en þeir skiptu um ham,
en þeir Þráinn, Gestur og séra
Hannes þurfa allir að túlka dálít-
ið skaddaða menn, hver á sinn
hátt. Þarna eru á ferðinni persón-
ur sem eru mjög ólíkar leikurun-
Gúddi (Hannes Örn Blandon) sýpur á gambranum úr tunnunni góðu.
„Maður getur hugsað sér sögu þjóðar“
- segir Jóhann Ævar Jakóbsson um leikrit sitt
Hann var kallaður „ungur Akureyringur“ í útvarps-
þætti og er hæstánægður méð það, hinn 53 ára gamli
Jóhann Ævar Jakobsson, skapari Benna, Gúdda og
Manna. Jóhann Ævar fæddist í Vestmannaeyjum en
hefur búið það lengi á Akureyri að hann er viður-
kenndur heimamaður. Hann er lærður málari en
vinnur nú á Geðdeild Fjórðungssjúkrahússins á
Akureyri. Við gripum höfundinn í stutt spjall þegar
hlé varð á æfingu ieikfélagsins.
Hver voru tildrög þess að
þú fórst að skrifa leikrit?
Er þetta nokkuð í fyrsta sinn
sem þú stingur niður penna í
stað pensils?
„Nei, en þetta er fyrsta leik-
ritið sem ég skrifa. Á sínum
tíma skrifaði ég bók sem var
gefin út hjá Skjaldborg 1986 og
heitir Afi sjóari, bók fyrir yngri
lesendur. Ætli ég hafi ekki byrj-
að á leikritinu fyrir tveimur
árum. Fyrst kviknaði hugmynd
og maður fór að hugsa um þetta
og skrifa niður. Síðan þróaðist
hugmyndin með tíð og tíma en
ég var ekki alltaf skrifandi.
Loks var ég búinn að skrifa
langt verk sem ég hélt að væri
leikrit en svo reyndist það ekki
vera neitt sérlega gott.“
- Nú?
„Nei, en ég fékk góðan
stuðning. Ég sendi leikkonunni
Maríu Árnadóttur handritið, en
hún býr í Malmö í Svíþjóð. Síð-
an kom hún heim til að sinna
erindum og við notuðum tæki-
færið og fórum yfir handritið og
hún gaf mér góð ráð. Út frá því
skrifaði ég þetta sem er hérna á
fjölunum.“
Ánægjuleg samvinna við
Ieikara og leikstjóra
- Leikritið um Benna, Gúdda
og Manna er samt byggt á hinu
upprunanlega handriti sem þú
vannst að, ekki satt?
„Jú, ég notaði að sjálfsögðu
mikið úr því handriti. Þegar
Leikfélag Ákureyrar samþykkti
að taka leikritið til sýningar þá
fór ég yfir það með leikurunum
og leikstjóra. Sú samvinna var
mjög skemmtileg. Þau voru
gagnrýnin, sem var afskaplega
gott, og vildu sjá breytingar hér
og þar. Ég vann síðan að þess-
um breytingum með þeim.“
- Hvernig tilfinning er það
að afhenda sköpunarverk sitt og
láta menn pota í það, skera og
breyta?
„Þetta var allt í lagi, enda
þekki ég verkið sem mitt og
þekki nánast hvert einasta orð
úr því. Við unnum það mikið
saman að þessu til að byrja
með.“
- Um hvað fjallar þetta
leikrit?
„Það er um þrjá menn sem
allir hafa orðið fyrir slysi á lífs-
leiðinni og skaddast á höfði.
Fyrir bragðið hafa þeir ekki tal-
ist gjaldgengir í þjóðfélaginu.
Gangurinn er eiginlega sá að
þeir hittast og verða vinir.
Reyndar kemur ekki fram í
verkinu hvenær þeir eldri verða
vinir, Benni og Gúddi, en síðan
kemur Manni til skjalanna og
slæst í hópinn. Leikritið er í
þrem þáttum og gerast annar og
þriðji þáttur á öskuhaugum, þar
sem þeir hafa hreiðrað um sig.“
Lofaði konunni
öðru leikriti
- Það má kannski skilja það á
táknrænan hátt að þeir lenda
Jóhann Ævar Jakobsson setur sig í
stellingar á sviðinu með handritið í
höndunum. Mynd: KL
allir á öskuhaugunum.
„Já, menn geta eflaust lagt
ýmsan skilning í þetta leikrit
eftir að hafa séð það, enda má
líkja því við margt. Maður get-
ur hugsað sér sögu þjóðar eða
mannkynsins, hvernig gæti farið
fyrir því. Það gæti lent í einni
öskuhaugabendu. “
- Nú líður að frumsýningu.
Er ekki mikil spenna sem fylgir
því að sjá sitt fyrsta verk á
sviði?
„Jú, ég get ekki neitað því.
Ég fer samt ekkert í kerfi og
mér líður vel. Ég er ósköp
rólegur í verunni og það kemur
sér afskaplega vel í þetta skipti.
Svo er ég orðinn það fullorðinn
að fátt kemur mér á óvart, þótt
ég hafi verið sagður ungur
Akureyringur í útvarpsþætti.“
- Já, ungur eða ekki ungur,
en ertu farinn að líta á þig sem
Akureyring?
„Já, ég geri það. Ég er að
vísu fæddur og uppalinn í Vest-
mannaeyjum og tel það forrétt-
indi að hafa alist þar upp og séð
hvað mannlífið hefur upp á að
bjóða. Það hefur gefið mér
rnikið."
- Nú eru þremenningarnir
þínir komnir á svið. Ætlarðu að
halda áfram á sömu braut og
semja leikrit?
„Já, ég verð eiginlega að
skrifa eitt leikrit í viðbót því ég
er víst búinn að lofa því.“
- Jæja?
„Já, ég lofaði konunni minni
því en ég er ekkert farinn að
hugleiða það sérstaklega. Þó er
eitthvað að fæðast.“
Nú voru sviðsmenn búnir að
töfra fram öskuhaugana og
æfingin hélt áfram hjá Benna,
Gúdda og Manna. Við létum
spjalli okkar því lokið og fylgd-
umst með framhaldinu. SS