Dagur - 05.03.1994, Blaðsíða 16

16 - DAGUR - Laugardagur 5. mars 1993
SKÓLALÍF
Ullardagur í
Hafr alækj arskóla
- í 5.-6. bekk 17. febrúar sl.
Búnaðarsamband Suður-Þingeyinga samdi við
Handverkskonur milli heiða í síðasta mánuði að
þær sæktu þrjá skóla í héraðinu heim og
kenndu nemendum vinnslu íslensku ullarinnar.
Handverkskonurnar fóru í Barnaskóla Bárð-
dæla, Hafralækjarskóla og Stórutjarnaskóia og
í Skólalífi í dag fáum við að kynnast því hvernig
nemendur Hafralækjarskóla upplifðu ullar-
daginn. Það eru nemendur í 5.-6. bekk sem
segja frá.
F.v. Edda Rós Þorsteinsdóttir, Sigríður Drífa Þórólfsdóttir og Stcinunn
Marta Þóróifsdóttir, með ilókahatta og skófatnað.
Byquðum á að kemba
Núna á fimmtudaginn 17. febrúar
lærðum við, 6. bekkur í Hafra-
lækjarskóla, ullarvinnslu og með-
ferð ullar af ýmsu tagi. Vió byrj-
uóum á að fara niður í handa-
vinnu- og matreiðslustofurnar.
Þegar við komurn nióur byrjuðu
þær konur, sem ætluðu að kenna
okkur margt um ullina, að kynna
að kemba ullina og spinna. Við
fengum að ráóa því hvaó við vild-
um gera en við gátum valió um að
spinna eða búa til bolta eða mýs.
Svo gátum við búiö til hatta og
það gerðu flestir. En það var gert
svona: Viö byrjuðum á að kemba
ullina en það voru flestir sem
hjálpuðust aó í hópum. Sem betur
Ég gerði hatt og hespu
sig. Þær hétu; Guðrun, Svana og
Inga.
Þær byrjuðu aö segja okkur
ýmislegt um ullina, t.d. hvernig á
I dag komu nokkrar ullarvinnslu-
konur í skólann. Vió fórum nióur.
Fyrst sagði Guórún okkur frá
ýmsu um ullarvinnslu. Síðan fór-
um við að taka ofan af. Síðan fór-
urn við að kemba. Þaó voru of fáir
kambar svo ég og Kalli fórum þá
á nýtísku kamba sem við settum
ullina á og snerum kambinum síð-
an. Þetta þurftum vió að gera
þrisvar, þá var hún fullkembd.
Ketill kom og fór að snúa. Síðan
þegar við vorum búnir fór ég að
sjá hvaó var í boði.
Það voru hattar, mýs, skór,
boltar og margt fleira.
Síöan fór ég að gera hatt.
Kristján Ingi Jónsson.
fer þurftum við ekki að kemba
það í höndunum eins og í gamla
daga, heldur notuóum viö nýtísku
kembivélar. Þegar búið var að
Kristján Ingi Jónsson kembir ull.
Svanhildur Sigtryggsdóttir
lciðbcinir Sigurlaugu Dagsdóttur.
kemba ullina var hún lögó þannig
aó myndaðist hattur. Með því að
bleyta ullina og nudda hana þá
myndaóist hálfgert efni. Svo lögð-
um við það til þannig að þaó
myndaðist hattur.
Mér finnst að þessi dagur hafi
heppnast vel og vió 6. bekkur
munum muna eftir honum lengi.
Sigurlaug Dagsdóttir.
Fimmtudaginn 17. febrúar komu
þrjár konur í skólann til okkar til
þess að kenna okkur að búa til úr
ull. Vió fórum niður í handa-
vinnustofu og eldhús þar sem þær
voru. Þær Inga, Svana og Guórún
kenndu okkur fyrst aó taka ofan
af. Við læróum svo að kemba ull-
ina. Næst fóru surnir inn í eldhús
aó búa til bolta og mýs.
Sjálf fór ég ekki þangað heldur
var áfram inni í handavinnustof-
Klukkan 10 fórum við niður í
handavinnu- og heimilisfræöistof-
umar. Þar voru þær Guðrún, Svana
og Inga, konurnar sem héldu nám-
skeiðió.
Fyrst talaói Guðrún um ullina
við okkur. Við urðum að merkja
okkur svo konurnar mundu þekkja
okkur.
Við fórum að taka ofan af uli-
inni. Þegar búið var að taka ofan
af, þá prófuðum við að kemba með
kömbum. Svo settumst við Steina,
Sigga og Einar og ég viö rokkana
og fórum að spinna okkur hespur,
reyndar hætti Einar áður en hann
var búinn með hespuna sína.
Við vorum búnar með hespurn-
ar, þá var klukkan 12.00. Við tók-
um þá smá pásu til að borða og
fara út. Þegar við komum inn var
klukkan 12.45.
Ég, Steina og Sigga héldum þá
unni og lærði að spinna á rokk.
Fyrst þegar maður byrjar að
spinna þarf að þræða rokkinn, síð-
an byrjar maður að spinna. Þarf
maóur þó að passa sig á því að
rokkurinn snúist í rétta átt. Ég
byrjaði á að spinna úr hvítum, síó-
an spann ég úr svörtum, síðan
spann ég þá saman. Ég fór síðan
inn í eldhús og byrjaði að vinna á
kembivélum. Síðan þegar við vor-
urn búin aö kemba nóg, fórum við
til kembivélarinnar (það voru tvær
kembivélar en við notuðum bara
aðra). Við kembdum nógu margar
kembur í þrjá hatta. Minn hattur er
svartur og hvítur, Steinu hattur er
líka svartur og hvítur en Siggu er
svartur, hvítur og mórauður. Ér ég
byrjaði að gera hattinn þá voru
kembumar lagðar á snið sem var í
laginu eins og hatturinn er í laginu.
Kembumar voru svo bleyttar með
volgu sápuvatni. Það þurl'ti að
þæfa í klukkutíma en svo var skál
sett undir kollinn á hattinum. Svo
var þæft í annan klukkutíma. Svo
var hatturinn skolaður, þá var skál-
in tekin og hatturinn látinn þoma.
Daginn eftir voru hattamir og
hespumar teknar heim. Einnig
voru búnir til boltar og mýs en ég
gerði bara hatt og hespu.
að búa til hatta. Fyrst þurfti að
bleyta ullina og klappa aðeins á
hana. Síðan þarl' að nudda ullina
með sápu, síðan cr ullin sett á
mottu og rúllað síðan nokkrum
sinnum upp og bleytt með sápu-
vatni. Hatturinn er síðan mótaður
með skál. Síðan þarf að þæfa vel
og skola. Síðan er hatturinn látinn
þorna. Mér fannst þetta rnjög
skemmtilegt.
Steinunn Marta Þórólfsdóttir.
Fór að sjá hvað
var í boði
Edda Rós Þorsteinsdóttir.
Sumir bjuggu til bolta og mýs
Hattamir þurftu að
bíða í eina nótt
Fyrst var talað við okkur um ull-
ina og meðferð okkar á henni. Svo
fenguni við að kemba á kömbum
sem voru notaðir í gamla daga.
Svo fengum við að kemba með
kembivél. Kembivél er vél sem
maður snýr og setur inn í ull sam-
tímis.
Svo fengu þeir sem vildu að
búa til bolta og þeir sem vildu,
búa til mús. Boltinn og músin
voru búin til þannig að maður tók
ull og hnoóaði henni saman og
maóur þurl'ti að hnoða mikió ef
boltinn átti að verða stór, því aó
þegar hann var bleyttur, minnkaði
hann. Maður þurfti nefnilega að
bleyta boltann og hnoða. Síðan
fengu þeir sem vildu að búa til
hatta. Þá þurfti maóur að kemba
mikið af ull. Svo bleyttum við ull-
ina og þæl'óum. Svo settum við
skál í hattinn og mótuðum. Hatt-
arnir þurftu að bíóa í eina nótt.
Sigrún Heiða Sveinsdóttir býr til
flókahatt.
Svo fengum viö, næsta dag, að
fara mcð hattana heim.
Sigrún Heiöa Sveinsdóttir.
Rosalega skemmti
legur dagur
Fimmtudaginn 17. febrúar var
námskeió í ullarvinnslu. Þegar við
komum niður í handavinnustofu
kynntu konurnar sig. Þær sögðust
heita Guðrún, Inga og Svana.
Ég, Edda, Steina og Einar byrj-
uóum á rokk. Einar var stutta
stund. Bjuggum við til hespur,
hatta, bolta og mýs. Þegar við
bjuggum til hatta, kembdum við
ullina í nýtísku vélum. Ef við
kembdum með garnla laginu vær-
um við nokkrar klukkustundir að
kemba. Viö þurftum aö nudda
Iengi, vorum með hattana á mott-
um, rúlluðum þeim upp á hattana
nokkrum sinnum. Notuðum dollur
til aó móta í hattinn. Þeir voru nótt
að þorna.
Þetta var rosalega skemmtileg-
ur dagur.
Sigríður Drífa Þórólfsdóttir.
Guðrún Svcinbjnrnsdóttir sýnir
hvernig gera á flókahatt.
Unnið af kappi við ullina.
Flestir héldu að
þetta væri leiðinlegt
Þann 17. febrúar komu handverks-
konurnar Svana, Inga og Guðrún.
Flestir héldu að þetta væri rosa-
lega leiðinlegt cn þaö var nú sag-
an önnur.
Þegar við komum niður tóku
þær vcl á móti okkur og fræddu
okkur um íslcnsku ullina og
kcnndu okkur aó kemba. Margir
gerðu flókahatta, þcir voru lang-
vinsælastir og líka boltarnir og
mýsnar. Margir fengu að spinna
tröllabönd.
Ég held að allir hafi lært mikið
af því og skemmt sér vel. Ég lærði
mikió af þessu og sá að ullin er
ekki öll sem hún er séð.
Eilífur Örn Jónsson.
Inga Hartmannsdóttir lciðbeinir
Eilífi Jónssyni við rokkinn.