Dagur - 04.01.1992, Blaðsíða 12

12 - DAGUR - Laugardagur 4. janúar 1992
Matarkrókur
Matarkrókur vikunnar:
Stroganoff af keflvískum ættum
- Júlíus Guðmundsson, verslunarstjóri, býður í mat
Júlíus Guðmundsson, versl-
unarstjóri í KEA-Sunnuhlíð,
er í rnatarkrók vikunnar.
Hann tók áskorun systursinn-
ar fyrir hálfum mánuði og
œtlar að bjóða lesendum að
matborðinu í stroganoff-rétt,
œttaðan úr Keflavík.
„Nei, þetta er ekki uppskrift
sem ég samdi sjálfur. Þetta er
gömul uppskrift sem ég held að
sé ættuð úr Keflavík,“ segir
Júlíus.
Hann segist borða nautakjöt
tvisvar til þrisvar í mánuði og
þessi uppskrift sé í miklu uppá-
haldi. Sjálfur segist hann ekki
hafa oft tíma fyrir eldamennsk-
una enda mikið að gera við
verslunarstörfin og sönginn um
helgar en Júlíus er söngvari í
hljómsveitinni Namrn. Hann
segist hafa farið á svokallað
sjókokkanámskeið í Verk-
menntaskólanum fyrir nokkrum
árum og blási því stundum ryk-
ið af kunnáttunni í eldhúsinu.
„Yfirleitt reyni ég þá að
nostra dálítið við matargerðina
og hef gaman af að prófa mig
áfram. Ég held að með aldrin-
um fari maður að meta það og
hafa meira gaman af að fá virki-
lega góðan mat,“ segir Júlíus.
Og þá yfir í rétt dagsins.
Stroganoff
750 g nautakjöt
salt
pipar
1 stk. laukur
200 g sveppir
1 ds. tómatpure (70 g)
1 dl vatn
3 dl rjómi
1 stk. paprika
'A tsk. múskat
Aðferð: Kjötið er steikt upp
úr smjöri. Salti og pipar stráð
yfir eftir smekk. Sveppirnir og
laukurinn eru brúnaðir og bætt
út í kjötið ásamt tómatpure,
vatni, rjóma, papriku og
múskati. Rétturinn síðan látinn
sjóða við vægan hita. Gott er að
bera fram með réttinum soðin
hrísgrjón, hrásalat og snittu-
brauð.
Júlíus fór ekki langt þegar
hann skoraði á næsta þátttak-
anda í matarkrók því hann er
Þórður Jakobsson, knatt-
spyrnu- og matreiðslumaður í
KÉA-Sunnuhlíð. Hann mun
veita lesendum innsýn í upp-
skriftabók sína að hálfum mán-
uði liðnum. JÓH
VíSNAÞÁTTUR
Jón Bjamason fiá Gaiðsvíls
Athugasemd frá
ritstjóra
Jón Bjarnason frá Garðsvík,
umsjónarmaður vísnaþáttar
Dags uin margra ára skeið,
lést í byrjun síðasta mánaðar.
í starfi sínu fyrir Dag hafði
Jón jafnan þann háttinn á að
skila inn efni nokkra mánuði
fram í tímann. Fyrir um
tveimur árum hafði hann ein-
mitt orð á þessari vinnutil-
högun sinni við undirritaðan.
Hann sagði þá að það væri
aldrei að vita hvenær maður á
hans aldri kveddi þennan
heim og þess vegna væri gott
fyrir okkur á blaðinu að eiga
„nokkurra vikna birgðir til
góða“ eins og Jón orðaði
það. Hann sagði jafnframt að
við skyldum ekki vera smeyk
við að ganga á „birgðirnar“
ef þannig færi; það væri hon-
um síst á móti skapi.
Að fengnu samþykki að-
standenda Jóns Bjarnasonar
hefur ritstjórn því ákveðið að
birta þau handrit að vísna-
þáttum Jóns sem enn eru
óbirt. Þar með fá hinir fjöl-
mörgu, tryggu lesendur vísna-
þáttarins að njóta enn um
sinn leiðsagnar Jóns Bjarna-
sonar um heim hagyrðing-
anna.
Ritstjóri.
Steingrímur Baldvinsson í
Nesi sendi Agli Jónassyni
hangikjötslæri og vísa fylgdi:
Ég læt þess getið og læt á blað
að lærið er á réttum stað
hjá þér vinur, af því að
ærin er hætt að nota það.
Og Egill svaraði:
Nú hirði ég ei um frost né fjúk
fyrst það er hlaupið á snærið.
Af lyktinni einni er sálin sjúk
og Sigfríður klappar á lærið.
Sagt er mér að þessi sé síð-
asta vísa Jóns Friðrikssonar á
Hömrum í Reykjadal:
Bráðum kveð ég bleikur nár.
Búið um mig í kistu.
Ætli það felli einhver tár
afþeim sem að misstu?
Næsta vísa er ort á þeim tíma
er hrossakjötsneysla var illa
séð af flestum og þótti jaðra
við glæp:
Pétur í Holu píkum ann.
Pilturinn einn sá versti.
Lifandi og dauður liggur hann
í limunum af hesti.
Ekki veit ég betur en að
næsta vísa sé eftir Pál Ólafs-
son skáld:
Undan Kollu á ég Koll,
ég skal kolli veðja
afhenni Kollu og honum Koll
ég skal kollinn gleðja.
Benedikt Björnsson á Víði-
hóli sendi vini sínum þessa
vísu.
Pípan er tóm og geðið grátt
gömlum eftir vana.
Sendu mér nú, ef þú átt
einu sinni í hana.
Sigurður Halldórsson dvaldi
um skeið í Bólstaðarhlíð.
Hann kvað er sól kom upp:
Ylrík sólin okkur hjá
alla þýðir glugga,
en Botnastaðabæinn á
breiðir fjallið skugga.
Hér koma vísur eftir Jónas
Jónasson frá Hofdölum:
Sjálfslýsing.
Að öðrum þræði er ég barn
ekki um dægurmálin skeyti,
en uppreisnar- og efagjarn
er ég svo að hinu leyti.
Ef mér finnst ég kulda kenna,
kæra, þinn ég sæki fund.
Ég er vinur víns og kvenna,
verð fram á dauðastund.
Unað getur vínið veitt,
veit ég engan meiri,
en þegar boðorð braut ég eitt,
brýt ég oftast fleiri.
Vísa um vísu.
Vísan þessi verðlaun á
- varman koss hjá sprundum.
Þó ég segi sjálfur frá
syng ég hana stundum.
Vísa.
Ég er ekki orðinn mát
enn við dægurþrasið,
meðan æskan ör og kát
að mér réttir glasið.
Dægurflugur.
Þegar vínið vermir blóð,
vex mér kvæðadugur.
Eitt er verst, að öll mín Ijóð
eru dægurflugur.
Staka.
Sólin hellir hitageislum
hér á glaðan sveitalýð.
Boðflenna í vorsins veislum
verð ég alla mína tíð.
Þegar skáldið flutti aldrað til
Sauðárkróks:
Hvergi áður kenndi grunns,
keppnin brýndi sinni.
Skyldi ég ráða hér til hlunns
hrakningsferju minni?
Eyjólfur Þorgeirsson frá
Króki kvað á heimleið:
Engu kvíðir Iéttfær lund,
Ijúft er stríði að gleyma.
Blesa ríð ég greitt um grund.
Guðný bíður heima.
ísleifur Gíslason orti svo um
sérstætt óhapp:
Þú hefur liðið þrautakast
þarna fram á teygnum
þegar endinn á þér brast
undan vasafleygnum.
Næstu vísu mun hafa verið
beint að forstjóra elliheimilis,
auðvitað í gamni:
Ellistyrkinn okkar þú
árum saman hirtir.
Hér við söfnumst saman nú
sem þú ekki myrtir.
Bjarni frá Gröf kvað:
Sumir prestum sýna traust
sálina að náða
en ég vil milliliðalaust
láta Drottinn ráða.
Þá kemur vísa eftir Rósberg
Snædal.
Sárið grær en svíður þó
sorgir Ijær og kvíða.
Tækifæri í tímans sjó
tapast ærið víða.
Gísli Ólafsson kvað:
Lýsa þjóðum Ijósin hlý
lífs á slóðum beinum.
En aðrar glóðir geymast í
gömlum hlóðarsteinum.
Vorvísur þessar kvað Sæ-
mundur G. Jóhannesson.
Hýrnar loftið hækkar sól
hvetur margur sporið.
Jörðin fer úr klakakjól,
kemur blessað vorið.
Vorið græðir veika best,
vorið fræðir spaka.
Vorið glæðir vonum flest.
Vorið bræðir klaka.