Dagur - 13.04.1991, Qupperneq 12

12 - DAGUR - Laugardagur 13. apríl 1991
matarkrókur
Bragðlaukarnir kitlaðir:
Bjarni Sigurjónsson
er kokkur helgarínnar
Bjarni Sigurjónsson, bifvéla-
virki á Akureyri, er í matar-
krók helgarinnar. „Matargerð
og endurbygging eldri bif-
reiða eru áhugamálin. Hvort
tveggja krefst natni þannig að
árangur náist. Um tíma bjó ég
einn og þurfti að brasa ofan í
mig og þá kviknaði áhuginn
fyrir matargerðinni. Ég œtla
að gefa lesendum Dags tvœr
uppskriftir, sem kitla bragð-
laukana. í fyrri réttinum er
stórlúða uppistaðan en í þeim
síðari grísalundir, “ sagði
Bjarni og hér koma upp-
skriftirnar.
Lúða al a Bjarni
Örbylgjuofnaréttur fyrir fjóra
500 g stórlúða
8 msk. smjör
200 g rækjur
3A bolli brauðrasp
V2 bolli rjómi
1 msk. dill
1 msk. paprika
1 msk. sítrónusafi
aromat og salt eftir smekk
Aðferð: Takið hringlaga ör-
bylgjuofnafat m/loki, setjið lúð-
una á fatið. Stráið papriku og
dilli yfir. Setjið 2 msk. af smjöri
ofan á fiskstykkin. Lokið er sett
á og fatinu stungið í örbylgjuofn
í 7 mín. á hæstu stillingu, 650 w.
Á meðan bræðið þið smjörið
og bætið rækjum, brauðraspi og
rjóma samanvið, þannig að
soffan verði stif. Kryddið lítil-
lega með aromati og papriku og
stráið aðeins af dilli yfir.
Þegar mínúturnar 7 eru
liðnar, þá er fatið tekið út úr
örbylgjuofninum og rækju-
fyllingin sett umhverfis fisk-
stykkin á fatinu. Stráið dilli og
papriku yfir. Setjið fatið inní
ofninn á ný á hæstu stillingu, í
4-5 mín.
Takið réttinn út og stráið salti
og sítrónusafa yfir. Lokið sett á
og fatið látið bíða í 3-4 mín.
áður en það er borið fram með
soðnum kartöflum og gulrófum.
Austurlenskur leynigestur
500 g grísalundir
2 laukar
6 stk. ferskir sveppir
V2 gul paprika
V2 rauð paprika
1 tsk. karry
2 tsk. kjötkraftur
V2 tsk. salt
1 peli rjómi
3 msk. sweet and sour sósa
Aðferð: Kjötið er skorið í
ræmur, laukurinn í smátt og
sveppirnir og paprikan í sneið-
ar. Állt steikt á pönnu og brún-
að Iétt. Rjóminn og sweet and
sour sósan, ásamt kryddi sett
yfir. Síðan soðið í rjómanum í
5-7 mínútur. Borið fram með
hrísgrjónum, grófu hrásalati og
kartöflum.
Bjarni skorar á Valgerði
Stefánsdóttur, sjúkraliða,
búsetta að Núpasíðu 1 á Akur-
eyri, í næsta matarkrók. ój
vísnaþáttur
Sveinn á Varmalandi fól
Karli Ágústssyni í Litlagarði
að annast folald sem lent
hafði á flækingi. Karl lýsti því
svo:
Sneplum prýdd á stærð við sauð,
strengist húð á beini.
Metfé sýnist merin rauð
meðtekin frá Sveini.
Karl er elskur að hestum og
kann að hafa keypt fleiri en
hann seldi. Hann kvað:
Að mér safnast eins og sést
ótal hross, en misjafnt liðin.
í Fjósatungu fékk ég hest
fyrsta júní síðastliðinn.
Karl hefur búið við heilsu-
brest, sem hann gefur annað
nafn:
Mína leti leik ég við,
lítt er fetið rofið.
Illa metið ástandið,
ekki get ég sofið.
Pálmi Hannesson orti er hann
gekk úr kirkju:
Meinleg andans magapfn
mæðir herrans gesti.
Ég held að vanti vítamín
í vatnsgrautinn hjá presti.
Stefán Ólafsson orti:
Satt og rétt ég segja vil
um sumra manna kvæði:
Þar sem engin æð er til
ekki er von að blæði.
Næsta vísa varð til í Kristnes-
hæli:
Nú er komið næturhúmið,
náttúran er söm að gæðum.
Ó, að ég fengi eina í rúmið
í engum eða litlum klæðum.
Þetta hafði Kjartan Stefáns-
son að segja um tóbakspíp-
una:
Pípan auka kæti kann
köldum lífs á vetri,
naumast hefur náttúran
nokkurn dýrgrip betri.
Egill Jónasson orti til hjúkr-
unarkonu:
Brosin öll ég þakka þér
þeirra verður saknað.
Ellin hefur horfið mér,
hormónarnir vaknað.
Þá hætti ég á að birta heima-
gerðar vísur. Frjálshyggjan:
Það sem illt að okkur snýr
eigum við að þola
því að innst í okkur býr
undirlægjurola.
Þvíeins hefur harðstjórinn
heljartak á múgnum,
laumar sér í ylinn inn,
aðrir skjálfa í súgnum.
Frjálshyggjan er farsæl þeim
fláráðu og grimmu
sem að út um allan heim
æfa sig í dimmu.
Frjálshyggjan er fagurt orð,
friðar samviskuna
ef að menn á annað borð
eftir henni muna.
Næstu vísur orti Grímur Sig-
urðsson frá Jökulsá. And-
vaka:
Myrkar vofur marka sér
mínar hugrenningar.
Lengi í förum Ijósið er,
langt til dagrenningar.
Hvert?
Kindum okkar elda nú,
ei það verður seinna gert.
Ég fer hingað, þangað þú,
það er ekki að vita hvert.
Verúð:
Best er að hafa varúð við,
víðar skima um bekki.
Þó ég sjái þessa hlið
þekki ég hinar ekki.
Ingibjörg Sigfúsdóttir frá
Forsæludal kvað:
Draumaland þó sökkvi í sjá,
sjálf í vanda standi,
ekkert grandar ylnum frá
einu handabandi.
Ekki veit ég hver orti næstu
vísu né hvort óskirnar hafa
ræst.
Eg vil feginn óspilltur
æskuveginn ganga
og að deyja ölvaður
undir meyjar vanga.
Egill Jónasson kvað um áhrif
Sjónvarpsins á sveitalífið:
Ekki er gefið, ekki brynnt,
öllum hrundið búmanns lögum.
Kúnum er þá aðeins sinnt
ef þær beiða á fimmtudögum.
Næsta vísa var ort í upphafi
bílaaldar:
Þeir sem auðmagn eiga nóg
aka bíl um veginn,
aðrir hafa aðeins skó
opna báðumegin.
Guðrún. Höfundur óvís.
Guðrún mín er létt í lund,
leikur á flesta strengi.
Mig hún gleður marga stund
og mun það gera lengi.
Hannes stutti kom á bæ þar
sem folald var í kró í baðstof-
unni. Missýndist honum og
brostu menn að: Hannes
kvað:
Þetta er ekki þrifalegt grey.
Þetta er Ijótur kálfur.
Enginn gefur honum hey.
Hirði hann skrattinn sjálfur.
Þá koma heimagerðar vísur.
Hafgola:
Langt í norðri golu gauf
gárar Eyjafjörðinn,
en um Pollinn, lim og lauf
lognið stendur vörðinn.
Að yrkja:
Ástríðan sem yljar mér
aldrei verður tamin.
Skársta vísan oftast er
óviljandi samin.
Skætingur:
Sjaldan varstu veikum hlíf,
villtur heims í þokum.
En að gráta glatað líf
gagnar smátt að lokum.
Björn Blöndal í Grímstungu
kvað:
Snjall mér bætir Blesi þor,
blakks ei fætur rasa.
Bjartar nætur, von og vor
við mér lætur blasa.
Þessa kvað Björn um forvit-
inn mann:
Fákinn setti í ferðalag,
fór sá létt að vonum,
gæti hann frétt um grannans hag,
grillt í blett á honum.
Næstu vísu kvað Gísli Ólafs-
son.
Yfir harma sollinn sjá
sé ég bjarma af vonum,
meðan varmann finn ég frá
fyrstu armlögonum.
Einar Friðriksson frá Hafra-
nesi kvað:
Þegar nár ég fell að fold
fjörs afhálli línu
óska ég að austfirsk mold
eyði líki mínu.
Björn Blöndal kvað er hann
horfði hnugginn á eftir
gangnamönnum:
Misjafnt láta menn í dag,
margir gráta og trega.
En aðrir kátir kveða brag
kenndir mátulega.
Næstu vísu kvað Jónas
Björnsson um vínið:
Vínið margan fellir flatt,
fer þá allt í sukkið.
En vínið líka getur glatt
ef gætilega er drukkið.
Sigurður Gíslason kvað einnig
um vínið:
Vekur hryggð og viðurstyggð
vínsins spilli - máttur,
flæmir dygð úr bæ og byggð
bragna villi - háttur.
Enn um vínið, eftir Pétur
Jónsson:
Fjör og máttur fjara brátt,
feigð í gáttum kviknar.
Lyftum hátt við lokaþátt
lífsins sáttabikar.
Þessa hressilegu skammavísu
heyrði ég nýlega, en segi ekki
tildrög hennar né hver orti:
Þú hefur aldrei eignast vin.
Allir sjá þín lýti.
Þér hefur jafnan kippt í kyn
kölska gamla í víti.
Andrés H. Valberg orti þess-
ar vísur á útreið með vinum:
Lands um breiðan listi-stig
læt ég skeiða folann,
fjöllin seiða og fjötra mig,
fersk er heiðagolan.
Faxi létta fætur ber,
fer á spretti þýður,
lendaþéttur, liðasver,
leggjanettur, fríður.
Gera ekki gagnið betra
gæðingar um sveitirnar
en tuttugu og tveggja vetra
töltarinn hans Lárusar.
Þegar Karl Friðriksson kom
að Garði í Mývatnssveit öðru
sinni, skildi hann þessa vísu
eftir:
Undarlegt er ævistríð,
atvik þess og kraftur.
Mér þótti ekki Þura fríð,
þó er ég kominn aftur.