Dagur - 31.08.1991, Síða 12

12 - DAGUR - Laugardagur 31. ágúst 1991
Matarkrókur
„Grillréttir er
kitla bragðlaukana“
- segir Ævar AustQörð
Ævar Austfjörð, starfsmaður
hjá Kjötiðnaðarstöð KEA, er
í matarkrók blaðsins. Ævar er
að lœra kjötiðn og hefur einnig
mikinn áhuga fyrir allri
matargerð. „Sumarið var með
eindœmum gott. Að sögn
kaupmanna hefur sala á úti-
grillum af ýmsum gerðum
aldrei verið meiri en í sumar.
Pótt haustið sé að detta yfir
okkur er ástœðulaust með öllu
að pakka grillinu saman. Við
eigum eftir að fá marga góða
daga enn og því býð ég upp á
þrjá grillrétti, þ.eforrétt, aðal-
rétt og eftirrétt
Hvítlauksristaður humar
fyrir fjóra
16 humarhalar í skel
3-4 hvítlauksrif
1 stilkur steinselja
1 teskeið sítrónusafi
1 matskeið smjörvi
Hvítlaukurinn saxaður mjög
smátt ásamt steinseljunni.
Hrært saman við smjörvann og
sítrónusafann. Smurt á humar-
inn og honum skellt á grillið.
Athugið að skelin snúi niður.
Piparsteik fyrir fjóra
4x200 g nautalundir
grœnn pipar eftir smekk
150 g smjör + sœtt sinnep
1-2 matskeiðar salt og pipar
Fjórar góðar bökunarkartöflur
180 g spergilkál
100 g ferskir sveppir
Smjörið, sinnepið, saltið og
piparinn hrært saman. Kartöfl-
urnar hjúpaðar álpappír og sett-
ar * kolin. Kálið soðið og
sveppirnir steiktir. Græni pipar-
inn mulinn og honum nuddað í
kjötið. Grillað eftir smckk og
borið fram með kartöflunum og
kryddsmjörinu.
Grillaðir bananar
að hætti sælkerans
Fjórir bananar í hýðinu
Fjögur Pipp piparmyntu-
súkkulaðistykki
Bananarnir eru klofnir en þó
ekki í gegn. Súkkulaðinu komið
fyrir í rifunni og bananarnir
grillaðir þar til súkkulaðið er
bráðnað.
„Þessir réttir eru ekki frum-
samdir en þeir kitla bragðlauk-
ana og ekki sakar að bera fram
vín við hæfi,“ sagði Ævar Aust-
fjörð og skorar á Hermann
Brynjarsson, endurskoðanda,
til að mæta í matarkrók að hálf-
um mánuði liðnum. ój
VÍSNAÞÁTTUR
Jón Bjarnason frá Garðsvík
Næstu vísur orti Teitur
Hartmann Jónsson á Eski-
firði: (F. 1890).
Dóra.
Djarfar ferðir, Dóra mín,
í dimmu eru farnar.
Mörg eru sporin mín til þín
og margar hringingarnar.
Ástin gerir augun blind,
enda sjást ei gallar.
Fyrir þinni fögru mynd
fölna hinar allar.
Ekki til sölu:
Pó að aðrir selji sig
og sumir okurverði
tæla engar mútur mig.
- Magabeltið herði.
Pá koma heimagerðar vísur.
(J.B.)
Stakan er mér alltaf nær.
Öðru burt hún ryður.
Eina sem ég orti í gær
ætti að skrifa niður.
Bjargar engu.
Bak við gleði gistir sorg.
Gleymskan er til varnar.
Bjargar engu að bera á torg
beisku minningarnar.
Byrði þín.
Sérhver hefur sitt að bera,
sýnilega, vinur minn,
kemur þér það verst að vera
vitrari en almúginn.
Svona gengur það.
Golan strýkur gluggann minn
gómamjúkum höndum,
hinumegin húsvegginn
hamrar laus úr böndum.
Pessu líka mannlífsmynd
maður stundum lítur:
Einum kastað er í vind,
annar skjólsins nýtur.
Bragi Björnsson frá Surts-
stöðum kveður um hitt og
annað.
Gestaflugan:
Hún um smugu innhlaup á
afar dugleg puðar,
glaðbeitt hugans glugga hjá
gestaflugan suðar.
Mannlífið:
Hljóta á glöpum gálgafrest.
Gæfu setja að veði
þeir sem æfa og iðka mest
óraunhæfa gleði.
Getu vant á víð og dreif
verður þekkingunni
þegar lífsins lygi á sveif
leggst með blekkingunni.
Bragi kvað aldraður:
Löng mér þykir þessi bið,
það er standið auma
að vera orðinn utan við
iðju lífs og drauma.
Egill Jónasson og Karl Sig-
tryggsson á Húsavík áttu í
gamanglettum.
Egill kvað:
Póttir iðin aflakló,
ýmsra sviða manndóm barstu,
að þér lið var oft á sjó
en aldrei miðaglöggur varstu.
Þegar Egill hlaut skáldastyrk
án þess að hafa gefið út bók,
kvað Karl:
Mörg hafa skáldin vaðalsvirk
vonir manna svikið.
Egill þáði þagnarstyrk
og þótti batna mikið.
Egill svaraði:
Af því hefur fjölmargt frést
þótt fátt ég segi
og ætli þér komi ekki best
að aðrir þegi.
Svar Karls:
Pitt er víst að vaxa gengi,
en vel má segja
að þú værir lotulengi
að læra að þegja.
Næstu vísur orti Guðmundur
Ágústsson bifreiðavirki í
Reykjavík.
Vorvísur:
Nýja grassins nálina
nartar lamba morið.
Seytlar inn í sálina
sólskinið og vorið.
Vaknar gró og verður jurt,
vappar kjói um flóa.
Vellir spói vetur burt,
verpir lóa í móa.
Gleymska:
Sveipast landið suddatrekk,
sólina margur spyr um.
Sumarið hjá garði gekk
en gleymdi að berja að dyrum.
Guðmundur Erlendsson
bóndi að Hafrafelli í Reyk-
hólahreppi kvað:
Harða vorið 1949:
Pótt við mér blaki veröld flá
og vindar skaki lífs við stjá,
taumum slaka ei má á
- og ekki af baki detta má.
Skuldirnar:
Pað fylgir mér á banabeð
bölvun sú án vafa
að ég hangi alltaf með
illan skuldaklafa.
Hugleiðing:
Margvísleg er mæða kífs.
Mörg oft raunasporin.
Mörgum þegni þessa lífs
þröngur stakkur skorinn.
Grímur Sigurðsson frá Jökulsá
kvað næstu vísurnar tvær.
Skýringar virðast óþarfar:
Pegar burt þig bar í vor
bærinn fannst mér snauður,
en þú lést eftir þúsund spor
og það var mikill auður.
Út til þín mig eldflaug bar,
aftur mátti venda.
Venusstormar þutu þar,
því tókst ekki að lenda.
Magnús Gíslason á Vöglum
unni víðáttum heiðanna:
Margan seiðir mann að sér
mörkin breið og hálsar,
uppi á heiðum eru mér
allar leiðir frjálsar.
Margrét Rögnvaldsdóttir frá
Réttarholti kvað:
Æskan geymir yndi og fjör,
oft er feimin lundin.
Alltaf dreymin um sín kjör
óskaheimi bundin.
Ólafur Guðmundsson frá
Húsey kvað uni gæðing sinn:
Skurkaði á söndum skjaldan
seinn,
skeifnabönd vill losa
mín þó höndin hafi ei neinn
harðan vönd á Rosa.
Næstu vísu kvað Ólafur
Stefánsson, Borgarey:
Sundur liðast sálarfley
svart afryði og elli.
Býst ég við í Borgarey
ég blæju niður felli.
Skáldkonan Ólína Jónasdótt-
ir frá Fremri-Kotum kvað:
Sigri hrósa fossaföll
fram við ósarætur.
Vill sér kjósa völdin öll
vor með ljósar nætur.
Pálmi Sveinsson frá Reykja-
völlum kvað á hestbaki:
Lands um svæði læt ég hest
lina mæðuslögin.
Gleði og næði gefa best
gömlu kvæðalögin.
Þessa frábæru vísu kvað Pét-
ur Hannesson á Sauðárkróki:
Öldur brunnu um ægis hlað
eld við sunnu rauðan.
Fjallkonunnar fótum að
frjálsar runnu í dauðann.
Pétur Jónasson frá Syðri-
Brekkum kvað:
Veikri fjólu veitir mátt,
vermir hól og rinda
þegar sól og sunnanátt
signir stólinn Tinda.
Þessa vísu mun Karl Ágústs-
son hafa kveðið þá blöðin
voru færri en nú:
Herfilegt er Moggans mont,
mögnuð Tímans lýgi.
Alþýðublaðið verra en vont
og Vísir í gáfnafríi.
Svo bar við á liðnu hausti að
maður hrasaði á votu laufi á
götunni og féll. Þá orti starfs-
bróðir hans:
Ýmis slys sér eiga stað
er það gamla sagan.
Hilmir féll á fíkjublað
flatur beint á magann.
Það má kallast skratti skrýtið,
skýringu ég enga kann.
Hvernig getur laufblað lítið
lagt að velli heilan mann?
Pví við gefa hollráð hljótum
- höfum séð af slysum nóg -
að ganga bara á fjórum fótum
fari hann í Kjarnaskóg.