Dagur - 21.11.1991, Síða 4

4 - DAGUR - Fimmtudagur 21. nóvember 1991
ÚTGEFANDI: DAGSPRENT HF.
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31
PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI, SÍMI: 24222
ÁSKRIFT KR. 1100 Á MÁNUÐI
LAUSASÖLUVERÐ 100 KR.
GRUNNVERÐ DÁLKSENTIMETRA 725 KR.
RITSTJÓRI: BRAGI V. BERGMANN (ÁBM.)
FRÉTTASTJÓRI: KRISTJÁN KRISTJÁNSSON
RITSTJÓRNARFULLTRÚI: EGILL H. BRAGASON
BLAÐAMENN:
INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR (Húsavík vs. 41585),
JÓHANN ÓLAFUR HALLDÓRSSON, JÓN HAUKUR BRYNJÓLFSSON (íþróttir),
ÓLI G. JÓHANNSSON, ÓSKAR ÞÓR HALLDÓRSSON,
SKÚLI BJÖRN GUNNARSSON (Sauöárkróki vs. 95-35960),
STEFÁN SÆMUNDSSON, ÞÓRÐUR INGIMARSSON
LJÓSMYNDARI: KJARTAN ÞORBJÖRNSSON
PRÓFARKALESTUR: SVAVAR OTTESEN
ÚTLITSHÖNNUN: RÍKARÐUR B. JÓNASSON, ÞRÖSTUR HARALDSSON
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRÍMANN FRÍMANNSSON
DREIFINGARSTJÓRI:
HAFDÍS FREYJA RÖGNVALDSDÓTTIR, HEIMASÍMI 25165
FRAMKVÆMDASTJÓRI: HÖRÐUR BLÖNDAL
PRENTUN: DAGSPRENT HF.
SÍMFAX: 96-27639
Að mæta samdrætti
í þjóðhagsáætlun fyrir árið 1992 er því spáð að þjóðar-
framleiðsla minnki um allt að 2% og þjóðartekjur dragist
saman um 3% vegna þess að viðskiptakjör þjóðarinnar
verði um 3,5% lakari en á yfirstandandi ári. Gert er ráð
fyrir að verðmæti sjávarafla minnki um allt að 11 % á föstu
verðlagi og munar þar mestu um að ákveðið hefur verið
að skera þorskafla niður um fimmtung. Þjóðhagsstofnun
hefur spáð því að viðskiptajöfnuður verði óhagstæður um
14 milljarða króna á þessu ári og muni aukast í allt að 17
milljarða á næsta ári.
Við gerð þjóðhagsáætlunar fyrir árið 1992 var gert ráð
fyrir því að framkvæmdir hæfust við byggingu álverk-
smiðju á Keilisnesi. Eftir að ákveðið var að fresta þeim
framkvæmdum hafa forsendurnar sem reiknimeistarar
Þjóðhagsstofnunar byggðu spá sína á breyst. Flest bend-
ir því til að tekjur landsmanna muni dragast meira saman
en áður var gert ráð fyrir. Margt bendir því til að íslenska
þjóðin verði að breyta um hugsunarhátt og móta sér ann-
an lífsstíl en hún hefur búið við verði ekki brugðist við
vandanum á ákveðinn hátt. Ef framleiðni sjávarútvegsins
minnkar og langur tími líður áður en við getum vænst
tekna af orkusölu er vandséð hvert stuðningur við
atvinnulífið verður sóttur. Þá verður ekki spurt hvað hver
og einn hefur lagt þjóðarbúinu til heldur á hvern hátt
honum hefur tekist að varðveita fenginn hlut.
íslensk velferð hefur byggst á sjávarafla og vinningarn-
ir í því efni fyrst og fremst verið afleiðing af útfærslum
fiskveiðilögsögunnar í nokkrum áföngum auk stærri og
öflugri veiðiskipa. Nú er svo komið að takmarka verður
aðgang að auðæfum hafsins til þess að þau þurrkist ekki
upp og byggðinni í landinu verði þar með veruleg hætta
búin. í því sambandi mega menn gjarnan minnast enda-
loka síldveiðitímabilsins á sjöunda áratugnum. Við þeim
vanda er aðeins til eitt svar. Það svar er að draga úr
kostnaði og auka verðmæti þess afla sem mögulegt er að
veiða úr hafinu umhverfis landið.
í nánustu framtíð verður því að stefna að framleiðslu
og sölu fullunninna hágæða vörutegunda úr sjávarfangi á
erlendum mörkuðum. Hagræðing innan og á milli útvegs-
fyrirtækjanna í landinu er einnig mikilvæg forsenda þess
að þjóðinni takist að halda þeirri verðmætasköpun og þar
með lífskjörum í því horfi sem við sættum okkur við.
Aflaskerðingin og rekstrarvandi margra sjávarútvegsfyr-
irtækja hefur þegar orðið til þess að ýmsir forráðamenn í
sjávarútvegi eru nú farnir að tala saman með endurskipu-
lagningu fiskveiða og fiskvinnslu fyrir augum. Ljóst er að
með aukinni samvinnu rekstraraðila innan sömu byggð-
arlaga er mörgu hægt að hagræða og draga á þann hátt
úr framleiðslukostnaði. Hagræðingin er fyrst og fremst
mál stjórnenda fyrirtækja og íbúa í hverju byggðarlagi.
Svo öflug útvegsfyrirtæki að heimamenn sjá sér hag í að
ákvaxta fjármuni sína í rekstri þeirra eru nauðsynleg í
byggðum landsins. Benda má á Útgerðarfélag Akureyr-
inga sem dæmi um slíkan rekstur. Hreppa- og kauptúna-
rígur verður að víkja fyrir kröfum um minni reksturs-
kostnað og betri nýtingu fjárfestinga í sjávarútvegi. Á
þann hátt getum við mætt þeim samdrætti í þjóðarfram-
leiðslu og þjóðartekjum sem Þjóðhagsstofnun spáir að
verði á næstu árum og tryggt betur afkomuöryggi
landsmanna sem heildar. ÞI
Frímerkí
Sigurður H. Þorsteinsson
Hvað varð um stimpiliim?
í frímerkjaverðlistanum Facit
eru skráðir allir númerastimplar
á íslandi og hvar þeir hafa verið á
hverjum tíma. Þar á meðal er
númerastimpillinn Nr. 60, skráð-
ur sem notaður á Einarsstöðum
frá árinu 1903-1927. Sökum þess-
arar löngu notkunar er hann ekki
sérlega dýr, eða kostar 25,00 kr.
Þá er vitanlega eftir að bæta
þar við verði frímerkisins sem
hann er á.
Á eftir þessu kemur svo
athugasemd. „Nr. 60 var notaður
síðar. Hvar?“.
Nú ætlar undirritaður sér ekki
þá dul að vita allt um notkun
númerastimpilsins Nr. 60. En
svolítið er samt vitað um hann,
því að á bréfi í ábyrgðarbréfa-
safni mínu er hann að finna á
bréfi frá Laugum, sem dagsett er
þann 21. febrúar 1948. Þetta er
ábyrgðarbréf númer 62 frá Laug-
um á téðum degi, sem svo kemur
til Akureyrar þann 25. 2. 1948, en
loks til Reykjavíkur þann
1. 3. 1948. Hvort tveggja sam-
kvæmt stimplunum á bakhlið
bréfsins. Viðtökunúmer í
Reykjavík er svo 2/927, sam-
kvæmt áritun á framhlið bréfsins.
Þá hefir sendingardagur bréfsins
frá Laugum verið skrifaður með
rauðu bleki á bakhlið þess.
Þarna vitum við með skráðri
vissu, að stimpillinn hefir verið
notaður eftir að hann var á Ein-
arsstöðum, að minnsta kosti á
Laugum. Enn standa þó eftir
spurningar: Hvenær kom hann
að Laugum? Bréfhirðing á Laug-
um er opnuð þann fyrsta janúar
1947 og gerð að póstafgreiðslu 1.
júní 1968. Því hefir stimpillinn
ekki verið notaður fyrr en
1. 1. 1947 og sennilega ekki nema
til 31. 12. 1948, en þann tíma hét
bréfhirðingin Laugaskóli. Síðan
var hún nefnd Laugar og fékk
brúarstimpil með því nafni. En
þá vaknar t.d. spurningin: Af
hverju stendur Laugar, en ekki
Laugaskóli á ábyrgðarmiðanum?
Svona er oft hægt að draga
ályktanir af stimplunum og árit-
unum bréfa. Því miður eru svo
líka oft margar spurningar sem er
ósvarað og það er ef til vill vegna
þeirra sem menn halda áfram að
safna og leita svara við einu og
öðru. Sérstaklega á þetta við í
póstsögusöfnun og tegundasöfn-
un frá ákveðnum stöðum eða
svæðum. Má þar minna á söfnun
og rannsóknir frímerkjasafnara í
Þingeyjarsýslu, eða nánar tiltekið
í frímerkjaklúbbnum á Húsavík.
Vænt þætti mér um að fá við-
brögð frá lesendum og viðbótar-
upplýsingar um eitt og annað er
ég kann að taka fyrir í þessum
þáttum. Gætum við síðan miðlað
þeim fróðleik sem safnast hér í
þáttunum, svo að fleirum verði
að gagni en aðeins okkur sem
skrifumst á. Það er um svo marga
þætti að ræða í Heimabyggðar-,
eða Átthagasöfnun, sem oft að-
eins þeir, sem heima búa, eiga
aðgang að. Því er okkur sem ef til
vill erum að safna einhverri sýslu,
eða stað allt annars staðar á land-
inu, nauðsynlegt að fá vitneskju
frá heimamönnum. Þar hafa
Þingeyingar, eins og oftar verið á
undan, með því að skrá Póstsögu
sýslu sinnar og koma henni á
markað fyrir þá er af vilja njóta.
Heimilisfang mitt er, Laugar-
hóli, 510 Hólmavík, vilji einhver
við bæta, það sem hér er sagt og
láta það koma fyrir sjónir fleiri
safnara.
Um klemmur en ekki KEA-brauð
Fimmtudaginn 14. nóvember
hirtist í lesendahorni Dags
athugasemd um stórar plast-
klemmur á KEA-brauðum.
Að hluta til var þetta greinar-
korn fyrirspurn um rekstur
Brauðgerðarinnar, en henni
ætla ég að láta ósvarað þar sem
sú hlið málsins er mér algjör-
lega óviðkomandi. Starfsfólk
Brauðgerðarinnar mun vera
fullfært um andsvör ef þurfa
þykir.
Umræddar klemmur eru aftur
á móti á mínum vegum, þar sem
innflytjandi þeirra er Verslunar-
félagið Miðholt hf. á Akureyri,
en því fyrirtæki veiti ég forstöðu.
Sama dag og greinin birtist í Degi
var hafin sala á þessum klemm-
um hér á Akureyri og víðar. Þær
eru til í 3 stærðum og eru seldar
pokavís. Þar sem í athugasemd
þessari voru vangaveltur um
hvort klemmurnar séu umhverf-
isvænar eður ei, vil ég koma eftir-
töldum atriðum á framfæri:
Klemmurnar eru ekki einnota,
og því frábrugðnar flestum öðr-
um áhöldum sem notuð eru til að
loka pokum. Að auki nýtast hin-
ar misjöfnu stærðir á margt fleira
Á þessari auglýsingamynd frá Miðholti hf. er sýnt hvernig unnt er að nota
umræddar kiemmur. Hér er dæmi um að klemmurnar séu notaðar til að ioka
kaffipokum, nýmjólkurfernum og áleggsbréfum.
en brauðpoka eins og t.d. áleggs-
bréf, kaffipakka, djús og mjólk-
urfernur, harðfiskpakka og frysti-
poka svo eitthvað sé nefnt. í
mörgum tilvikum er því hægt að
varðveita matvæli loftþétt í upp-
runalegum pakkningum og þar
með auka geymsluþol matvæl-
anna og spara einnota umbúðir.
Með þökk fyrir birtinguna.
Verslunarfélagið Miðholt hf.
Sigurbjörn Kristinsson.