Dagur - 09.03.1993, Page 14

14 - DAGUR - Þriðjudagur 9. mars 1993
Minning
JU Ingólfur Krístinsson

Fæddur 20. október 1910 - Dáinn 25. febrúar 1993
Fyrstu kynni nn'n af Ingólfi Krist-
inssyni, ömmubróður mínum,
voru í bernsku minni þegar hann
kom frá Akureyri í heimsókn til
okkar í Kópavoginn og tók mig
og litlu systur mfna í „kleinu“. Þá
var mikið hlegið og eftir það
kölluðum við hann Kleinukarlinn
eða þangað til við fórum að kalla
hann Údda frænda. Undir því
gælunafni gekk hann í minni fjöl-
skyldu. Ég var svo lánsamur að fá
að búa hjá þeim hjónum, Ingólfi
og Grétu, í Helgamagrastræti 34
meðan ég var í Menntaskólanum
á Akureyri, samtals í 5 vetur.
Fyrir mig, sem hafði misst föður
minn fáum árum áður, var það
sérstakt lán að fá Údda frænda
sem „plat-pabba“ og þau hjón
voru mér í alla staði sem góðir
foreldrar. Fyrir það get ég seint
fullþakkað.
Ingólfur var Akureyringur í
húð og hár og var stoltur af bæn-
um sínum. Hann kenndi mér
m.a. mikilvægi þess að vera trúr
uppruna sínum og leggja rækt við
heimaslóðir. Það gerði hann svo
sannarlega með virkri þátttöku í
félagsmálum, menningar- og
stjórnmálum bæjarins.
Ungur að árum hóf hann að
iðka íþróttir með íþróttafélaginu
Þór og Fimleikafélagi Akureyrar
og fór með því í sýningarferðir
til Reykjavíkur og víðar. Hann
starfaði og lék með Leikfélagi
Akureyrar um árabil og í mörg ár
söng hann og starfaði með Karla-
kórnum Geysi. Ingólfur var hug-
sjónamaður og baráttu fyrir betra
lífi og var m.a. formaður Starfs-
mannafélags Akureyrar í tólf ár
og var fulltrúi þess á þingum
BSRB í Reykjavík og gegndi
fleiri trúnaðarstörfum fyrir stétt-
arsystkini sín. Það segir sína sögu
um hann að Starfsmannafélagið
gerði hann að heiðursfélaga þess
þegar hann varð sjötugur. Þá átti
hann sæti fulltrúa á aðalfundum
Kaupfélags Eyfirðinga og var um
tíma formaður félagsins Karl II.
Sem fyrr segir var Ingólfur
Akureyringur í húð og hár; hann
fæddist þar og ólst upp. Ungur að
árum missti hann föður sinn og
varð snemma að byrja að vinna
fyrir sér. Hann vann m.a. við
ullarþvott hjá Gefjuni, síðar
skrifstofustörf við póstbátinn
Drang en lengst af vann hann í
Sundlaug Akureyrar eða þar til
hann lét af störfum vegna aldurs.
Ingólfur kvæntist 26. nóvem-
ber 1932 Grétu Jónsdóttur, eni
hún var fædd 3. október 1910 en
lést 25. apríl 1982. Þau hjón eign-
uðust sex börn: Hildi, gifta Guð-
laugi Tómassyni og eiga þau
fimm börn og tíu barnabörn;
Örn, kvæntur Elsu Valgarðsdótt-
ur og eiga þau þrjú börn og fimm
barnaböm; Örlyg, kvæntur Ásu
Jónsdóttur og eiga þau fjögur
börn og fimm barnabörn; Ingólf,
sem er kvæntur Sigrúnu Valdi-
marsdóttur og eiga þau fimmi
börn og níu barnabörn; Grétu,
gifta Sigurði Hallgrímssyni og
eiga þau fjögur börn og fimm
barnabörn og Örvar, kvæntur
Erlu Ólafsdóttur og eiga þau tvö
börn. Barnabörnin eru því orðin
23 og langafabörnin 34 og eitt
langalangafabarn. Öll börn
þeirra Ingólfs og Grétu búa fyrir
sunnan nema Örlygur, sem býr á
Akureyri.
Foreldrar Ingólfs voru Kristinn
Jósefsson bóndi á Krónustöðum í
Saurbæjarsókn, fæddur 1. ágúst
1863, en bjó á Ákureyri frá 1903,
og kona hans Guðlaug Stefanía
Benjamínsdóttir, fædd 12. ágúst
1870 á Stekkjarflötum. Jósef afi
Ingólfs var bóndi á Krónustöð-
um, Sigurðssonar bónda í Suður-
Tjarnarkoti, Flóventssonar.
Móðir Kristins Jósefssonar hét
Friðbjörg, dóttir Þorláks Nikulás-
sonar og Friðfinnu Friðfinnsdótt-
ur. Guðlaug Stefanía, móðir
Ingólfs, var dóttir Benjamíns
Jónssonar bónda á Stekkjarflöt-
um og konu hans, Guðlaugar
Gísladóttur.
Ingólfur átti þrjár systur en
þær voru: Helga Sigríður, amma
mín, fædd 27. júní 1889 í
Samkomugerði, dáin 1928;
Magnúsína, fædd 11. 1. 1919 á
Æsustöðum, dáin 16. desember
1992 og Guðrún, fædd 24. 10.
1904, dáin 22. 5. 1915.
Ingólfur var ætíð í miklum
metum hjá Guðrúnu, móður
minni, enda reyndist hann henni
vel, m.a. með því að taka mig að
sér og létta þannig með henni á
erfiðum tímum.
Eftir lát Grétu var Ingólfur svo
lánsamur að eignast góða og
trausta vinkonu, Þorbjörgu
Hansen, en hún og fjölskylda
hennar reyndust honum vel síð-
ustu árin.
Örlygur sonur hans og Ása og
fjölskylda þeirra voru honum
stoð og stytta, jafnt í blíðu sem
stríðu og var Ingólfur ánægður að
hafa þau svo nærri. Helst hefði
hann viljað hafa öll börnin hjá
sér á Akureyri enda var Akureyri
besti bær í heimi í hans augum og
hann átti alltaf bágt með að skilja
hverju fólk gæti verið að sækjast
eftir suður.
Ég á margar góðar og hlýjar
minningar um þau hjón í Helga-
magrastræti og þau gáfu mér,
óhörðnuðum unglingi, veganesti,
sem hefur reynst mér vel á lífs-
leiðinni.
Ingólfur Kristinsson var góður
drengur og sannur sonur Akur-
eyrar. Ég kveð hann með þakk-
læti og virðingu um leið og ég
óska fjölskyldu hans guðs bless-
unar.
Bæn.
Skrifuð á blað
verðurhún væmin
bænin
sem ég bið þér
en geymd í hugskoti
slípast hún
eins og perla í skel
við hverja hugsun
sem hvarflar til þín.
Hrafn Andrés Harðarson.
Heiðursmaður er fallinn í valinn.
Útför Ingólfs Kristinssonar fv.
starfsmanns Sundlaugar Akur-
eyrar er gerð frá Akureyrar-
kirkju í dag. Þegar ég frétti and-
lát vinar míns flaug margt um
hugann. Fyrir margt löngu þegar
Ingólfur var starfsmaður Póst-
bátsins Drangs hófust kynni
okkar. Á þeim árum var ég barn
og þvældist gjarna á Torfunefs-
bryggjunum að leik og við veiðar
á smákóðum. Oft var það sem
Ingólfur kom út af skrifstofu
Drangs við Skipagötuna til að
stoppa okkur strákana af þegar
glannalega var farið á bryggjun-
um og í bátunum, sem dormuðu
við bryggjupollana í dokkinni.
Síðar er Ingólfur tók við starfi
sundlaugarvarðar á Akureyri
urðu kynni okkar meiri. Úm
árabil var ég fastagestur sund-
laugarinnar, æfði keppnissund,
og alltaf átti ég hauk í horni þar
sem Ingólfur var. Ingólfur var
mikill hugsjónamaður og vildi
veg okkar sundmanna á Akureyri
sem mestan. Á þessum árum var
mikill umbrotatími í íþróttamál-
um á Akureyri og sundmenn
stofnuðu Sundfélagið Óðinn.
Undirritaður var fyrsti formaður
Óðins, þá óharðnaður unglingur,
og ég vil fullyrða að ef Ingólfs
hefði ekki notið við, þegar Sund-
félagið Óðinn var að slíta barns-
skónum, þá hefði félagsstarfið
lognast út af. Ingólfur stappaði í
okkur krakkana stálinu og fylgdi
okkur eftir á æfingum. Já, Ingólf-
ur var íþróttamaður góður á
yngri árum og gat því liðsinnt
okkur jafnt í samskiptum við
íþróttahreyfinguna sem á bakk-
anum þegar leiðsagnar þurfti
með.
Með þessum fátæklegu orðum
vil ég minnast velgjörðarmanns
keppnissundmanna á Akureyri á
árum áður um leið ég ég sendi
samúðarkveðju til barna, tengda-
barna og barnabarna Ingólfs vin-
ar míns.
Óli G. Jóhannsson.
njj=. Steingrímur Eggertsson
U Fæddur 23. febrúar 1901 - Dáinn 13. febrúar 1993
Góður vinur, Steingrímur Egg-
ertsson, lést á hjúkrunarheimil-
inu Seli á Akureyri laugardaginn
13. febrúar s.l. og var jarðsung-
inn frá Akureyrarkirkju mánu-
daginn 22. sama mánaðar.
Hann fæddist að Munkaþverá
23. febrúar 1901, en foreldrar
hans voru þá vinnuhjú þar. For-
eldrar hans voru Eggert, bóndi í
Baugseli í Barkárdal árin 1912-
1914 en í Myrkárdal 1915-1927,
Grímsson, og kona hans Anna
Manasesdóttir. Eggert var sonur
Gríms Friðfinnssonar og Soffíu
Ólafsdóttur er bjuggu í Hraun-
gerði frammi í Éyjafirði. Anna
var dóttir Manasesar Manases-
sonar bónda í Ási á Þelamörk og
konu hans Guðrúnar Guðjóns-
dóttur.
Eiður Guðmundsson, bóndi og
rithöfundur frá Þúfnavöllum lýsir
föður Steingríms svo: „Hann var
fátækur. Þó var hann mikill
hirðu- og þrifamaður. Eggert var
góðmenni og heiðursmaður frá
hvirfli til ilja.“ Þessi lýsing Eiðs
hefði allt eins getað átt við
Steingrím, að því frátöldu að
Steingrímur var ekki „fátækur“.
Hann var sjálfum sér nógur og
átti allt það sem hann kaus að
eiga, en fyrst og fremst voru
auðæfi hans þeir góðu eiginleikar
sem í honum bjuggu, fjöldi vina,
góð eiginkona, börn og afkom-
endur.
Steingrímur kvæntist Jóhönnu
Vilhjálmsdóttur frá Máskoti í
Reykjadal árið 1922, hinni mæt-
ustu konu. Foreldrar hennar
voru Vilhjálmur Jónsson, bóndi í
Máskoti, og Sesselja Sigurgeirs-
dóttir frá Geirastöðum í
Mývatnssveit. Um tíma stunduðu
þau búskap ásamt foreldrum
Steingríms í Myrkárdal og eitt ár
réðu þau sig sem vinnuhjú að
Myrká, en árið 1927 fluttu þau til
Akureyrar. Eignuðust þau 3
börn; Heiðrúnu, sem lengi hefur
verið í forsvari fyrir Sjálfsbjörgu
á Akureyri, en hún er gift Þor-
steini Jónatanssyni, fyrrum rit-
stjóra Verkamannsins á Akur-
eyri, Karl Hróðmar, vörubifr-
eiðastjóra, en kona hans er Katr-
ín Guðmundsdóttir, og Ceciliu,
húsmóður sem gift er Jóni Hall-
grímssyni, sem lengst var afgreið-
slustjóri hjá Olíusöludeild KEA.
Þau eru öll búsett á Akureyri og
eiga fjölda barna og barnabarna.
Steingrímur starfaði til fjölda
ára hjá KEA, fyrst við Frystihús-
ið og frá árinu 1964, er ég kynnt-
ist honum, sem birgðavörður hjá
Hótel KEA en þar starfaði hann
til ársins 1975, er hann lét af
störfum, 74 ára gamall.
Ég man enn er ég sá hann
fyrst, myndarlegan, í meðallagi
háan og kraftalegan af langri
stritvinnu, en þó teinréttan og
hraustlegan. í mínum huga býr
minning um glaðværan, opinská-
an, skynsaman, en fyrst og fremst
góðan og heiðarlegan mann, sem
ekki mátti vamm sitt vita í einu
eða neinu. í þau 11 ár sem við
störfuðum saman minnist ég þess
ekki að okkur yrði sundurorða og
var Steingrímur þó þekktur fyrir
allt annað en að geta ekki sagt
meiningu sína. Ef minnast skyldi
á galla í fari hans, var sá helstur
að hann gat verið mjög skapbráð-
ur og lét þá ýmislegt fjúka. Hann
var ör í skapi og lundin heit, en
fáum hef ég kynnst sem áttu
stærra hjarta, og gátu þá hughrif-
in allt eins verið á hinn veginn, að
honum vöknaði um augu. Hann
hafði ríka samúð með þeim er
áttu um sárt að binda og minna
máttu sín. Fátt var því eðlilegra
en að slíkur maður fylkti sér í lið
með hinni stríðandi stétt og mun-
aði um minna en mann eins og
hann. Hann starfaði að málefn-
um verkalýðshreyfingarinnar á
Akureyri launalaust og af fullum
krafti um árabil og var þá oftast í ■
fylkingarbrjósti. Hann vildi betri
heim og réttlátari skiptingu
arðsins, og lagði krafta sína fram
til þess að svo mætti verða. Þetta
var ekkert launungarmál enda
kom hann ávallt til dyranna eins
og hann var klæddur.
Starf sitt á Hótel KEA rækti
Steingrímur af hinni mestu
samviskusemi og dugnaði við
afar erfiðar aðstæður þar sem
umfang starfseminnar hafði fyrir
löngu sprengt af sér gamalt hús-
næði. Var um tíma ekki um ann-
að að ræða í starfi hans en að
bera þunga kassa á milli hæða um
þröng húsakynni, auk þess sem
kallað var á afgreiðslu oft á tíð-
um úr öllum áttum. Þá var krafan
um vinnutíma önnur en hún er í
dag. Steingrímur mátti sætta sig
við tvískiptan vinnudag og einn
frídag í hverri viku allan þann
tíma sem hann starfaði við Hótel
KEA. Þeir skilmálar sem hann
gekk að í upphafi skyldu standa
og um þá var ekki þrefað. Varð
því vinnutími hans oft æði langur
eða frá 10 á morgnana til 3 eða 4
að nóttu um helgar, að frátöldu 3
til 4 tíma hléi um miðjan daginn.
Þegar stund gafst mili stríða var
Steingrímur boðinn og búinn að
sinna sjálfboðavinnu af ýmsum
toga, til dæmis gjaldkerastörfum
fyrir Karlakór Akureyrar, en
Steingrímur söng með kórnum
um árabil. í byrjun áttunda ára-
tugarins veiktist eiginkona hans
svo alvarlega af heilablæðingu,
að hún varð rúmliggjandi á
sjúkrahúsinu til margra ára og
notaði Steingrímur þá frí sitt um
miðjan daginn til að heimsækja
og hlú að henni og gerði það dag-
lega. Jóhanna lést 4. nóvember
1979.
Steingrímur var heilsugóður í
mörg ár eftir að hann hætti störf-
um og var síðari árin í nábýli við
son sinn oog tengdadóttur, þar
sem hann naut hinnar bestu
umhyggju. En enginn má sköp-
um renna og allir verða um síðir
að beygja sig fyrir elli kerlingu.
Svo fór að lokum að Steingrímur
varð vistmaður að hjúkrunar-
heimilinu Seli og þar dvaldi hann
fram í andlátið.
Ég vil að lokum árétta umsögn
sagnaþulsins á Þúfnavöllum og
gera hana að mínum orðum um
Steingrím heitinn Eggertsson:
Hann var hirðu- og þrifamaður,
góðmenni og heiðursmaður frá
hvirfli til ilja.
Góður Guð geymi hann.
Ragnar Ásgeir Ragnarsson.
AUGLÝSING FRÁ HEILBRIGÐIS- OG
TRYGGINGAMÁLARÁÐUNEYTINU
Löggildingarnámskeið fyrir
fótaaðgerðarfræðinga
Dagana 22. mars til 30. mars nk. gengst heilbrigðis-
og tryggingamálaráðuneytið fyrir löggildingarnám-
skeiði fyrir fótaaðgerðarfræðinga samkvæmt reglu-
gerð nr. 184/1991.
Löggildingarnámskeiðið verður haldið í Ármúlaskóla
og innritun fer fram dagana 8. til 11. mars nk. Nám-
skeiðsgjald er kr. 12.000. Námskeiðinu lýkur með
prófi.