Dagur - 11.09.1991, Blaðsíða 5

Miðvikudagur 11. september 1991 - DAGUR - 5
„Starfsfólkið er mjög meðvitað um gildi
fyrirtækisins og ber góðan hug til þess“
- spjallað við Gunnar F. Jónasson, verkstjóra hjá Fiskiðju Raufarhafnar
Fiskiðja Raufarhafnar var
stofnuð upp úr Jökli hf. árið
1985. Fyrir þann tíma var
rekstur frystihúss og togara
sameiginlega á hendi hlutafé-
lagsins Jökuls. Sami fram-
kvæmdastjóri og sömu eigend-
ur eru þó að báðum fyrirtækj-
unum. Jökull hf. er að lang-
mestu leyti í eigu Raufarhafn-
arhrepps, sem á yfir 90 prósent
í fyrirtækinu. Jökull hf. á aftur
60 prósent í Fiskiðju Raufar-
hafnar hf.
Gunnar F. Jónasson, verk-
stjóri hjá Fiskiðju Raufarhafnar,
segir að þar séu um sextíu heil
störf, árið um kring. Fyrst og
fremst er unnið við frystingu í
húsinu, en saltfiskverkun er þar
einnig. Hún er þó ekki nema
aukabúgrein vegna takmarkaðs
magns af fiski sem tekið er í salt.
Litlar sveiflur
„Við tökum á móti þrjú þúsund
til þrjú þúsund og fimm hundruð
tonnum á ári liérna í húsinu,"
segir Gunnar. „Árið í fyrra var
ágætt, þó var það ekkert toppár í
framleiðslu en stóð vel undir sér
afkomulega séð. Sveiflur eru litl-
ar í starfsmannahaldi frá ári til
árs. Vinnukrafturinn er mjög
stöðugur, og það er í raun atriðið
sem gerir fyrirtækið sterkt.“
Fiskiðja Raufarhafnar er
stærsti vinnuveitandinn á Raufar-
höfn. Að sögn Gunnars er óhætt
að segja að a.m.k. þriðjungur
íbúanna hafi framfærslu af fisk-
vinnslunni. Margt starfsfólk hef-
ur unnið árum saman í húsinu, og
lítið er um að nýliðar bætist í
hópinn. Um 80 af hundraði
starfsfólksins starfar þar árið um
kring, ár eftir ár. Alltaf er eitt-
hvað tekið inn af skólafólki á
vorin, þegar vana fólkið fer í
sumarfrí.
Fiskiðja Raufarhafnar flutti í
nýtt húsnæði I. febrúar 1988. Þá
var tekin í notkun ný bakkalína.
Gunnar segir að bakkalínan skili
ekki síðri afköstum en flæðilínur
á klukkustund. Eru flæðilínur þá
ekki sá stóri sannleikur eða fram-
tíðarlausn sem ýmsir hafa haldið
fram? „Ég tel að það hafi að
hluta til verið vanstjórnun að
taka upp flæðilínur svo víða. Þær
hafa vissulega sína kosti, og ég er
enginn andstæðingur flæðilína.
Ég sé hinsvegar ekki þessa mörgu
kosti sem verið er að tala um.
Aðalkosturinn við flæðilínu er
hraðinn á hráefninu gegnum
húsið. Ekkert gagn er þó að meiri
hraða ef auka þarf yfirvigt á sama
tíma, vegna þess að menn eru að
missa mikinn vökva úr fiskinum
áður en þeir koma honum í
frost,“ segir Gunnar.
Öll aðstaða breyttist
til hins betra
Bakkalínan liefur gengið mjög
vel undanfarin ár í frystihúsinu.
Öll aðstaða til vinnslunnar
breyttist rnjög til hins betra eftir
breytingarnar og að flutt var í
nýtt húsnæði fyrir rúmum þremur
árum. Áður var vinnslan á tveim-
ur hæðum, hráefnið var flutt milli
hæða í lyftu, sem var mjög óhag-
kvæmt. Vinnuaðstaða fyrir
starfsfólk var líka mjög léleg
miðað við það sem þarna gerist í
dag. „Hérna getur hver kona set-
ið í þægilegum stól, sem hún get-
ur hækkað og lækkað, dregið
fram og til baka og stillt hæð stól-
baksins, auk þess sem unnt er að
stilla þrýsting stólbaksins að lík-
amanum. Svo er hægt að hækka
og lækka borðin. Starfsfólkið er
alls staðar í réttri seilingu við lín-
una. Bakkarnir koma til kvenn-
anna eftir pöntun, þær panta
bakkana með því að ýta á hnapp,
en þessu er stjórnað með iðnað-
artölvu. Þetta kerfi er mjög gott,
maður þarf ekkert afl til að kippa
bökkunum niður á borðin, þeir
renna liðlega,“ segir Gunnar.
Víða um land hefur leikfimi
verið tekin upp í fiskvinnsluhús-
um og öðrum vinnustöðum.
Þetta hefur einnig verið gert á
Raufarhöfn með góðum árangri.
Leikfimin hefur verið stunduð frá
því að flutt var í nýja húsið, en
Magnús Ólafsson, sjúkraþjálfari,
sá um undirbúning og kennslu.
Fiskiðja Raufarhafnar.
Lítið er um fjarverur starfsfólks
vegna atvinnusjúkdóma eða slits.
Langur vinnutími
borgar sig ekki
Undanfarnar vikur hefur verið
nóg að gera hjá Fiskiðju Raufar-
hafnar. Gunnar segir að unnið sé
í snyrtingu og pökkun frá klukk-
an átta til fimm. Ef mikill afli
berst að landi er unnið á laugar-
dögum, en þó aldrei lengur en að
framan greinir. „Þessi störf eru
mjög erfið. Við teljum að við
séum búin að sannreyna að það
kemur til baka aftur ef við förum
að vinna lengri vinnutíma. Þá
verður fólkið þreyttara, afköstin
minnka og mætingar versna hugs-
anlega. Fólkið vill oft á tíðum
ekkert endilega hafa meiri
tekjur. Það tekur tekjurnar þá
bara meira í næturvinnu og eftir-
vinnu. Þegar mikið berst að landi
leggur fólkið á sig, t.d. fullorðnar
konur sem vinna venjulega hálf-
an daginn. Þær mæta þá til vinnu
þann hluta dags sem þær voru
vanar að vera heima. Fólk er
mjög meðvitað um gildi fyrir-
tækisins og mikilvægi vinnunnar.
Starfsfólk ber almennt mjög góð-
an hug til fyrirtækisins. Mórallinn
er líka mjög góður, þótt ég sé
ekki rétti maðurinn til að tjá mig
um það. En fólk sem hefur kom-
ið hingað hefur haft orð á því,“
segir Gunnar.
Gunnar hefur unnið í sautján
ár hjá Fiskiðju Raufarhafnar.
Hann fékk viðurkenningu fyrir
15 ára samfelldan starfsaldur árið
1989. Verkstjóri hefur hann verið
frá 19 ára aldri.
Á Raufarhöfn er gerður út
skuttogarinn Rauðinúpur, eins
Mynd: EHB
og kunnugt er, en auk þess landa
allmargar trillur hjá Fiskiðjunni.
Rauðinúpur sér húsinu þó fyrir
um áttatíu af hundraði þess hrá-
efnis sem þar fer í gegn. Stundum
kemur fiskur af Stakfellinu frá
Þórshöfn, en Jökull hf. átti eitt
sinn liluta í því skipi. Þegar uppi-
hald verður hjá Rauðanúpi, t.d.
vegna slipptöku, bitnar það auð-
vitað fljótt á fiskvinnslunni á
staðnum. Reynt er að stjórna
þessu eftir fremsta megni. Rauði-
núpur var t.d. í slipp á Akureyri
á dögunum, en urn þetta leyti árs
berst oft mikill afli að landi úr
trillum. Þær bjarga því miklu.
Eins er reynt að haga veiðum eftir
þörfum hússins, til dæmis með
því að senda togarann á sjó í
tæka tíð fyrir verslunarmanna-
helgina, þannig að hann geti
landað á fyrsta vinnudegi eftir
| helgina. EHB